Chapter 98 -ทุกคนกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

ไม่มีใครคิดว่าซูซางเฟยจะถูกลั่วเทียนฆ่าในการโจมตีเพียงครั้งเดียว.

แม้กระทั่งหลิงหานซานผู้ที่อยู่ในขึ้นปราณจิตวิญญาณที่ได้ชมฉากเหล่านั้นก็ยังไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์นี้.

ในเวลานั้น…

หลิงหานซานรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้จากหัวใจของเธอ

มีความประหลาดใจเล็กน้อยผสมกับความรังเกียจ.

มันเป็นไปได้ที่เธอประหลาดใจอย่างมากเพราะลั่วเทียนได้สร้างความอัฒจรรย์อีกครั้งนึง ความรู้สึกรังเกียจก็คือหลีซูเอ๋อร์ได้มีเหตุผลอีกอย่างที่เธอจะอยู่ต่อ.

แต่ดูเหมือนว่าหลิงหานซานลืมอะไรบางอย่างที่สำคัญ.

ถ้าเธอจำข้อตกลงที่เธอได้ทำไว้ให้กับหลี่ซูเอ๋อร์ จะเห็นได้ถึงความรู้สึกรังเกียจของเธอมากที่สุด.

หลิงหานซานได้สังเกตลั่วเทียนอย่างจริงจังและจดจำใบหน้าของเขา คำถามที่เป็นไปไม่ได้และแปลกอย่างมากเกิดขึ้นในในของเธอ “ถ้าเขาและหมายเลขหนึ่งของเมือนภาแยก มู่หรง หวันเจี่ย สู้กันผลที่จะเกิดขึ้นคือ? เขาสามารถทำปาฎิหารอย่างอื่นได้หรือไม่?”(TL:อันก่อนๆแปลเป็น มู่หรงหวันจิน)

“เอ๋?”

“เกิดอะไรขึ้นกับข้า?”

“แม้ว่าลั่วเทียนบ่มเพาะมาเป็นพันปี เขาก็ไม่มีทางที่จะเป็นคู่ต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามกับมู่หรงหวันเจี่ยได้ ทำไมข้าถึงได้คิดเรื่องงี่เง่าเหล่านั้น?”หลิงหานซานเริ่มหัวเราะกับตัวเอง

โคลนบนพื้นจะเปรียบเทียบกับดาวบนฟ้าได้อย่างไร?

มันเป็นไปได้ยากอย่างมาก!

แน่นอนหลิงหานซานไม่อาจทราบได้ว่าดาวบนฟ้าเป็นไปได้หมอกควัน!

“5555…”

“ชนะหัวหน้า! ชนะหัวหน้า! ฆ่าหัวหน้าซูซางเฟย 555…”

ทันใดนั้น…

ไม่ทราบว่าใครในฝูงชนตะโกนออกมา แต่มันทำให้ทุกคนหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ สายตานับไม่ถ้วนมองไปที่ลั่วเทียนต่อๆกัน เขามีสายตาที่เย็นชาและมีบรรยากาศที่หยิ่งยโสอย่างมาก ใกล้ๆเท้าของเขามีร่างที่เป็นสองส่วนของซูซางเฟยกองอยู่พร้อมกับแอ่งเลือกขนาดใหญ่แทบเท้าของเขา.

จตุรัสกลายเป็นเงียบอีกครั้ง.

ความเงียบค่อนข้างน่ากลัว.

“เขา เขา เขาเอาชนะได้จริง…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“เงินข้า เงินข้า! ข้าได้สูญเสียอีกครั้งและแน่นอนว่าครั้งนี้ข้าหมดตัวแล้ว!”

“ซูซางเฟยที่อยู่ในจุดสูงสุดของขั้นปราณเชี่ยวชาณขั้น 9 ถูกฆ่าโดยเขา อย่างนั้นผู้คนในเมืองภูเขาหยกทุกคนจะต้านเขาได้?”

“เด็กคนนี้ของตระกลูลั่วยังเด็กเกินไป เขาไม่ทราบหรือว่าซูซางเฟยและคนอื่นๆเป็นสาวกของนิกายเมฆคราม? ฆ่าซูซางเฟยและคนอื่นๆก็เท่ากับเป็นการล่วงเกินนิกายเมฆครามและผลของนิกายเมฆครามอาจจะหมายถึงการล้างตระกูล ตระกูลหนึ่งด้วยตัวของพวกเขาเอง.”

ฝูงชนเริ่มซุลซิบ.

ลั่วเทียนกำลังมองไปยังทิศใดทิศหนึ่งด้วยริมฝีปากโค้ง จากนั้นเขาก็เยาะเย้ยและพูดว่า: “ซูเหยาซงมันควรจะเป็นเจ้าตอนนี้.”

ดวงตาของซูเหยาซงเย็นจืดและหมองคล้ำขณะที่เขาถอนหายใจขณะมองขึ้นไปบนฟ้า จากนั้นเขาก็พูดกับตัวเอง“เป็นไปได้หรือไม่ว่าสวรรค์ต้องการให้ตระกูลซูพินาศในวันนี้?”

“ซางเฟย ข้าจะพาเขาลงหลุมพร้อมกับเจ้า.”

“สาวกทุกคนของตระกูลซูจงฟัง! ทุกคนต้องมุ่งความสนใจไปกับการฆ่าลั่วเทียนเพื่อแก้แค้นให้กับซูซางเฟยและเหล่าสาวกตระกูลซูที่ตกตาย!”

“ฆ่าเขา!”

ทันใดนั้น…

บรรดาสาวกตระกูลซูวิ่งขึ้นไปยังเวที.

ซูซางเฟยตายหมายถึงความกล้าหาญของซูเหยาซงมอดลง.

สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้คือสู้ด้วยชีวิตที่อยู่บนเส้นด้าย ตราบเท่าที่หัวหน้าตระกูลลั่วตาย ตระกูลซูยังเป็นผู้ปกครองเมืองภูเขาหยก.

ด้วยความคิดของเขา ซูเหยาซงวิ่งออกไปอย่างมุ่งมั่นเพื่อฆ่า!

ซ่งหยวนหนานกลายเป็นกังวลและตะโกน“สาวกทุกคนของตระกูลซ่งจงฟัง!ปกป้องลั่วเทียนจากคนของตระกูลซูที่เข้ามาใกล้!”

การฆ่าซูซางเฟยที่อยู่ในขั้นปราณเชี่ยวชาญขั้น 9 เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด แต่ลั่วเทียนก็สามารถบรรลุเป้าหมายได้ นี่เป็นการแก้แค้นในนามของตระกูลซ่ง.

ซ่งหยวนหนานรู้สึกขอบคุณอย่างมากในใจ แม้ว่าเขาจะยอมแพ้ในชีวิตของเขา เขาก็จะพยายามอย่างมากที่สุดที่จะปกป้องลั่วเทียนในวันนี้.

“ปกป้องหัวหน้า!”

“ฆ่าไอ้ลูกโสเภณีเหล่านั้นที่มาจากตระกูลซู!”

“พี่น้องตามมา ฆ่าาาา!!!”

บรรดาสาวกตระกูลลั่วปลุกพลังฮึกเฮิมทั้งจิตวิญญาณและพลัง พวกเขาวิ่งกรูไปยังเวทีพร้อมกับจิตสังหาร.

ลั่วเทียนยิ้มเบาๆขณะมองไปยังพี่น้องของเขาและพึมพำ“มีพี่น้องที่อยู่เบื้องหลังนี้มันทำให้ข้ารู้สึกดีมาก.”

นี่มันแตกต่างจากเกมส์.

นี่คือความเป็นจริง ในเวลาแห่งความเป็นตาย ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้เลือดเขาเดือด เขาไม่ลังเลที่จะสละชีวิตตัวเองเพื่อพวกเขา!

ทันใดนั้น…

ลั่วเทียนกระโดดขึ้นไปบนอากาศและตะโกน “ตระกูลซ่งและตระกูลลั่วถอนตัว! ออกไปจากพื้นที่นี้ให้เร็ว!”

“ข้าจะจัดการคนเหล่านี้ให้หมด!”

เรากำลังพูดถึงฆ่าประสบการณ์จำนวนมากยังไม่รวมถึงแต้มไร้พ่าย ดังนั้นลั่วเทียนไม่อาจปล่อยให้มันเสียไปได้แม้แต่แต้มเดียว.

ยิ่งกว่านั้น…

นอกจากนี้เขาไม่ต้องการให้คนอื่นตายด้วยน้ำมือของตระกูลซู.

ซ่งหยวนหนานมองไปที่ท่าทีที่รุนแรงของลั่วเทียน เขามองอย่างขุ่นเคืองและลังเลก่อนที่เขาจะตะโกน“สาวกตระกูลซ่งทั้งหมด ถอนกำลัง!”

เขาเชื่อในลั่วเทียน.

เมื่อซ่งหยวนหนานสั่งให้ตระกูลของเขาถอนตัว ตระกูลลั่วเชื่อมั่นในตัวของเขามากกว่านั้น.

วิ่งเข้ามาดั่งน้ำมาและถอนตัวออกไปดั่งน้ำออก บวกกับสาวกตระกูลซูตอนนี้พวกเขาเต็มเวทีภายในเวลาไม่กี่วินาที.

แม้กระทั่งปราณเชียวชาญสุดยอด ยังไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ให้กับคนทั้งหมด.

ไม่ต้องพูดถึงลั่วเทียนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของซูซางเฟย สำหรับผู้คนจำนวนมากที่เข้ามาในเวลานี้มันง่ายที่จะปลิดชีวิตของเขา.

ซูเหยาซงมีท่าทีเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขาขะณที่เย้ยหยันอกมา“ลั่วเทียน ดูเหมือนเจ้าจะให้ค่าตัวเองมากเกินไป.”

ลั่วเทียนยิ้มน้อยๆและตอบ “บิดาคนนี้ตีค่าตัวเองมากแล้วยังไง? เข้ามากัดข้าสิ.”

“ฮึ่ม!”

“ลองดูว่าเจ้าจะทำหน้าตาอย่างนี้ได้อีกนานแค่ไหน ขึ้นไปและฆ่าเขา!”ซูเหยาซงสั่ง.

สาวกชั้นยอดของตระกูลซูกว่าร้อยเคลื่อนไหวขึ้นไปโจมตีอย่างพร้อมเพียงกันและปล่อยการโจมตีที่แรงที่สุดในชีวิตของพวกเขา พวกเขาเห็นได้ชัดว่าถ้าลั่วเทียนไม่ตายวันนี้พวกเขาก็จะทำภายหลัง.

นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาทั้งหมดรีบวิ่งออกไปโดยไม่คิดถึงชีวิตตนเอง.

ลั่วเทียนยิ้ม เขามองซูเหยาซงที่อยู่ไม่ไกลเกินไปและพูดเสียงดัง“ข้าจะให้เจ้าได้สัมผัสกับด้านที่บิดาคนนี้กระทำ.”

หลังจากที่พูด…

ลั่วเทียนก็เกร็งและตะโกน “Level 2 Berserk!”

“ฮู่มมมม~…”

พลังสี่เท่าระเบิดออกมา.

ในทันที…

ลั่วเทียนคำรามอีกรอบ“หมื่นฟ้าคำราม!”

ชั้นเมฆพายุก่อตัวเหนือเวทีอย่างฉับพลัน ฟ้ารองและฟ้าแลบก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆจากการกดดันอย่างต่อเนื่อง.

เจ้าคิดว่ามันจะจบแค่นี้?

มันยังห่างไกลอย่างมาก…

ก่อนที่หมื่นฟ้าคำรามจะสำแดงลั่วเทียนก็พึมพำ “เสือ-สิงห์คำรามขยี้วิญญาณ!”

“กรรรรร~…”

เสียงคำรามที่คล้ายกับเสือและสิงโตที่จู่โจมมนุษย์ในป่าด้วยเสียงทีทรงพลังและมีรูปแบบคลื่น คนที่อยู่ในระดับปราณเชียวชาญขั้น 6 สามารถจัดการคนอื่นได้หลายคน นอกจากนี้ทักษะการต่อสู้ระดับ 6 ทำให้ตรกูลซูททั้งหมดที่วิ่งขึ้นไปล้มลงทันที.

ช่วงต่อไปเป็นรอบที่สอง…

ลั่วเทียนยิ้มอย่างฉกรรจ์ “หมื่นฟ้าคำราม บดขยี้มันซะ!”

“ตูม~”

“ตูม~”

“ตูม~”

สายฟ้านับไม่ถ้วนผ่าลงมาบนเวที มันแผดเผาและสังหารหมู่อย่างต่อเนื่องโดยไม่มีใครต่อต้านได้.

“ติ้ง!”

“ติ้ง!”

“ติ้ง!”

ในจิตใจของลั่วเทียนเหมือนมีคนกำลังจุดประทัดในช่วงตรุษจีน มันทำทุกอย่างไม่หยุดนิ่ง.

ประสบการณ์,พลังปราณและแต้มไร้พ่ายของเขาพุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่ง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกลิ่นอายแห่งการสังหารของเกราะเลือดปีศาจก็พุ่งขึ้นเช่นกัน.

เลือดสดๆได้ระเบิดขึ้นทุกที่ทำให้ทุกแห่งมีแต่หมอกเลือด.

กว่าครึ่งของสาวกตระกูลซูได้ตายไปแล้ว แต่ลั่วเทียนก็ไม่ยอมปล่อยให้คนอื่นหนี เขาเปิดหมื่ฟ้าคำราม อีกครั้ง.

เมื่อคิดถึงต้องซ่อนพลังของเขา ลั่วเทียนจึงได้ทำการยั้งมืออยู่บ้าง.

ถ้าเขาปล่อยให้พวกเขาหลบหนี ใครจะรู้ว่าวันใดที่พวกเขากลับมาแก้แค้น?

“ตูม~!”

เมื่อหมื่นฟ้าคำรามรอบสองจบลง เหล่าสาวกตระกูลซูที่บาดเจ็บในรอบแรกก็ตายหมดทันที.

ลั่วเทียนเสบผมของเขาก่อนที่จะตะโกนอย่างโดดเด่น “เวรเอ้ย ข้าต้องการถามอะไรบางอย่าง ใครต้องการเศษเนื้อเหล่านี้บ้าง?!”

ในเวลานั้น…

“ติ้ง!”

“เกราะเลือดปีศาจได้ดูดซับจิตสังหาร 100 จุด, พลังป้องกันเพิ่มขึ้น 1%.”

“จิตสังหารของเกราะเลือดปีศาจเต็มแล้ว.”

เกราะเลือดปีศาจในใจของเขาเริ่มมีเส้นเลือดสีแดงเต้นไปมา เช่นเดียวกับอุปกรณ์ที่เติบโตได้ในเกมส์ เมืองลั่วเทียนมองไปที่ค่าสถานะของเกราะเลือดปีศาจ…

เขาก็ตะลีงทันที!

————–