ตอนที่ 76 : ออกตามล่าทั้งเมือง!

 

การทํางานของตํารวจอาชญากรรมเรียกได้ว่ามีประสิทธิ์ภาพมาก!

 

ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยของเมืองและเทคโนโลยีหลายๆอย่างมารวมกัน ทําให้การระบุตัวคนร้ายเป็นไปได้ด้วยความรวดเร็ว!

 

หลังจากนั้นพวกเขาก็ทําการประกาศข้อมูลของคนร้าย และค่าหัวลงบนโลกอินเทอร์เน็ต!

 

ชื่อ : หลิวอู่เฉิง

 

เพศ : ชาย

 

บ้านเกิด : เมืองหลวงจักรพรรดิ

 

หมายเลขบัตรประชาชน : 6520XX1991XXXXXXXX 

 

และในเวลาเดียวกันเมืองทั้งเมืองก็ถูกปิดตาย!

 

และด้วยเงินรางวัลที่สูงถึง 5 ล้านที่ถูกประกาศลงบนอินเทอร์เน็ต มันก็ได้วาดข่าวที่น่าสนใจทั้งหมดหายไปในทันที มันกลายเป็นหัวข้อที่คนสนใจมากที่สุดในทุกๆสื่อ!

 

บนท้องถนน คู่รักคู่หนึ่งก็ได้กดดูข่าวและพบเห็นรางวัลประกาศจับ ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายทันที! 

 

“ว้าว! ที่รัก~ ดูประกาศจับของคนนี้สิ เราจะได้เงินตั้ง 5 ล้านเลยนะถ้าพวกเราจับเขาได้!”

 

“พระเจ้า! ที่รัก~ มันเป็นเรื่องจริง จริงๆด้วยตํารวจอาชญากรรมลงประกาศเองด้วย! ที่รักถ้าคุณจับเขาได้ฉันให้เงินรางวัลคุณแน่”

 

ในบ้านหลังหนึ่ง

 

เด็กปฐมคนหนึ่งกําลังเล่นญทรศัพท์ของเขาอยู่และทันใด นั้นก็มีข้อความแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา เขาก็ตะโกรเรียกพ่อของเขาที่อยู่ในห้องทันที

 

ชายแก่คนหนึ่งที่ไม่ได้ใส่กางเกงเดินออกมา เขาอยากจะดุลูกของเขาแต่เมื่อเห็นข่าวตาของเขาก็สว่างวาบ!

 

“บ้าไปแล้ว! 5 ล้าน! นี่มันตั้ง 5 ล้าน! โอกาสในการสร้างอนาคตอยู่ตรงนี้แล้ว!”

 

หญิงสาวคนหนึ่งยกผ้าห่มขึ้นมาและพูดด้วยความดีใจ “คุณทําได้ใช่ไหมที่รัก”

 

“แน่นอน! ลูกผู้ชายจะบอกว่าไม่ได้ยังไง พวกเธอสองคนรอฉันเอาเงิน 5 ล้านกลับมาได้เลย!”

 

พูดจบเขาก็ใส่กางเกงทันที ก่อนจะหยิบไม้กวาดข้างๆแล้ววิ่งออกไปทันที!

 

ถ้าที่สหรัฐอเมริกามี Apple งั้นที่จีนก็ต้องมี Pineapple!

 

ร้านจําหน่ายโทรศัพท์ Pineapple

 

ผู้จัดการร้านพูดออกมาด้วยตวามเร่าร้อน “เพื่อนร่วมมหาลัยของเราหลิวอู่เฉิง เขาคือฆาตกรและตอนนี้เขาได้หนีไปแล้วดังนั้นฉันจึงตัดสินใจตัดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับเขา และแน่นอนว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพื่อเงิน 5 ล้านแน่นอน!”

 

พนักงานขาย “ใช่ เพื่อความชอบธรรมเราจะตัดความสัมพันธ์กับเขา!”

 

ผู้จัดการยื่นเอกสารที่เตรียมเอาไว้ให้คนของเขา “มารับไปคนละ 1 ฉบับทุกคนประทับลอยนิ้วมือลงไปหลังจากที่ เราจับเขาได้เราจะแบ่งเงินกันอย่าเท่าเทียม!”

 

“แล้วสโลแกนของพวกเราล่ะครับ?”

 

“อู่เฉิง อู่เฉิง! แกตายพวกเรารอด!”

 

“เยี่ยม! เริ่มงานกันได้เลย!

 

ในไม่ช้าเหตุการณ์นี้ก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมือง

 

[ช็อค! ยายที่มีเงินรางวัลนําจับ 5 ล้านที่กําลังหลบหนี!] มีวีดีโอให้ชม #วีดีโออันดับ 1

 

มียอดความคิดเห็นเยอะมาก!

 

“ว้าว! กรมตํารวจอาชญากรรมของเราเก่งจริงๆ ครั้งนี้ เรื่องใหญ่มากเลยนะเนี่ย!”

 

“โอ้พระเจ้า กรมตํารวจอาชญากรรมของเมืองเรามีงบขนาดนี้เลยหรอ?”

 

“ใครก็ตามที่จับเขาได้จะได้กลายเป็นเศรษฐีทันที!”

 

“ใช่! ตอนนี้มีคนเดินหาเขาตามท้องถนนเยอะมาก ทุกคนต่างไม่ถือไม้ก็ไม้กวาดมากัน ออกตามล่าคนร้ายกันทั้งเมืองเลย!”

 

“หลายๆคนยังจัดแบ่งทีมกันด้วยนะ น่าตื่นเต้นจังเลย”

 

“…”

 

ใต้สะพานลอย

 

สายลมเย็นๆกําลังพัดผ่านร่างของชายคนหนึ่ง

 

ชายคนนั้นก็คือหลิวอู่เฉิงนั่นเอง เขาสามารถรับรู้ถึงความอาฆาตจากโลกได้เลยทีเดียว

 

เขาคิดไม่ออกจริงๆ!

 

มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

 

คนบางคนฆ่าคนอื่นจนเป็นเรื่องสนุกๆ และบางคนก็หลบหนีจนถึงทุกวันนี้ แต่ฉันถึงได้โดนคนทั้งประเทศตามล่าได้กัน?

 

ฉันทําพลาดตรงไหนกัน?

 

ตอนนี้เขาไม่ต่างจากหนูที่สามารถมใช้ชีวิตได้แค่ในความมืด

 

ทันใดนั้นดวงตาของคนที่ผ่านมาก็ก็ส่องประกายออกมา!

 

“นั่นเขา! เงิน 5 ล้านหนีไปแล้ว! เขาอยู่ตรงนั้นรีบไปจับเขาเร็ว!”

 

“เงิน 5 ล้าน! อย่าหนีไปนะโว้ย!”

 

หลิวอู่เฉิงวิ่งหนีไป แต่กลุ่มชาวบ้านที่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหนก็วิ่งตามเขามาไม่หยุด!

 

ในเวลาเพียงแค่ 3 ชั่วโมงหลิวอู่เฉิงก็ถูกจับตัวมาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม!

 

และท้ายที่สุดกลุ่มชาวบ้านจํานวน 11 คนก็ได้รางวัลนําจับไป!

 

สถานนีตํารวจหลงเฉิงกองตํารวจอาชญากรรม

 

คดีได้ถูกปิดลงอย่างสวยงาม!

 

ความรวดเร็วในการไขคดีในครั้งนี้ก็ได้ไปถึงหูของผู้การหลินเจิ้น เมื่อเขาได้ยินเขาก็โทรหาหลินซีหลานทันที

 

“ลูกพ่อ ในที่สุดลูกก็ทําให้พ่อภูมิใจ ไหนลูกบอกพ่อหน่อยได้ไหมว่าลูกไปเอาเงิน 5 ล้านมาจากไหน?”

 

หลินซีหลาน “หนูได้รับการสนับสนุนมากจากเจ้าหน้าที่เจียงเฉินค่ะ”

 

เจ้าหน้าที่เจียงเฉิน?

 

เขาจะรวยเกินไปแล้ว!!

 

หลินเจิ้นตกตะลึงก่อนจะพูดต่อ “พ่อบอกลูกตั้งนานแล้ว ว่าเจ้าหน้าที่เพียงเขาสุดยอดแค่ไหน ทําไมลูกถึงไม่ฟังพ่อกัน? เร็วเลยนะชวนเขาไปกินข้าวเดี๋ยวนี้เลยเข้าใจใช่ไหม?”

 

“เห้อ~ ”

 

หลินซีหลานถอนหายใจ “ไม่ต้องมาสอนหนูเลย หนูชสนเขาไปกินข้าวตั้งนานแล้ว~”

 

หลินเจิ้น “เยี่ยม ลูกสาวของพ่อฉลาดจริงๆเลย โอเคพ่อวางสายล่ะนะ!”

 

ตรู๊ด ตรู๊ด…

 

“เห้อ~”

 

หลินซีหลานถอนหายใจ วันนี้ในที่สุดตาแก่ก็เลิกบ่นเธอซักที!

 

ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่เจียงจริงๆ!

 

หือ?

 

แล้วเจ้าหน้าที่เจียงเขาไปไหนกัน?

 

หลินซีหลานหันไปรอบๆเพื่อมองเขาไม่นานเธอก็พบกับ คนที่ตามหาอยู่

เธอวิ่งเหยาะๆอย่างน่ารักไปหลบหลังฝูงชน

 

และเพยรอยยิ้มที่สามารถเยียวยาจิตใจของผู้คนออกมา

 

แต่สายตาของเธอในตอนนี้กลับจ้องมองเจียงเฉินเพียงอย่างเดียว

 

เธอรู้สึกว่าเขานั้นเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเลย~

 

แถมยังหล่อมากด้วย~

 

และยังเป็นไอดอลของเธออีก

 

ทางกลางผู้คน

 

เจียงเฉินหยิบบัตรธนาคารออกมา “คืนนี้พวกนายทํางานหนักแล้ว ฉันจะเป็นตัวแทนกรมตํารวจมอบรางวัลให้พวกนายเอง”

 

เหล่าตํารวจร้องเหออกมา!

 

“ว้าว! เจ้าหน้าที่เพียงสุดยอดจริงๆ”

 

“เจ้าหน้าที่เจียง คุณหล่อมาก! พวกเรารักคุณ~”

 

“เจ้าหน้าที่เจียงสมแล้วที่เป็นไอดอลของพวกเรา!”

 

“ถ้าฉันเป็นผู้หญิง ฉันจะไล่ตามจีบคุณเจ้าหน้าที่เจียง!”

 

“…”

 

เจียบงเฉินมอบเงินให้กับตํารวจอาชญากรรมที่มีส่วนร่วมในการไขคดีนี้คนละ 10,000 หยวน

 

หลังจากนั้นเขาก็รับรู้ได้ถึงสายตาจากหลินซีหลานเขา ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหน้าที่ซีหลานมีอะไรหรอครับ?”

 

“ค่ะ คดีในตอนนี้ก็จบแล้วตามที่ตกลงกันไว้ เราจะไปทานอาหารเย็นกันวันพรุ่งนี้ตกลงไหมคะ?”

 

“ใบหน้าขาวๆของหลินซีหลานแดงระเรื่อ เธอดูน่ารักมากจริงๆ”

 

“ครับ”

 

เจียงเฉินตอบรับพร้อมกับมองไปที่รูปร่างของเธอ

 

ดอกไม้งามประจํากรมตํารวจคนนี้เวลาใส่เครื่องแบบแล้วก็ยังสามารถเห็นรูปร่างที่เป็นเหมือนตัว s ได้ชัดเจนจริงๆ

 

เป็นผู้หญิงประเภทที่มีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบจริงๆ

 

ทั้งความสูงความดุดันนี่มันโลลิชัดๆ!

 

และที่สําคัญยังถูกเขาหลอกไปตั้งสองรอบ…

 

และสําหรับการไปทานอาหารครั้งนี้ก็ถือว่าไปขอโทษเธอด้วยเลยละกัน

 

ทั้งสองเดินมาจนถึงประตูกรมตํารวจอาชญากรรม 

 

“ว้าย! นี่มันอะไรกัน!”

 

หลินซีหลานถอยกลับไปจากสัตว์ประหลาดเบื้อหน้าเธอ

 

ก่อนจะกอดแขนเจียงเฉินด้วยความตกใจ

 

เจียงเฉินมองไปที่สัตว์ประหลาดตรงหน้าทันที และ ปรากฏว่าข้างหนาเขาคือคนที่โดยโคลนคลุมตัวไว้เดหลือเพียงตาเท่านั้น

 

ตอนแรกๆก็ดูคุ้นๆแต่พอดูไปมาเจียงเฉินก็จําเขาได้ทันที!

 

เจียงเฉินถามออกไปอย่างสงสัย “นี่เกิดอะไรขึ้นกับนาย? ทําไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้?”

 

ติงหยินร้องไห้ออกมาก่อนจะพูด

 

“ไม่ใช่ว่าผมไปจับคนร้ายมารียังไง? ผมน่ะอยู่ตรงที่ที่เจอคนร้าย และเป็นผมที่เจอเขาคนแรกแต่ชาวบ้านกลับบอกว่าพวกเขาเจอก่อนแล้วก็ผลักผมออกแต่ว่าข้างๆผม ตอนนั้นมันเป็นบ่อโคลน!”

 

น่าสงสารจริงๆ

 

เจียงเฉินคิดก่อนจะถามออกมา “แล้วทําไมนายไม่ไปหาโรงแรมหรือที่ไหนซักที่เพื่อจัดการกับโคลนบนตัวนายก่อนล่ะ?”

 

ติงหยินร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารยิ่งกว่าเดิม “ตอนแรกผมก็คิดอย่างนั้น แต่หลังจากที่ผมคลานขึ้นมาจากบ่อโคลนได้ก็ปรากฏว่ากระเป๋าเงินผมหายไปแล้ว!”

 

ไม่มีอะไรให้น่าสงสารยิ่งกว่านี้แล้ว…

 

นี่มันแย่สุดๆ!

 

เจียงเฉินดึงแบงค์ร้อยหยวนหลายใบออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง “อ่ะนี่ ฉันให้นายไปใช้ก่อน 800 หยวน!” 

 

ติงหยินรับมาแล้วก้มหัวก่อนจะขอบคุณออกมา “ขอบคุณครับ!”

 

เมื่อพูดคุยกันจบเจียงเฉินและหลินซีหลานก็จากไป

 

ติงหยินตําตะลึง!

 

นี่มันอะไรกัน?

 

นักร่างภาพใบหน้าแนวหน้าของจีนที่มีไอคิวถึง 147! 

 

ทําไมเขาถึงได้ตกต่ําจนถึงจุดนี้??

 

เขาปาเงิน 800 หยวนลงพื้นด้วยความโกรธ!

 

และแล้วเงิน 800 หยวนก็จมแอ่งน้ําไปอีกครั้ง

 

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง…

 

ตอนนี้เขาไม่มีเงินเลยแม้แต่น้อยทั้งยังต้องไปอยู่ข้างถนนเงิน 800 หยวนนี่มันก็เป็นฟางเส้นสุดท้ายของเขา!

 

ก่อนที่ใครจะมาเจอมัน เขาต้องรีบหยิบมันขึ้นมาก่อน!

 

“อ๊าก~~~”

 

ติงหยินบ้าไปแล้ว จิตใจของเขาระเบิดออกมาโดยสมบูรณ์เขาเงยหน้าขึ้น 45 องศามองขึ้นไปบนฟ้า ไม่ยอมให้น้ําตาไหลลงมา!

 

“ฉันมาที่หลงเฉิงทําไมกัน ทําไมต้องไปไล่ตามจับคนร้ายด้วย ทําไมต้องมาสู้กับเจ้าหน้าเจียงด้วย!”

 

“ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!”

 

หนึ่งคืนผ่านไป

 

หลังจากที่เจียงเฉินกลับมาพักที่ราชวังของเขา

 

เขาก็ได้รับพัสดุมาจากสิงคโปร์