ตอนที่ 77 : ไม่เพียงแต่มั่งคั่งและร่ํารวยแต่ต้องเก่งด้วย!

 

หนึ่งคืนผ่านไป

 

ที่ราชวังของเจียงเฉิน

 

เจียงเฉินได้รับพัสดุจากสิงคโปร์

 

เขาแกะกล่องออกมาดู ข้างในก็คือชุดเครื่องแบบที่ได้รับการออกแบบโดยอาจารย์โรเบิร์ต

 

มีทั้งแบบแขนสั้นและแขนยาว

 

และแต่ละแบบก็มีถึงสองชุด

 

ด้านหลังของเครื่องแบบนั้นมีมังกรทองห้ากรงเล็บอยู่ และยังมีการล้อมรอบด้วยเส้นไหมสีทอง!

 

ดูสูงส่งและหรูหราในเวลาเดียวกัน!

 

แถมยังมีกลิ่นอายของความเหนือกว่าด้วย!

 

ศูนย์ส่งพัสดุซุนเฟิง

 

เจียงเฉินก็สวมชุดใหม่ของเขาเข้าไปทํางาน ซึ่งมันรู้สึก สบายไม่น้อยเลยจริงๆ

 

เขาสามารถสัมผัสได้เลยว่าการส่งของในวันนี้จะต้องมีแต่ เรื่องดีๆแน่!

 

 

แม้ว่าทุกๆฝ่ายในศูนย์ส่งพัสดุกําลังทํางานอย่างหนัก แต่ดวงตาของพวกเขาก็ต้องจ้องไปทางเจียงเฉินเมื่อเขาเดินเข้ามา!

 

“เชี่ย! พี่เฉิน! พี่ไปได้ชุดนี้มาจากไหนกัน! โคตรหล่อเลย!”

 

“พระเจ้า ถ้าฉันได้ใส่ชุดพี่เฉินต่อให้ต้องส่งพัสดุวันละ 800 ชิ้นก็ยอม!”

 

“พี่เฉิน ไม่ใช่ว่าชุดที่พี่ใส่อยู่เป็นหนึ่งในชุดที่ได้รับการจัดอันดับจากการประกวดที่มิลานแฟชั่นวีคหรอกหรอ!”

 

“ใช่เลย- ตอนนี้ชุดนี้มีราคาอยู่ที่ 88,888 หยวนบนเว็บ ไซต์ทางการของ Gucci และทั้งโลกนี้มันมีจํานวนจํากัดอยู่ที่ 10 ชุดเท่านั้น! ตอนที่มันถูกวางขายทางเว็บไซต์พวกมันโดนซื้อจนหมดในเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น!”

 

“พระเจ้า! มันดูดีจริงๆ!”

 

เจียงเฉินตกใจเล็กน้อย งั้นหรอ? ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้เลยนะเนี่ย”

 

เสี่ยวลี่วิ่งเข้ามา “พี่เฉิน พี่ไม่รู้เรื่องนี้แล้วพี่ซื้อมันมาได้ยังไง?”

 

เจียงเฉินไม่ได้ปิดบังพวกเขา “ฉันก็ไปขอให้โรเบิร์ตส่งมาให้น่ะสิ”

 

“เชี่ย!”

 

“เชี่ย!”

 

“เชี่ย!”

 

ปากของเพื่อนร่วมงานพากันอ้าค้างจนกรามของพวกเขาแทบตกถึงพื้นเพราะความตกตะลึง!

 

เบื้อหลังของตระกูลพี่เฉินไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะหยั่งถึงจริงๆ!

 

แม้แต่อาจารย์โรเบิร์ตยังเป็นแค่คนออกแบบชุดส่วนตัวของเขา!

 

เรื่องนี้ใครจะไม่ตกตะลึงก็บ้าแล้ว!

 

เสี่ยวลี่สัมผัสชุดมังกรทองห้ากงเล็บและเส้นด้ายสีทองที่อยู่รอบๆ เขาสัมผัสได้ถึงความสง่างามและความหรูหราจากตัวของมัน!

 

อิจฉาจนอยากจะตายเลยจริงๆ!

 

มันจะดูดีเกินไปแล้ว!

 

“แต่ยังไงก็ตาม เมื่อกี้พวกนายพูดว่ามันถูกจัดอันดับในการประกวดใช่ไหมแล้วชุดไหนที่อันดับดีที่สุดล่ะ?” 

 

เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย 

 

เหล่าเพื่อนร่วมงานต่างตื่นเต้นและพากันแย่งตอบ

 

“การออกแบบที่ดีที่สุดคือเป็นหมวกด้วยการไล่ระดับของสีเขียวฤดูใบไม้ผลิ มันสวยมากๆเลย!”

 

“สโลแกนการออกแบบคือ : การที่ค่อยๆเขียวทีละน้อยๆ!”

 

“แม้ว่าสโลแกนการออกแบบจะดูตลกไปหน่อย แต่หมวกใบนั้นมันดูดีมากจริงๆมันแตกต่างจากหมวดเขียวก่อนๆมากมันดูแฟชั่นมากๆเลยนะพี่ ดูดีจนผมอยากไปซื้อมาใส่จริงๆ”

 

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ฉันได้ยินมาจากอาจารย์โรเบิร์ตว่า หัวหน้าผู้ออกแบบหมวกใบนี้คือเพื่อนของเขาที่มาจากจีน ไม่ใช่ว่าคนที่เขาพูดถึงคือพี่ใช่ไหม?”

 

ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง

 

พี่เฉินไม่เพียงแต่รวยเท่านั้นเขายังเก่งมากอีกด้วย!

 

มันน่าประทับใจจริงๆนะ

 

เจียงเฉินโบกมือปฏิเสธออกไปอย่างรวดเร็ว “เอ่อ ฉันไม่ใช่คนออกแบบมันหรอก โอเคๆ ฉันต้องไปก่อนแล้ว” 

 

หลังจากที่เจียงเฉินออกไป บรรดาเพื่อนร่วมงานก็ถ่ายรูป เจียงเฉินในชุดของมังกรทองห้ากรงเล็บลงบนโลกอินเทอร์เน็ตของพวกเขา!

 

และเพียงไม่นานหลังจากลงไป ก็เกิดเป็นคลื่นลูกใหญ่ในทันที!

 

[พวกนายเห็นนั่นไหม! อาจารย์โรเบิร์ตยังเป็นแค่คนออกแบบชุดสําหรับเพื่อนร่วมงานสุดหล่อรวยของฉัน! เป็นยังไงหล่อไหมล่ะ?]

 

ในเวลานี้เอง ผู้จัดการซุนเหยาเว่ยกําลังอยู่ในห้องทํางานและเลื่อนดูโพสต์จากเพื่อของเขา เมื่อเขาได้เห็นข่าวเขาก็กระโดดขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที!

 

“บ้าเอ้ย! ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าอาจาร์ยโรเบิร์ตยังรู้จักกับเจียงเฉิน!”

 

จางเหยาเว่ยตื่นเต้นมาก เขารีบวิ่งออกไปพร้อมตะโกนด้วยน้ําเสียงประจบประแจง “น้องเฉิน!! ฉันมีอะไรจ ปรึกษากับนาย”

 

เจียงเฉินหยิบพัสดุขึ้นมา “มีอะไรหรอครับ ผู้จัดการ”

 

จางเหยาเว่ยจับมือของเจียงเฉินอย่างตื่นเต้น “น้องเฉิน! อย่าเรียกฉันว่าผู้จัดการเลย นายเรียกฉันว่าเว่ย…พี่เว่ยก็ได้ ดูสิเครื่องแบบของฉันมันน่าเกลียดมากเลย นายช่วยขอให้อาจารย์โรเบิร์ตออกแบบชุดสําหรับผู้จัดการหน่อยได้ไหม?”

 

“ไว้คุยกันคราวหน้าดีกว่านะครับ”

 

เจียงเฉินคงไม่อาจตอบตกลงง่ายๆได้แน่ แม้ว่าการขอให้โรเบร์ตออกแบบให้มันจะเป็นเรื่องง่ายๆก็ตาม เพราะการจะออกแบบอะไรซักอย่างมันต้องใช้เวลาและแรงที่มากทีเดียว

 

และอีกอย่างคงไม่ได้มีคนเพียงไม่กี่ล้านคนรอให้อาจารย์ โรเบิร์ตออกแบบให้หรอกมั้ง?

 

แม้จะพิจารณาจากความต้องการของตลาดแล้วก็ตาม 

 

จางเหย่าเว่ยรู้ว่ามันไม่ง่ายแต่เขสก็ยังขอต่อไป “งั้นน้องเฉิน ฉันจะออกค่าใช้จ่ายเองนายคิดว่าค่าออกแบบจะประมาณเท่าไหร่หรอ?”

 

เจียบเฉิน “5 ล้าน”

 

จางเหย่าเว่ยเบิกตากว้าง “5 ล้านนั้นไม่มากเกินไปเลย! ดีล่ะน้องเฉินรอฉันก่อนนะเดี๋ยวฉันจะติดต่อนายไปผ่านWechat”

 

หลังจากพูดคุยกันจบเจียงเฉินก็เดินไปคุยกับเสี่ยวลี่และพบว่าความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงที่มีระดับความสวยอยู่ที่ 60 คะแนนกําลังดําเนินไปได้ด้วยดี

 

และที่มากไปกว่านั้นเสี่ยวลื่นั้นเป็นคนที่แข็งแรงและซื้อ สัตย์ดังนั้นผู้หญิงคนนั้นจึงชอบเขามาก

 

เจียงเฉินรับพัสดุมาอีก 2-3 ชิ้นก่อนจะนํามันขึ้นไปบนรถ Koenigsegg one:1

 

และอยากแรกที่เขาทําก่อนออกไปทํางานคือโทรวีดีโอคอลไปหาอันนิ่งและบอกเธอว่าผลงานของเธอนั้นได้รับรางวัลอันดับหนึ่งในการประกวดแฟชั่นวีคที่มิลาน!

 

อันนิ่งไม่ได้สนใจเรื่องนั้นมากนักแต่เอนั้นคิดถึงเจียงเฉินมากกว่า

 

เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของเจียงเฉิน ใบหน้าเล็กๆของอันฉิงก็ย่นลงเพราะความคับข้องใจเล็กน้อยที่เธอมี

 

“เจียงเฉิน ฉันคิดถึงนายจังเลย– รายการงเงานี่ยังไม่เริ่มเปิดกล้องเลยด้วยซ้ํา และมันคงต้องใช้เวลาถึงสองเดือน เป็นผลให้ทีมเขียนบทเขียนการแข่งขันใหม่ ฉันกลัวว่าฉัน อาจจะต้องใช้เวลาอีกสองเดือนถึงจะได้กลับ”

 

เจียงเฉินดูอารมณ์เสียก่อนจะค่อยๆปลอบเธอ “มันไม่สําคัญอยู่แล้ว ใช้เวลาให้ดีที่สุด เพื่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุดดีกว่า!”

 

อันฉิงขบปากเล็กๆของเธอ “แต่ฉันคิดถึงนาย จังเลย–

 

เจียงเฉินยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “งั้นคืนนี้เรามาโทรวีดีโอ คอลกันใหม่ดีไหม”

 

“เจียงเฉินนายจะมาดีหรือร้ายกันแน่เนี่ย”

 

ดวงตาของฉันนิ่งพร่ามัว เธอกระพริบตาก่อนพูดออกมา “งั้นคืนนี้…ฉันจะโทรไปหานายมันไม่รบกสนนายใช่ไหม?”

 

เจียงเฉินยิ้มออกมาเพราะเขาก็คิดถึงเธอมากเหมือนกัน

 

เธอนั้นเหมือนกับดอกไม่ที่กําลังผลิบาน มีความบอบบางและสวยงาม ใครบ้างล่ะที่ไม่อยากจะได้อยู่ใกล้ๆเธอ

 

ทั้งสองต่างก็คุยกันต่อไป บอกอีกฝ่ายว่าพวกเขานั้นคิดถึงอีกฝ่ายมากแค่ไหน

 

หลังจากนั้นเจียงเฉินก็เริ่มออกส่งพัสดุทันที

 

โรงพยาบาลหมิงเต่อ

 

แผนกวีไอพี

 

บนชั้นนี้ มีแต่คนที่เงินถึงเท่านั้นที่จะเข้ามาได้ เพราะแม้แต่พยาบาลยังนับว่าดูดีกว่าพยาบาลทั่วไปเล็กน้อย

 

ในเวลานี้เอง ผู้ชายที่น่าสงสารอายุ 24-25 ปีและยังมีคิ้วแบบตัวร้ายในละครเขากําลังจ้องไปที่ก้นของพยาบาลสาวคนหนึ่ง และน้ําลายของเขาก็ไหลออกมา

 

เขาพยายามเอื้อมมือออกไปโดยไม่ให้เธอรู้ตัวเพื่อสัมผัส กับก้นของเธอโดยตลง

 

“แกร็ก!”

 

“อะไรกันวะ!!”

 

ผู้ชายที่น่าสงสารร้องออกมา “มือฉันหักแล้ว มือฉันหักแล้ว!”

 

ทันใดนั้นเขาก็ดึงดูดความสนใจจากคนรอบๆทั้งหมด

 

เล้งเสี่ยวหยานมองไปที่พยาบาลสาวและอธิบายออกมา “เขาอยากจะล่วงเกินน่ะ ฉันก็เลยหยุดเขาไว้ก่อน”

 

นางพยาบาลสาวคนนี้เธอชื่อว่า เสี่ยวเฟย เธอนั้นมีรูปร่างที่สูงและมาพร้อมกับหน้าอกไซส์ 36D และเรียวขาสีขาวที่ยาว และรูปร่างที่ดีเยี่ยม

 

จากการประเมิณอย่างละเอียดใบหน้ารับไป 93 คะแนนส่วนรูปร่างนั้นรับไป 90 คะแนน!

 

และเมื่อเธออยู่ในชุดพยาบาลที่สุดจะยั่วอารมณ์ของผู้ชาย มันทําให้คนที่ได้เห็นไม่น้อยเลยที่อยากจะก่ออาชญากรรม!

 

เสี่ยวเฟยพยักหน้าแล้วยิ้มออกมาบางๆ “ค่ะพี่เสี่ยวหยาน หนูเชื่อพี่”

 

“ไม่สมเหตุสมผลเลย!”

 

ชายที่น่าสงสารจ้องไปที่เล้งเสี่ยวหยาน “ฉันแค่เอื้อมมือผ่านไปเท่านั้น แล้วเธอมาหักมือของฉัน ชดใช้ให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ! ชดใช้เงินมาเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นฉันจะให้พ่อของฉันมาจัดการแกแน่!”

 

หยาบาลและหมอต่างไม่กล้าพูดอะไรออกมาโดยที่พวก เขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง

 

เล้งเสี่ยวหยานโกรธมากเธอพูดออกมาอย่างเย็นชา “ฉันก็พิสูจน์ด้วยกล้องวงจรปิดไหมล่ะ ถ้าฉันเข้าใจผิดฉันจ่ายให้แน่!”

 

ชายที่น่าสงสารหันไปมองกล้องวงจรปิด แต่เขากลับพ่นลมหายใจเย็นชาออกมาก่อนจะเริ่มหัวเราะ

 

“โอเค- นี่ไงฉันดูกล้องวงจรปิดแล้ว นี่ไงเห็นไหมฉันดูแล้ว!”

 

ความอดทนเริ่มหายไป

 

หมอเรียกผ่านรักษาความปลอดภัยให้เอาคริปกล้องวงจรปิดออกมาเปิดดู แต่ก็พบว่าตรงทางเดินบริเวณนี้เป็นจุดบอดของกล้องพอดี!

 

และเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องหน้าอายไปในทันที!