Chapter 85 –

ลั่วเทียนกลับมาแล้ว!

หลังจากที่ปิดประตูฝึกฝนเป็นเวลาหนึ่งเดือนในเทือกเขาวิญญาณ เขาก็ได้นำสาวกทั้งสิบของตระกูลลั่ว.

ทันใดนั้นลั่วเทียนก็ทำให้ท่าทีของซูเม่ยเปลี่ยนไป.

ประโยคที่ผ่านมาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว แต่เมื่อเธอนึกได้ว่ามีเฉินหวู่อยู่ข้างๆเธอ เธอก็มีท่าทีเยาะเย้ยจนแทบจะทำให้ผมของเธอตั้งขึ้น. “พี่ใหญ่เฉินหวู่ เขาคือลั่วเทียน ซึ่งเป็นเศษขยะชิ้นใหญ่ที่สุดในเมืองภูเขาหยก.”

ซูเม่ยกำลังเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ด้วยการดูถูกของเธอทำให้เธอมีความสุขอย่างมาก: “ไอ้เศษขยะ ในที่สุดก็ออกมา ข้าคิดว่าเจ้าตายที่เทือกเขาวิญญาณ แต่ก็ดี ที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ สาวน้อยที่มีเกรีนติอย่างข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจร้องขอความตายได้, 555…”

เธอเกลียดลั่วเทียน.

เธอเกลียดการที่ลั่วเทียนไม่ได้มองมาที่เธอ.

เธอเกลียดการที่ลั่วเทียนไม่ได้สนใจเธอ.

เธอเกลียดความหยิ่งยโสของลั่วเทียน เธอเกลียดการเกิดใหม่ของดาวตก เธอเกลียดการที่หลีซูเอ๋อร์ที่อยู่เคียงข้างเขาสวยกว่าเธอ เธอเกลียดเขาลึกลงไปในกระดูก!

นั่นเป็นเหตุผลที่ทั้งกลางวันกลางคืน ซูเม่ยก็หวังว่าลั่วเทียนจะตาย!

ลั่วเทียนได้สังเกตเห็นซูเม่ยจากที่ไกลๆ ลูกชิ้นทั้งสองลูกนั้น…มันใหญ่โตมาก น่าเสียดายที่พวกมันเต็บโตมากับคนผิดๆ.

ลั่วเทียนไม่อาจสนใจกับการรังเกียจของเธอผู้นี้ เขาจะเฉยๆและแสร้งว่าพวกมันไม่มีตัวตน.

เฉินหวู่ยิ้มน้อยๆขณะที่สายตาของเขาจ้องมองลั่วเทียนอย่างเย็นชาและเกลียดชัง: “งั้นเขาก็เป็นที่ถูกขอทานทุบตีจนฟันหักลงพื้น คนที่ไม่อาจปกป้องหญิงสาวของตัวเองได้ เศษขยะเพียงหนึ่งเดียวของเมืองภูเขาหยก.”

ซูเม่ยเอนตัวกอดเฉินหวู่และพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน: “เขาเป็นอย่างไร กลับมาที่เขาได้ไล่ตามข้าอย่างไม่หยุดหย่อนและคุกเข่าขอร้องเพื่อไม่ให้เราสลายการบ่มเพาะ แต่ทำไมข้าต้องแต่งงานกับเศษขยะ? ถ้าข้าจะแต่งงานกับใครสักคน ข้าก็จะเลือกชายที่มีอำนาจอย่างพี่ฉินหวู่.”

“เวนวเอ้ย!”

ลั่วเทียนไม่อาจทนฟังได้อีกและก่นด่าออกไป: “อีเวรรสโดยสาร แกไม่ละลายบ้างเลย?!”

“พี่น้องทุกท่าน รู้ไหมว่ารถโดยสารคืออะไร?” ฟางเล่ยพูดขณะที่เขาหัวเราะเบาๆ

สาวกของตระกูลลั่วถามทันที: “พี่อ้วน สามารถบอกพวกเราได้หรือไม่?”

จากนั้นฟางเล่ยก็พูดเสียงดัง: “มันเป็นบางอย่างที่คนใช้กันมากกว่าโหลและจ่ายเพียงเหรีญทองแดงเหรียญเดียว.”

“5555…”

“อย่างนั้นนี่ก็เป็นของเหลือ พี่อ้วน คุณเป็นคนที่รอบรู้.”

“นี่ได้ยินจากนายท่านเพียงแค่ครั้งหนึ่ง นายท่านเป็นคนที่รอบรู้ เขายังสามารถเปลี่ยบเทียบกับสิ่งทั่วไปได้, 555…”

สาวกเหล่าตระกูลลั่วจงใจหัวเราะเสียงดังทำให้คนเดินรอบๆเข้ามาดูว่าเกิดอะไร.

ซูเม่ยมีหน้าตาหน้าเกลียดบนใบหน้าของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินหวู่อยู่ข้างๆเธอจะหันกลับไปหาปลาแม้ในวันที่มีพายุ. แต่เธอไม่อาจทำอย่างนั้นได้และสามารถอยู่ต่อไปเพียงแค่นั้น. นี่จะทำให้เธอดูคล้ายกับสาวบริสุทธิ์และมีไว้ให้เขาคนเดียวเท่านั้นเพื่อรอให้เฉินหวู่เข้ามา. จากนั้นเธอก็พูดด้วยเสียงดัง: “พี่เฉินหวู่ พวกมันข่มขู่ข้า, ฮืออ~…”

ท่าทางของเธอเหมือนกับว่าเธอได้รับความข้องใจอย่างมากและร้องไห้เงียบๆ.

การแสดงของเธอบรรลุไปยังขอบเขตที่สมบูรณ์!

ในโลกนี้ส่วนใหญ่แล้ว ไม่มีใครน่ากลัวไปว่าซูเม่ยที่สามารถทำแบบนี้ได้.

การหลอกลวงของเธอสามารถเป็นหนึ่งในยุคนี้ได้เลย ลั่วเทียนหัวเราะดังๆ: “ข้าไม่อาจมองดูได้อีก เจ้าช่วยหยุดการเสแสร้งที่น่ารังเกียจนั่นได้ไหม?”

ซูเม่ยยังคงทำเสียงเจ้าชู้ต่อ: “ดูนั่นพี่หวู่ เขาข่มขู่ข้าต่อหน้าท่านและไม่ให้ความสนใจกับท่าน.”

เฉินหวู่โกรธลั่วเทียนและพูดอย่างเย็นชา: “น้องซูเม่ย ข้าจะเขี่ยอึนี่ออกไปและสำหรับทุกคน ข้าจะฆ่าพวกเขาแบบเดียวกับที่ข้าฆ่าคนของตระกูลซ่ง-ที่เหมือนกับสัตว์ เพื่อเจ้า…”

เขาชี้นิ้วไปที่ลั่วเทียนก่อนจะพูดด้วยความรังเกียจ: “ข้าจะทำให้เจ้าเจ็บปวดยิ่งกว่าตาย!”

คิ้วของลั่วเทียนขมวดเบาๆและพูด: “ฆ่าล้างตระกูลซ่ง?”

ความรู้สึกที่เป็นลางร้ายปรากฏอยู่ในหัวใจของเขา.

“อย่างไรก็ตาม เจ้ายโสเกินไป!”

“นายท่านให้ข้าทำมัน.”

“ให้ข้าทำ ดูว่าข้าจะบิดหัวเขาออกได้อย่างไร.”

“พวกเจ้ากำลังเถียงอะไรอยู่? พี่อ้วนที่อยู่ตรงนี่ยังไม่พูดแล้วเจ้าจะพูดได้?” ฟางเล่ยคำรามด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็ยิ้มโง่ๆไปทางลั่วเทียนและถาม: “นายท่านให้ข้าทำ ข้าจะตีให้เขาขี้แตกและจากนั้นก็ยัดมันกลับไปในปากของเขา.”

สาวกเหล่านี้ต่างก็ทำท่าทางราวกับว่าพวกเขาน่ากลัวอย่างมาก.

เพียงเดือนเดียว พวกเขาก็ทำราวกับว่าพวกเขาลืมสกุลตัวเองไปแล้ว.

แต่…

การบ่มเพาะปัจจุบันทำให้พวกเขามีพื้ยฐาน พวกเขาไม่ได้สามัญดั่งเมื่อก่อน.

แต่ละคนก็เหมือนกับลูกโคที่เพิ่งคลอด.

ลั่วเทียนมีความสุขอย่างที่เขาไม่เคยมีมาก่อน ตราบเท่าที่เขามีพวกเขา ตระกูลลั่วจะไม่ตกต่ำ!

แต่…

ความแข็งแกร่งของคนที่อยู่ข้างหน้าค่อยข้างแข็งแกร่ง.

ไม่มีทางที่สาวกของเขาจะชนะในการต่อสู้กับเขา ตอนนี้เจ้าอ้วนก็อาจจะมีโอกาส.

ใบหน้าของฟางเล่ยดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะแสดงออกอย่างมาก ขณะที่เขาถูกหมัดของเขาพร้อมที่จะส่งไอ้ตัวประหลาดนั่นให้บินขึ้นไป แต่ถ้าเจ้าอ้วนจะตีไอ้ตัวประหลาดนั่น ลั่วเทียนควรจะเป็นคนทำ?

เห็นได้ชัดว่า…

ชายคนนี้น่าจะให้ค่าประสบการณ์และพลังปราณ แม้ว่ามันอาจจะไม่ใหญ่มาก แต่ยุงก็ยังมีเนื้อเล็กน้อย เมื่อได้รับค่าประสบการณ์แล้วลั่วเทียนยังได้เงินของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าและยิ้มเบาๆ: “ตั้งแต่ที่ไอ้ตัวประหลาดนั่นต้องการให้ข้าทุกข์ทรมาณจากการเจ็บปวดอย่างเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย สิ่งเดียวที่ข้าสามารถให้เขาได้คือการตอบสนองความต้องการของเขา.”

“ข้าเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นให้ไปถึงฝัน.”

ขณะที่พูดอย่างนั้นลั่วเทียนยืนขึ้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหว และมองด้วยสายตาดูถูก. “มาและทุบตีข้า ข้ากลัวจนสั่นไปหมดแล้ว มาเร็วๆข้าอยากจะรู้ว่าการทรมาณยิ่งกว่าความตายเป็นอย่างไร.”

ใบหน้าของเขาที่มองออกไปเต็มไปด้วยความดูถูก.

ซูเม่ยไปด้านข้างและพูดอย่างว่องไว: “พี่ฉินหวู่ ฆ่าเขา!”

เฉินหวู่ขยับคอและเสียงกระดูกก็ดัง”กร๊อบๆ”และออร่าของปราณเชี่ยวชาญขั้น 7 ก็แผ่ออกมาจากร่างกายของเขาราวกับระเบิด จากนั้นเขาก็ชี้ไปยังจมูกของลั่วเทียนและก่นด่า: “ไอ้เหลือขอ พร้อมที่จะตายยัง!”

เสียงของเขาจางหายไป…

ร่างกายของเฉินหวู่เคลื่อนไหวและหายตัวไปทันที.

หลังจากนั้น…

แสงสีขาวที่สว่างพร่างก็ปรากฏตัวขึ้นในท้องฟ้ามืดเหมือนดาวตก.

“ทักษะดาบดาวสวรรค์!”

“ดาบเหนือสวรรค์!”

การพลังฉีได้ระเบิดออกมาจากอากาศและพลังปราณได้กดดันจิตสำนึกของลั่วเทียนอย่างรุนแรง ดั่งคลื่นที่บ้าคลั่ง.

ความสามารถในการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวและทักษะดาบที่สวยงาม.

การเคลื่อนไหวของเฉินหวู่ สามารถอธิบายได้ว่ามันน่าทึ่งและแน่นอนมันอาจจะทำให้เด็กสาวมากมายหลงใหล.

หัวใจของซูเม่ยสั่นและเต้นเร็วขึ้น, “ลั่วเทียนลองดูว่าเจ้าจะตายหรือไม่!”

“เชี่ยไรเนี่ย?!”

“ทักษะดาบไม่เลว!”

“มันเกิดอะไรขึ้นกับข้า สัมผัสทั้งห้าถูกบางอย่างรุกรานและอาจจะระเบิดออก!” ลั่วเทียนที่ยืนอยู่ที่นั่นก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างชั่วร้าย.

“Level 2 Berserk!”

“ฮู่มมมม~…”

ได้ยินเสียงเมื่อเขากำหมัดและความกดดันที่มองไม่เห็นก็ล่วงลงมาจากฟ้า.

ระลอกคลื่นที่สยดสยองเหมือนกับสึนามิ.

ด้วยพลังที่เพิ่มขึ้นถึง 4 ขั้น ลั่วเทียนก็ย่ามใจมากกว่าปกติ เขากระแทกแรงกดดันทำให้เฉินหวู่หน้าซีด.

มันก็เป็นเวลาเดียวกัน…

ลั่วเทียนเคลื่อนไหว หมัดของเขารวดเร็วดังสายฟ้าและระเบิดออก.

หนึ่งหมัดที่กดลงบนหน้าอกเฉินหวู่.

“โผ๊ะ~…”

เฉินหวู่พ่นเลือดกระจาย หน้าอกของเขายุบลงไปและโผโผล่ออกมาด้านหลังความคิดและสติของเขาถูกทำลายไปทั้งหมด.

ร่างกายของเฉินหวู่ลอยออกไปหลายสิบเมตรก่อนที่จะตกลงพื้นอย่างหนัก แขนขาทั้ง 4 ข้างของเขากระตุกอย่างรุนแรงสองสามครั้งก่อนที่จะแน่นิ่งไป เขาตายแล้ว!

ในเวลาเดียวเสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังออกมาในใจลั่วเทียน.

“ติ๊ง!”

ของแบบไหนกันที่จะระเบิดออกมา? เขาอยากรู้จริงๆ!