Chapter 75 – หุ่นเชิดทหาร- มังกรผี

ความแข็งแกร่งของขั้น 5 และ 4 ต่างกันอย่างสิ้นเชิง.

ความแตกต่างเพียงขั้นเดียวเท่ากับความแตกต่างระหว่างขอบเหว

ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่ง ความเร็ว พลังปราณ หรือแม้แต่การป้องกันร่างกายก็แตกต่างกันอย่างมาก ตอนนี้ลั่วเทียนได้ผ่านมันขึ้นมาแล้ว เขาได้ใช้มือบดหินด้วยพลังปราณขั้น 5 อย่างตื่นเต้น.

“มาดูกัน ว่าใครจะมาอยู่เบื้องหน้าบิดาคนนี้!”

ในช่วงเวลา 8 วันที่ผ่านมาลั่วเทียนมักจะนึกถึงราชันย์ผีดิบพันปี แสงสีทองที่ส่องออกมานั้น ราวกับว่าได้มีแมวข่วนอยู่ในหัวใจ.

ฆ่ามัน; แน่นอนว่าข้าจะต้องฆ่ามัน!

ลั่วเทียนได้ฆ่าสัตว์ปีศาจทั้งหมดแปดวันเพื่อที่จะทะลวงขึ้นไปยังขั้น 5

พลังของเขาเพิ่มมากขึ้นและพลังปราณของเขาก็เต็มเปี่ยม ตอนนี้เขาควรจะมีพลังมากพอที่จะต่อสู้กับราชันย์ผีดิบพันปีได้ดีขึ้น.

คืนนั้น…

ลั่วเทียนก่อไฟและย่างเนื้อสัตว์ปีศาจ.

น้ำมันจากเนื้อที่หยดลงกองไฟส่งเสียงออกมา เสียงของมันราวกับเพลงเต้นรำ.

มือของฟางเล่ยอดไม่ไดที่จะถูกไปที่ท้องหนาๆและยิ้มอย่างมีความหมาย.

ใครจะรู้ว่าเขากินโลหิตไปมากแค่ไหนในเวลา 8 วัน.

พลังและพลังปราณ รวมทั้งแก่นโลหิตที่เขากินทำให้เขาพัฒนาขึ้นมาสองขั้น ตอนนี้เขาอยู่ในขั้นปราณเริ่มต้นที่9 และความแข็งแกร่งก็เพิ่มขึ้นจากสองเท่าเมื่อไม่กี่วันก่อน.

ความเร็วในการบ่มเพาะที่ผิดหลักสามัญ.

แน่นอน ฟางเล่ยยังไม่อาจสู้กับลั่วเทียนได้.

ดังนั้นหากเราจะบอกว่าสิ่งเหล่านี้ผิดหลักสามัญ ลั่วเทียนจะกลายเป็นราชาที่ผิดหลักสามัญอย่างไม่ต้องโต้เถียง.

“คืนนี้พักผ่อนและเราจะไปหาตัวประหลาดนั้นในวันพรุ่งนี้และให้มันจ่ายสิ่งที่มันทำเล่นกับชีวิตของเราเมื่อวันก่อน.” ลั่วเทียนพูดขณะที่มองไปยังฟางเล่ยขณะที่ยื่นเนื้อให้.

ฟางเล่ยส่ายหัวเพื่อบอกว่าเขาไม่สามารถกินต่อได้. “อืม. โชคไม่ดีนักที่ดาบของข้าพังไปหมดแล้ว ข้าเพียงอยากจะรู้ว่าหัวของมันแข็งแค่ไหน.”

การนึกถึงเรื่องนั้นทำให้ฟางเล่ยหน้าเสีย.

มีดมาเชเต้ขนาดใหญ่เล่มนั้น เขาชอบมันมากๆ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดเลยว่ามันจะหักจากการปะทะ.

ลั่วเทียนยิ้ม, “เจ้าจะได้มีดเล่มอื่นอีกมากมายในอนาคต ไปเอาส่วนที่เหลือและเติมเต็มจิตใจของเจ้า วันพรุ่งนี้จะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก.”

“อื้ม!” ฟางเล่ยพยักหน้าและพลับตาเพื่อเติมพลัง.

ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงกรนดังราวกับฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย.

มันเหนื่ือยมากเพราะว่าพวกเขาไม่ได้พักผ่อนในช่วงเวลาแปดวันที่ผ่านมา.

ลั่วเทียนยิ้มอย่างเข้าใจขณะที่กินเนื้อย่าง จากนั้นเขาก็หยิบแผ่นมิติที่ฟางเล่ยใช้เก็บกระดูกและเดินไปยังพื้นที่ว่าง.

“ฟู่~…”

ลั่วเทียนหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะคิดถึงหุ่นเชิดในใจ จากนั้นเขาก็จมลงไปในความคิดก่อนที่จะเริ่ม…

มือขวาของเขาเคลื่อนไหวและชิ้นส่วนของสัตว์ปีศาจก็พัดออกไป.

“วู้~, วู้~, วู้~…”

การกระทำของลั่วเทียนเต็มไปด้วยความรวดเร็วและแน่นอน  การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งที่เขาสร้างขึ้นจะทำให้กระดูกสัตว์ร้ายเกิดสั่นสะเทือนในสถานที่เฉพาะเจาะจง

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น…

ชิ้นส่วนสัตว์ปีศาจนับพันออกมาจากป้ายมิติไปยังพื้นที่โล่งตามที่เขาออกแบบ.

มีภาพที่ดุร้ายและมีกรงเล็บทั้งสี่ที่แหลมคมเป็นพิเศษและตาทั้งสองที่เป็นหลุมลึกก็ปล่อยกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัว.

ทันใดนั้น…

ลั่วเทียนคำรามในใจ: “Level 2 Berserk!”

“ฮู่มมมมม~…!”

มีเสียงดังออกมา ในขณะที่คลื่นพลังขนาดใหญ่ออกมาจากร่างของลั่วเทียน คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยก่อนที่มือขวาของเขาจะตบลง.

“พึมมม~…”

เสียงกรีดร้องที่แสบแก้วหูและด้านล่างฝ่ามือของลั่วเทียนมีพลังปราณสีขาวหมุนวนอยู่

ภายใต้อำนาจของเบอร์เซิร์กเลเวล 2 พลังปราณถูกส่งออกจากฝ่ามือของลั่วเทียนด้วยการควบคุมอย่างจริงจัง.

เมื่อสร้างหุ่นเชิดทหารสิ่งสำคัญคือการรักษาพลังปราณ.

กระดูกสัตว์แต่ละชิ้นต้องใช้พลังปราณเพื่อเชื่อมต่อกันโดยการทำหน้าที่เหมือนกาวเพื่อเชื่อมต่อกัน ใช้พลังปราณที่ใช้การเชื่อมมากขึ้นมันจะทำให้หุ่นเชิดดียิ่งขึ้น.

เพราะเหตุนี้ลั่วเทียนจึงใช้ level 2 Berserk.

นอกจากการปล่อยพลังปราณไปแล้ว ลั่วเทียนยังเพิ่มจิตวิญญาณของตัวเองเข้าไปด้วย นี้เป็นการทดสอบในสถานการณ์จริง.

เขาหวังว่าหุ่นเชิดจะมีปัญญาขั้นพื้นฐานบ้าง.

ความคิดนี้ต้องใช้ความกล้าอย่างมากถ้ามันไม่ประสบความสำเร็จหุ่นมันจะไม่ต่างไปจากเดิม ด้วยความสามารถในการคิดอย่างเป็นอิสระด้วยตัวมันเองวามสามารถในการสู้รบจะเพิ่มขึ้นหลายระดับ.

แน่นอน..

นี่เป็นเพียงทฤษฎีของลั่วเทียนเท่านั่นไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่.

3 นาทีเต็ม…

ฝ่ามือของลั่วเทียนที่ทำการหน่วงปราณ3นาทีเต็ม เขาแทบจะไม่สามารถควบคุมพลังอันแข็งแกร่งนี้ได้อีกต่อไปและมือของเขาราวกับว่าจะถูดพัดพาไปได้ทุกวินาที.

ทั้งมือและแขนของเขาสั่นอย่างหนักและตัวก็รู้สึกมึนงง

ดวงตาของลั่วเทียนจ้องมองไปด้านล่างน้อยๆ เขายื่นมือขวาของเขาและกระแทกเข้าไปที่หุ่นเชิด!

“ตูม~!”

หลังจากี่มีเสียงดังพลังปราณที่แข็งแกร่งถูกยิงไปด้านหน้าทันทีไปยังกระดูกสัตว์ปีศาจ.

“แกร๊ก~ แกร๊ก~…”

พลังปราณที่ไหลดั่งปรอทไปยังเส้นใยที่คิดไว้ก่อนหน้าทำให้เสียงกระดูกแต่ละชิ้นที่ต่อกันดังลั่นออกมา แสงสีขาวเริ่มสว่างอย่างบ้าคลั่ง.

จากนั้นลั่วเทียนก็เดินถอยหลังก่อนที่จะทำมืออีกสองสามครั้งอย่างกระวนกระวาย.

สัตว์ปีศาจเหล่านี้อยู่ในระดับ 3 ถ้าเขาสามารถสร้างหุ่นเชิดสำเร็จการป้องกันของพวกมันจะสูงกว่า ออสติมัสและผองเพือน.

เนื่องจากการป้องกันที่แข็งแกร่งขึ้นพลังโจมตีของพวกเขาก็ไม่แย่เท่าไร.

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆกระดูกแต่ละชิ้นก็เริ่มปะติดปะต่อกันแทบจะเสร็จสิ้น.

“สำเร็จ…”

“แน่นอนว่ามันต้องสำเร็จ…”

การสร้างหุ่นเชิดที่มีความคิดเป็นอะไรที่ทะเยอทะยานมาก แต่ลั่วเทียนสามารถบรรลุความฝันเหล่านั้นได้ คราวนี้ความคิดของเขาก็ยิ่งมีความทะเยอทะยานมากกว่าแต่ก่อน.

เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้เลือดของเขาเดือดพล่าน!

พลังปราณและการรวมตัวกันเสร็จสิ้นลั่วเทียนก็ตะโกนขึ้น: “ลุกขึ้นมา!”

“พัก, พัก พักกก~”

มีเสียงดังคล้ายกระดูกแตก

ขาเริ่มขยับและกระดูกที่ต่อประสานของหุ่นเชิดดูเหมือนจะเริ่มมีชีวิตขีวาขึ้น หุ่นเชิดนั้นเริ่มปลอดปล่อยกลิ่นอายแห่งความตายที่ไม่อาจอธิบายได้

กลิ่นอายที่ดูเหมือนจะออกมาจากนรก.

เรื่องนี้คล้ายกับความโกรธของสัตว์ปีศาจที่ตายแล้ว ซึ่งมันสามารถขโมยวิญญาณได้เลย.

ทันใดนั้น…

หุ่นเชิดที่ทำจากกระดูกก็ลุกขึ้นยืน

สูงสี่เมตร ยาวหกเมตร กรงเล็บทั้งสี่ ปีกหนึ่งคู่ เขา และหนวดมังกรที่ยาว.

ภาพนี้ดูราวกับมังกรที่ออกมาจากในภาพยนตร์!

ถูกต้อง!

นี่คือมังกร!

มันเป็นมังกรปีศาจที่คืบคลานออกมาจากนรก! ร่างกายของมันมีกลิ่นอายแห่งความตาย!

นี่เป็นมังกรของตะวันตก ถ้าไม่ใช่เพราะเขายังขาดกระดูกอยู่เขาจะไม่สร้างมังกรตะวันตก อคติของเขาถือว่ามังกรตะวันตกคือกิ้งก่าตัวใหญ่ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะเทียบได้กับเทพมังกรตะวันออก.

ลั่วเทียนไม่มีทางเลือกอื่น…

เนื่องจากขาดวัสดุเขาจึงสามารถสร้างมังกรได้เท่านี้.

แต่…

ตราบเท่าที่เขามีพอเขาสามารถสร้างมังกรตะวันออกได้ในวันหนึ่ง จากนั้นเขาก็จะนั่งอยู่ข้างบนและเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกที่น่าทึ่งเหล่านี้ อาจมีการไล่ล่าอยู่ฝ่ายเดียวและทำให้มันเหมือนกับอยู่บนนรก!

แม้ว่ามังกรตะวันตกดูไม่สวยงาม แต่มังกรสงครามจากตะวันตกก็ดูไม่เลว.

ดางของมันคล้ายกับหลุมดำสองหลุมหมุนวนอยู่ในนั้น ร่างกายของมันทั้งหมดมีกลิ่นอายแห่งความตาย สัตว์ปีศาจที่ต่ำกว่าก็ไม่อาจต้านทานใดๆได้.

การกดขี่!

กลิ่นอายประเภทนี้ควรเรียกว่าเป็นหนึ่งในรูปแบบของการกดขี่

ลั่วเทียนยิ้มขณะจ้องมองมังกรกระดูกขนาดใหญ่ เขาไม่ได้ขาดหวังว่าการสร้างของเขาจะประสบความสำเร็จและสิ่งเดียวที่ทำให้เขาผิดหวังก็คือจิตวิญญาณของเขาไม่ได้รวมเข้ากับมัน.

การแสดงออกส่วนใหญ่ของมังกรตัวนี้เหมือนกับออฟติมัส มันดูหมองๆเหมือนหุ่นเชิดปกติ.

ความล้มเหลวเป็นเส้นทางสู่ความสำเร็จอย่างแท้จริง!

ลั่วเทียนไม่ท้อแท้ขณะที่เขามองมังกรจากสงคราม จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูด: “จากนนี้ไปเจ้าชื่อ มังกรผี!”

ทันใดนั้น…

หัวมังกรผีก็ขยับเล็กน้อย แต่ลั่วเทียนไม่ได้สังเกตเห็น.

“ดีมาก!”

“ตอนนี้กลับเข้ามาในปราณวิญญาณท่ี่ซึ่งข้าได้สร้างเจ้า.” ลั่วได้คิดและมังกรผีได้กลับเข้าไปยังตำแหน่ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปราวกับยมทูต.

ไม่นานหลังจากนั้น…

ระบบภายในใจของเขาก็ดังอย่างบ้าคลั่ง ประสบการณ์ของเขาและพลังปราณเพิ่มขึ้นอย่างกับคนบ้า!

ความมหัศจรรย์ของมังกรผีเป็นเรื่องยุ่งยากอย่างสมบูรณ์!

ตอนนี้พวกเขามีโอกาศฆ่าราชันย์ผีดิบพันปี!