ตอนที่ 74: เพื่อความปลอดภัยของประชาชนมันเป็นสิ่งจําเป็น!

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

ผ่านไป 3 นาที

 

เขาไม่อยากให้เรื่องนี้มันเลยเถิดและให้มันจบที่ตรงนี้คงจะดีกว่า

 

เจียงเฉินรู้ว่าตอนนี้มันควรจะจบเรื่องนี้ได้แล้ว จึงไม่ได้กดดันพวกเขาต่อ

 

เพราะยังไงก็เถอะเรื่องทั้งหมดก็เป็นเขาผิดตั้งแต่ต้น! 

 

และอย่างแรกที่เขาทําคือโทรหาหยานจือกังและขอให้เขายกโทษให้หยานจื่อเหริน

 

ปรกฏว่าเธอหลินซีหลานเข้าใจผิดมาเจ้าหน้าที่เจียงโดยตลอด!

 

ตาของหลินซีหลานกระตุก “เจ้าหน้าที่เจียงคะ? ตอนนี้พวกเรากําลังสืบสวนคดีฆาตกรรมอยู่ คุณสนใจเข้าร่วมการสืบสวนไหมคะ เพราะคุณก็น่าจะเก่งเรื่องนี้ไม่น้อย เลย ?”

 

คดีฆาตกรรมหรอ?

 

เขาไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!

 

เจียงเฉินปฏิเสธก่อนจะตบบ่าของเธอเบาๆ “เจ้าหน้าที่ซีหลาน ฉันเชื่อว่าเธอทําตามหน้าที่ของเธอได้อยู่แล้ว”

 

ใบหน้าของหลินซีหลานแดง

 

ว้าว

 

ฉันถูกเจ้าหน้าที่เจียงชมด้วย

 

มันรู้สึกดีสุดๆไปเลย

 

อืม ฉันต้องพยายามไขคดีนี้ให้ได้ ฉันไม่ยอมทําให้เจ้าหน้าที่เจียงผิดหวังแน่!

 

“ค่ะ!” 

 

ดวงตาที่สวยงามของเธอกระพริบ “งั้นเจ้าหน้าที่เจียงคะ เรื่องการแสดงความขอโทษ หลังจากคดีนี้จบแล้ว ฉันจะเชิญคุณไปทานข้าวเย็นได้ไหมคะ?”

 

“ได้สิ”

 

เจียงเฉินพยักหน้า “งั้นผมขอตัวก่อน แล้วก็การที่กรมตํารวจมีตํารวจดีๆแบบคุณมันเป็นเรื่องดีทีเดียวนะ”

 

เจียงเฉินชมเธออีกครั้ง

 

หลินซีหลานที่ได้รับคําชมก็รู้สึกมั่นใจในตัวเองก่อนจะทําความเคารพออกมา “รับทราบค่ะ! เจ้าหน้าที่เพียงคุณรอรับข่าวดีได้เลยค่ะ!”

 

หลินซีหลานมองดูเจียงเฉินเดินจากไป ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความเคารพ

 

เจ้าหน้าที่เจียงเขาหล่อมากเลย!

 

และไม่ว่าจะเวลาไหนเขาก็ยังดูสุขุม!

 

และคาดไม่ถึงเลยว่าเขานั้นจะเป็นตํารวจอาชญากรรมพิเศษระดับประเทศด้วย!

 

และครั้งก่อนเขาก็ยังจับคนร้ายถึงสองคนด้วยตัวเขาเพียงคนเดียวอีก!

 

และแน่นอนว่าอํานาจของเขาคงต้องแข็งแกร่งมากแน่ๆ!

 

ว้าว ดีกว่าพ่อของฉันที่เอาแต่ดุตั้งเยอะ ถ้าฉันมีอะไรที่ต้องปรึกษากับคนอื่น ในอนาคตฉันขอไปปรึกษากับเขาละกัน!

 

เขาต้องให้คําแนะนําดีๆกับฉันได้แน่!

 

หยานจื่อเหรินและตํารวจอาชญากรรมที่เหลือต่างมองเธอด้วยสายตาอิจฉา

 

พวกเขาอยากจะวิ่งไปร้องไห้ที่ห้องน้ำจริงๆ!

 

มันคงจะดีไม่น้อยถ้าพวกเขาได้เป็นคนที่โดดเด่นเหมือนกับเจ้าหน้าที่เจียง!

 

เทพธิดาซีหลานในใจของพวกเขา

 

หัวใจของเธอถูกเจ้าหน้าที่เพียงช่วงชิงไปแล้ว

 

ความรักมันสลายไปแล้ว 

 

หลังจากนั้นไม่นาน หลินซีหลานก็จัดการประชุมฉุกเฉินขึ้น เธอในตอนนี้เต็มไปด้วยพลังและพยายามใช้ทุกวิถีทางในการไขคดีนี้ให้ได้!

 

…..

 

วิลล่าหยุนติง

 

ในวิลล่า

 

ในเวลานี้เอง สาวงามคนหนึ่งกําลังใส่ชุดสําหรับเต้นบัลเลต์ ซึ่งเมื่อสวมทับลงบนเรือนร่างที่ได้คะแนนไปกว่า 99.99 แล้วมันดูสวยงามอย่างมาก!

 

ท่าทางของเธอดูแล้วสวยงามเป็นอย่างมาก

 

และด้วยเอวที่คอดกิ่ว สะโพกที่ดูโดดเด่น และขาสีขาวที่ทั้งเรียวและเล็กมันยิ่งขับความสวยของเธอให้พุ่งขึ้นไปอีก! 

 

เธอยืนเขย่งขึ้นมาก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนอากาศ เธอดูสวยงามราวกับขุนนางผู้สูงศักดิ์และยังเหมือนกับว่าเธอนั้น เป็นหงส์ขาวที่งดงามอีกด้วย

 

ราวกับว่าเธอนั้นเป็นนางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์เพื่อมาเยือนโลกมนุษย์ แต่เมื่อยิ่งมองก็จะสามารถรู้สึกได้เลยว่าเธอนั้น ดูสวยกว่านางฟ้าด้วยซ้ำ!

 

แต่ในเวลานี้ใบหน้าสวยๆนั้น กําลังแสดงออกถึงความเศร้าและสติที่ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว

 

เธอกระโดขึ้นไปมาซักพักก่อนจะหยุดลง

 

หลันหน่วนหยานเต็มไปด้วยความโหยหา เมื่อสองวันก่อนพ่อของเธอโทรมาและสั่งห้ามไม่ให้เธอออกไปไหน

 

และตอนนี้เธอนั้นไม่ได้ต่างจากคนที่ถูกขังแยกออกจากโลกภายนอกเลย!

 

ถ้าจะบอกว่าเธอนั้นเป็นหงส์แต่เอาจริงๆตอนนี้เธอไม่ต่างจากนกขมิ้นในกรงมากกว่า

 

“เมี๊ยว”

 

ในเวลานี้เองลูกแมวสีขาวที่แสนจะน่ารักไม่รู้ว่ามันมาจากไหนก็โผล่ออกมา

 

มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทําให้เธอยังมีความสุขในเวลาแบบนี้ เธอค่อยเอามือไปอุ้มมันขึ้นมาอย่างนุ่มนวล

 

“เสี่ยวหยาน เธอคิดว่าตอนนี้เจียงเฉินเขาอยู่ไหนหรอ? เขาจะกังวลไหมจากการที่เขาติดต่อฉันไม่ได้? ฉันคิดถึงเขาจัง แต่ฉันก็ติดต่อกับเขาไม่ได้”

 

ในเวลานี้เอง

 

ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

 

บอดี้การ์ดที่ประตูพูดออกมา “คุณหนูหน่วนหยาน มีเจ้าหน้าที่ตํารวจคนหนึ่งชื่อว่าชื่อว่าเจียงเฉินเขาบอกว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณหนู คุณหนูต้องการพบเขาไหมครับ?”

 

ดวงตาของหลันหน่วนหยานเบิกกว้าง!

 

เธอออกเปิดประตูทันที

 

เพราะเธอมั่นใจว่า คนที่ยืนอยู่นอกประตูคือคนที่เธอเอาแต่คิดถึงทั้งวันทั้งคืน!

 

เจียงเฉิน!

 

ในตอนนี้ เธอไม่สนใจอะไรแล้ว เธอกระโจนตัวเองเข้าหาอ้อมแขนของเจียงเฉินทันทีก่อนจะซบหน้าของเธอไว้ในอกของเขา “ฮืออออ ในที่สุดนายก็มา ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอนายอีกแล้ว”

 

ร่างกายของเธอทั้งนุ่มทั้งหอมและดูสง่างามจริงๆ

 

และเธอที่กําลังอยู่ในชุดบัลเลต์ที่เกือบจะเผยให้เห็นขาขาวๆที่เรียวยาวของเธอ

 

แน่นอนว่าเจียงเฉินย่อมไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนในโลกใบนี้ได้เห็นสิ่งนี้อีก!

 

เขารีบเอาตัวมาบังเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เหล่าบอดี้การ์ดได้เห็นมัน

 

เหล่าบอรดี้การ์ดก็รู้ความคิดของเจียงเฉินพวกเขาจึงออกไปอย่างเงียบๆทันที

 

เจียงเฉินกอดหลันเอวของหลันหน่วนหยานไว้และพาเธอไปยังห้องนั่งเล่น

 

ห้องนั่งเล่นของเธอนั้นสวยมาก มีกลิ่นอายที่เข้มข้นตามการตกแต่งแบบอังกฤษ เผยให้เห็นถึงความสูงส่งและสวยงามในเวลาเดียวกัน!

 

ในตาของหลินหนวนหยานเหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่างแต่ปากของเธอก็เอาแต่ยิ้มจนกลายเป็นพระจันทร์เสี้ยว ในเวลานี้เองขอบตาที่โค้งสวยของเธอก็ปรากฏน้ำใสๆเหมือนคริสตัลออกมาซึ่งมันสวยมากจริงๆ

 

เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เรียวขาที่สวยงามของเธอ รูปร่างแบบนี้รูปร่างที่ถูกออกแบบมาเป็นอย่างดีและการจะรูปร่างที่สวยงามแบบนี้อีกก็คงหาได้จากอนิเมะเท่านั้น!

 

มันสวยจนไม่มีคําใดๆมาบรรยายได้อีก

 

“เธอฝึกเต้นอยู่หรอ?”

 

ใบหน้าสวยของหลันหน่วนหยานก็ร้อนผ่าว เพราะคนที่อยู่เบื้องหน้าของเธอนั้นก็คือเจียงเฉิน ดังนั้นเธอจึงเลี่ยงที่จะไม่ตอบไม่ได้ “ใช่ บัลเลต์น่ะ พอดีฉันอยู่บ้านจนเบื่อแล้ว และไม่รู้จะทําอะไรเลยมีก็แต่เจ้าเสี่ยวหยานเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนของฉัน”

 

เจียงเฉินอุ้มมันขึ้นมาดูก่อนจะเห็นว่ามันเป็นแมวตัวเมียดังนั้นเขาจึงวางมันลง

 

หลินหน่วนหยานคงไม่ให้ผู้ชายที่ไหนมาได้มาเห็นเรือนร่างของเธอหรอก

 

ทั้งสองพูดคุยไปมากันซักพัก เจียงเฉินนั้นก็ได้รู้มาก่อน แล้วว่าพ่อของเธอนั้นก็ไม่ได้สนับสนุนให้เธอนั้นเป็นทนายอยู่แล้ว และยิ่งเมื่อเร็วๆนี้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก

 

ดังนั้นพ่อของเธอจึงไม่ให้เธอออกจากบ้าน และยังไม่ให้เธอใช้โทรศัพท์อีก เขาบอกกับเธอว่าเธอนั้นต้องห้ามออกไปไหนจนกว่าฆาตกรนั้นจะถูกจับได้

 

หลังจากหลันหน่วนหยานพูดเสร็จ เธอก็กอดเจียงเฉินเอาไว้ภายใต้อ้อมแขนของเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะพูดต่อ

 

“เจียงเฉิน ฉันได้ยินมาจากบอดี้การ์ดของฉันว่านายเป็นตํารวจอาชญากรรมใช่ไหม? นายช่วยไปจับฆาตกรเพื่อให้ฉันได้ออกไปหน่อยเถอะนะ”

 

ในฐานะที่เขาเป็นตํารวจ เขาก็ต้องแก้ไขปัญหาให้ประชาชนอยู่แล้ว!

 

“เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

 

เจียงเฉินพูดออกมาก่อนจะยิ้มด้วยความชั่วร้าย “แต่เธอ…ต้องหอมแก้มฉันก่อน”

 

หลินหน่วนหยานกระพริบตาของเธอ ตอนที่เธอเป็นเด็ก เธอนั้นก็เคยหอมแก้มพ่อของเธอ แต่การจับมือกับเด็กผู้ชายคนอื่นเธอนั้นก็ยังไม่เคยเลยแม้แต่น้อยดังนั้นอย่าว่าแต่การจูบเลย

 

แต่ถ้าเป็นเจียงเฉิน

 

ยังไงก็ตาม จะตอนนี้หรือหลังจากนี้ ฉันก็ต้องทําอยู่แล้ว….

 

หลินหน่วนหยานหลับตาของเธอ ก่อนที่ริมฝีปากสีชมพูจะค่อยปรากฏใกล้เข้ามากับใบหน้าของเจียงเฉิน

 

“ม๊วฟ-”

 

เจียงเฉินพึงพอใจกับสัมผัสอันอ่อนโยนจากริมฝีปากของหลินหนวนหยานมากจริงๆ

 

ทุกๆอย่างกําลังดําเนินไปทีละขั้น

 

และที่มากไปกว่านั้น การที่เขาได้รับการหอมแก้มจากเธอในวันนี้

 

มันคือการก้าวข้ามครั้งใหญ่เลย!

 

เจียงเฉินกอดหลันหน่วนหยานไว้ก่อนจะพูดออกมาว่า “ดีล่ะ เธออยู่บ้านให้สบายใจไปก่อนนะแล้วก็รอฟังข่าวดีได้เลย”

 

“ค่ะ”

 

ดวงตาของหลันหน่วนหยานส่องประกายออกมา โดยที่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าทําไมเธอถึงมั่นใจในตัวเขาได้มากขนาดนี้

 

สถานนีตํารวจหลงเฉินหน่วยตํารวจอาชญากรรม

 

ในห้องประชุม

 

หลินซีหลานกําลังไขคดีอยู่

 

“เบื้อบนกําลังกดดันเราลงมา ดังนั้นนั่นหมายความว่าคดีนี้มีความสําคัญอย่างมาก ดังนั้นตั้งแต่นี้ต่อไปฉันจะเป็นคนไขคดีนี้ด้วยตัวเองทั้งหมด…”