Chapter 136 –ฆ่าไปหนึ่งเหลืออีกหนึ่ง

 

“ไม่!”

 

“น้องข้า!”

 

ทั้งสองพูดเป็นเสียงเดียวกัน

 

ใบดาบตัดลงมากลิ่นอายที่หยิ่งและดุดัน

 

ใบมีดสับลงไปบนหัวของเลือดเด็กและผ่าร่างออกเป็นสองส่วน เลือดไหลลงไปตามใบมีดและใบดาบของมันก็สั่นทําให้เกิดเสียงออกมา มันเหมือนกับว่ามีสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ในใบดาบก็ดื่มเลือดสดๆ ฉากเหล่านี้กดขี่อย่างถึงขีดสุด!

 

ฆ่าทันที!

 

“ติ้ง!”

 

“ ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่นลั่วเทียนที่ได้สังหารเลือดเด็ก. ท่านได้Exp 5000 แต้ม ปราณ 600 แต้ม…”

 

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับทะเลเลือด ท่านจะบ่มเพาะหรือไม่?”

 

“บ่มเพาะ!”

 

“ยิ่งมีทักษะ การต่อสู้มากเท่าไร ก็ดีขึ้นเท่านั้น.” ลั่วเทียนไม่ลังเลเลย ไม่ต้องพูดถึงเมื่อทะเลเลือดถูกเปิดใช้งานมันก็คล้ายกับโลกสังหารของดื่มโลหิต ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวทะเลเลือดทําให้พื้นที่บริเวณใกล้ๆ ดูเหมือนว่ามันจะถูกปกคลุมด้วยเลือดขณะที่โลกสังหารทําให้ใบดาบของเลือดดูแดงดั่งเลือด

 

อีกเหตุผลหนึ่ง

 

การต่อสู้ด้วยทะเลเลือดพร้อมกับดื่มโลหิตจะทําให้มันทรงพลังมากขึ้น เลือดเป็นตัวทําให้ผู้คนนั้นเกิดหวาดกลัวและมันก็ถือว่าเป็นการกดดันทางจิตให้กับฝ่ายตรงข้าม.

 

เลือดเด็กตาย

.

เลือดหนอนที่กําลังนั่งอยู่ที่พื้นดินและดูเหมือนว่าจะร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดขณะที่ดวงตาทั้งสองจ้องมองศพพี่น้องของเขาและความรู้สึกลึกๆในใจของเขาตอนนี้ เลือดหนอนก็มองไปที่ยังทิศทางของพระราชวังราชาทมิฬและกรีดร้องออกมาว่า “อาจารย์ช่วยข้าด้วย!”

 

ทันทีหลังจากนั้น…

 

เลือดหนอนได้กระทืบเท้าของเขาอย่างไม่มีปล่อยกลิ่นอายของเหี้ยมหาญอีกต่อไป สิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเขาคือการหลบหนีทันที!ตราบเท่าที่เขาหลบหนีไปหาอาจารย์ของเขาได้ เขาจะสามารถเอาชีวิตรอดไปจากวิกฤตินี้ได้!

 

ใครบ้างที่ไม่กลัวตาย?

 

ยิ่งการบ่มเพาะสูงขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งกลัวมากเท่านั้น!

 

เมื่อเห็นเลือดหนอนกําลังจะหลบหนีเขา ลั่วเทียนก็ยกยิ้มจากนั้นก็หัวเราะอย่างเย็นชา “อยากจะหนี?!”

 

“ตอนนี้เจ้าไม่โอหังต่อหน้าข้าแล้ว?”

 

“เจ้าไม่ดูถูกบิดาแล้ว?”

 

“เจ้าไม่เรียกบิดาว่าขยะงั้นรึ?”

 

“ปัง~, ปัง~, ปัง~…”

 

ลั่วเทียนลากดื่มโลหิตที่อยู่ด้านหลังเขาขณะที่เขาวิ่งไล่จับเขา เขาได้ตะโกนคําพูดเหล่านั้นออกมาขณะที่เขาเหวี่ยงดาบออกไป!

 

ขณะที่ดื่มโลหิตถูกลากไปกับพื้น มันก็เกิดประกายไฟกระจาย ไปทั่วทุกที่ที่เขาไป.

 

ในขณะนี้ถั่วเทียนนั้นคล่ายกับเครื่องประหารที่จ้องมองเหยื่ออย่างเลือดเย็น การแสดงออกของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยและอยากจะเข่นฆ่า ทําให้ทุกคนถึงกับหวาดกลัวเมื่อได้เห็น

 

ในราชวังแห่งความมืด

 

การแสดงออกของเลือดพิราบก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขากําหมัด แน่นและร่างกายของเขาก็กลายเป็นเงาสีแดงเลือดลอยขึ้นไปบนอากาศ.

 

ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!

 

เลือดพิราบและหยินซางไม่คิดเลยว่าการฟันเพียงครั้งเดียวของลั่วเทียนจะฆ่าเลือดเด็กที่อยู่ในขั้นปราณสุดยอดเชี่ยวชาญขั้น 3 ความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นแตกต่างกันมาก ดังนั้นมันเป็นไปได้อย่างไรที่จะฆ่าได้ทันที?

 

การฆ่าคู่ต่อสู้แบบข้ามระดับนั้นยากมาก.

 

ถ้ามันเป็นความแตกต่างของขอบเขต นั่นก็ยังยากยิ่งขึ้นไปอีก!

 

ปราณเชียวชาญขั้น 9 และปราณสุดยอดเชียวชาญ เป็นความแตกต่างที่เหมือนกับสวรรค์และนรก ดังนั้นมันจึงไม่ใครที่จะก้าวข้ามระดับไปฆ่าคนที่อยู่ในขอบเขตที่สูงกว่าได้ ลั่วเทียนทําอย่างนั้นได้อย่างไร?

 

เลือดพิราบไม่อาจเข้าใจได้และหยิบซางก็ไม่สามารถทําอะไรได้เช่นกัน.

 

แม้แต่ฉินหยู่เอ่อร์ที่อยู่ใกล้กับลั่วเทียนก็ยังไม่ได้สติ ทันใดนั้นหัวใจของนางก็รู้ว่าเป็นเพราะว่าลัวเทียนแข็งแกร่งมากและแผ่นหลังของเขาก็ดูน่าเชื่อถือมากเหมือนกับยักษา จากนั้นนางก็พูกับตัวเอง อย่างอารมณ์ดี“วีรบุรุษ ข้าจะแต่งงานกับเจ้า!”

 

เหตุผลหลักที่ลั่วเทียนสามารถฆ่าเลือดเด็กได้ก็เพราะว่าฝ่ามือโลหิตของเลือดเด็กนั้นไม่อาจฆ่าเขาได้

 

เมื่อการโจมตีจากฝ่ามือเจ้ามา พลังปราณของเลือดเด็กก็ถูกถ่ายไปยังฝ่ามือนี้จนหมดสิ้น นั้นการป้องกันของเขาจึงอ่อนแรงลงไปชั่วขณะ ลั่วเทียนต้านทานการจู่โจมตรงๆ เลือดของเขาไหลเวียนอย่างบ้าคลั่งและจากนั้นอดรีนารีนของเขาก็พลุ่มพล่านและเขาก็ฟันไปด้วยความเดือดดาล.

 

เมื่อรวมกับความสามารถที่เหนือกว่าของพลังจากดื่มโลหิตมันก็เป็นเรื่องปกติที่เลือดเด็กจะถูกฆ่าตายทันทีภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้.

 

แต่…

 

ลั่วเทียนยังคงได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็พูดกับตัวเอง“ความแข็งแกร่งของคนที่อยู่ในขอบเขตปราณสุดยอดเชี่ยวชาญขั้น3 นั้นน่าทึ่งเป็นอย่างมาก ครั้งต่อไปข้าควรจะไม่โจมตีไปที่หัวเพราะข้าก็เกือบจะเอาชีวิตไปทิ้ง”

 

“ไปซะ วิ่งไป!”

 

“พยายามหนี้ให้ได้! แม้ว่าราชาสวรรค์จะมา พวกเขาก็ไม่อาจช่วยเจ้าได้!”

 

“เจ้ากล้าที่จะสัมผัสผู้หญิงของข้า?!” ลั่วเทียนตะโกนอย่างเย็นชา ขณะที่ลากดื่มโลหิตไปข้างหลังของเขาและจับไปที่เลือดหนอนที่กําลังตกใจ

 

ใบหน้าของเลือดหนอนซีดเซียวและมีความกลัวอยู่ในสายตาของเขา แต่เขาก็ยังดูอย่างเหยียดหยาม “เจ้าสุนัขสารเลว เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? อาจารย์ของข้าจะมาที่นี่ในไม่ช้า ดังนั้นเจ้าไม่อาจฆ่าข้าได้ เศษขยะอย่างเจ้ามีแต่ต้องรอความตาย 5555….”

 

“คุกเข่าลงโดยเร็วและยอมรับความผิดของเจ้า ถ้าบิดาคนนี้มีความสุขกับการแสดงของเจ้า ข้าอาจจะขอให้อาจารย์ของข้าปล่อยนางไป.”

 

“ไอ้ขยะ ทําไมเจ้าไม่คุกเข่าต่อหน้าบิดานี้เสียหล่ะ?”

 

เลือดหนอนยังคงวิ่งออกไป!

 

เหมือนกับหมาบ้าที่เห่าใส่ทุกอย่างที่ขวางหน้า

 

ลั่วเทียนรู้สึกว่าชายคนนั้นค่อนข้างหน้าสงสาร จากนั้นเขาก็พูดเบาๆ “เจ้าพูดมากขนาดนี้เพื่อถ่วงเวลาใช่ไหม?”

 

“แผนของเจ้าต้องใช้เวลานานพอที่อาจารย์ของเจ้าจะมาช่วยเจ้า ได้”

 

เลือดหนอนก็คิดเช่นนั้นจริง!

 

ใบหน้าที่เหยเกปรากฏขึ้นที่หน้าของเขา

 

ในเวลาเดียวกัน…

 

ลั่วเทียนก็ยกดื่มโลหิตขึ้นเหนือศรีษะของเขา ริมฝีปากของเขาก็ยกยิ้มก่อนที่จะหัวเราะอย่างดุเดือด

 

เลือดหนอนทําหน้าหวาดกลัวอย่างโง่ๆ.

 

เป้าของเขาเปียกจากความถี่ของตัวเองด้วยความตกใจ เลือดหนอนตัวสั่นขณะที่ตะโกนเสียงดัง “อะ… อาจารย์! ช่วยข้าด้วย!”

 

“ช่วยน้องสาวเจ้า!”

 

ดวงตาของลั่วเทียนหลุบต่ําลงขณะที่เขาสับลงมา “ให้ข้าส่งเจ้า ไปนรกซะ!”

 

“ไอ้ลูกนอกคอก เจ้ากล้า?”

 

ทะเลโลหิตก็ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่าและแตกกระจาย.

 

เลือดพิราบปรากฏขึ้นจากทะเลโลหิตและแรงกดดันก็พุ่งตรงเข้ามายังจิตสํานึกของลั่วเทียน เขาวางแผนที่จะกดดันจนถึงจุดที่มันระเบิดออกไปเอง

 

ร่างกายของลั่วเทียนทรุดตัวลงราวกับมีบางอย่างนับล้านๆ จินกดลงมาที่เขา สายตาของเขาแหงนมองขึ้นไปและเห็นเลือดพิราบที่กําลังพุ่งลงมาจากอากาศ จิตใจของลั่วเทียนหดเกร็งขณะที่สถบออกมา “ความกดดันอีกแล้ว! สิ่งที่น่าขยะแขยงนี้ทําให้ข้ารําคาญอย่างมาก!

 

ในเวลาเดียวกัน

 

เลือดหนอนก็หัวเราะอย่างชอบใจ “ไอ้สุนัขบัดซบ บิดาบอกแล้วไงว่าเจ้าไม่อาจฆ่าข้าได้ 555 อาจารย์ของข้าอยู่ที่นี่ดังนั้นรอดีๆ เจ้าจะได้ตายแล้ว 5555+”

 

พึงพอใจ พอใจเป็นอย่างมาก!

 

ในเวลานี้ เลือดหนอนนั้นพอใจอย่างมาก!

 

ในสายตาของเลือดหนอน ตราบใดที่อาจารย์ของเขามา ลั่วเทียนก็ไม่อาจเคลื่อนไหวใดๆได้อีก ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน

 

อย่างไรก็ตาม…

 

มีบางอย่างที่เขาไม่อาจเข้าใจเกี่ยวกับตัวของลั่วเทียน

 

ลั่วเทียนเป็นคนที่ไม่อาจถูกกดดันด้วยเหตุผลที่ปกติได้ ยิ่งเจ้ากดดันเขามากเท่าไร เขาก็ยิ่งอยากจะฆ่าเจ้ามากเท่านั้น ยิ่งเจ้าแข็งแกร่งมากเท่าไร เขาก็ยิ่งอยากจะฆ่ามากเท่านั้น ยิ่งเจ้าหยิ่งมากเท่าไร เขาก็อยากจะฆ่าเจ้ามากเท่านั้น ยิ่งเข้าไปยุ่งกับหญิงสาวของเขา ต่อให้หนีไปสุดขอบโลกเขาก็จะตามล่าเจ้ารวมทั้งเครือญาติและ เพื่อนพ้องของเจ้า!

 

มีการเคลื่อนไหวใยจิตสํานึกของลั่วเทียน!

 

จิตสังหารของกริมริปเปอร์ได้ปรากฏมาอีกครั้ง.

 

จิตสํานึกของเขาเปิดออกและลั่วเทียนก็กางแขนหยุดอยู่กลางอากาศรับสิ่งที่พุ่งลงมา แสงสีแดงเลือดที่เย็นยะเยือกของดื่มโลหิตได้ขยายออกไปตามความต้องการของกริมริปเปอร์ มันได้ส่องแสงไปทั่วเมืองซากศพทมิฬ ใบมีดนั้นก็ตกลงมา!

 

“ตูมมม~…”

 

“ตูมมม~…”

 

“ตูมมม~..”

 

ใบมีดีที่อยู่ด้านบนร่วงลงมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ทําให้เลือดพิราบที่อยู่ในเทละโลหิตต้องถอยห่างจากคลื่นฉีที่กระเด็นออกมา เมืองซากศพทมิฬทั้งหมดสั่นสะท้านภายใต้ดาบและใบหน้าของยามที่มีร่างกายที่เรียกได้ว่าเป็นอมตะก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เมื่อจิตใจของพวกเขาตกอยู่ในความตกใจ.

 

สายตาของหยินซางสว่างวาบขณะที่เขาเริ่มหัวเราะ

 

เขาหัวเราะออกมาดังๆ เพราะว่าเขามีความสุขมาก.

 

นอกนี้ ในเวลานี้

 

ร่างกายของหยินซางก็เปลี่ยนเป็นหมอกดําก่อนที่จะบินออกไปทันที.

 

เลือดหนอนตาย.

 

ดาบฉีทําให้ร่างกายของเขาระเบิดเป็นผุยผงซึ่งไม่เหลือแม้แต่กระดูก เสียงหัวเราที่ไร้ความปราณีและความสบายใจของเขายังคงดังอยู่ในอากาศทั่วทั้งเมือง แต่ตอนนี้เขาได้กลายเป็นตัวตลกเสียเอง.

 

“ทิ้ง!”

 

“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่น ลั่วเทียน จากการฆ่า เลือดหนอน ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์ 5,000 แต้ม ปราณ 600 แต้ม…”

 

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้รับ ยาราคะ 1 เม็ด.”

 

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้รับ ยาเสาสวรรค์ผงาด 1 เม็ด.”

 

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้รับ ยาหยินหยางเบิกบาน 1 เม็ด

 

ชายบัดซบ! ทั้งหมดเป็นยาโป๊ว….

 

ลั่วเทียนดูไปที่เม็ดยาและต้องการจะทิ้งมันในตอนแรก แต่เมื่อคิดว่าในภายภาคหน้าเผื่อว่ามันจะมีประโยชน์กับเขา.

 

“สารเลว!”

 

“มอบชีวิตเจ้ามาซะ!”

 

เลือดพิราบที่อยู่ลอยบนอากาศมีใบหน้าที่แดงก่ำ มือของเขาทําท่าเป็นกรงเล็กก่อนที่จะจับมาที่หัวของลั่วเทียน!