ในเขตรอบนอกของเมือง A ,ที่เเห่งนี้มีเทือกเขาสีเขียวเเละน้ำทะเลที่ใสสะอาด เป็นเมืองที่งดงามยิ่ง ทว่าในขณะนี้ สายฟ้าขนาดใหญ่ได้ทะลุผ่านก้อนเมฆเเละท้องฟ้าที่มืดมิด รูปร่างสายฟ้านั้นราวกับเป็นมังกรยักษ์ที่กำลังคำรามเป็นเสียงฟ้าร้อง

ท่ามกลางสายฟ้านั้นมีร่างเล็กผอมบางสามารถฝ่าสายฟ้าด้วยความเร็วที่เหนือกว่ามหาศาลได้!

ถ้าบังเอิญมีคนอยู่รอบๆพวกเขาจะเห็นได้ชัดเจนว่าสายฟ้านั้นราวกับมันมีชีวิต มันกระพริบเคลื่อนไหวไปทางร่างผอมบางนั้นอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าร่างผอมบางเเละสายฟ้าไปที่ใด พื้นดินเเละหินผาล้วนเเตกกระจายกลายเป็นที่น่ากลัวเกรงเป็นอย่างยิ่ง

ใบหน้าเล็กๆของจีเฟิงเหยียนนั้นเปลี่ยนเป็นสีเเดงระเรื่อๆเล็กน้อยในขณะที่กระโดดข้ามสายฟ้าไปมา บนสถานที่ที่จีเฟิงเหยียนไปมานั้นเต็มไปด้วยรอยเเตกยับคล้ายจะมีโลหิตโลกทะลักไหลรินออกมา ราวกับพื้นโลกนั้นสามารถจะเปิดออกได้อย่างง่ายดาย

“สหายน้อย! ถ้านายมีความสามารถก็ควรมาพบฉันโดยตรงเซ่!” จีเฟิงเหยียนยกมือเเล้วโชว์นิ้วกลางขึ้นไปที่ท้องฟ้าอย่างหยิ่งผยอง เพราะเธอประสบความสำเร็จอย่างมากในการหลบหลีกสายฟ้า

พูดเเล้วอย่าหาว่าโม้ ในฐานะผู้ฝึกสอนบำเพ็ญเพียรคนสุดท้ายของศตวรรษที่ 24 จีเฟิงเหยียนได้สืบทอดวิชาการบ่มเพาะจากอาจารย์ของเธอโดยตรงมาตั้งเเต่ยังเด็ก เเละวันนี้คือการฝ่าเคราะห์สายฟ้า 99 ครั้ง อันเป็นบททดสอบจากสวรรค์ครั้งสุดท้าย ตราบใดที่เธอมีชีวิตรอดจากบททดสอบครั้งนี้ เธอสามารถละทิ้งกายมนุษย์เเละกลายเป็นเซียนอมตะได้!

บททดสอบฝ่าเคราะห์สายฟ้า 99 ครั้งนั้นเป็นกุญเเจสำคัญสำหรับผู้บำเพ็ญเพียร ทว่าในสมัยนี้เเทบไม่มีใครเชื่อเรื่องการบ่มเพาะปลูกฝังการบำเพ็ญอะไรนั่นอีก เเละในตอนนี้บทสรุปการทดสอบได้ใกล้มาถึง! จีเฟิงเหยียนได้ผ่านเคราะห์สายฟ้ามาถึง 98 สายเเล้ว เหลืออีกเเค่ครั้งเดียว สถานะเซียนอมตะอันใดนั่นก็จะอยู่ในกำมือเธอ

เมื่อเธอคิดเเบบนี้ก็พลันตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย

ทั้งอาจารย์เเละอาจารย์ปู่ของเธอล้วนล้มเหลวในการบทสอบเคราะห์สายฟ้าครั้งสุดท้าย มีเพียงเธอเท่านั้นทีฝ่าฟันมาถึงจุดๆนี้ได้

สายฟ้าครั้งสุดท้ายนั้นเกรี้ยวกราดหนักหน่วงเป็นอย่างยิ่ง ด้วยเสียงเเละเเรงสั่นสะเทือนของมันสามารถทำให้ภูเขาถูกเขย่า ผู้คนหูหนวกหูระเบิดกันได้เลยทีเดียว จีเฟิงเหยียนกลั้นหายใจเกร็งกล้ามเนื้อขาเเล้วมองสายฟ้าขนาดใหญ่ เมื่อสายฟ้ามาถึง จีเฟิงเหยียนก็เคลื่อนย้ายเเกนสีทองภายในตัวเธอปกป้องร่างกายเล้วรวบรวมพลังเพื่อหลบเลี่ยงสายฟ้า!

ในขณะที่เธอกระโดดหลบสายฟ้านั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นมาจากตึกสูงที่ตั้งอยู่ข้างๆภูเขา เเละจากนั้นมันก็ตามมาด้วยคลื่นกระเเทกอย่างรุนเเรง

ดวงตาของจีเฟิงหยียนโตประดุจไข่ห่านด้วยความไม่อยากเชื่อ คลื่นพลังระเบิดบัดซบนั่นกระเเทกมายังร่างเล็กๆผอมบางของตนอย่างจัง เเละเธอก็ไม่มีปัญญาต้านทานเเรงขนาดนั้นได้ ร่างของเธอถูกกระเเทกกระเด็นไปยังสายฟ้าครั้งที่ 99 ที่เธออุตส่าห์พยายามหลบเลี่ยงอย่างยากลำบาก

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยภาพของสายฟ้า เธอเเหงนหน้ามองท้องฟ้าเเละคร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า

“ไอ้พระเจ้า ไอ้ตัวบัดซบ เเกตั้งใจหลอกฉัน”

คุณรู้สึกอย่างไรที่ถูกฟ้าผ่า? ม่ะ จีเฟิงเหยียนคนนี้จะบอกให้…

รู้สึกว่าความเจ็บปวดราวกับว่าถูกมีดร้อนๆมาเฉือนหั่นร่างกายช้าๆเเล้วตบท้ายด้วยการเอามาย่างกับเตาไฟ ความเจ็บปวดนี้มากพอที่จะทำให้จิตใจอันเข้มเเข็งของผู้คนเสื่อมสลายในพริบตา

ท่ามกลางความมืด จีเฟิงเหยียนรู้เศร้าใจจนอยากร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่า

เเผนการที่ซุ่มวางมาอย่างทะนุถนอมรอบคอบกว่า 2 ปี พังพินาศเพียงเพราะตึกข้างๆดันระเบิดกะทันหันซะได้…