หลังจากที่เปิดในระบบก็มีการแสดงสถานะของเกราะโลหิตปีศาจ.

ไอเทม: เกราะโลหิตปีศาจ (วิญญาณ)

เกรด: สปิริตอาร์เมอร์ (+5)

รายละเอียดไอเทม: เกราะโลหิตปีศาจเป็นอุปกรณ์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อดูดซับแก่นโลหิตจากการสังหาร มีกลิ่นอายของสัตว์ปีศาจนับไม่ถ้วนและมีการป้องกันที่แข็งแกร่งอย่างมาก.

รายละเอียด 2: เมื่อเกราะโลหิตปีศาจถูกเติมเต็มด้วยจิตสังหาร ระดับของมันจะเพิ่ม 5 เลเวล โดยมีแรงค์เป็น สปิริตอาร์เมอร์.

รายละเอียด 3: เมื่อเกราะโลหิตปีศาจถูกเติมด้วยจิตสังหารจนเต็มจะมีความสามารถพิเศษ:สามารถป้องกันการโจมตีหนึ่งครั้งของคนที่มีระดับน้อยกว่าปราณราชันย์ เมื่อมันถูกใช้แล้วเกราะโลหิตปีศาจจะกลับไปสู่รูปลักษณ์เดิมและเริ่มดูดซับจิตสังหารใหม่อีกครั้ง.

“แม่เจ้า!”

“จิตสังหารหมื่นแต้มจะช่วยให้เกราะโลหิตปีศาจเพิ่มระดับไปถึง วิญญาณ ได้ตรงๆ และยังมาพร้อมกับการป้องกันที่แทบจะเป็นอมตะ!” ลั่วเทียนกลัวเรื่องนี้อย่างมาก

ใครจะคิดว่ามันต้านทานการโจมตีทุกอย่างที่อยู่ต่ำกว่าระดับปราณราชันย์?

นั่นหมายความว่าเขาจะมีชีวิตที่สองแม้จะต้องเผชิญกับใครสักคนที่อยู่ในระดับ ปราณสุดยอดเชียวชาญ หรือ ปราณจิตวิญญาณ!

นี่เป็นสิ่งที่ดีเยี่ยมในการป้องกันตัวของเราเอง!

แม้ว่าจะไม่ได้กล่าวถึงอุปกรณ์ระดับจิตวิญญาณ แต่ทั่งทั้งเมืองภูเขาหยก อาจไม่มีแม้กระทั่งเกรด 4 อย่างนี้จะไม่ให้ลั่วเทียนอดที่จะตื่นเต้นไปกับไอเทมวิญญาณได้อย่างไร มันเป็นโชคลาภใช่มั๊ย?

“มันแข็งแกร่งแค่ไหนนะ?”

“มันเป็นไอเทมขั้นวิญญาณ ดังนั้นมันควรจะแข็งแกร่งอย่างมาก”ลั่วเทียนสงสัยตัวเอง ไอเทมขั้นวิญญาณมันเกินกว่าขั้น 9 แต่ว่ามันมีความแข็งแกร่งแค่ไหน?

ลั่วเทียนไม่มีเงื่อนงำ.

เพื่อจะทำให้เขารู้ว่ามีความป้องกันมากแค่ไหน เขาต้องหาคนมาทดสอบ.

ลั่วเทียนมองไปที่ซูเหยาซงที่สบตามาด้วยความเกลียดชัง จากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เฒ่าซู ตั้งแต่ที่พี่ฆ่าคนไปจำนวนมาก เจ้าต้องเกลียดข้าอย่างมากแน่ๆ ใช่ไหม? พี่ชายคนนี้มีความสุขมากๆ ข้าจะช่วยสนองความต้องการของเจ้าโดยการให้เจ้าโจมตีมาที่สัก 10 หมัดและข้าสัญญาว่าจะไม่ตอบโต้ เป็นไง?”

ซูเหยาซงอยู่ในระดับปราณเชี่ยวชาญ ขั้น 9 ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้เก่งกาจที่สุดในเมืองภูเขาหยก.

การใช้เขาเพื่อทดสอบพลังป้องกันของเกราะโลหิตปีศาจเป็นทางออกที่ดี.

“ลั่วเทียนเสียสติ?”

“นี่เจ้านาย คุณพูดอะไรไร้สาระ?”

“ไม่ใช่ว่าเด็กคนนี้คะนองเกินตัว? เขาจงใจหาที่ตายโดยยอมโดยรับ 10 หมัดจากปราณเชี่ยวชาณขั้น 9?”

ปราณเชี่ยวชาญขั้น 6 ยอมรับการโจมตีจากขั้น 9และไม่ตอบโต้? นี่มันบ้าอย่างมาก!

ลั่วเทียนมองไปที่ฝูงชนของสาวกตระกูลลั่วและอดไม่ได้ที่จะถาม“ข้ามีท่าทีคึกคะนองจริงๆ?”

บรรดาสาวกตระกูลลั่วต่างพยักหน้า.

ลั่วเทียนยิ้มอย่างโง่ๆขณะเกาหัวและกล้าวว่า“สายตาของผู้เฝ้ามองสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าข้ามีท่าทางคึกคะนองเกินไป เกี่ยวกับเรื่องนี้ เฒ่าซูข้าจะลดจำนวนหมัดลงหนึ่งหมัดเพื่อให้เจ้าสามารถชกข้ามา 9 ครั้งและข้าจะไม่ตอบโต้ แบบนี้คงไม่คึกคะนองแล้วใช่หรือไม่?”

“5555…”

ท่าทางคึกคะนอง?

นี่มันค่อนข้างป่าเถื่อน! ลั่วเทียนไม่ได้เห็นซูเหยาซงอยยู่ในสายตาอีกต่อไป ด้วยท่าทางขี้เล่นของเขา ทุกคนไม่พอใจกับท่าทางของลั่วเทียน.

แต่…

งั้นถ้าพวกเขาไม่พอใจหล่ะ? ถ้าพวกเขามีความกล้าก็เข้าไปกัดเขา! แต่มันไม่มีใครกล้าแม้สักคน!

ซูเหยาซงเดินผ่านแอ่งเลือดต่างๆ จากนั้นเขาก็ก้าวไปด้านหน้าด้วยพลังปราณเชี่ยวชาญ ขั้น 9 ที่ระเบิดออกมา มือขวาของเขากำเป็นกำปั้นและตาของเขาก็มีเปลวไฟลุกโชน ขณะที่เขาสถบออกมา“ลั่วเทียนได้สุนัทสารเลว ไปตายซะ!”

ลมจากกำปั้นของเขาเหมือนกับมีดและกำลังพุ่งเข้ามากว่าหมื่นจิน!

หมัดนี้มีพลังอย่างมาก!

เมื่อเห็นหมัดของซูเหยาซงปรี่เข้ามา หัวใจของลั่วเทียนเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ จากนั้นเขาก็พึมพำกับตัวเอง“ข้าหวังว่ามันจะไม่ล้มเหลว ไม่งั้นมันจะไม่ตลกอีกต่อไป.”

“ถ้าข้าไม่อาจทนแม้กระทั่งหมัดเดียว เรื่องนี้มันก็ไกลเกินกว่าที่จะเป็นเรื่องตลกแล้ว…”

“ถ้าข้าไม่อาจทนมันได้ สิ่งที่แรกที่บิดาจะทำคือการเอาเกราะนี้ไปเผาจนเป็นขี้เถ้า.”

ลั่วเทียยนตะโกนอยู่ในใจ จากนั้นเขาก็ผ่อนคลายร่างกายและระงับกลิ่นอายที่เขาปล่อยออกมา เหล่าสาวกของเราจะได้เห็นว่าตอนนี้ลั่วเทียนไม่มีการป้องกันอะไรยกเว้นเกราะโลหิตปีศาจ.

“เขาไม่สนใจการโจมตีของซูเหยาซงจริงๆรึ?”

“ลั่วเทียนมันไม่บ้าไปแล้ว? มีคนบ้าแบบนี้อยู่ในโลกด้วยรึ?”

“เขารับปราณเชี่ยวชาญขั้น 9 มันไม่ใช่เรื่องตลก?”

ทุกคนในลานประลองก็ตะลึง.

พวกเขาคิดว่าลั่วเทียนกำลังเล่นตลกในตอนแรกและม่คิดว่าเขาจะยืนอยู่ที่นั่นและไม่ได้เคลื่อนไหว.

เมื่อเห็นซูเหยาซงปล่อยกำปั้นหลายคนรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขากระเด้งไปที่ลำคอ.

ดวงตาของหลิงฮานซวงแสดงความประหลาดใจก่อนที่จะพูดเยาะเย้ย“สิ่งที่ชายคนนี้กำลังไปคือการรนหาที่ตายอย่างแน่นอน ข้าไม่เชื่อว่าจะเปรียบเขากับมู่หรงหวันเจี่ย มันช่างเลวร้ายอย่างมาก.”

หลิงฮานซวงเกลียดความยโสของลั่วเทียน.

นี่ไม่ใช่ความยโส แต่มันเป็นการเชื่อมันเกินตัว ความเชื่อมั่นเกินกว่าที่จะหยุดได้.

ในเวลานั้น…

กำปั้นของซูเหยาซงที่เคลือยพลังปราณกระแทกเข้าไปที่อกของลั่วเทียน.

“ตูม~!”

ช่วงเวลาที่สัมผัสอกลั่วเทียนการระเบิดของพลังปราณที่กระจายออกมาราวกับเป็นอัญมณีที่ส่องแสงแยงตา.

ฝูงชนในลานประลองทั้งหมดตกใจกับประสิทธิภาพของระเบิดแสง.

ทันใดนั้น…

ลั่วเทียนค่อยๆลืมตาและเหลือบมองหน้าอกของเขา จากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดัง: “5555… 55… บิดายังดีอยู่! ไอ้ขยะ เจ้าต้องเพิ่มแรงอีกหน่อย!”

ลั่วเทียนรู้สึกตื่นเต้นอยู่ภายใน “น่ากลัวเชี่ยๆ!เกราะโลหิตปีศาจตัวนี้มันเหลือเกินไปแล้ว!”

การชกด้วยพลังเต็มที่จากปราณเชี่ยวชาญขั้น 9 ได้รับการป้องกันโดยสมบูรณ์และไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย นี่เป็นสมบัติล้ำค่าระดับ วิญญาณ อย่างแท้จริง.

ไอเทมจิตวิญญาณนี่นิ่งใหญ่กว่าที่ลั่วเทียนคิด.

แม้ว่าจะเป็นนิกายขนาดใหญ่เช่น นิกายเมฆคราม ก็ยังไม่อาจได้พบเห็นไอเทมระดับจิตวิญญาณ ดังนั้นสำหรับการป้องกันของปราณเชี่ยวชาณขั้น 9 มันเป็นอะไรที่ง่ายๆ.

แต่ซูเหยาซงได้รับบาดเจ็บ แขนขวาของเขาหลุดออกจากไหล่และผิวหนังที่นิ้วมือทั้งห้าของเขาก็ปรกแตกจนเลือดของเขาไหลออกมาและมองเห็นกระดูกในบากแผล.

หมัดกระทบร่างลั่วเทียน แต่มันเหมือนกับเป็นการตบหน้าหลิงฮานซวง มันร้อนระอุ่มและมีความรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก.

————–

เขาเพิ่งเห็นผี?

ความโกรธในใจของซูเหยาซงพุ่งไปถึงท้องฟ้าอีกครั้ง.

เวลานี้เขาโจมตีอย่างต่อเนื่อง.

“ปัง~!”

“ปัง~!”

“ปัง~!”

กำปั้นของเขาเหมือนกับฝนที่ตกหนักและโจมตีมากกว่าสิบครั้ง.

นี่เป็นการโจมตีที่เหมือนกับเกาให้กับลั่วเทียน แต่เขาก็ยังไม่พอใจกับสถานการณ์แบบนี้ จากนั้นเขาก็ตะโกน“เฒ่าซู มันควรจะพอเท่านี้ ถูกไหม?”

ซูเหยาซงยังคงไม่หยุดโจมตีลั่วเทียนราวกับคนบ้า.

“แม่งเอ้ย!”

ลั่วเทียนยกมือและตบเข้าไปที่หน้า “ข้าไว้หน้าเจ้า แต่เจ้าไม่เต็มใจที่จะรับมัน!”

“ตูมม~!”

ซูเหยาซงถูกกระแทกพื้นด้วยการตบของลั่วเทียน.

เพราะการตบนี้ทำให้เขาเห็นท้องฟ้า เนื่องจากซูเหยาซงไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะรับมัน เขายังไม่อาจต่อต้านเพราะว่าแขนของเขาหักและเขาก็ยังบังคับตัวเองตลอดเวลา.

การที่เอาชนะคนที่แจนหักนี่? น่าเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่มันเคยเกิดขึ้น.

ซูเหยาซงนอนแผ่หลาอยู่ที่พื้น แต่ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ลั่วเทียนและก่นด่าออกมา“อย่างได้ใจไปลั่วเทียน เจ้าจะตายอย่างเลวร้ายยิ่งกว่าข้า ตระกูลลั่วของเจ้าทุกคนจำตายอย่างน่าสังเวชกว่าข้า กองกำลังจากนิกายเมฆครามจะถึงอีกไม่นาน 555…”

ตาของลั่วเทียนกลายเป็นหนาวเหน็บก่อนที่จะกล่าวว่า“ไม่ว่าข้าจะตายหรือไม่ เจ้าก็ไม่อาจได้เห็ย แต่ไม่ว่าเจ้าจะตายอย่างน่าสังเวชรึไม่นั้น มันเป็นสิ่งที่ข้ากำหนด”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็เตะซูเหยาซงลงจากลานประลองและกลิ้งไปใกล้เท้าของซงหยวนหนาน

“พี่อาวุโสซง นี่เป็นของคุณจากน้องชายคนนี้.”ลั่วเทียนยิ้มน้อยๆ

ซงหยวนหนานรู้สึกขอบคุณอย่างมากขณะที่เหยียบอยู่บนหัวซูเหยาซง“ตระกูลซงทุกคนฟัง! ให้เขาตายจากการแล่เนื้อเป็นพันชิ้น…”

หลังจากที่ถูกเฉือน ซูเหยาซงก็เริ่มร้องออกมาเหมือนหูม

จากนั้นลั่วเทียนก็กระโดนไปอยู่ข้างๆหลี่ซูเอ๋อร์ จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงจัง“สาวน้อย เจ้าไม่คิดที่จะให้รางวัลข้าตอนนี้หรอ?”

แก้มของหลี่ซูเอ๋อร์แดงวูบ ขณะที่เธอดึงชุนชุนที่อยู่ใกล้ๆเข้ามา จากนั้นเธอก็หันกลับมาและพูดอย่างมีความสุข“รางวัลมันจะได้แค่ตอนกลางคืนเท่านั้น.”

“กลางคืน?”

“ดีมากๆ…”

ความคิดของลั่วเทียนเริ่มสกปรกทันที!