ตอนที่ 38 เทพเจ้าจะลงโทษคนที่น่ารังเกียจ

 

จี้เพิ่งเยี่ยนมองซูหลิงเฉิงที่ซ่อนตัวอยู่หลังเลยมินด้วยสายตาที่เย็ นชาและบนใบหน้าค่อยๆปรากฎรอยยิ้มที่เย็นยะเยือก

 

“ดูเหมือนว่าเจ้าตั้งใจที่จะเบี้ยวพนันข้าเข้าใจถูกต้องใช่มั้ย!?” จี้เฟิงเยี่ยนเอ่ยปากในขณะที่มองไปยังซูหลิงเฉิง

 

ซูหลิงเฉิงไม่ได้พูดอะไร นางอิงแอบอยู่ด้านหลังเลยมินและ กลั่นหัวเราะจนตัวสั่นเทา ในขณะที่ปากก็พึมพําว่า “ฮือๆ”

 

นั่งเด็กแพศยาใบหน้าอัปลักษณ์ แกคิดหรือว่าจะชนะข้าจริงๆ ได้นะ! เห็นหรือไม่? คนรักของข้าเขามาแล้ว!!

 

ทันทีที่เลยมินมา…เจ้าก็ถึงกาลอวสานแล้ว!!

 

มีแต่นางเท่านั้นที่คู่ควรกับคําว่า “ชัยชนะ

 

เลยมินแม้จะหันหลังให้ซูหลิงเฉิง แต่เขาก็รับรู้ถึงอากา รเสียใจของคนรัก ประกอบกับนางกลัวอี้เฟิงเยี่ยนจน “ร้องไห้” ร่า งกายสั่นเทา เขาจึงจ้องจี้เฟิงเยี่ยนด้วยสายตากล่าวโทษ

 

“เดิมพันบ้าบออะไร? มันไม่มีความหมายอะไรอยู่แล้ว!! ถ้าเจ้า ไม่พอใจอะไรก็มาพูดที่ข้า จะเอาความเกลียดชังไปลงที่หลิงเฉิงทํา ไม!? ข้าล่ะไม่อยากจะเชื่อจริง เหตุใดเจ้าถึงมีนิสัยน่าเกลียดแบบนี้” เลยมินขมวดคิ้วและมองไปที่จี้เฟิงเยี่ยนอย่างไม่พอใจ แต่หัวใจของเขากลับรู้สึกมีความสุขอย่างน่าประหลาด

 

การกระทําของจี้เพิ่งเยี่ยนเห็นชัดว่ามุ่งเป้าไปที่ซูหลิงเฉิง แค่มอง ปราดเดียวเขาก็เข้าใจแล้วนังคู่หมั้นราคาถูกนี่คงจะเริ่มหึงหวงเขา แล้วอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นนางจะรังแกหลิงเฉิงไปเพื่ออะไร?

 

แม้จี้เพิ่งเยี่ยนจะแกล้งทําเป็นไม่สนใจเขา แต่นางจะยอม หักใจแล้วเลิกรากับเขาได้อย่างไรนางไม่ทุกข์ทรมานจิตใจเหรอ?

 

จี้เฟิงเยี่ยนมองไปที่ซูหลิงเฉิงและเลยมินที่กําลังกอดกันจนตัว กลม พิจารณาคู่รักที่น่าไม่อายคู่นี้อย่างเงียบ ๆ และหัวเราะเบา ๆ คล้ายเหมือนกับว่านางเพิ่งคิดไอเดียอะไรบางอย่างได้

 

ทันใดนั้น นางก็ลุกขึ้นแล้วรีบเก็บหินหินแสงจันทร์ไว้ในกระเป๋า และยิ้มให้กับคนที่น่ารังเกียจทั้งคู่ “ก็ได้ ถือว่าพวกเจ้าเป็นคนเลือก เองนะ ข้าจะไม่ฝืนใจ การเดิมพันก็แค่เรื่องไร้สาระน่ะอย่าไปใส่ใจเลย”

 

หลังจากพูดประโยคนั้นจบ จี้เฟิงเยี่ยนก็หันหลังและค่อยๆเดิน ออกจากร้าน

 

เมื่อเห็นด้านหลังของจี้เพิ่งเยี่ยนที่กําลังเดินคอตกแพ้พ่ายจากไป ซูหลิงเฉิงก็แทบจะไม่สามารถเก็บความสุขอันยิ่งใหญ่เอาไว้ได้ นางลอบหัวเราะในใจจนร่างกายสั่นระริก

 

ท้ายที่สุดแล้วนังนี่ก็ไม่ได้กลัวนางหรือเลยมินหรอกเหรอ?

 

ในขณะที่สถานการณ์เร่มเงียบสงบลง ซูหลิงเฉิงไม่ได้ทันสัง เกตเลย เพราะนางมัวแต่ดีใจที่โกงจนชนะจี้เพิ่งเยี่ยน

 

ทว่าด้านจี้เพิ่งเยี่ยนที่กําลังฝ่าเข้าไปในฝูงชนนั้น นางขยับนิ้วของ นางอย่าง

เงียบเชียบและทันใดนั้นเองหมอกเบาบางที่คนธรรมดาแทบไม่สามารถสังเกตเห็นได้ก็ลอยออกมาจากนิ้วของนาง

 

ในขณะที่ทุกคนกําลังมองเยาะเย้ยแผ่นหลังของผู้ “พ่ายแพ้” ที่ กําลังเดินจากไปนั้นหมอกก็ได้ลอยผ่านหลังคอของซูหลิงเฉิงไปแบบเงียบ ๆ แล้ว

 

“หลิงเฉิง…ลําบากเจ้าแล้ว เพราะข้าแท้ๆเลย เจ้าถึงได้ถู กรังแก” เลยมินเห็นว่าจี้เฟิงเยี่ยนเป็นคนดูสถานการณ์เป็น รวมถึง คํานึงความสัมพันธ์ฉันท์คู่หมั้นของเขา เขาจึงได้โล่งใจและหันไปปลอบซุหลิงเฉิงทันที ซู่หลิงเฉิงแสร้งทําเป็นอ่อนแอและบอบบาง กระนั้นนางก็ส่ายหัวบอกไม่เป็นไร

 

ในขณะที่หางตาของนางเป็นประกายฉาบเคลือบด้วยรอยยิ้ม เมื่อนางเห็นร่างที่พ่ายแพ้ของจี้เพิ่งเยี่ยนค่อยๆคอตกเดินจากไป

 

ทางด้านจี้เพิ่งเยี่ยนที่กําลังจะก้าวออกจากร้าน ทันใดนั้นเอง นา งก็ได้ยินดัง ”ตุบ!!” ดังมาจากทางด้านหลัง

 

ริมฝีปากที่เฉยเมยของจี้เฟิงเยี่ยน กลายเป็นรอยยิ้มยกสูงและนา งก็หันหลังกลับไปมองในทันที

 

ฝูงชนรอบๆร้านถึงกับอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ พวกเขา มองไปที่ซูหลิงเฉิง สาวงามที่จู่ๆก็ร่างกายอ่อนปวกเปียก แล้วคุ กเข่าลงกับพื้นอย่างดื้อๆ!

 

เกิดอะไรขึ้น? ทุกคนต่างตกตะลึง!

 

ซูหลิงเฉิงนั้นจู่ๆก็พลันคุกเข่านั่งหลังตรงลงบนพื้นแข็งๆที่เต็มไป ด้วยกรวดและผงหิน ทิศทางที่นางคุกเข่าอยู่นั้นหันหน้าไปทางที่จี้เพิ่งเยี่ยนยืนอยู่!

 

“ หลิงเฉิง?!” เลยมินเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ เมื่อกี้ นางยังสบายดีและกําลังคร่ําครวญเศร้าโศกน้อยใจอยู่เลย แล้วทําไมอยู่ๆถึงนึกจะคุกเข่าก็คุกเข่าเลยล่ะ?

 

“ ซูหลิงเฉิง นี่เจ้าพยายามที่จะทําตามข้อตกลงการเดิมพันข องพวกเราอยู่สินะ” จี้เฟิงเยี่ยนยิ้มกว้างให้กับซูหลิงเฉิงที่คุกเข่าหน้าทิ้งอย่างมั่นคง และดวงตาที่ยิ้มของนางก็ทําให้ดูน่ารักใสซื่อขึ้น เล็กน้อย

 

ซูหลิงเฉิงคุกเข่าลงบนพื้นด้วยร่างกายที่ถูดอะไรบางอย่างกดจ นทั่วร่างสั่นสะท้าน เหงื่อเย็นไหลหลั่งออกมาชุ่มแผ่นหลังของนางจนไม่อาจจะควบคุมได้นางเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ เมื่อนางพยายามที่จะขัดขึ้น ร่างกายของนางสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้เลย

 

ไม่จริง!

 

นางไม่ต้องการที่จะทําตามการเดิมพันหรือข้อตกลงบ้าๆนั่น !

 

แต่ ขาของนาง เข่าของนาง มันคุกเข่าลงโดยที่ตัวนางไม่สา มารถควบคุมได้!

 

“หลิงเฉิง เจ้ากําลังทําอะไรอยู่? ลุกขึ้นเร็วเข้า!” เลยมินตกใจกับ การกระทําของหญิงสาวอันเป็นที่รักเขายื่นมือไปดึงซูหลิงเฉิงทันที อย่างไรก็ตาม! เขาดึงไม่ขึ้น ราวกับว่าเข่าของนางหยั่งรากลงไปกับ พื้นจนฝังแน่นไม่ว่าเลยมินจะใช้พละกําลังมากแค่ไหน เขาก็ยังไม่สามารถขยับร่างของนางให้เคลื่อนที่ได้แม้แต่น้อย!