SC บทที่ 35 เข้าใจใช่ไหม?

 

เจ๋าตองเฉินตายไปแล้ว?

 

ข่าวนี้ทำให้พวกเขาสั่นสะเทือนอย่างมาก เจ๋าตองเฉินตายอย่างไรก่อนที่พวกเขาจะเคลื่อนไหว? เขาสามารถฆ่าตัวตายด้วยการยิงตัวเองด้วยปืนอย่างหานเกาผิง โดยรู้ว่าเขาไม่สามารถปกป้องตัวเองได้อีกต่อไปหรือไม่?

 

ซิงเฉิงคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เจ๋าตองเฉินไม่ใช่คนแบบนี้ ในขณะที่หานเกาผิงถูกล้อมรอบด้วยสถานการณ์รอบตัวเขา เจ๋าตองเฉินไม่สามารถเป็นแบบเดียวกันได้

 

สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้น?

 

ซิงเฉิงมาถึงเขาถามอย่างเยือกเย็น “เจ๋าตองเฉินตายยังไง”

 

ฉางป๋าจี้อยู่ในที่เกิดเหตุเมื่อเกิดเหตุดังนั้นสิ่งที่เขาพูดก็คือข้อมูลมือแรก เขาถูกเขย่าด้วยเช่นกัน เขาสามารถสรุปได้ว่าสิ่งที่ควรจะเป็นเจ๋าตองเฉินผู้สูญเสียการป้องกันและการป้องกันจากโจวเหวินหวู่ถึงจุดสิ้นสุดของการเดินทางในชีวิต ฉางป๋าจี้อธิบายต่อไปว่า “เพียงไม่กี่นาทีหลังจาก เจ๋าตองเฉินออกจากอาคารสำนักงาน เขาถูกแทงจนตาย ส่วนผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาได้รับบาดเจ็บด้วยมีดด้วยเช่นกันฆาตกรนั้นเก่งมากจริงๆโชคไม่ดีที่ฉันอยู่ไกลเกินไปเลยไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ”

 

”แน่ใจหรือว่าเขาตายไปแล้ว?” เกิดอะไรขึ้นเมื่อฉินเชงตกใจ ใครจะเป็นคนระบายความโกรธบนจ้าวตงเฉิง? เช่นโจวเหวินอู่มีหลายคนที่เกลียดเจ๋าตองเฉินอย่างไรก็ตามส่วนใหญ่ลังเลที่จะแก้แค้นเขาเพราะการสนับสนุนที่แข็งแกร่งของเขา

 

ด้วยความมั่นใจฉางป๋าจี้กล่าวว่า “เขาถูกแทงเจ็ดครั้งและทุกแผลทำให้ถึงแก่ชีวิตถ้าเขาสามารถรอดจากการโจมตีได้เขาก็ได้ลงกินเนสบุ๊กแล้ว”

 

ทั้งโจวเหวินหวู่และเจ๋าตองเฉินตายแล้ว ซิงเฉิงคิดว่าไม่ว่าใครจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมของเจ๋าตองเฉินในที่สุดพายุครอบครัวหานก็ผ่านพ้นไปในที่สุด ในที่สุดเขาก็สามารถลาออกจากสถานการณ์ที่วุ่นวายได้เสียที แต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องการพูดกับหานปิง เมื่อเจิ้งปิงหยิบชิ้นส่วนของกลุ่มเกาผิงก็ต้องมีคนทำแบบเดียวกันกับงานที่มีเสน่ห์น้อยกว่า

 

ซิงเฉิงพยักหน้าแล้วพูดว่า “พี่ฉาง ถ้ากลับไปที่ทอมสันกอล์ฟรีสอร์ทตอนนี้เราค่อนข้างปลอดภัยเพราะเจ๋าตองเฉินตายแล้ว”

 

ฉางป๋าจี้มีความเชื่อมั่นอย่างแน่นอน.

 

เมื่อซิงเฉิงและฉางป๋าจี้มาถึงที่ทอมสันกอล์ฟวิลล่าแล้วหานปิงและฮาวเหล่ยก็ทานอาหารเย็นกัน พวกเขาย้ายกลับไปที่ทอมสันกอล์ฟวิลล่า หลังจากโจวเหวินหวู่เสียชีวิตหลังจากทั้งสามคนเริ่มรู้สึกอึดอัดใจนอนด้วยกันบนพื้นห้องนั่งเล่น

 

”โอ้กลับมาแล้ว! ทานอาหารเย็นหรือยัง?” หานปิงถามทันทีที่เธอเห็นซิงเฉิงเข้ามา

 

สิ่งที่หานปิงพูดกับซิงเฉิงในเช้าวันนั้นหมายถึงการสารภาพ เธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญคนหนึ่งที่ไม่คุ้นเคยกับการปกปิดความรู้สึกของเธอแม้ว่าเธอจะไม่แน่ใจว่า ซิงเฉิงรู้สึกอย่างไรกับเธอ เธอเป็นคนที่ทำตามหัวใจของเธอ ซิงเฉิงไม่ใช่คนที่ผู้หญิงต้องการหรือไม่คนที่อยู่ที่นั่นเสมอเพื่อปกป้องเธอเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ในทางใด ๆ

 

ในขณะที่ซิงเฉิงยังไม่ตอบสนองหานปิงคิดว่าความเงียบไม่ถือเป็นการปฏิเสธ เธอมีความมั่นใจในความคิดของเธออย่างเต็มที่และเธอไม่เชื่อว่าซิงเฉิงจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลยสำหรับเธอ เธอเชื่อว่าด้วยความมุ่งมั่นซิงเฉิงก็จะได้รับชัยชนะในที่สุด

 

“ฉันทานอาหารเย็นไปแล้วและทำอาหารให้เสร็จฉันจะรอคุณอยู่ในการศึกษาเราต้องพูดคุย”ซิงเฉิงเดินขึ้นบันไดที่ห้องของเขาอยู่ถัดจากห้องนอนของฮันปิง

 

ฉางป๋าจี้จึงรีบตอบว่า “ฉันยังไม่ได้ทานข้าว! มีอะไรให้ฉันกินบ้าง มีปลาเปรี้ยวหวานด้วย ของโปรดเลยนะเนี่ย!

 

”ป้าหลิวเตรียมข้าวด้วยค่ะ!” หานปิงพูดพร้อมรอยยิ้ม

 

ซิงเฉิงเดินตรงไปยังห้องหนังสือของหานเกาผิง สำหรับคนรับใช้ของตระกูลหาน ซิงเฉิงเปรียบเสมือนเจ้านายของตระกูลหานครึ่งหนึ่งหลังจากที่หานปิงและทุกคนไว้ใจเขามาก

 

นี่เป็นครั้งที่สองที่ซิงเฉิงเข้าไปในนั้นตั้งแต่ที่หานเกาผิงเสียชีวิต ครั้งแรกคือเมื่อเฉินเป๋ยหมิงพาเขามาหาหานปิง ซิงเฉิงดึงผ้าม่านและนั่งลงบนที่ๆหานเกาผิงนั่งเมื่อเขาเอาปืนใส่ปาก ในขณะนั้นดวงตาของซิงเฉิงนั้นเต็มไปด้วยความสับสนและความสับสน

 

หานเกาผิงผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาหลายครั้งจนจบชีวิตในที่สุดเขาก็อยู่ที่ไหน เขาต้องผ่านความลำบากสักเท่าไรจึงจะมาอยู่บนจุดนี้ได้?

 

เมื่อเขากลับมาเซี่ยงไฮ้อีกครั้งก่อนหน้านี้เขาก็สับสนกับเรื่องของหานอย่างมากโดยบังเอิญ ดังนั้นแรงกระตุ้นในชีวิตของเขาจึงถูกขัดจังหวะ ในไม่ช้ากิจการของหานก็สิ้นสุดลงและเขาต้องทำการตัดสินใจจากสามทางเลือก หนึ่งเขาสามารถอยู่กับหานเพื่อช่วยเหลือหานปิงในเรื่องครอบครัวอื่น ๆ สองเขาสามารถยอมรับข้อเสนอของเจียงซีอานแบงที่จะช่วยเขาด้วยการให้เขาเป็นผู้นำเพื่อให้เขาสามารถดำเนินการต่อจากที่นั่น สามเขาจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองซึ่งเป็นการเดินทางที่น่าเบื่อที่สุดสำหรับเขา

 

ซิงเฉิงไม่ลังเลที่จะเลือก

 

เมื่อซิงเฉิงจมลงไปในความคิดของตัวเอง หานปิงเข้ามาในห้องและซิงเฉิงยืนขึ้นทันที เขาไม่ใช่เฉินเป่ยหมิงและเจ๋าตองเฉิงและเขาไม่ต้องการให้หานปิงเข้าใจผิดเกี่ยวกับเขาในทางใดทางหนึ่ง

 

”ฉันได้กลิ่นแอลกอฮอล์กับน้ำหอม วันนี้นายไปไหนมา?” หานปิงถามด้วยสีหน้ารุนแรงบนใบหน้าของเธอ เธอทำตัวเหมือนภรรยาสาวที่ใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังที่บ้านและรอสามีกลับมา

 

ซิงเฉิงนึกสนุกจึงพูดออกไปว่า “มีจมูกของสุนัขเหรอ?”

 

”บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้” หานปิงกดดันเขาต่อไป

 

ซิงเฉิงไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องอธิบาย อย่างไรก็ตามเขาก็กังวลว่าเธอจะกดดันเขาต่อไปเลยพูดว่า “ฉันไปมหาวิทยาลัยฟู่ต๋าน เพื่อพบน้องสาวตัวน้อยของฉันวันนี้พาเธอไปช้อปปิ้งและทานอาหารเย็นกับเพื่อนมหาวิทยาลัยของฉัน เธอน่าจะจำได้เซียติงที่เราดื่มด้วยตอนนั้น พอใจแล้วหรือยัง?

 

”อะไรนะฉันไม่รู้ว่านายมีน้องสาวด้วย!” หานปิงประหลาดใจมาก

 

ซิงเฉิงกลอกตาและสวน “พูดเหมือนว่าเธอรู้อะไรเกี่ยวกับฉันบ้างนั่นแหละ?”

 

”ดูเหมือนว่าฉันจะต้องรู้จักนายให้ดีขึ้นตั้งแต่นี้ไป นายต้องเล่าเรื่องของตัวเองให้มากขึ้นแล้ว”หานปิงยึดมั่นกับแขนของซิงเฉิงในลักษณะที่เป็นลูกแมว

 

ซิงเฉิงพยายามทำให้ตัวเองห่างเหินเพราะเขากังวลว่าเธอจะเข้าใจผิด อย่างไรก็ตามมันเป็นความสบายใจที่เธอดูเหมือนจะทำใจกับการตายของพ่อของเธอและอยู่ในอารมณ์ที่ดีขึ้นแล้วในวันนี้

 

“ หยุดพูดเล่นกันเถอะมาพูดถึงเรื่องที่ร้ายแรงกว่านี้กันเถอะ” ซิงเฉิงพูดแล้วฟังดูจริงจัง

 

หานปิงจ้องซิงเฉิงอย่างหวาดๆและพูดว่า “เอาล่ะเรื่องไหนสำคัญกันน่ะ?”

 

”เจ๋าตองเฉินตายแล้ว” ซิงเฉิงพูดอย่างเงียบ ๆ

 

หานปิงเบิกตากว้างทันที เมื่อได้รับข่าวนี้เธอพูดว่า “เมื่อไหร่ ฉันจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”

 

”ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา”ซิงเฉิงพยายามอธิบาย เขาไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของฮันปิง

 

หานปิงมั่นใจว่าซิงเฉิงและฉางป๋าจี้อยู่เบื้องหลังการหายตัวไปของโจวเหวินหวู่ แม้ว่าซิงเฉิงจะไม่ยอมรับ เขาอาจเป็นผู้ร้ายที่ฆ่าเจ๋าตองเฉินก็ได้?

 

เธอจ้องตาและซิงเฉิงสักครู่และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามาตามกระดูกสันหลังของเธอ หากเป็นคนอื่นพวกเขาจะคิดว่าซิงเฉิงเป็นคนที่โหดเหี้ยมและโหดร้าย แต่เธอไม่รู้วิธีที่จะอธิบายว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับซิงเฉิง

 

”พวกนายทำมันเหรอ?” ฮันปิงถามด้วยเสียงสั่น

 

ซิงเฉิงส่ายหัวแล้วตอบว่า “ไม่ใช่เราฉันไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนทำอย่างไรก็ตามเขามีศัตรูที่เกลียดเขาดังนั้นไม่น่าแปลกใจโดยเฉพาะตอนนี้ที่เขาไม่มีใครจะสำรองเขา”

 

หานปิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากได้ยินคำพูดของซิงเฉิง

 

”ไม่ว่าใครจะฆ่าจ่าวตงเฉิงก็เพื่อผลประโยชน์ของเราจากช่วงเวลานี้ เราสามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่าเธอปลอดภัยแล้วอย่างไรก็ตามด้วยการตายของจ้าวตงเฉิงใครบางคนต้องจัดการกับสถานการณ์นี้ เธอต้องอยู่ห่างให้มากที่สุด “ซิงเฉิงพูดช้าๆ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการพูดคุยกับหานปิงในวันนี้

 

หานปิงยิ่งงุนงงมากกว่าเดิม “คุณกำลังพูดถึงสถานการณ์อะไร”

 

”เจ๋าตองเฉินรับผิดชอบเรื่องผิดกฎหมายหลายอย่างภายในบริษัท ตอนนี้เขาตายแล้วต้องมีใครซักคนที่จะจัดการเรื่องนี้เธอไม่เคยจัดการเรื่องนี้ นอกจากนี้คนในบริษัทก็ไม่ไว้ใจเธอ นอกจากนี้มันไม่เหมาะสำหรับเธอที่จะจัดการเรื่องเหล่านี้ เพราะพวกเขาจะเข้ามาก่อกวนแน่ๆ” ซิงเฉิงกล่าวขณะที่เขาอธิบายเพิ่มเติมว่าฮันปิงควรจัดการกับการล้มละลายและการปรับโครงสร้างของบริษัท

 

ในที่สุดฮันปิงก็เข้าใจในสิ่งที่ซิงเฉิงพยายามจะพูดดังนั้นเธอจึงถามว่า “ใครจะคิดว่าเหมาะที่จะรับมือกับเรื่องเหล่านี้?”

 

”หลิวเหอจุน”ซิงเฉิงตอบกลับโดยไม่ลังเล จิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่นเดินบนปลายเท้าตั้งแต่หานเกาผิงตาย เขาไม่ได้เป็นคนสำคัญในการเจรจาของเขาเช่นเจ๋าตองเฉินอันที่จริงเขาทำหน้าที่อย่างชาญฉลาดและไม่โลภมากเกินไป แต่สุดท้ายเขาก็ได้ผลประโยชน์สูงสุด

 

”ลุงหลิว?” หานปิงไม่เข้าใจว่าทำไมซิงเฉิงเลือกเขาขึ้นมา

 

ซิงเฉิงพูดต่อไปว่า “สิ่งที่คุณต้องทำคือการนัดหมายพบเขาและฉันจะจัดการส่วนที่เหลือเอง”

 

”เอาล่ะฉันจะทำตามที่เสนอมา หานปิงพยักหน้า

 

ด้านหน้าของซิงเฉิง หานปิงโทรหาหลิวเหอจุนทันที เมื่อเขารับสายหานปิงอธิบายจุดประสงค์ของการโทรของเธออย่างสุภาพบอกว่าเธอยุ่งมากเมื่อเร็ว ๆ นี้และไม่มีเวลาพูดคุยกับลุงหลิวที่ดีและบอกว่าเขาเป็นพ่อของเธอมานาน พี่น้องที่ดี พ่อของเธอบอกให้เธอไปหาลุงหลิวทุกครั้งที่เธอต้องการความช่วยเหลือ

 

เธอหมดคำพูดที่ยกยอทั้งหมดที่เธอสามารถใช้ได้กับหลิวเหอจุนและอันที่จริงคำพูดของเธอทำให้เขามีความสุขมาก ในที่สุดหลิวเหอจุนตกลงที่จะพบกับเธอที่ทอมสันกอล์ฟวิลล่าในวันถัดไป

 

หลังจากหลิวเหอจุนวางสายแล้วลูกน้องของเขาถัดจากเขาพูดว่า “คุณเก่งในการคำนวณมากเลย หัวหน้า หานปิงมองหาคุณทันทีหลังจากเจ๋าตองเฉินตาย”

 

“ ตอนนี้เจ๋าตองเฉินตายแล้วและถูกทิ้งให้อยู่ในสถานการณ์ที่เหนียวเหนอะหนะใครอื่นนอกจากเราที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้เจิ้งปิงเป็นผู้ดูแลฝ่ายธุรการในสำนักงานและจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องเหล่านี้ดูเหมือนว่า เหมือนฉันเป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถลุกขึ้นมาหาโอกาส”หลิวเหอจุนรู้สึกพึงพอใจ เขาเป็นคู่แข่งกับจ้าวตงเฉิงมานานและไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ จากจ้าวตงเฉิงต่อหน้าท่านหานเขาคิดว่าอนิจจาเขาได้รับชัยชนะเหนือจ้าวตงเฉิง ตั้งแต่เจ๋าตองเฉินตายไปแล้วถึงแม้เขาจะมีความทะเยอทะยานและความเห็นแก่ตัว แต่เขาจะทำอย่างไร สุนัขมีชีวิตดีกว่าสิงโตที่ตายแล้วการมีชีวิตอยู่เป็นทรัพยากรที่ดีที่สุดของหลิวเหอจุน

 

ลูกน้องของหลิวเหอจุนหัวเราะอย่างมีความสุขและพูดว่า “พูดถูกเลยหัวหน้า ไม่มีใครสามารถมาที่นี่ได้เพราะหัวหน้าเป็นผู้ที่มีประสบการณ์และมีความสามารถมากที่สุดอย่างไรก็ตามเนื่องจากแม้แต่เจ๋าก็ตายไปแล้ว ?”

 

”โง่เง่า!” ใบหน้าของหลิวเหอจุนก้มลงเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น

 

หลิวเหอจุนอธิบาย “เจ๋าตองเฉินซึ่งเป็นคนที่น่าเกรงขามกับโจวเหวินหวู่ที่คอยคุ้มกะลาหัวเขาดูตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาตอนแรกโจวเหวินหวู่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจากนั้นเจ๋าตองเฉินก็ถูกแทงจนตายอย่างเปิดเผยบนถนนคุณไม่เห็นหรือว่ามีคนมากมายที่หมายตาความมั่งคั่งของครอบครัวหาน? หานปิงมีคนคอยปกป้องเธอดังนั้นการมีอยู่ของซิงเฉิงจึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ “

 

”ผมเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเลย! แล้วเราจะทำยังไงล่ะบอส?” คำพูดของหลิวเหอจุนดึงผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาออกจากความเขลาของเขา ไม่น่าแปลกใจที่หลิวเหอจุน ซึ่งมีประสบการณ์มากมายเป็นหัวหน้า ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขารู้สึกไม่ดีต่อหน้าเจ้านายของเขา

 

หลิวเหอจุนหัวเราะแล้วพูดว่า “เราจะทำในสิ่งที่หานปิงต้องการให้เราทำเข้าใจ”