เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ – ตอนที่ 78 : ศึกในบ้านของตํารวจสาวตัวน้อย

อ่านนิยายจีนเรื่อง Menjadi Billionaire Dengan System เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ ตอนที่ 78 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

 

ตอนที่ 78 : ศึกในบ้านของตํารวจสาวตัวน้อย

 

“ตอนนี้ก็ดูวีดีโอแล้ว ไหนว่ามาซิ?”

 

ชายน่าสงสารรู้สึกพอใจกับความฉลาดของตัวเอง

 

เสี่ยวเฟยพูดอย่างช่วยไม่ได้ใบหน้าสวยของเธอค่อยๆมีหยดน้ำไหลผ่าน เธอกัดฟันแล้วพูดออกมา “พี่สาวเสี่ยวหยาน เดียวหนูจะเป็นคนจ่ายเงินเอง”

 

“ไม่ต้องหรอก”

 

เล้งเสี่ยวหยานปฏิเสธเธอก่อนจะมองชายน่าสงสารด้วย สายตาอันเย็นชาของเธฮ “ฉันจะจ่ายให้แกมากเท่าที่แกต้องการ”

 

ชายที่น่าสงสารเดาะลิ้นออกมาด้วยความโกรธ

 

“เธอน่าจะรู้ดีนะว่าการตรวจทั่วๆไปก็ต้องใช้เงินหลักหมื่นหยวนแล้ว และการที่มือของฉันหักบวกกับค่าทําขวัญรวมๆแล้วก็ 150,000”

 

พยาบาลและหมอที่ได้ยินก็เริ่มกระซิบกัน

 

“ตั้ง 150,000 มันไม่ดูมากไปหน่อยหรอ”

 

“แต่ไม่จ่ายก็คงไม่ได้หรอก ก็เธอไม่มีหลักฐานนิ กล้องวงจรปิดก็จับภาพไว้ไม่ได้แล้วอีกอย่างถ้าคุณเล้งเธอเข้าใจผิด ปเองล่ะ?”

 

“นั้นก็ถูกนะ คุณเล้งเธอเป็นฝ่ายไปหักแขนของเขาเองจริงๆ”

 

“โอ้พระเจ้า! ประธานเจียงเขาไปหาผู้หญิงที่ชอบใช้ความรุนแรงแบบนี้มาเป็นแฟนได้ยังไงกัน!”

 

“ใช่ ใช่ สายตาของประธานเจียงแย่เกินไปแล้ว!”

 

“….”

 

ได้ยินเช่นนี้เล้งเสี่ยวหยานเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ และเริ่มรู้สึกว่าเธอนั้นไม่คู่ควรกับเจียงเฉินอีก

 

แม้ว่าเธอจะดูเย็นชาและแข็งแกร่ง แต่เมื่อได้ยินแบบนี้ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกมีดแทงเข้าที่หัวใจ

 

เธอหยิบบัตรธนาคารของเธอออกมา “150,000 ก็ 150,000”

 

ชายที่น่าสงสารกําลังจะยื่นมือไปรับมัน แต่ก็ถูกคนอีกคนหนึ่งที่มาทันเวลาชิงไปก่อน

 

เมื่อเห็นเจียงเฉินในชุดคนส่งพัสดุ ชายที่น่าสงสารก็โกรธขึ้นมาทันที

 

“แกเป็นใครวะ? ทําไมถึงได้กล้ามาโขมยเงินคนอื่น?”

 

เจียงเฉินไม่ได้สนใจคําพูดไร้สาระของเขา แต่เขาใช้เพียงหลังมือตบไปบนหน้าของอีกฝ่าย

 

“เพียะ!”

 

ทันใดนั้นผู้คนที่ยืนดูอยู่ก็เงียบลงทันที!

 

เงียบและน่ากลัว!

 

ชายที่น่าสงสารรู้สึกมึนงงไปในทันที ก่อนจะเอามือมาปิดใบหน้าที่กําลังแดงจากการโดนตบอย่างไม่อยากจะเชื่อ “แก ไอ้คนส่งพัสดุ แกกล้าตบกูหรอ? ถึงรู้ไหมว่าพ่อกู เป็นใคร?”

 

เจียงเฉินดึงตราตํารวจอาชญากรรมออกมาและพูดด้วยความเย็นชา “ฉันไม่สนหรอกนะว่าพ่อแกเป็นใคร แต่ตอนนี้ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว!”

 

ตํารวจอาชญากรรมพิเศษ?!

 

เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะรียกเขาว่าคนส่งพัสดุ!

 

นี่มันอะไรกันวะเนี่ย- แม่งเอ้ย!

 

แล้วทําไมตํารวจทําไมถึงได้มาใส่ชุดคนส่งพัสดุกัน?

 

ชายที่น่าสงสารตกใจก่อนจะรีบวิ่งหนีออกไปทันที!

 

เจียงเฉินจับมือเล้งเสี่ยวหยานก่อนจะมองหน้าทุกๆคนรอบๆ “ผมจะบอกอะไรให้นะ ในเมื่อเธอคือผู้หญิงของผม ต่อให้เธอทุบตีใครก็ตามเธอก้เป็นฝ่ายถูก! แล้วก็การที่มาพูดแบบนั้นลับหลังนะถ้ากล้าพอก็มาพูดต่อหน่าผมสิ!”

 

ทั้งโรงพยาบาลเงียบลงทันที!

 

เงียบจนเข็มตกก็ได้ยินเสียง

 

พวกเขาไม่คิดเลยว่าเจียงเฉินจะดูแลเล้งเสี่ยวหยานดีขนาดนี้

 

ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย!

 

เล้งเสี่ยวหยานก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจของเธอ ดวงตาของเธอในตอนนี้แดงก่ำ ในตอนนี้เธอรู้เพียงว่าเธอนั้นเป็นสิ่งที่สําคัญมากในใจของเจียงเฉิน

 

เธอปล่อยตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเจียงเฉินก่อนจะกระซิบออกมาเบาๆ “สามี”

 

เจียงเฉินลูบหัวของเธอเบาๆแล้วพูดว่า “คุณในตอนนี้ดีอยู่แล้ว แม้จะมีเพียงแค่ผมคนเดียวเท่านั้นที่รับรู้ได้ ส่วนคนอื่นๆไม่ต้องไปสนใจหรอก!”

 

เล้งเสี่ยวหยานรู้สึกอบอุ่นในใจของเธอและเธอก็หยุดร้องไห้

 

ก่อนจะคิดกับตัวเองว่าเธอนั้นจะต้องไม่หวั่นไหวอีกต่อไป เธอจะอยู่ข้างๆเจียงเฉินและช่วยเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทําได้!

 

หลังจากผ่านไปซักพักเล้งเสี่ยวหยานก็ยืนนิ่งไหล่ของเจียงเฉินก่อนจะกลับมาหาเสี่ยวอู๋

 

หมอและพยาบาลที่เห็นทั้งคู่จากไปก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกก่อนจะเริ่มพูดคุยกัน

 

“ประธานเจียงใจดีกับแฟนของเขาจริงๆ! นี่เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ได้เห็นอะไรแบบนี้ฉันล่ะอิจฉาแฟนของท่านประธานจริงๆ”

 

“ใช่! แล้วก็ประโยคที่ท่าประธานเจียงพูดออกมามันหล่อมากเลย มันทําให้ฉันนึกถึงประโยคนี้เลย ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้านคุณ ผมก็จะไม่หยุดรักคุณ”

 

“ท่าประธานเจียงเขาหล่อจริงๆ! ถ้าฉันได้มีแฟนที่ดีแบบท่านประธานเจียงนะ”

 

“…”

 

พวกคนที่พูดถึงเล้งเสี่ยวหยานก่อนหน้านี้ต่างก็หน้าแดงด้วยความอับอาย แถมยังรู้สึกไม่ดีราวกับกินแมลงสาบลงไปทั้งเป็นเลย!

 

นางพยาบาลสาวเสี่ยวเฟยมองดูแผ่นหลังของเจียงเฉินที่กําลังเดินจากไป ในแววตาของเธอเป็นด้วยความเคารพและน่าทึ่ง

 

เธออิจฉาเล้งเสี่ยวหยานมากจริงๆที่ได้แฟนที่ดีแบบนี้

 

………

 

ในวอร์ดผู้ป่วย

 

หางตาของเล้งเสี่ยวหยานยังคงเต็มไปด้วยน้ำตา เธอมองไปที่เจียงเฉินด้วยความรัก “สามีทําไมคุณถึงไม่ถามฉันเลยว่าเกิดอะไรขึ้น?”

 

เจียงเฉินมองไปที่เธอ “ผมไม่ถามหรอก เพราะยังไงคุณก็เป็นฝ่ายถูกอยู่แล้ว! แล้วต่อให้คุณเป็นฝ่ายผิดมันก็เป็นความผิดของคนอื่นอยู่ดี!”

 

“ฉันรักคุณจังเลย”

 

เล้งเสี่ยวหยานกอดคอของเจียงเฉินก่อนจะเขย่งตัวขึ้นและจูบเขา

 

“อืม..อา…”

 

ทั้งสองต่างแทรกลิ้นไปหากันและกันโดยที่ไม่มีใครเห็นพวกเขา

 

มันทั้งนุ่มทั้งชุ่มชื้น

 

สัมผัสที่สุดแสนจะวิเศษ

 

เล้งเสี่ยวอู๋ที่เห็นก็แกล้งหลับทันที่ที่เขาเห็น

 

หลังจากจูบกันไปซักพัก ทั้งสองก็แยกกันอย่างไม่เต็มใจเพราะยังไงซะที่นี่ก็ยังมีเสี่ยวอู๋อยู่

 

ถ้าตรงนี้ไม่มีเสี่ยวอู๋อยู่ล่ะก็ เจียงเฉินคงจะเริ่มถอดเสื้อผ้าของเล้งเสี่ยวหยานทันที

 

เจียงเฉินอยู่กับน้องชายของเธอซักพักก่อนจะออกไปก่อนและบอกกับเล้งเสี่ยวหยานไว้ก่อนจะไปว่า ถ้ามีปัญหาอะไรก็ให้เธอโทรหาเขาอย่าแก้มันเองด้วยตัวคนเดียว

 

ทันทีที่เจียงเฉินออกไป นางพยาบาลสาวเสี่ยวเฟยก็เข้ามา

 

เธอจับมือของเล้งเสี่ยวหยานด้วยความขอบคุณก่อนจะพูดออกมา

 

“พี่สาวเสี่ยวหยาน แฟนของพี่เขาเท่สุดๆไปเลย! พี่ไปเจอเขาได้ยังไงกัน?”

 

เล้งเสี่ยวหยานไม่ได้ตอบเพียงแต่บอกไปว่าเธอนั้นไม่สะดวกจะบอกเท่านั้น

 

เสี่ยวเฟยถามต่อ “งั้นแฟนพี่ดีขนาดนี้ แล้วพี่ไม่กลัวว่าจะโดนคนอื่นแย่งไปหรอ? พี่จะไม่จับตาดูเขาจริงๆหรอ?” 

 

เล้งเสี่ยวหยานยิ้มออกมา” ก็นะ ตราบใดที่ฉันยังคงได้ยืนเคียงข้างเขา ฉันก็ไม่สนคนอื่นหรอก”

 

“นั่น”

 

มีความสงสัยบางอย่างบนใบหน้าของเสี่ยวเฟย แล้วเธอก็ลองถามกับตัวเอง

 

งั้นถ้าฉันได้เป็นเมียน้อยเขา ก็คงไม่เลวมั้ง

 

…..

 

ตอนกลางคืน

 

แสงจากดวงจันทร์ส่องลงมาอย่างงดงาม และก็มีสายลมเย็นๆคอยพัดผ่าน

 

เจียงเฉินยืนพิงข้างๆรถ Koenigsegg One:1 กําลังรอหลินซีหลานลงมาอยู่ชั้นล่าง

 

ไม่นาน

 

หลินซีหลานเธอก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋า LV

 

ขาที่ขาวและเรียวยาวก้าวลงมาพร้อมกับรองเท้าส้นสูงประมาณ 3 ซม. และด้วยความสูงประมาณนี้ทําให้รูปร่างของเธอดูสมบูรณ์แบบและสดใส

 

เธอเดินมาด้วยความรวดเร็ว

 

กลิ่นอายจากหญิงสาวฟุ้งกระจายไปทั่ว

 

ปากเล็กๆของเธอก็ดูเหมือนจะฮัมเพลงอยู่

 

เธอนั้นดูดีมากทีเดียว หน้าตาก็น่ารักและยังแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามและรูปร่างของเธอนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสาวๆคนไหนที่เจียงเฉินรู้จัก

 

ร้านอาหารหยาจู

 

ร้านนี้เป็นร้านที่หลินซีหลานเลือกด้วยตัวเอง

 

เธอถามเจียงเฉินก่อนเลยว่าอยากจะกินอะไร เพราะไม่ว่าเขาจะกินอะไรเธอก็จะกินอันนั้น เพราะเธอนั้นคุ้นเคยกับที่นี่อยู่แล้ว

 

บนตะในตอนนี้เต็มไปด้วยจานอาหารที่เจียงเฉินอยากจะกินเต็มไปหมด

 

หลินซีหลานเองก็นั่งตรงข้ามกับเขา

 

จริงๆด้วย!

 

สิ่งที่อินเทอร์เน็ตพูดนั้นถูกต้อง เกมในบ้านนั้นแตกต่าง

 

นี่จะต้องสะท้อนถึงด้านของการเป็นภรรยาและแม่ที่ดีของฉัน!

 

Hey

 

ทันใดนั้นตาของเธอก็ส่องประกายออกมา “โอ้! ฉันลืมสั่งเครื่องดื่มไปเลย เจียงเฉินนายอยากจะดื่มอะไรล่ะ? เดี๋ยวฉันไปเอามาให้”

 

เจียงเฉินพูด “งั้นผมขอโค้กละกัน”

 

“โอเค”

 

หลินซีหลานขยิบตาหวานๆของเธอ ก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งออกไปด้วยความสุข

 

ไม่นานเธอก็เดินเอาโค้กมาหนึ่งแก้วและกาแฟอีกหนึ่งแก้วมาเธอหมุนตัวไปมาก่อนจะชนเข้ากับชายวัยกลางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

เพล้ง 

 

แก้วกาแฟและโค้กต่างสาดกระจายไปโดนชายวัยกลางคน

 

ชายคนนั้นโกรธมาก “เดินภาษาอะไรวะเนี่ย? ได้เดินดูทางรึเปล่าหะ?”

 

“ขอโทษค่ะ”

 

ปากของหลินซีหลานปิดแน่นก่อนจะช่วยเขาเช็ดน้ำบนสูทของเขาออก ทันใดนั้นตาของเธอก็ส่องประกายออกมา “เอ๋ เสื้อสูทของคุณกันน้ำได้นิ! งั้นคงไม่เป็นไรแล้วมั้งคะ?”

 

“คิดจะจบก็จบงั้นหรอ? น้ำก็หกจนเลอะหมดแล้ว แล้วจะไม่รับผิดชอบใช่ไหม?”

 

ชายคนนั้นดูโกรธเป็นอย่างมากเขาเอื้อมือไปคว้ามือของหลินซีหลาน

 

ทางด้านหลินหลานเธอก็ไม่ยอมเธอป้องกันตัวเองก่อนจะถอยออกมา

 

เพราะถึงยังไง เธอก็เป็นตํารวจความคล่องแคล่วของเธอนั้นก็ไม่น้อยอยู่แล้ว เมื่อเธอหลบไปด้านหลังเธอนั้นก็ทรงตัวได้ดีไม่ล้มแต่ว่าเธอไปกระแทกกับเด็กด้านหลังเธอจนล้ม!

 

โค้กในมือของเด็กคนนั้นสาดออกไปทั่วตัวของเด็กชายคนนั้น เด็กชายคนนั้นกางขาออกก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดัง!

 

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด