ตอนที่ 48: ไม่ได้จบจากมหาลัยหญิงล้วนซะหน่อย~

หลี่หมิงฮุ่ยทำให้ทุกคนต่างตกตะลึง

เพื่อนนักเรียนทุกคนต่างก็สงสัย

“อะไรกัน! หมิงฮุ่ยนายหมายความว่ายังไงที่เจียงเฉินไม่ใช่แค่ตำรวจ?”

“ใช่ๆ บอกเราเร็วๆ สิ”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงสี่คนต่างเร่งเขาให้พูดออกมาอย่างกระตือรือร้น!

หลี่ปู้ฟานอดไม่ได้ที่จะแอบเงี่ยหูฟังเพื่อสำรวจสถารการณ์ของศัตรู

หลิงหมิงฮุ่ยก็เริ่มอธิบายอย่างตื่นเต้น

“ฉันกับเจียงเฉินเพิ่งจะเดินทางมาจากเมืองหลวงใช่ไหม รู้ไหมรถที่เจียงเฉินขับพาฉันมาคือรถอะไร? มันคือรถแลมโบกินี่! ไม่เพียงแต่จะเป็นตำรวจเท่านั้น เขายังมีบริษัทเป็นของตัวเองด้วย!”

“ว้าว!!”

เหล่านักเรียนต่างอ้าปากค้างด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ!

“โอ้ เหลือเชื่อเลย!”

“เจียงเฉินรวยเกินไปแล้วถึงขั้นขับแลมโบกินี่ได้เลย!”

“แลมโบกินี่สุ่มแจกเงินล้าน!!”

“แม่จ๋า~ เจียงเฉินเขาจะสุดยอดเกินไปแล้ว! มันคงจะดีถ้าฉันไล่ตามเขาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม เสียดาย!!! อ๊ะ!”

“หมิงฮุ่ย หมิงฮุ่ย! เจียงเฉินมีแฟนแล้วรึยัง?”

ทันใดนั้นคำถามเกี่ยวกับเจียงเฉินก็ถูกถามออกมา และหลี่หมิงฮุ่ยก็ตอบไม่ได้ด้วย

ในขณะนี้เองเจียงเฉินก็ได้กลับมา

เมื่อตำรวจทั้งสองคนเห็นเจียงเฉินพวกเขาก็ตกใจทันที

“สวัสดีครับเจ้าหน้าที่เจียง!”

“สวัสดีครับเจ้าหน้าที่เจียง!”

เจียงเฉินพยักหน้าให้ตำรวจทั้งสองและยิ้มอย่างแผ่วเบา “เอาล่ะ ผมสั่งจัดงานเลี้ยงให้พวกคุณไว้พวกคุณก็ไปกินเถอะทำงานมาหนักแล้ว เดี๋ยวตรงนี้ฉันจัดการเอง”

ดวงตาของตำรวจทั้งสองก็สว่างขึ้นในทันใด ของดีแบบนี้หาไม่ได้ทุกวัน!

ตำรวจทั้งสองรีบออกไปทันที!

ทุกคนช็อกอีกแล้ว!

ความแข็งแกร่งนี่มันคืออะไร?

คนที่มีความสามารถจริงๆ มักจะทำตัวให้ติดดิน!

เช่นเดียวกับเจียงเฉินเขาเคยพูดโอ้อวดว่าจำทำแบบนั้นแบบนี้ ในระหว่างที่เรื่องทั้งหมดกำลังดำเนินไปหรือไม่?

ในทางกลับกัน หลี่ปู้ฟานพูดออกมาว่าทำนั่นได้นี่ได้ แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง!

แบบนี้มันจะเรียกว่าอะไรดี?

มันเป็นเรื่องตลก!

ความรู้สึกขอบคุณของหลิวหยานปรากฏขึ้นมาในใจเธอทันที เธอก้าวไปข้างหน้าแล้วจับมือเจียงเฉิน “ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆเจียงเฉิน นายช่วยเหล่าหยางประกันตัวออกมาทำให้ความทรมานของเขาลดลงไปมาจริงๆ”

หยางตงเหิงเป็นผู้ชายร่างใหญ่และเขามักจะไม่ค่อยแสดงออกอารมณ์ของเขามากนัก แต่ในดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความสุขและประหลาดใจ

นักเรียนที่ดีที่สุดในสายตาของเขาเอง ได้กลายเป็นมังกรไปแล้ว!

ในขณะที่เขานั้นพอใจอย่างถึงที่สุดเขาก็ภูมิใจและภูมิใจในตัวลูกนักเรียนของเขาคนนี้จริงๆ!

แน่นอนว่าสายตาของเขานั้นไม่ได้มองผิดไปแม้แต่น้อย!

เมื่อหยางยี่ยี่เห็นเจียงเฉินกลับมา เธอก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งเข้าไปกอดเจียงเฉิน

กอดและเกาะเขาแน่นไม่ต่างจากลูกแมวเลยแม้แต่น้อย

“อืมมม~ พี่เจียงเฉิน นับว่าพี่กลับมาแล้วฉันคิดถึงพี่มากเลย~”

เธอเงยหน้าและเผยดวงตาที่สวยงามของเธอขึ้นมา และมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจียงเฉินด้วยน้ำตาที่ส่องประกาย

“ขอบคุณที่ช่วยพ่อของหนู พี่ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ~ จากนี้ไปหนูจะเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของพี่ หนูจะไปทุกที่ที่พี่ไป~”

หลังจากพูดเธอก็กดตัวเองลงเข้าไปในอ้อมกอดของเจียงเฉิน

หยางตงเหิงยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ถ้าเขาติดคุกจริงๆอย่างน้อยเขาก็มีเจียงเฉินที่อาจจะพอดูแลลูกสาวของเขาต่อไปได้

หลิวหยานไม่ได้พูดอะไรมากในครั้งนี้ ปล่อยให้พวกเขาจัดการเรื่องของหนุ่มสาวกันเอง

เธอนั้นไม่ได้จบจากมหาลัยหญิงล้วนซะหน่อย

ในฐานะคนที่เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน มีหรอที่เธอจะไม่รู้ว่าลูกสาวของเธอคิดยังไงกับเจียงเฉิน?

มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกระหว่างพี่กับน้องแน่นอน

เจียงเฉินลูบหัวหยางยี่ยี่อย่างแผ่วเบา “ก็ได้ คุณผู้ช่วยตัวน้อยแล้วในอนาคตเธอจะแต่งงานได้ยังไงกันล่ะ?”

“ไม่เป็นไร ยังไงก็ตามหนูจะตามพี่ไปทุกที่~”

หยางยี่ยี่กอดเจียงเฉินไว้ไม่ปล่อย

กลิ่นหอมของเด็กสาวของเธอมันทำให้รู้สึกดีจริงๆและร่างกายของเธอก็นุ่มนวลไม่น้อยเลยจริงๆ

อายุก็มาถึงจุดนี้แล้ว มันคงจะเป็นการโกหกเกินไปที่จะบอกว่าเขานั้นไม่รู้สึกอะไรเลย

แต่เจียงเฉินก็ควบคุมตัวเองไว้ได้ดีมาก

ท้ายที่สุด เธอก็ยังเป็นเด็กและไม่เข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างเจียงเฉินปล่อยเธอเบาๆ ก่อนจะยิ้มและพูดว่า

“ออกมาด้วยกันหน่อยสิ มีอะไรจะบอก”

เจียงเฉินพาหยางยี่ยี่ออกไปจากห้องรับแขก

“ยี่ยี่ขอหมายเลขบัญชีธนาคารของเธอหน่อยสิ”

“อ่ะ~”

หยางยี่ยี่ให้หมายเลขบัญชีธนาคารอย่างเชื่อฟัง

ตอนนี้สถานการณ์มนครอบครัวเธอถือว่ายากจนมากแถมยังเป็นหนี้กว่า 100,000 หยวน และเธอก็ถือเจียงเฉินเป็นพี่ชายและเป็นญาติคนหนึ่งของเธอ

การที่จะแกล้งทำเป็นสุภาพอะไรมันก็คงจะดูปลอมเกินไป

เจียงเฉินทำการโอนเงินไป 1,000,000.00 หยวนไปให้

“ดิ๊ง~”

“บัตรธนาคารของคุณที่มีหมายเลขลงท้าย 8562 ได้รับการโอนเงินเข้า 1,500,000.00 หยวนและยอดเงินปัจจุบัน…”

โอ้พระเจ้า!

กลายเป็น 1.5 ล้าน!

พี่เจียงเฉินให้เงินฉัน 1.5 ล้าน!

เมื่อหยางยี่ยี่เห็นข้อความนี้ ดวงตาที่สวยงามของเธอก็เบิกกว้าง และเธอเกือบจะกรีดร้อง

“ใจเย็นๆ…”

โชคดีที่เจียงเฉินใช้นิ้วชี้เพื่อปิดกั้นริมฝีปากสีชมพูอ่อนของเธอไว้ทัน

“นี่สำหรับพ่อของเธอ เขาสุขภาพไม่ดีอยู่แล้วและยังต้องมาอยู่ในคุกอีก ขอฉันปักซักสองสามวันก่อนแล้วเธอก็เข้ามาที่เมืองหลวงนะ เดียวพี่จะจัดการหาทนายให้”

ตามความเข้าใจของเจียงเฉินที่มีต่อครูหยาง ถ้าเขามอบมันให้กับเขาเองโดยตรง เงินทั้งหมดจะถูกส่งกลับมาให้เขาทันที ดังนั้นเขาจึงเอามันมาให้ยี่ยี่แทน

ด้วยวิธีนี้ ครูหยางย่อมไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ในช่วงสามปีที่เขาเรียนมัธยมปลาย ความสัมพันธ์ระหว่างครูกับนักเรียนคู่นี้มันใกล้ชิดจนกลายเป็นเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันแล้ว และตอนนี้มันถึงเวลาที่จะต้องตอบแทนแล้ว

“ตกลง.”

หยางยี่ยี่พยักหน้าดวงตาทั้งสองเผยให้เห็นความใสบริสุทธิ์เหมือนกับน้ำในทะเลสาบมีระลอกคลื่นเผยให้เห็นและปรากฏแสงระยิบระยับที่แสดงถึงความรักของเธอ

……

ในเวลาเดียวกัน.

มีคนหนึ่งที่รู้สึกอิจฉาริษยา ความเกลียดชังที่ได้เห็นดอกไม้งาม วิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเจียงเฉิน แต่ตัวเองทำได้แต่กัดฟันดู!

เขากำลังรอโอกาสอยู่!

ในเวลานี้ดวงตาของเขาสว่างขึ้นทันที

โอกาสมาถึงแล้ว!

นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะทำลายชื่อเสียงของเจียงเฉิน

“ครูหยาง ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจียงเฉินเห็นเรื่องของคนหนุ่มสาวมาก่อนเป็นอันดับหนึ่ง เขาไม่รู้หรอว่าครูยังมีคดีที่ต้องสะสางอยู่?”

หลี่ปู้ฟานเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองจากความรู้สึกอยุติธรรม “ครูหยางเจียงเฉินไม่ได้สนใจครู! แต่ผมมาที่นี่ก็เพื่อมาหาทนายความมาให้ครูเพราะผมไม่วันลืมบุญคุณของครูตลอดเวลาที่ผมเรียนมัธยมปลายอยู่แตกต่างกับเจียงเฉินที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจครูแล้ว เขามาประกันตัวครูออกมาก็เพื่อได้รับความโปรดปรานจากยี่ยี่ก็เท่านั้น”

“ผมหลี่ปู้ฟานไม่มีวันทำอะไรน่าขยะแขยงแบบนั้นแน่นอน ครูหยางนี่เป็นคำเตือนเล็กๆน้อยๆ อันนี้คือบัตรเอทีเอ็มของผมในนี้มีอยู่ 60,000 หยวนรหัสคือเลข 8 ทั้งหมด 6 ตัว!”

หลี่ปู้ฟานยื่นบัตรธนาคารของเขาออกไป

เมื่อครูหยางเห็นสิ่งนี้ เขาก็ปฏิเสธทันที: “ไม่ต้องหรอก ครูรับเงินไว้ไม่ได้หรอก”

หลี่ปู้ฟานผลักกลับ: “ครูหยาง แค่ยอมรับมันไว้ก็พอ ผมรู้ว่าครูยังต้องใช้เงินอีกมากในการพิจารณาคดี แถมตอนนี้ครูก็ยังเป็นหนี้อยู่ ถือว่าเป็นความตั้งใจเล็กๆของผมเถอะนะครับ”

หลี่ปู้ฟานยิ้ม กลยุทธ์สำเร็จ!

การแสดงในครั้งนี้ไม่เพียงถึงแสดงความชอบธรรมเท่านั้น แต่ยังกดเจียงเฉินไว้ได้อีกด้วย!

แม้ว่าเจียงเฉินจะกลับมาและให้เงินกับครูหยางเพิ่มมากขึ้น มันก็จะทำให้เขานั้นเปลี่ยนจากขาวกลายเป็นดำทันที และเป็นการตัวยืนยันเลยว่าการประกันตัวครูหยางออกมาในครั้งนี้ก็เพื่อการได้รับความสนใจจากยี่ยี่เท่านั้น

หลิวหยานที่ได้ยินก็รู้สึกแปลกๆ เธอมองออกไปข้างนอกบ้านเห็นเจียงเฉินและยี่ยี่กำลังพูดคุยหัวเราะ ทำให้คนที่ได้เห็นต่างอดรู้สึกที่จะอิจฉาไม่ได้

ถ้าสิ่งที่หลี่ปู้ฟานพูดมาเป็นความจริงเธอควรจะทำยังไงดี?

บอกว่าเจียงเฉินเป็นคนแบบนั้นจริง ๆ ฉันควรทำอย่างไร?

นอกจากนี้หยางตงเหิงก็อยู่ในระหว่างการปล่อยตัวชั่วคราวระหว่างพิจารณาคดี และการพิจารณาคดีก็จะเริ่มอีกครั้งในสัปดาห์หน้า

เงินหกหมิ่นนี้มันก็เปรียบเสมือนกับถ่านอุ่นๆท่ามกลางหิมะในฤดูหนาวเลย!

ในสถานการณ์นี้แม้ว่าจะไม่มีเงินสำหรับการขึ้นศาลครั้งต่อไปแต่เธอก็คงไม่ใส่ใจมันเท่าที่ควรแล้ว

เธอจึงรีบคว้ามันไว้และยิ้มก่อนจะเกลี้ยกล่อม “เหล่าหยาง นี่มันความปราถนาดีจากลูกศิษย์นะ ยอมรับมันเถอะ”

เขารีบคว้าบัตรธนาคารแล้วยิ้มและเกลี้ยกล่อม: “ลาวหยาง นี่เป็นความปรารถนาที่ไม่ธรรมดาสำหรับเรา ยอมรับมันเถอะ”

ปากของหลี่ปู้ฟานยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

พระเจ้าช่วยฉันแล้ว!

บิดาคนนี้คือกุยแกที่ยังมีชีวิตอยู่ ในการวางแผนไร้ที่เปรียบ เจียงเฉินอย่างแกน่ะหรอคิดจะมาสู้กับฉัน?

ในเวลานี้เอง

หยางยี่ยี่กลับมาพร้อมกับแขนควงแขนของเจียงเฉินไว้

 

“แม่ครับ ทำอะไรอยู่ครับ”