บทที่ 30 ตื่นตระหนก

 

สําหรับผู้ปกครอง

 

ถ้าหลี่หานไม่เขียนผลงานต่อไปในอนาคตหรือไม่สามารถเขียนผลงานที่ดีขึ้นได้อีก พวกเขาจะเสียใจมาก

 

ตอนนี้ ผลงานในความสนุกของเด็กเริ่มน้อยลง

 

ไม่ง่ายเลยที่จะมีผลงานเฉกเช่น ” การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” พวกเขาทั้งหมดคาดหวังว่าผู้เขียนจะสามารถเขียนผลงานที่ดีระดับนี้ได้อีก

 

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะเกิดขึ้นได้ยากมาก!

 

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นข่าวดีสําหรับคู่แข่งของ “ความสนุกของเด็ก”

 

ฮ่า ๆ !

 

มันจะดีกว่าที่จําไม่มีผลงานเช่นนี้อีกในอนาคต

 

แค่เขียนเรื่อง “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ก็มีชื่อเสียงมากก็เพียงพอแล้ว

 

ต่อไปก็ปลูกผักและขายผักที่บ้านเกิดอย่างสุขสบายดีกว่า

 

ผักที่คุณปลูกนั้นดูดีและอร่อยไม่ใช่เหรอ? มีชื่อเสียงด้วยนี่?

 

งั้นก็ตั้งใจขายผักต่อไป

 

พยายามที่จะปลูกผักให้ดีขึ้นและอร่อยมากขึ้นเพื่อให้ผักมีชื่อเสียงมากขึ้น

 

ส่วนเรื่องการเขียนเรื่องก็อย่าไปร่วมด้วยเลย

 

ฮ่า ๆ !

 

เมื่อรู้ที่มาของหลี่หานแล้วจึงไม่จําเป็นต้องไปตรวจสอบอีก แน่นอนว่าการพูดอย่างสนุกสนานของเด็กๆจะไม่เป็นความจริง

 

พวกเขาตกใจมาก นึกว่ามีนักเขียนอัจฉริยะโผล่มา

 

ที่แท้ก็เป็นแค่ชายหนุ่มขายผักคนหนึ่งที่บังเอิญเขียนเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ขึ้นมาเองเท่านั้น

 

แม้ว่านี่อาจกลายเป็นผลงานระดับตํานาน

 

แต่ก็มีความเป็นไปได้เหมือนกันว่าจะเป็นผลงานเดียวของหลี่หาน

 

ต่อให้จะมีผลงานใหม่เพิ่มขึ้นมาคงไม่มีคุณภาพอย่าง การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” อีกแล้ว

 

คู่แข่งหลายคนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นทันที

 

แม้ว่าครั้งนี้จะถูกความสนุกของเด็กทิ้งห่าง แต่พวกเขาจะค่อยๆ ไล่ตามทันอีกครั้ง

 

หืม?

 

ทําไมนักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษาจึงกลับไปขายผักที่บ้านเกิดล่ะ?

 

ฉันไม่เข้าใจ!

 

ช่างมันเถอะ เขาชอบทําอะไรก็ปล่อยให้เขาทําไป

 

ในละแวกใกล้เคียง

 

หลิวเซี่ยงเจียพยักหน้าช้าๆ ดูเหมือนว่าหลี่หานจะขายผักจริงๆ

 

ไม่ใช่เฉกเช่นคนในกลุ่มแชทคุยกัน แต่เป็นแค่คนขายผักที่สามารถเขียนเรื่องราวให้เป็นนิทานได้เท่านั้น

 

เมื่อเป็นเช่นนี้ การจะกู้หน้ากลับมาคงเป็นไปได้จริงๆ

 

ที่เหลือก็แค่รอหลี่หานแต่งผลงานเรื่องใหม่ขึ้นมา

 

ฉันหวังว่าเขาจะเขียนนิทานเรื่องใหม่อีกครั้ง

 

ในใจของหลิวเซี่ยงเจียมีความหวังเช่นนี้

 

ในกลุ่มนักเขียน

 

“มันเป็นแค่คนขายผักจริงๆ ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เราจะคิดมากเกินไป น่าตกใจจริงๆ! ”

 

” เมื่อเป็นเช่นนี้ พี่หลิวคงจะรู้สึกโล่งใจมากขึ้น เรื่องกระต่ายกับเต่าเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ครั้งหน้าพี่หลิวก็คงเลือกลงผลงานเวลาเดียวกับเขา แล้วกู้หน้ากลับมา ถ้าหลี่หานลงผลงานใหม่อะนะ ”

 

“หากมีครั้งต่อไป ผู้ชนะจะต้องเป็นพี่หลิวอย่างแน่นอน”

 

“ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะแข่งกับเขาเอง เขาก็แค่คนขายผัก”

 

“ใช่ ฉันก็อยากแข่งกับเขาเหมือนกัน ฉันหวังว่าเขาจะเขียนผลงานต่อไป ”

 

“…”

 

หลิวเซี่ยงเจียแอบดูข้อความของทุกคน

 

คนพวกนี้มั่นใจว่าหลี่หานเป็นแค่คนขายผักแล้วเหรอถึงได้กล้าพูดแบบนี้?

 

ตอนนี้เลยมั่นใจว่าจะชนะ?

 

ในเวลานี้ หลายคนที่อยู่วงนอกก็ประหลาดใจเช่นกัน

 

นักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษากลับบ้านเกิดไปขายผักและแต่งนิทานที่น่าสนใจเช่น “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ตามสิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในตลาดผัก

 

มันน่าสนใจมาก!

 

นักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบ…

 

เอ่อ เดี๋ยวก่อน

 

เพิ่งเรียนจบมหาลัยเหรอ? กลับไปที่บ้านเกิด มีชื่อว่าหลี่หาน?

 

ให้ตายสิ! มีเรื่องบังเอิญแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ?

 

เฉินยู๋รุ่ยให้สัมภาษณ์ว่าหลี่หาน ผู้เขียน “จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต” ได้กลับบ้านเกิดไปแล้ว

 

เป็นที่ทราบกันดีว่าหลี่หานเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยดนตรีหนานซีในปีนี้

 

ให้ตายสิ!

 

ข้อมูลของหลี่หานทั้งสองดูเหมือนจะซ้อนทับกันได้

 

หลี่หานจบการศึกษาจากวิทยาลัยดนตรีหนานซีและแต่งเพลง “จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต” และกลับบ้าน

 

จากนั้นเขาก็ไปขายผักในบ้านเกิด ในระหว่างขายผัก เขาได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจและเขียน การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” และส่งไปยังนิตยสารความสนุกของเด็ก

 

มันซ้อนทับกันจริงๆใช่ไหม?

 

นอกจากนี้ มันยังซ้อนทับกันได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่มีข้อบกพร่องใด ๆ

 

ให้ตายสิ! นายไม่ใช่คนเดียวกันจริงๆหรอกใช่ไหม?

 

สิ่งนี้ทําให้หลายคนตกใจจริงๆ

 

ถ้าเป็นคนเดียวกัน หลี่หานดูเหมือนจะไม่ได้เป็นเพียงอัจฉริยะทางดนตรี

 

เป็นอัจฉริยะการเขียนนิทานอีกด้วย?

 

เป็นไปได้ด้วยเหรอ?

 

มีผู้คนที่ตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อย ๆ และมีการถกเถียงกันอย่างรุนแรงบนอินเทอร์เน็ต

 

ในที่สุด ผลลัพธ์ของการโต้เถียงก็ค่อยๆออกมา

 

ไม่น่าจะเป็นคนเดียวกัน

 

การที่ข้อมูลของคนสองคนซ้อนทับกันเช่นนี้ก็ควรจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ

 

ในความเป็นจริง เมื่อคิดอย่างรอบคอบ การมีเหตุการณ์บังเอิญเช่นนี้ดูเหมือนจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้

 

อืม ถ้าอย่างนั้นคงไม่ตกใจขนาดนั้นหรอก

 

จะว่าไป จะมีเรื่องน่าตื่นตะลึงแบบนี้ได้ยังไงกัน

 

นิตยสารความสนุกของเด็ก

 

ห่าวเจี้ยนเฟิงหัวเราะเสียงดัง “ดีมาก ดีมาก! ดีกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก ฉันไม่เคยคิดว่าหัวข้อนี้จะร้อนแรงขึ้นแบบนี้ แต่เสี่ยวฉาน เธอบอกว่าพวกเขาสองคนอาจจะเป็นคนเดียวกันจริงๆเหรอ? ”

 

เหอฉานกล่าว “คําถามนี้ฉันกับป่าของฉันได้คุยกันแล้ว โอกาสของการเป็นคนเดียวกันไม่ค่อยมีนักและควรจะเป็นเรื่องบังเอิญ ”

 

ห่าวเจี้ยนเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า ” ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน” อย่างไรก็ตาม หากเป็นคนเดียวกันจริงๆ มันก็น่าเหลือเชื่อนัก เสี่ยวฉาน ต่อไปเธอต้องติดต่อกับหลู่หานต่อไป หากเขามีเรื่องราวใหม่ให้แน่ใจว่าเขาจะติดต่อมาที่นิตยสารของเรา ”

 

เหอฉานกล่าว ” หัวหน้าบรรณาธิการวางใจได้ ฉันจะพยายามให้มาก”

 

ห่าวเจี้ยนเฟิงกล่าวชมและกล่าวต่อว่า “เจ้าว่าผักที่หลี่หานปลูกรสชาติจะดีจริงๆรึเปล่า? ”

 

เหอฉานกล่าว “นี่น่าจะเป็นเรื่องจริง นั่นคือสิ่งที่ครูเติ้งพูดเอง คุณเติ้งคือคนที่ฉันบอกคุณ เพื่อนของป้าฉันที่สอนที่โรงเรียนในเมืองบ้านเกิดของหลี่หาน ”

 

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ควรจะเป็นเรื่องจริง น่าเสียดายที่มันอยู่ไกลเกินไป ถ้าอยู่ใกล้ๆ ฉันอยากจะไปดูด้วยตัวเอง จะได้ถือโอกาสซื้อมาลองชิมดู”

 

เหอฉานกล่าว ” หรือจะให้ฉันบอกป่าให้รบกวนเพื่อนของเธอให้รบกวนส่งผักมาให้เราหน่อยดีไหม? ”

 

“มันจะสะดวกไหม? ”

 

เหอฉานกล่าวว่า ”มันน่าจะสะดวก ผักสามารถจัดส่งทางไปรษณีย์ได้” ”

 

ห่าวเจี้ยนเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น รบกวนป่าของเธอและเพื่อนของนางด้วย ข้าอยากรู้เกี่ยวกับผักที่หลี่หานปลูกจริงๆ”

 

เหอฉานกล่าว “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน งั้นฉันจะโทรหาป้าเดี๋ยวนี้แหละ ”

 

ห่าวเจี้ยนเฟิงพยักหน้า ในใจรู้สึกคาดหวัง