เศษไม้แตกหักกระจ่ายไปทั่วบริเวณ ห้องใต้ท้องเรือครึ่งหนึ่งถูกทำลายด้วยไฟและสายฟ้า มีการต่อสู้อย่างดุเดือดอย่างชัดเจน

ทอมแปลกใจมากที่เห็นภาพนี้ เขาคิดว่าลูเซียนคงจะมีอุปกรณ์เวทมนตร์ทรงอานุภาพ หรือคิดไปถึงขั้นลูเซียนเลื่อนขั้นเป็นนักเวทระดับสองแล้ว ถ้าเป็นไปตามที่เขารู้ นั่นแทบเป็นไปไม่ได้สำหรับนักเวทที่ไม่ได้เข้าร่วม ‘สภาเวทมนตร์’ และศึกษาอาร์คานา

เมื่อทอมดึงสติกลับมาได้แล้ว เขาพูดกับลูเซียนอย่างเด็ดขาด “ท่านมีเวลายี่สิบวินาทีในการจัดการสภาพยุ่งเหยิงนี้ ไปดูเด็กๆ ที่เหลือข้าจัดการเอง”

สองวินาทีต่อมา ทอมรีบหันกลับไปแล้ววิ่งไปทางห้องโกดังสินค้าหลัก ซึ่งมีเสียงแผ่นไม้แตกหัก ดูเหมือนคัวโทนถอนกำลังกลับโดยพังลำเรือทะลุออกไป

ลูเซียนพยักหน้า เขาเข้าใจคำสั่งของทอม

เนื่องจากเขาเป็นคนทำให้เกิดสภาพยุ่งเหยิงนี้ เขาควรรับผิดชอบการเก็บกวาดบริเวณใต้ท้องเรือนี้ให้เรียบร้อย และภายในยี่สิบวินาที เขาน่าจะขึ้นไปชั้นบนและซ่อนตัวกับนักเวทฝึกหัดด้วย เพื่อหลบอัศวินและอัศวินฝึกหัดที่กำลังลงมาตรวจตรา

และทอมจะเป็นคนจัดการเรื่องที่เหลือเอง

แสงสีแดงบนเกล็ดนักเวทเมอร์ล็อกยังทิ้งร่องรอยไว้บนเกล็ดของมัน จนตอนนี้กลายเป็นสีแดงเหมือนสีเลือด ลูเซียนรู้ว่ามันน่าจะเป็นส่วนประกอบชั้นดีสำหรับกับเกราะหรือเสื้อคลุมเวทมนตร์ เพื่อเพิ่มระดับพลังการป้องกันและความว่องไวภายใต้ให้กับผู้สวมใส่

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีเวลาจำกัด ลูเซียนไม่มีเวลาลอกเอาเกล็ดมันออกหรือเก็บ ‘น้ำเหลือง’ ของเมอร์ล็อกจากตัวมัน

ลูเซียนรีบคว้าไม้เท้าปะการังและถุงใส่ของเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ใต้เกล็ดชิ้นใหญ่ของตัวนักเวทเมอร์ล็อก

หลังจากนั้น ลูเซียนร่ายเวท ‘คลื่นกระแทก’ ให้ซัดร่างกายของเมอร์ล็อกออกไปจากเรือลงสู่ก้นมหาสมุทรอันลึกเหลือคณานับ

หลังจากนั้น ลูเซียนวิ่งกลับไปยังห้องของตนเองและมองไปรอบๆ พื้นที่เล็กๆ อย่างเยือกเย็น ด้วยการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างเขากับเมอร์ล็อก จึงไม่หลงเหลือร่องรอยว่าเคยมีคนอยู่ที่นี่ แล้วเขาก็กระโดดคว้าขอบของเพดานที่แตกเป็นรูด้วยมือ และปีนขึ้นไปชั้นบน

ลูเซียนเริ่มเก็บเศษไม้และแผ่นเหล็กมาซ่อมแซมพื้นบริเวณดังกล่าว

เวทมนตร์ระดับฝึกหัด ‘เวทซ่อมแซม’

ท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ รูโหว่ระหว่างพื้นไม้ที่แตกหักค่อยๆ หายไป ในฐานะนักเวทตัวจริง ลูเซียนสามารถซ่อมรอยแตกหักที่ใหญ่กว่านี้ได้สบาย ยี่สิบวินาทีเกือบหมดแล้ว อย่างไรก็ตาม อาคมบทนี้ต้องใช้เวลามากกว่านี้

ขณะเดียวกัน มีเสียงระเบิดดังมาจากข้างนอกห้องใต้ท้องเรือ ซึ่งช่วยกลบเสียงที่เกิดจากเวทซ่อมแซมของลูเซียน

พร้อมกับความเงียบงันฉับพลันในวินาทีต่อมา กลุ่มคนจำนวนหนึ่งลงบันไดมาแล้วรีบวิ่งไปยังห้องโกดังสินค้าหลัก โดยไม่สำรวจห้องใต้ท้องเรือซึ่งลูเซียนกับนักเวทฝึกหัดทั้งหลายกำลังซ่อนตัวอยู่อย่างละเอียดถี่ถ้วน

เมื่อเปรียบเทียบกับห้องโกดังสินค้าหลักที่ ‘หินคลื่น’ ทั้งหมดเก็บอยู่ ฝั่งนี้ของห้องใต้ท้องเรือก็ไม่มีอะไรให้พวกเขาสนใจ

ณ ชั้นบนถัดขึ้นมาจากใต้ท้องเรือ รูโหว่ที่แตกหักซ่อมแซมเรียบร้อยแล้ว ลูเซียนพร้อมซ่อนตัวแล้ว เขาคิดอยู่ในตัวเองว่าเหตุการณ์นี้ต้องสร้างความเสียหายใหญ่หลวงกับเกรนนิวฟ์ ขณะเขากำลังคิด ลูเซียนเห็นประตูห้องลูกเรือลอบเปิดแง้มออกมา มีดวงตาหลายคู่อยู่หลังประตู

“ท่านอีวานส์ ทางนี้” แอนนิค เลย์เรีย และไฮดี้ พูดกับเขาพร้อมกัน เสียงของพวกเขาเต็มไปด้วยความดีใจและโล่งอก

ลูเซียนรีบเข้าไปในห้องลูกเรือขนาดเล็กและลั่นดาลประตูจากข้างใน

“เจ้าสามคนทำได้ดีมาก โดยเฉพาะเจ้า แอนนิค” ลูเซียนพยักหน้าให้พวกเขา

หน้าแอนนิคแดงเล็กน้อยจากคำชมของลูเซียน

“เราเก็บกระเป๋าของท่านมาด้วย ท่านอีวานส์” ไฮดี้พูดอย่างภูมิใจ หนุ่มสาวพวกนี้กำลังรอให้ลูเซียนชื่นชมพวกเขาอีกรอบ

ลูเซียนยิ้ม “พวกเจ้าช่างมีน้ำใจ ตอนนี้เรายังอยู่ในอันตราย และเราทุกคนยังต้องระวังตัวสูง ตอนนี้ข้าต้องวิเคราะห์ไม้เท้าด้ามนี้ก่อน ขอข้าใช้สมาธิสักพักนะ”

ลูเซียนนั่งลงท่ามกลางเตียงที่ยุ่งเหยิง เขาเริ่มตรวจไม้เท้าปะการังที่เก็บมาจากร่างของนักเวทเมอร์ล็อก

เมื่อไม่รู้ว่าไวเคาตน์และพวกบาทหลวงจะปราบเหล่าเมอร์ล็อกได้ไหม และไม่รู้ว่าเรือลำนี้จะจมลงหรือไม่ ลูเซียนต้องคว้าทุกโอกาสเพื่อพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น ไม้เท้าด้ามนี้อาจเป็นของที่ช่วยชีวิตเขาได้ในวินาทีสุดท้ายก็เป็นได้

นักเวทฝึกหัดสามคนพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง พวกเขารู้สึกถึงความรับผิดชอบที่พวกเขากำลังปกป้องอาจารย์อยู่ในตอนนี้

เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าค่อยๆ หายไปช้าๆ และดูเหมือนการต่อสู้ยุติลงแล้ว

ลูเซียนลืมตาขึ้นมา

เขาใช้เวลาเพียงไม่นานในการวิเคราะห์ไม้เท้า เนื่องเข้าประสบความสำเร็จในการวิเคราะห์เวทมนตร์ระดับสองมาแล้วหลายบท ตอนนี้ไม้เท้านี้เป็นของเขาแล้ว

ไม้เท้าปะการังเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ระดับสองชั้นสูง มีชื่อว่า ‘แอมบูลา’ ผู้ใช้ไม้เท้าสามารถหายใจใต้น้ำและร่ายคาถา ‘เวทมวลพลังสายฟ้า’ และ ‘ฟองอากาศพิษ’ ซึ่งเป็นเวทมนตร์ระดับสองทั้งสองบท สามารถใช้ได้วันละสามครั้ง นอกจากนี้ ไม้เท้ายังช่วยให้เจ้าของมีสมาธิสะสมพลังวิญญาณของเขาหรือนางขณะร่ายคาถาอีกด้วย รวมถึงสามารถระบุตำแหน่งของศัตรู โดยเฉพาะเมื่อศัตรูใช้ร่ายเวทควบคุมจิต

ไม้เท้าด้ามนี้สร้างมาจากปะการังที่โตขึ้นใกล้กับบริเวณที่ แอมบูลา ‘เจ้าแห่งมหาสมุทร’ และเป็นไม้เท้าสำหรับคัวโทนทุกตัว

“ผู้ที่ได้รับพรจาก ‘เจ้าแห่งมหาสมุทร’ จะมีพลังแห่งน้ำ” ลูเซียนพึมพำกับตัวเอง เมื่อเสร็จสิ้นการวิเคราะห์อุปกรณ์เวทมนตร์ นี่เป็นข้อความที่ผู้สร้างไม้เท้าทิ้งไว้

ลูเซียนถือไม้เท้าไว้ในมือ เขาสังเกตว่าพลังวิญญาณของเขามั่นคงขึ้นมาก เขาดีใจไม่น้อยที่ในที่สุดก็มีไม้เท้าในฐานะนักเวทเสียที

และหากเรือจมลงจริงๆ เขาก็จะสามารถหายใจใต้น้ำได้

ณ ตอนนั้นเอง มีเสียงดังลงมาจากดาดฟ้าเรือ

“พวกเมอร์ล็อกแตกกระเจิง เหล่าอัศวินและทหาร อย่าปล่อยให้พวกมันรอดไปได้สักตัว บาทหลวง รีบซ่อมแซมเรือ”

นั่นเสียงของไวเคานต์ไรต์สั่งการ

แม้ว่าเขากำลงพูดเพื่อเรียกขวัญคนบนเรือ มีเพียงเข้าและพระคาร์ดินัลเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเมอร์กล็อกถูกตีจนแตกพ่ายหรือพวกมันหนีไปเองหลังจากได้ ‘หินคลื่น’ ไปแล้ว

นักเวทฝึกหัดทั้งสามถอนหายใจยาว

ลูเซียนอารมณ์ดีขึ้นมา เขาเปิดถุงเล็กๆ สีเทาที่เก็บมาจากร่างของนักเวทเมอร์ล็อก

ทันทีที่เปิดถุงใบนั้นออก สัมผัสแห่งพลังมหาสมุทรก็พรั่งพรูออกมา ลูเซียนเห็นอัญมณีสีน้ำเงินเข้มหกชิ้นในนั้น แต่ละชิ้นขนาดประมาณปลายนิ้วก้อย อัญมณีทั้งหกชิ้นประกายแสงปกคลุมทั่ว

อัญมณีพวกนี้คือ ‘หินคลื่น’ คุณภาพสูง มีค่ามากกว่าหินคลื่นธรรมดาๆ ถึงสิบเท่า แม้หินคลื่นไม่เพียงใช้เป็นวัตถุหลักในการสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ชั้นกลาง แต่ยังสามารถสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ชั้นสูงได้อีก หินพวกนี้ อัญมณีพวกนี้เหมือนเป็นรางวัลสำหรับเขา ลูเซียนดีใจทีเดียว

ในขณะนั้น เขาสังเกตว่ามีข้อความทิ้งไว้ก้นถุง

“อะไรเนี่ย…” ลูเซียนพึมพำ

หลังจากบอกให้นักเวทฝึกหัดทั้งสามคนคอยดูต้นทาง ลูเซียนก็เปิดกระดาษข้อความออกมา

“เก็บ ‘หินคลื่น’ มาให้ได้มากที่สุด แล้วนำมายังบริเวณมหาสมุทรหมอง เราต้องใช้วงเวทขนาดใหญ่เพื่อเปิดมัน”

ภายใต้แถวข้อความนี้ มีแผนที่ชี้ทางไปยงบริเวณที่เรียกว่ามหาสมุทร ‘หมอง’

ข้อความในกระดาษถูกคัดลอกลงในห้องสมุดห้วงจิตของลูเซียนแล้ว เขารีบทำลายกระดาษทิ้ง

ลูเซียนไม่เคยได้ยินเรื่องอะไรเกี่ยวกับพื้นที่มหาสมุทรหมองมาก่อน ดูเหมือนตัวนักเวทเมอร์ล็อกเองก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนเหมือนกัน

ตามแผนที่ ดูเหมือนบริเวณนี้เป็นส่วนหนึ่งของ ‘แหลมสตอร์ม’

อย่างไรก็ตาม ลูเซียนไม่แน่ใจ เนื่องจากกระดาษข้อความถูกเขียนด้วยภาษาของเมอร์ล็อกเอง และลูเซียนเข้าใจเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น

“ท่านอีวานส์ การต่อสู้หยุดแล้วขอรับ” แอนนิคแจ้งข่าวกับอีวานส์

ลูเซียนคว้าไม้เท้าและพยักหน้าตอบรับ “เราต้องรอให้ทอมบอกว่าเราต้องทำอะไร”

ทันทีที่เขาปิดถุง ลูเซียนสังเกตว่าพลังจาก ‘หินคลื่น’ ก็หายไปเช่นกัน

เขาสงสัยว่าถุงใบนี้ก็เป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ด้วย ลูเซียนจึงลองร่ายคาถา ‘เวทระบุตัวตน’ ลงบนถุง

ปรากฏว่าถุงเล็กๆ ใบนี้เป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ระดับฝึกหัด เรียกว่า ‘ถุงคัวโทน’ ซึ่งสามารถผนึกคลื่นเวทมนตร์ได้

ลูเซียนผิดหวังนิดหน่อย เขาคิดว่าน่าจะเป็นมีอะไรพิเศษกว่านี้

“พวกเจ้าทำอะไรที่นี่?”

เสียงของทอมดัง และดังด้วยความตั้งใจ

“พระคาร์ดินัลให้เราลงมาตรวจสอบห้องใต้ท้องเรือเพื่อซ่อมแซมวงพลังเทพ” เสียงตอบเจือปนความอวดดี

หน้าของนักเวททั้งสามคนซีดเป็นไก่ต้ม และทุกคนต้องกลับมาวิตกกังวลอีกแล้ว

……………………………………….