This Star is a bit Salty

 

บทที่ 25 บังเอิญ

 

เซี่ยงไฮ้

 

ถนนใต้อาคารสํานักงานของนิตยสารความสนุกของเด็กในร้านกาแฟ

 

ไต้ลี่ค่อยๆปิดนิตยสารเล่มล่าสุดของ “ความสนุกของเด็ก” เธอเพิ่งอ่าน “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” จบ

 

เธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดกับตัวเองว่า “มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากตามที่เสี่ยวชุยบอกจริงๆ โดยเฉพาะการที่สามารถคิดต่างออกไปเพื่อหาผลลัพธ์ที่หลากหลาย ช่างยอดเยี่ยมเสียจริง”

 

เสี่ยวชุยที่เธอพูดถึงคืออาจารย์ประจําเมืองเก่าของหลี่หานเติ้งชุย

 

ไต้ลี่ยังเป็นครูสอนภาษาจีนในโรงเรียนประถมศึกษา

 

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา พวกเธอพบกันในการประชุมการศึกษาของครู

 

หลังจากรู้จักกันก็ยังติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ

 

ไม่กี่วันที่ผ่านมา เติ้งชุยโทรมาบอกได้สี่ว่าในนิตยสาร “ความสนุกของเด็ก” มีเรื่องราวที่น่าสนใจมากอยู่เรื่องนี้ แนะนําให้ใต้ลี่เข้าไปอ่าน

 

ถึงเติ้งชุยไม่บอก ไต้ลี่ก็ยังคงจะเข้าไปอ่านอยู่ดี

 

ประการแรก เธอรวบรวมผลงานที่ยอดเยี่ยมในที่นี่

 

ประการที่สอง เธอมีหลานสาวคนหนึ่งเป็นบรรณาธิการใน “ความสนุกของเด็ก” ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องสนับสนุนหลานสาวบ้าง

 

“หืม? ไม่สิ!” ไลี่นึกถึงคําถามสําคัญ

 

ทําไมเติ้งชุยถึงรู้ว่าใน “ความสนุกของเด็ก” ของงวดนี้มีเรื่องราวที่น่าสนใจอยู่ล่ะ?

 

หลานสาวคนหนึ่งของเธอยังเป็นบรรณาธิการของ “ความสนุกของเด็ก” เธอเองก็ไม่ทราบว่าเต็งชุยจะรู้

 

มันแปลก

 

ไต้ลี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาเติ้งชุย

 

“เสี่ยวลี่ เธออ่านเรื่องการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าแล้วเหรอ?”

 

“อืม ฉันอ่านมันแล้ว หืม? ไม่สิ เสี่ยวชุย ฉันถามเธอหน่อยเธอดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าใน “ความสนุกของเด็ก” ของงวดนี้มี ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ เธอรู้ได้ยังไง? ”

 

“เพราะเรื่อง ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ ฉันเป็นคนแนะนําให้ผู้เขียนหลี่หานส่งผลงานให้ ‘ความสนุกของเด็ก’ เองแหละ

 

“คุณเป็นคนแนะนํา?” งั้นเธอก็เคยอ่านมาก่อนแล้วงั้นสิ? ว้าว ไม่เห็นเธอบอกฉันเลย เดี๋ยวสิ นั่นไม่ใช่ประเด็น ทําไมเธอถึงแนะนําเขาได้ล่ะ? เธอรู้จักผู้เขียนหลี่หานงั้นเหรอ? ”

 

“แน่นอน ไม่เพียงแต่รู้จัก ฉันยังรู้ด้วยว่าผลงานนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? ”

 

“จริงหรือ? เสี่ยวชุย นี่มันเรื่องอะไรกัน? เธอบอกฉันให้ชัดๆหน่อย”

 

“โอเค จะว่าไปตอนที่ฉันเจอหลีหานครั้งแรก เขาตั้งแผงขายผักที่ตลาดในเมืองเรา…”

 

“เฮ้! เดี๋ยว เสี่ยวชุย เธอว่าไงนะ? ตั้งแผงขายผัก? เดี๋ยว ฉันเวียนหัวนิดหน่อย เขาอายุเท่าไหร่? ”

 

“ยังเด็กมาก อายุประมาณ 20 ปี เป็นชายหนุ่มที่หล่อมาก”

 

” หนุ่มหล่ออายุประมาณ 20 ปี ตั้งแผงขายผักที่ตลาดในเมือง?”

 

“ใช่ คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ? ตอนแรกที่ฉันเห็นฉันก็คิดว่ามันแปลกมาก”

 

“อา เสี่ยวชุย เล่าต่อเถอะ”

 

“อย่าว่าแต่ผักที่เขาขายเลย ไม่เพียงแต่ภายนอดดูดี แต่รสชาติยังดีอีกด้วย ได้ยินว่าเขาปลูกมันเอง แค่กแค่ก… ประเด็นก็คือ วันนั้นเขามาขายผักอีกครั้ง แล้วบังเอิญมีเรื่องน่าสนใจเกิดขึ้นที่ตลาดพอดี…”

 

เติ้งชุยบอกถึงสาเหตุและผลที่ตามมาของเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นทางโทรศัพท์ ยิ่งไต้ลี่ฟังมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกเหลือเชื่อมากขึ้นเท่านั้น

 

เมื่อเติ้งชุยพูดจบ ไต้ลี่ก็ไม่รู้ว่าจะแสดงอารมณ์ของเธอยังไงดี?

 

มันเหลือเชื่อมาก

 

ต้นกําเนิดของเรื่องราวของ ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ เกิดจากสิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในตลาดขายผัก

 

ประเด็นคือหลี่หานสามารถสร้างเรื่องราว ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ ที่ยอดเยี่ยมตามสิ่งที่เห็นได้

 

ในเหตุการณ์เดียวกัน คนอื่นแค่รู้สึกสนุก แต่เขากลับแต่งเรื่อง “การแข่งขันเต่าและกระต่าย” ขึ้นมา

 

หรือว่านี่คืออัจฉริยะ?

 

อืม ไม่สิ หลี่หานมีความสามารถขนาดนี้ ทําไมต้องตั้งแผงขายผักด้วย?

 

เขียนซักสองผลงานแล้วส่งไปตีพิมพ์ในนิตยสาร ก็ทําเงินได้มากกว่าการขายผักเสียอีก

 

นี่เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อมากกว่า

 

“เสี่ยวชุย เขายังเด็กและหล่อเหลามาก แถมยัง มีพรสวรรค์ในการเขียนเรื่องราว ทําไมเขาถึงต้องตั้งแผงขายผักด้วย?”

 

“บอกตามตรงฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้เท่าไหร่ เขาบอกว่าเขาชอบชีวิตแบบนี้ บางที่ทุกคนอาจชอบวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน ”

 

“จริงเหรอ ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี บางทีคนที่มีพรสวรรค์ อาจแตกต่างจากคนธรรมดาอย่างเรา ”

 

“อาจจะใช่”

 

“…..”

 

หลังจากคุยกับเติ้งชุยแล้ว ไต้ลี่ก็ยิ่งรู้สึกว่าทุกอย่างเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

 

ช่างเถอะ อย่าเพิ่งคิดเลย เที่ยงแล้ว หาอะไรกินก่อนดีกว่า

 

ไม่รู้ว่าหลานสาวของเธอกินข้าวหรือยัง?

 

เมื่อคิดได้ดังนั้น ไต้ลี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออก

 

“ยัยหนู กินข้าวหรือยัง”

 

“ยังค่ะ ฉันยุ่งอยู่เลย”

 

“ฉันรู้สึกว่าพวกเธอที่เป็นบรรณาธิการทํางานเหนื่อยกว่าครูอย่างเราซะอีก เที่ยงแล้ว ลงมากินข้างก่อนสิ ฉันอยู่ข้างล่างที่ทํางานของเธอ ไปกินข้าวด้วยกันเถอะ”

 

“ได้ค่ะป้า รอฉันสักครู่ ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ”

 

“โอเค ฉันอยู่ที่บลูคาเฟ”

 

ไม่นาน สาวสวยคนหนึ่งก็เดินเข้ามาจากหน้าร้านกาแฟเป็นบรรณาธิการของนิตยสารสนุกของเด็ก เหอฉาน

 

“ไปกินข้าวกันเถอะค่ะ”

 

พวกเธอเดินออกจากร้านกาแฟและเตรียมที่จะหาสถานที่รับประทานอาหาร

 

ไต้ลี่มองเหอฉานแล้วพูดจุ๊ๆ ว่า “เสี่ยวฉาน วันนี้เธอดูอารมณ์ดีมากเลย เดือนนี้ทําผลงานได้ดีรึไง? ”

 

เหอฉานหัวเราะคิกคัก “ไม่ใช่แค่ผลงานที่ดีเท่านั้น เรื่อง ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ ป้าน่าจะอ่านเรื่องนี้แล้วใช่ไหม? ฉันเป็นคนเซ็นสัญญากับเขาเอง”

 

“จริงเหรอ? งั้นก็เข้าใจแล้วแหละว่าทําไมถึงดีใจ ”

 

ในที่สุดไต้ลี่ก็เข้าใจว่าทําไมอารมณ์ของเหอฉานถึงดีขนาดนี้

 

เธอยังรู้ระบบการทํางานของนิตยสารดีและรู้ว่าการเซ็นสัญญาผลงานที่ยอดเยี่ยมเป็นสิ่งสําคัญมากสําหรับบรรณาธิการ

 

ที่สําคัญกว่านั้น ยังสามารถใช้ความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้เขียนของผลงาน ในอนาคตผู้เขียนอาจมีผลงานใหม่และสามารถเซ็นโดยชื่อของตัวเองโดยตรงได้ลเย

 

ไต้ลี่กล่าวว่า “สาวน้อย เธอต้องติดต่อหลี่หานให้ดีๆนะ”

 

เหอฉานกล่าว “ป้า ฉันรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว หัวหน้าบรรณาธิการเพิ่งให้ฉันพูดคุยกับเขาเพื่อทําการสัมภาษณ์สั้น ๆ และ ถามเขาว่าเขาแต่งผลงานการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าโดยมีแรงบันดาลใจจากอะไรหรือไม่? ตอนนี้ฉันกําลังคิดวิธีขอสัมภาษณ์อยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี”

 

“อ้าาา”

 

นี่มันบังเอิญเกินไปแล้ว?

 

เธอเพิ่งรู้เรื่องราวทั้งหมดจากเติ้งชุย ตอนนี้เหอฉานก็พูดแบบนี้แล้วหรือ?

 

เมื่อเหอฉานเห็นไต้ลี่มองมาที่เธอด้วยสีหน้าแปลกๆ ก็อดสงสัยไม่ได้ “ป้าเป็นอะไรไป? มีอะไรติดอยู่บนหน้าฉันเหรอ? ”

 

หลังจากพูดจบ เธอก็ใช้มือลูบใบหน้า

 

ไต้ลี่ยิ้มและพูดว่า “ไม่มีหรอก แต่สาวน้อย เธอต้องการรู้เรื่องนั้นใช้ไหม ฉันรู้นะ” ”

 

“หา?” เหอฉานยังคงสงสัยและกล่าวว่า “ฉันต้องการรู้อะไร?” “คุณรู้อะไร? ”

 

ไต้ลี่กล่าว “เธอไม่ได้บอกว่าเธอต้องการรู้ว่าหลี่หานเขาแต่งเรื่องการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าโดยได้แรงบันดาลใจจากอะไรไม่ใช่เหรอ? ”

 

“ใช่ เอ่อ เดี๋ยวก่อน… ป้ารู้เหรอ?” เหอฉานตกตะลึง

 

“ถูกต้อง ฉันรู้” ไต้ลี่พูดอย่างภาคภูมิใจ