นิยาย This Star is a bit Salty

บทที่ 39 ฉันจะเขียนเพลงให้

เย่ว์เฟย, แม่ทัพ, นักยุทธศาสตร์,วีรบุรุษกอบกู้ชาติในสมัยราชวงศ์ซ่งใต้

ตํานานที่มีจุดจบอันแสนเศร้า!

หล่หานเต็มไปด้วยความเคารพจากใจจริงสําหรับวีรบุรุษเช่นนี้

หลี่หานที่ตัดสินใจจะปฏิเสธก็เปลี่ยนใจแล้ว

“ผู้กํากับหลัว ละครเรื่องนี้ชื่ออะไร? มีสคริปต์และตัวอย่างการถ่ายทําหรือไม่?

ถ้าบทละครและตัวอย่างการถ่ายทํา ของหลัวเพิ่งทําให้เขาพอใจ

เขาจะเปลี่ยนใจและเลือกที่แต่งเพลงให้

ชีวิตที่แล้ว มีเพลงที่บรรยายถึงความเศร้าความยิ่งใหญ่และสรรเสริญตลอดชีวิตของเย่ว์เฟยที่จงรักภักดีต่อประเทศ
ชาติ

ยังเป็นเพลงที่ทําให้คนรุ่นปัจจุบันรําลึกถึงวีรบุรุษในอดีตอีกด้วย

หลี่หานเต็มใจและกระตือรือร้นที่จะเขียนเพลงนั้น

ทําไมต้องแต่งเพลงของเย่ว์เฟย? ก็เพื่อที่จะทําให้ผู้คนในโลกนี้เข้าใจถึง

ความกล้าหาญและความเศร้าโศกของเย่ว์เฟย

เพียงเพื่อให้ทุกคนรําลึกถึงวีรบุรุษผู้นี้

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุด

เขาจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเขียนเพลงนี้

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากมากก็ตาม

เมื่อหลัวเหิงและเหลียงเฉิงได้ยินหลี่หานถามเช่นนี้พวกเขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเริ่มเปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้หลี่หานมักจะปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมแต่ตอนนี้เขาเริ่มถามคําถามด้วยตัวเอง

ดูเหมือนจะมีโอกาส

หลัวเพิ่งรีบพูดขึ้นมาว่า “คุณหลี่หานชื่อละครคือ”ตํานานเย่ว์เฟย’ สคริปต์และตัวอย่างหนังพวกเรานํามาหมดแล้ว

แม้ว่าความเป็นไปได้จะน้อยมากแต่ทั้งสองคนก็เตรียมตัวมาอย่างดี

ตอนนี้มันมีประโยชน์จริงๆ

หล่หานพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณช่วยแสดงให้ฉันดูหน่อยได้ไหม?”

“แน่นอนแน่นอน”ถั่วเหิงกล่าวด้วยความยินดี

ดูเหมือนจะสําเร็จแล้วจริงๆ

เหลียงเฉิงก็ดีใจไม่แพ้กัน เขาเปิดให้ตบุ๊คที่พกติดตัวออกมา แล้วให้หลู่หาน

“คุณหลี่หาน เชิญ!”

หลี่หานพยักหน้า

สคริปต์บทละครไม่จําเป็นต้องอ่านทั้งหมดเพียงแค่ต้องดูคร่าวๆก็พอแล้ว

ที่ต้องดูให้ถี่ด้วนก็คงเป็นตัวอย่างละ คร

เหตุผลที่หลี่หานต้องการดูละครเรื่องนี้ก็เพื่อยืนยันว่าละครของหลัวเหิงคุ้มค่าหรือไม่?

เขาไม่สามารถใช้จ่ายเพลงคลาสสิกในชาติที่แล้วของเขาให้กับละครที่ไร้คุณภาพได้

หล่หานกําลังดูอยู่ หลัวเหิงและเหลียงเฉิงไม่ได้รบกวน พวกเขาทําหน้าที่อธิบายเมื่อหลี่หานถามคําถาม

ความสุขุมของหลี่หานทําให้หลัวเหิงและเหลียงเฉิงประหลาดใจ
นักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบ…

ถั่วเหิงและเหลียงเฉิงถอนหายใจสองชั่วโมงต่อมา

หลี่หานยิ้มบางๆ “นี่เป็นละครที่ดีมากมันแสดงให้เห็นถึงชีวิตอันน่าเศร้าของเย่ว์เฟยได้อย่างสมบูรณ์แบบ บทดี ถ่าย ทําก็ดี”

หลัวเหิงถ่อมตัวว่า “คุณหลี่หานชมเกินไปแล้ว มันจะดีขึ้นอีกถ้าฉันสามารถเชิญคุณหลี่หานมาแต่งเพลงประกอบละครให้ละครเรื่องนี้”

หลี่หานพยักหน้าและกล่าวว่า “ฉันสามารถลองดูได้”
จริงเหรอ?

หลัวเหิงและเหลียงเฉิงประหลาดใจ

ตอนแรกพวกเขาคิดว่าจะใช้เวลานานกว่านี้ซะอีก

ถั่วเหิงหัวเราะและกล่าวว่า “มันดีจริงๆ ด้วยเพลงประกอบละครของคุณหลี่หาน ฉันมั่นใจได้ลเยว่าละครเรื่องนี้จะสมบูรณ์แบบกว่าเดิม”

หลี่หานพูด “ผู้กํากับหลัวอย่าพูดเร็วเกินไปบางที่เพลงประกอบละครของฉันคุณอาจจะไม่ชอบมันเช่นกัน”
หลัวเหิงกล่าว “แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้นแต่ผมเชื่อใจคุณหลี่หานมาก”

หลี่หานยิ้ม

เขารู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่เชื่อใจเขาขนาดนั้น

เขาเป็นเพียงนักเรียนที่เพิ่งจบการ ศึกษา”จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต” ไม่ได้ซับซ้อนจนเกินไป

แน่นอนว่านี่เป็นปกติของมนุษย์และเป็นที่เข้าใจได้

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายเต็มไปด้วยความหวังซึ่งเขามั่นใจได้

หลัวเหิงกล่าวต่อว่า “คุณหลี่หานมีเงื่อนไขอะไร โปรดเสนอมาได้เลยฉันจะพยายามทําให้คุณพอใจอย่างแน่นอน ”

หลี่หานกล่าวเช่นเดียวกับเพลง “จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต”นอกเหนือจากลิขสิทธิ์ที่ใช้เป็นเพลงประกอบละครลิขสิทธิ์ที่เหลือทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

สําหรับถั่วเหิงและเหลียงเฉิงแน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่มีปัญหา

พวกเขามาขอเพลงประกอบละครและไม่ได้มาซื้อเพลง
จากนั้นทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายสัญญาและปัญหาอื่น ๆ

แน่นอนว่าตอนนี้เป็นเพียงข้อตกลงทางวาจาเท่านั้น

การเซ็นสัญญานั้นต้องรอให้หลี่ห่านทําตัวอย่าง MIDI ออกมา ลั่วเหิงพอใจกับมันแล้วค่อยทําตัวเต็มออกมา

หลังจากปรึกษาหารือกันแล้ว หลัวเหิงก็ถามว่า “คุณหลี่หาน ฉันอยากถามอะไรคุณนิดนึ่งได้ไหม? ว่าอะไรทําให้ คุณเปลี่ยนใจกะทันหัน? ”

หลี่หานยิ้มและกล่าวว่า “มันง่ายมาก เพราะเย่ว์เฟยเพราะนี่เป็นละครเกี่ยวกับเย่ว์เฟย”

“แค่นั้นเหรอ?” หลัวเหิงและเหลียงเฉิงไม่เข้าใจ

หลี่หานพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่เย่ว์เฟยเป็นวีรบุรุษที่มีชื่อเสียง ฉันยินดีแต่งเพลงสรรเสริญชีวิตให้เขา! ”

เมื่อหลัวเหิงและเหลียงเฉิงได้ยินพวกเขาหัวใจของพวกเขาก็สั่นสะท้าน พวกเขามองไปที่หลี่หานและดวงตาของเขา เต็มไปด้วยความเคารพ

เย่ว์เฟยเป็นวีรบุรุษของชาติในใจของพวกเขา

เหตุผลหลักที่พวกเขารับบทละครเรื่องนี้ก็เพราะเย่ว์เฟย

พวกเขาต้องการสื่อเรื่องราวผ่านละครเรื่องนี้เพื่อให้ผู้ที่ไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องราวของเย่ว์เฟยได้รู้จักเย่ว์เฟย

เมื่อได้ยินหลี่หานพูดเช่นนี้หัวใจของพวกเขาก็เต้นแรงพร้อมๆกัน พวกเขามีความมั่นใจและคาดหวังกับเพลงของหลี่หานมากขึ้น
ก่อนหน้านี้แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่าพวกเขาเชื่อใจหล่หาน แต่ในความเป็นจริงพวกเขาก็ยังไม่เชื่อใจนัก

หลังจากทั้งหมดหลี่หานยังเด็กเกิน ไป

แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกว่าหลี่หานจะต้องแต่งเพลงสรรเสริญชีวิตอันน่าตื่นตะลึงของเยว์เฟยได้ออกดีอย่างแน่นอน

จู่ๆ ก็มีความรู้สึกเช่นนี้อย่างไร้สาเหตุ

[ติ้ง! ระบบมอบหนังสือทักษะดนตรีและเก็บไว้ในช่องเก็บของโฮสต์แล้ว]

เสียงที่ไร้อารมณ์ดังขึ้นในหัวของหลี่หาน

หลี่หานตกใจ

ว่าไงนะ?

ระบบมีปฏิกิริยาและมอบของให้เขาอีกครั้ง

และมันเป็นหนังสือทักษะดนตรี?

ไม่จําเป็นต้องอ่านคําอธิบายก็รู้ว่าหนังสือทักษะดนตรีมีประโยชน์อย่างไร

หลี่หานประหลาดใจ ทําไมจู่ๆ ระบบถึงให้ของมาอีก?

ไม่มีสัญญาณล่วงหน้าเลย

หรือเป็นเพราะเขาตั้งใจจะคัดลอกเพลงสรรเสริญวีรบุรุษเย่ว์เฟยจากชาติที่แล้ว มายังโลกนี้?

แต่แล้วครั้งสุดท้ายที่คัดลอก ‘จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต ทําไมถึงไม่ได้อะไรเลยล่ะ?

ช่างมันเถอะ ขี้เกียจคิดแล้วว่าทําไม

อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ

หนังสือทักษะดนตรีมาได้ถูกเวลาจริงๆ

หลังจากใช้หนังสือเล่มนี้แล้วการคัดลอกเพลงจะเป็นเรื่องง่ายมากขึ้นไหมนะ?

หลี่หานดีใจมาก!