Chapter 122 – อัพเกรดไฟแม็กม่า

ฝูงชนเริ่มอยู่ในความวุ่นวายและเริ่มหลบหนี.

สาวตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความทุกข์ทรมาณ ขณะที่ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน.

กลัว กลัวอย่างมาก.

การดูแลที่โหดร้ายโดยยามไม่รู้จักตาย(undying guards)ทำให้พวกเขาสั่นไปถึงหัวใจ.

ลั่วเทียนช่วยหญิงสาวที่ตั้งครรภ์ให้ออกมาจากร่างของชายกำยำ เขามองไม่เห็นสีหน้านางที่ซีดอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ.

มันยังเป็นมนุษย์อยู่ไหมวะ?

เขาไม่ได้ปล่อยให้หญิงตั้งครรภ์ไปและยังยืนยันที่จะแสดงความเย่อหยิ่ง.

ทุกคนมีพ่อมีแม่ ทุกคนเกิดจากแม่ การดูแลหญิงตั้งครรภ์เหล่าโดยการทำแบบนี้มันยิ่งกว่าสัตว์เสียอีก!

ลั่วเทียนเหลือบไปมองครึ่งร่างของชายกำยำ สายตาของเขายังเผยให้เห็นความโกรธที่ไม่มีสิ้นสุด เขาต้องการที่จะฆ่าชายคนนั้นอีกเป็นหมื่นๆครั้ง.

ยายเฒ่าเดินมาด้านหน้าพร้อมกับช่วยหญิงตั้งครรภ์ที่ยังคงมีความเจ็บปวดอยู่รางๆ “อมตะ พวกเขามาแล้ว.”

ลั่วเทียนยิ้มอย่างสงบและพูดว่า “พวกมันมาได้เวลาพอดี.”

ตั้งแต่ที่เขาโกรธแล้ว เขาต้องการที่จะระบายมันอย่างเต็มที่!

ทันใดนั้น…

ลั่วเทียนไม่มีความกังวลที่จะรอคอนให้ยามมาถึงและรีบวิ่งเข้าไปหาพวกเขาก่อน.

ลั่วเทียนพุ่งออกไปเหมือนกระสุนและหมัดที่ง้างจนสุดจนเหลือไว้เพียงเงาแสงจางๆอยู่เบื้องหลังเขา.

“เขาคือใคร?!”

“ข้าเป็นบรรพบุรุษเจ้า!”

ลั่วเทียนกระโดดเต็มแรง หมัดขวาของเขาง้างจนสุดและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่หลอมละลายจนกระทั่งหมัดได้เข้ามาปะทะ.

เขามุ่งเป้าไปที่หัวคนข้างหน้าขณะโจมตี.

กองเนื้อระเบิดออกในครั้งเดียว!

ระบบได้แจ้งเตือนในใจลั่วเทียน.

“ติ้ง!”

หนึ่งหมัด… หนึ่งศพ!

เมื่อหมัดปะทะสุดแรงแล้วตามมาด้วยหมัดที่สองลั่วเทียนตะโกนด้วยความโกรธ “มารดาเจ้าเถอะ พวกเขามันชั่วจนสมควรตาย ดังนั้นบิดาเลยต้องมาส่งเจ้าไปนรกด้วยตนเอง!”

เขาเป็นเหมือนกับปีศาจร้าย.

ภาพของหญิงตั้งครรภ์ได้เข้ามาในใจของลั่วเทียน ทำให้ความโกรธของเขาคุกกรุ่นขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้า.

ยิ่งเขาโกรธมากเท่าไร เขาก็ยิ่งอยากระบายมากเท่านั้น.

หมัดแต่ละหมัดที่เขาต่อยใส่ได้ทำลายยามไม่รู้จักอย่างถาวร ในเวลาเดียวกัน ลั่วเทียนต้องการแสดงให้หญิงสาวเหล่านั้นเห็นว่า คนที่พวกนางเรียกกันว่าพวกไม่รู้จักตายมันเป็นแค่ขยะและไม่ต้องกลัวพวกมัน.

ฆ่าอย่างบ้าคลั่ง!

ในเวลาไม่ถึง 30 วินาที ก็เหลือยามเพียงคนเดียวจากทั้ง 16 คน.

ยามที่รอดเห็นหัวหน้าทีมยามรักษาการณ์ลาดตะเวน.

จากการที่ขี่สิ่งที่ดูเหมือนกับหมานรก ทำให้หัวหน้าที่แต่เดิมก็ดูน่ากลัวอยู่แล้วดูดุร้ายยิ่งขึ้น ตอนนี้เขากำลังชี้หอกมาที่ลั่วเทียน เขามองพวกที่ตายอยู่ด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดอย่างมากบนใบหน้าของเขารวมทั้งความยะโส.

นี่เป็นไปได้อย่างไร?

เกิดอะไรขึ้น?ราชาทมิฬได้มอบร่างอมตะให้กับพวกเราแล้วพวกเขาตายได้ไง?

นอกจากนี้…

ชายที่อยู่ด้านหน้าข้าคือใคร?

เขาทำท่าไหนถึงได้ฆ่ายามไม่รู้จักตายได้?

ด้วยความตื่นตระหนกและเสียงที่สั่นๆของผู้นำลาดตะเวนที่ถามออกมาว่า“เจ้าเป็นใคร?”

ลั่วเทียนหัวเราะเบาๆและตอบว่า“ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าข้าคือโครตเง้าของพวกเจ้า.”

สายตาของผู้นำลาดตะเวนเลิกขึ้น หมาที่เขานั่งอยู่ได้มีท่าทีที่โหดร้ายและเริ่มที่จะโหยหวนขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชา“เจ้ารนหาที่ตาย!”

“เข้ามาเลย!”

ลั่วเทียนตะโกนด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็หักนิ้วและยิ้ม “เจ้านี่มันโง่งมยิ่งนัก เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถชนะข้าได้?”

“ราชาทมิฬจะไม่โกหกเรา.”

“ร่างกายของเราเป็นนิรันดร์…”

ลั่วเทียนไม่ได้กังวลกับการรอคอยหัวหน้าวิ่งเข้าหาและเริ้มที่จะแคระหูตัวเองหลังจากที่ได้ยินคำพูดป่วยๆเหล่านั้น ร่างกายของเขากระพริบและกระแทกหมัดออกไป.

ผู้นำลากตะเวนที่กำลังพูดอยู่ก็กระโดดขึ้นไปบนหลังหมานรก.

ในเวลาเดียวกันหมานรกก็พุ่งออกมาราวกับหมาบ้า.

“แม่ง!”

“ไอ้หมาเหี้ย เจ้ากล้าที่จะโอหังต่อหน้าข้า?”หมัดของลั่วเทียนพุ่งออกไปได้แค่ครึ่งทางก่อนที่จะเปลี่ยนมากระแทกหลังหมาที่แข็งกระด้าง.

หมัดได้ฉีกร่างของหมานรกออกเป็นสองท่อน!

หมาไม่ตาย มันก็เหมือนกับยามไม่รู้จักตายและมีสิ่งที่เรียกว่าร่างอมตะสายตาของสุนัขจ้องมองมาที่ลั่วเทียนขณะที่อยู่ที่พื้น.

มันแสดงท่าทางเหมือนไม่กลัวลั่วเทียน!

ลั่วเทียนรู้หงุดหงิดกับเรื่องนี้และเริ่มเหยียบไปที่หัวหมาอย่างรวดเร็ว สมองของมันไหลกระจายไปทั่วพื้นดินขณะที่ลั่วเทียนตะโกนว่า “แม่งเอ้ย เห่าหน่ยสิ!”

หัวหน้ายามลาดตะเวนมีหน้าตาที่น่าเกลียดอย่างมากบนใบหน้าของเขา “เจ้าทำได้อย่างไร…”

ลั่วเทียนหัวเราะเยาะตอบ “ข้าฆ่าทุกคนแล้วไง? บิดาคนนี้จะอธิบายว่า พวกเจ้าคิดว่าพวกเจ้ามีร่างกายเป็นอมตะ แต่ความจริงแล้วมันเป็นแค่เศษขยะ.”

พวกเขามันไร้ประโยชน์จริงๆ.

ถ้าเราต้องการใช้การบ่มเพาะเป็นตัวกำหนด พวกเขาอาจจะอยู่ในเขบเขตมากที่สุดคือปราณเชี่ยวชาญ.

แต่…

ถ้าลั่วเทียนไม่ได้พบจุดอ่อนของพวกเขาก็เป็นไปได้ว่าร่างกายอมตะของเขาจะเพิ่งพลังการต่อสู้เทียบเท่ากับปราณสุดยอดเชียวชาญ.

ถามตัวเองว่า…

ถ้าคนพวกนี้ต่อสู้โดยไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือตายไม่ว่าจะสร้างความเสียหายไปมากแค่ไหน เจ้าจะต่อสู้กับพวกเขาได้อย่างไร?

โชคดีที่ลั่วเทียนได้ค้นพบจุดอ่อนของพวกเขาหรือไม่อย่างนั้นเราจะไม่พูดถึงการต่อสู้ คนเหล่านี้อาจจะทำให้เขาตายได้.

นอกจากนี้เพราะเหตุนี้ประสบการณ์ของพวกเขาจึงให้มาสูงมาก ทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นแหล่งการฟาร์มค่าExp ของเขา ถ้ามีพวกนี้อีกนับแสนคน…

“อึก~”

ลั่วเทียนอดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้ นอกจากนั้นไม่แน่เขาอาจจะทะลวงไปยังปราณสุดยอดเชียวชาญให้เร็วพอๆกับกระพริบตา?

สายตาของผู้นำลาดตะเวนดูเหมือนว่าจะลุกเป็นไฟ ในตอนนี้เขาเริ่มที่จะสถบออกมา“ราชาทมิฬไม่เคยโกหกเรา! เจ้าไม่อาจฆ่าเราได้ 5555…คนนอกดูเหมือนว่าเจ้าจะต้องตายอย่างน่าสังเวช ราชาทมิฬจะมอบความเป็นอมตะให้แก่เราอีกครั้ง…”

“มอบน้องสายเจ้าเถอะ!”

ลั่วเทียนขยับเท้าและใช้ย่างก้าวเงาวายุ.

เห็นเพียงเงารางๆร่างของเขาก็มาอยู่ด้านหน้าของหัวหน้าลาดตะเวนทันที ริมฝีปากของลั่วเทียนเริ่มยกยิ้มราวกับเคียวเกี่ยววิญญาณของยมทูตขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชา“ลองหัวเราะอีกครั้ง…”

หัวหน้าลาดตะเวนกำลังจะเปิดปากหัวเราะและหมัดที่เป็นแม็กม่าร้อนๆก็พุ่งเข้าปากของเขา.

เผาหลาญทันที หัวของเขาเริ่มไหม้อย่างบ้าคลั่ง!

ควันดำๆเริ่มลอยออกจากจมูก ตา และหูของเขา.

ในหัวของหัวหน้าลาดตะเวนมีแมลงเท่านิ้วมือพยายามที่จะดิ้นออกจากหัวของเขา.

ในเวลานั้น…

เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นในใจลั่วเทียน.

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่นลั่วเทียนสำหรับการเพิ่มระดับของไฟแม็กม่า ท่านต้องการอัพเกรดมันหรือไม่?”

“หืม?”

“มันเลเวลอัพ?”ลั่วเทียนรู้สึกมีควาสุขและพูดในใจทันที “อัพเกรด!”

“ติ้ง!”

“โปรดเลือกส่วนที่ต้องการอัพเกรด เท้า หัวหรือหน้าอก”

“หมายความว่าไง?เป็นไปได้ไหมว่าทักษะการต่อสู้นี้มีความสามารถในการเปลี่ยนร่างกายของพวกเขาให้เป็นแม็กม่า? มันไม่เหมือนกับคนที่เป็นคบเพลิงงั้นรึ?”

ทันใดนั้น…

ลั่วเทียนก็พูดอย่างดีใจ“การอัพเกรดนี้มันจะทำให้ข้าเหมือนกับอาคาอินุหนึ่งในสามนายพลที่แข็งแกร่งที่สุดของทหารเรือในวันพีช?หรือบางทีอาจจะเหมือนกันโปโตกัส ดี เอส? หรือว่าข้าจะได้พลังของทั้งคู่? ข้านี่แม่งน่ากลัวจริงๆ?หัวใจน้อยๆของข้าไม่อาจรับความตื่นเต้นนี้ได้!”

หลังจากนั้นทันที…

ลั่วเทียนก็คิดอยู่พักนึงก่อนที่จะตัดสินใจ“อัพเกรกที่เท้า!”

“ติ้ง!”

“กำลังอัพเกรดเท้า…”

ทำไมลั่วเทียนถึงต้องเลือกเท้าเป็นการอัพเกรดแรก?

หน้าอกหรือหัวมันก็แค่เพิ่มการป้องกันเพียงเล็กน้อย ขณะที่เท้าของเขาสามารถนำมาโจตีได้ เพียงแค่คิดว่าตวัดเตะออกไป มันจะดูดีแค่ไหน?

แน่นอน…

มีอีกเหตุผลนึงที่ว่าทำไมลั่วเทียนถึงอัพเกรดไปที่เท้า เขากำลังคิดถึงตัวละครอีกด้วยในวันพีชที่ชื่อว่าซันจิ เชฟคิ้มม้วนซันจิ ขาทั้งคู่ของเขามันทรงพลังขนาดไหน?

หลายวินาทีผ่านไป.

ไอน้ำสีขาวเริ่มปรากฏขึ้นรอบๆเท้าของลั่วเทียน ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นสีแดง มีแม็กม่าน้อยๆเดือออกมาเริ่มปรากฏรอบๆ.

มือและเท้าของเขาดูราวกับว่าจะทำจากแม็กม่าทำให้ภาพลักษณ์ของเขาค่อนข้างน่ากลัว!

ในเวลานั้น…

หัวหน้าลาดตะเวนที่มีลมหายใจสุดท้ายเยาะเย้ยลั่วเทียนว่า“ไปลงนรกซะ.”

“ได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้น…

ก็มีเสียงที่ดังสนั่นและแล้วเมฆสีดำก็ลอยเต็มท้องฟ้า.

มีแสงสีทองที่ส่องลงมาท่ามกลางเมฆสีดำและในเวลาเดียวกันก็มีกลิ่นอายแห่งความตายที่ไม่สิ้นสุดลอยออกมา.

“แม่ง!”

“ถ้าเจ้าจะบอกว่าบิดาคนนี้อยู่ในกำมือเขาหล่ะก็ หยุดเลย มันคงไม่เสียหน้าเท่าไรหรอกมั้ง?”ลั่วเทียนพูดอย่างชิงชังก่อนที่จะขยับหมัดขวา.

โดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาลั่วเทียนก็ฆ่าหัวหน้าลาดตะเวนทันที.

“ตูม~…”

เมฆสีดำระเบิดและปราณแห่งความตายที่ท่วมถ้นเข้าถาโถมลั่วเทียนราวกับสึนามิ.