บทที่ 31 ฟื้นคืนชีพด้วยจุดฝังเข็ม

 

 

หลังจากคุณฉีได้ออกไป ทั้งพ่อและลูกสาวได้กลับเข้าไปในร้านและเอานำเอาภาพวาดของราชวงค์ซ่งซึ่งซ่อนอยู่ด้านหลังตู้นิรภัยออกมา ไคซงพูต้องไปที่ภาพก่อนจะถอนหายใจ “ไม่คิดเลยว่านี่มันจะเป็นแผนการที่พวกมันวางเอาไว้ !”

 

 

ไคหยานสงสัย “แผนอะไรพ่อ ?”

 

 

“ภาพนี้มันเป็นของเถื่อน อีกาเฒ่าไม่ได้หามันมาด้วยวิธีที่ขาวสะอาด” ไคซงพูตอบกลับด้วยเสียงทุ้ม

 

 

ไคหยานขมวดดิ้ว “แต่ร้านเราก็รับเอาของแบบนี้มาตลอดนี่ ไม่ใช่ว่าเราขายมันไปแล้วหรอกเหรอ ?”

 

 

ไคซงพูยิ้มเจื่อนๆ “เมื่อกี้พ่อได้ลองโทรไปหาคนซื้อ , มีเสียงตอบกลับว่าเบอร์นี้ไม่เปิดให้บริการอีกต่อไป” มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

 

 

ไคหยานเริ่มจะเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น “บางที คนซื้อที่ว่าอาจจะเป็นคนของตระกูลเนี่ย หละมั้ง ?”

 

 

ไคซงพูพยักหน้า “ก่อนหน้านี้ พ่อถูกความโลภบังตา พอลองมาคิดๆดูแล้ว การที่พ่อมักจะรับสินค้าเถื่อนมาจากพวกตระกูลเนี่ยนั้น พวกมันอาจจะใช้พ่อเป็นเครื่องมือในการฟอกสินค้าเหล่านี้ก็ได้”

 

 

ไคหยานถามต่อ “ถ้างั้น ก็หมายความว่าบรรดาคอลเลคชั่นจำนวนมากที่พวกตระกูลเนี่ยจัดหามานั้น ถูกส่งต่อมาให้พ่อผ่านทางอีกาเฒ่า และใช้ประโยชน์จากพ่อเพื่อหาคนซื้องั้นสินะ , ถ้าทำแบบนี้ พวกสินค้าเถื่อนเหล่านั้นก็จะไม่เกี่ยวข้องกับพวกตระกูลเนี่ยและร้านเราจะต้องรับผิดชออบทั้งหมด แต่ทำไมพวกเขาถึงเลือกจะใช้ประโยชน์จากเราล่ะ ?”

 

 

ไคซงพูตอบ “เพราะพ่อนั้นชักไยได้ง่าย และลูกก็มีความเกี่ยวข้องกับพวกตระกูลเนี่ยยังไงล่ะ”

 

 

ไคหยานยังคงงงเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพวกเรา “ที่ว่า ‘ความสัมพันธ์ นี่พ่อหมายถึงอะไร ?”

 

 

ไคซงพูถอนหายใจ “ลูกเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเนี่ย , ดังนั้นพอมีอะไรเกิดขึ้น พวกตระกูลเนี่ยมันจะใช้เรื่องนี้ในการเข้ามาแทรกแซงยังไงล่ะ”

 

 

ไคหยานถามกลับ “หรือว่าพวกเขาต้องการจะฮุบร้านของเก่ามรกตนี่ไปงั้นเหรอ ?”

 

 

“นั่นแหละ ! , ทันทีที่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับร้านของเก่ามรกตนี่ ในฐานะเจ้าของร้าน พ่อก็ไม่สามารถหนีความรับผิดชอบใดๆได้ แล้วลูกคิดว่าตัวลูกจะสามารถต่อกรกับพวกตระกูลเนี่ยได้งั้นเหรอ ?” ไคซงพูอธิบาย

 

ร้านของเก่ามรกตนี่ พวกตระกูลเนี่ยเป็นคนเลี้ยงเอาไว้ให้โตขึ้นเหมือนกับปลา พอปลาตัวอ้วนโตได้ที่ พวกเขาก็รอจังหวะที่จะฮุบมันเอาไว้เป็นของตนเอง

 

 

“นี่มันจะโหดร้ายเกินไปแล้ว !” ข้างในดวงตาของไคหยานเต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ

 

 

ไคซงพูยิ้ม เขาพยายามปิดบังตัวเองมาตลอดเพื่อไม่ให้มีใครรู้ถึงความมั่งคั่งของเขาโดยที่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าตัวเขานั่นแหละได้ตกเป็นเบี้ยของพวกตระกูลเนี่ยไปโดยไม่รู้ตัวแล้ว

 

 

เขาหยิบบัตรของธนาคารออกมา “ไคหยาน , นี่เป็นการติดสินใจที่ผิดพลาดของพ่อ , พ่อจะแบกรับมันไว้เอง บัตรนี่พ่อได้สมัครเป็นชื่อของลูกเอาไว้ ส่วนรหัสบัตรก็คือวันเกิดของลูก ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ลูกไม่มีความเกี่ยวข้องกับที่นี่อีกแล้ว”

 

 

น้ำตาได้ปรากฎขึ้นบนดวงตาของไคหยาน “พ่อ , ทำไมถึงพูดแบบนี้ ?”

 

 

ไคซงพูได้ยัดบัตรของธนาคารไปที่มือของลูกสาว ก่อนจะถอนหายใจ “พ่อจะรับผิดชอบในสิ่งที่ได้ก่อเอาไว้ ! นอกจากนี้ ลูกจะต้องอออกไปจากหางโจวให้เร็วที่สุด พ่อจะบอกเพื่อนที่ไว้ใจได้ให้พาลูกหนีไปซ่อนตัวที่ต่างประเทศ”

 

 

ในที่สุดไคหยานก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีกต่อไป น้ำตาได้ไหลอาบแก้มของเธอ เธอเกลียดไคซงพูมาโดยตลอดในเรื่องที่จับเธอแต่งงานผี แต่เลือดย่อมข้นกว่าน้ำมันเครื่อง เธอทำได้เพียงเกลียดตัวเองที่ไร้พลังเมื่อเธอฟังเสียงของพ่อตัวเองที่ราวกับว่าได้เตรียมใจเอาไว้สำหรับเรื่องนี้แล้ว

 

 

ไคซงพูรู้สึกเวียนหัว ก่อนที่จะมีเลือดพุ่งออกมาจากปากเขาและล้มหมดสติไป

 

 

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมากก่อนที่ไคหยานจะได้ทันรู้สึกตัวซะอีก

 

 

ทันใดนั้น ได้มีเด็กคนนึงเดินเข้ามาที่ร้านของเธอและเห็นไคซงพูนอนสลบอยู่บนพื้นในขณะที่ไคหยานกำลังตื่นตระหนก เขายิ้ม “อ้าวๆ , ทำไมลุงไคถึงได้ลงไปนอนกองกับพื้นแบบนั้นล่ะ ?”

 

 

ไคหยานมองไปยังต้นเสียงซึ่งเธออจำได้ว่าเด็กคนนี้เป็นคนติดตามของคุณฉี “ใครให้นายเข้ามา , ออกไปเดี๋ยวนี้นะ !”

 

 

เด็กคนนั้นระเบิดหัวเราะออกมา “นี่ๆคุณลูกพี่ลูกน้อง ให้ชั้นได้แนะนำตัวซักหน่อยนะ ชั้นมีชื่อว่าเนี่ยเหยาจง เป็นลูกพี่ลูกน้องของสามีคุณและเป็นทายาทที่ถูกต้องของตระกูลเนี่ยอีกด้วย”

 

 

ไคหยานรู้สึกว่าเรื่องนี้มันดูบังเอิญเกินไป พ่อของเธอดูแข็งแรงมากก่อนที่มิสฉีจะมาหาเขา

 

เนี่ยเหยาจงเดาะลิ้นของเขาเมื่อเห็นน้ำตาของไคหยาน “ุคุณลูกพี่ลูกน้อง คุณนี่น่าสงสารจริงๆ เป็นยังไงล่ะ เรียกชั้นว่าน้องชายสิ แล้วชั้นจะช่วยรักษาเขาเอง เทคนิคการรักษาของชั้นนั้นเจ๋งมากเลยล่ะ รับรองได้ว่าพ่อขอองเธอต้องหายดีแน่นอน !”

 

 

หากตัดสินจากคำพูดของเขา เธอรู้ได้ทันทีว่าเขาต้องเกี่ยวข้องกับพิษที่พ่อของเธอได้รับแน่นอน เธอกัดฟันก่อนจะตะคอกกลับไป “ไปให้พ้น , ไม่งั้นชั้นจะแจ้งตำรวจในข้อหาบุกรุก !”

 

 

เนี่ยเหยาจงมองไปยังไคหยาน เขารู้สึกว่าถึงแม้ไคหยานจะโกรธอยู่ก็ยังดูน่ารัก และพอมองเข้าไปใกล้ๆ เขารู้ว่าเธอยังซิงอยู่ด้วย

 

 

เนี่ยเหยายงเดาะปากก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้พลางชื่นชมความงามของไคหยาน “ชั้นชอบเธอตั้งแต่แรกพบเลยล่ะ เดี๋ยวจะบอกอะไรดีๆให้ ในอีก 15 นาทีนี้ พ่อเธอตายด้วยพิษแน่ และพรุ่งนี้ตอน 8 โมงเช้า ที่ร้านของเก่ามรกตนี่จะมีคนเข้ามาตรวจสอบสมบัติของชาติที่ลักลอบเอาเข้ามา จากนั้นคุณฉีก็จะใช้ชื่อของสามีเธอเพื่อเทคโอเวอร์ร้านนี้ บัญชีธนาคารทั้งหมดจะถูกอายัด แล้วเธออก็จะไม่เหลืออะไรเลย”

 

 

เนี่ยเหยาจงยืนขึ้นก่อนจะผลักไคหยานไปที่กำแพง ซึ่งมันทำให้เขาได้กลิ่นเฉพาะตัวที่ลอยออกมาจากตัวเธอ ซึ่งทำให้เขาเริ่มมีอารมณ์ อย่างไรก็ตาม เขาได้อดกลั้นมันไว้ก่อนจะเอามือไปจับที่แก้มของไคหยาน “ช่างอ่อนนุ่มอะไรอย่างงี้ !”

 

 

ไคหยานตะคอกกลับ “ไร้มารยาท !”

 

 

เนี่ยเหยาจงมองลงมาที่หน้าอกของเธอก่อนจะยิ้มพลางขยับนิ้ว “ในบรรดาผู้หญิงที่ชั้นเจอมา เธอคนแรกนะเนี่ยที่ตะคอกใส่ ชั้นมาเพื่อช่วยเธอแท้ๆ”

 

 

ไคหยานผลักเนี่ยเหยาจงออกไป “พวกนายเป็นคนวางแผนขึ้นมาเอง แล้วชั้นจะเชื่อใจนายได้ยังไง ?”

 

เนี่ยเหยาจงหัวเราะ “เธอไม่เคยได้ยินคำนี้บ้างเหรอ ‘คนเรามันก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ’ ถ้าเธอทำตามที่ชั้นบอก ไม่เพียงพ่อเธอจะหายป่วยเท่านั้น แต่ร้านชองเก่านี่ชั้นสามารถรับประกันความปลอดภัยให้ได้เลย”

 

 

พอฟังจากคำพูดของเขาแล้ว เธอสามารถบอกได้ว่ามิสฉีกับเนี่ยเหยาจงไม่ได้เป็นพวกเดียวกัน แต่เพราะเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่าเขาเป็นพวกชั่วร้ายและน่ากลัว ท้ายที่สุด เธอส่ายหัวก่อนจะตอบกลับไป “ชั้นขอปฏิเสธ !”

 

 

เนี่ยเหยาจงมองดูด้วยท่าทางเย็นชา “นี่เธออยากดูพ่อของเธอตายหรือยังไง ?”

 

 

ไคหยานตอบกลับ “ชั้นช่วยเขาได้ !”

 

 

“ช่วยเหรอ ?” เนี่ยเหยาจงพบว่าผู้หญิงคนนี่ไร้เหตุผลจริงๆ “ในโลกนี้ นอกจากชั้นไม่มีใครช่วยเขาได้หรอก !”

 

“โอ้ ? งั้นเหรอพวก ?” มีเสียงออกมาจากข้างนอก ทันใดนั้น ดวงตาของไคหยานก็เปล่งประกายด้วยความดีใจ เนื่องจากซูเถานั้น เป็นคนเดียวที่ช่วยเธอได้ในตอนนี้

 

 

ซูเถามาที่นี่เพื่อที่จะเอาครีมเสริมความงามมาให้ไคหยาน แต่ดันมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ซะก่อน พอเขาเห็นว่าไคซงพูนอนอยู่บนพื้น เขาก็รีบเข้าไปอย่างรวดเร็วก่อนจะกดไปที่จุดเหรินจงของเขา

 

 

พอเห็นว่าไม่มีการตอบสนองใดๆ ซูเถาจังดำเนินการกดไปยังจุดฉูจี , กังกู , หยางหมิง , และเนี่ยถิง อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่ ไคซงพูราวกับว่าจะตายได้ทุกเวลาในตอนนี้

 

 

เนี่ยเหยาจงตีสีหน้าเคร่งขรึม เพราะเขาไม่ทันสังเกตถึงการมาของซูเถาแม้แต่น้อยถึงแม้ว่าจะระวังตัวอยู่แล้วก็ตาม

 

 

เขาเห็นว่าซูเถาสามารถจี้จุดฝังเข็มได้อย่างถูกต้อง แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าซูเถาสามารถช่วยชีวิตไคซงพูได้ นี่เป็นพิษชนิดพิเศษซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยศิษย์ของแพทศาสตร์แห่งหุบเขาราชันย์ ถ้ามันรักษากันได้ง่ายๆ ก็คงจะดูเหมือนเรื่องตลก

 

 

ดังนั้น เขาจึงได้หัวเราะเยาะขึ้นมา “ไม่คิดเลยว่าจะมีองครักษ์พิทักษ์สาวสวยที่นี่ด้วย จะทำอะไรก็เชิญ ยังไงซะ เหลือเวลาอีกแค่สิบนาทีเท่านั้น ถ้าไม่รักษาให้หายภายในเวลา แม้แต่เทพเจ้าก็ช่วยไม่ได้หรอก”

 

 

ซูเถามองไปยังเนี่ยเหยาจง ไอ้หมอนี่มันหล่อกว่าเขาเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม วิธีการพูดของเขาดูจะแปลกๆไปหน่อย แต่สิ่งสำคัญในตอนนี้คือการรักษาไคซงพู เขาไม่มีเวลาไปสนใจเนี่ยเหยาจงหรอก

 

 

มือของซูเถาขยับไปมาออย่างรวดเร็วในสายตาของเนี่ยเหยาจง ในช่วงเวลาเป็นตายเท่ากันเช่นนี้ ซูเถถาได้ทำการกดจุดฝังเข็ม 10 จุดลงบนตัวไคซงพู และเขายิ่งประหลาดใจเข้าไปอีกเมื่อพบว่าแต่ละจุดที่ซูเถากดลงไปนั้นล้วนเป็นจุดตายทั้งสิ้น !

 

 

บนร่างกายคนมีจุดฝังเข็มอยู่ 100จุด และมีเพียง 8 จุดที่เป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์ซึ่ง 72 จุดในนั้นไม่ถึงตาย ส่วนที่เหลืออีก 36 จุดนั้นเป็นจุดที่อันตรายถึงชีวิตซึ่งแม้แต่นักฆ่าบางคนยังใช้จุดนี้ในการเล่นงานเป้าหมายด้วยเช่นกัน

 

 

ยกตัวอย่างเช่น จุดเช่นถิง ซึ่งอยู่บนศรีษะ มันสามารถทำให้เกิดอาการวิงเวียนศรีษะได้ และอาจทำให้ตาพร่ามัวและหูอื้อได้อีกด้วย

 

 

มือของซูเถาวนไปรอบๆจุดเหล่านี้ เขาใช้เวลาเพียงชั่วครู่ และเป็นที่น่าแปลกใจเมื่อจู่ๆไคซงพูก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง และได้มีเลือดพุ่งออกมาพร้อมกับกลุ่มหนอนสีดำและน้ำลายออกมาจากปากของเขา

 

 

นี่เป็นจุดที่ใช้คืนชีพจากความตาย เป็นจุดที่กล่าวกันเป็นตำนาน พบเห็นได้ยากมาก เมื่อเห็นสิ่งนี้ เนี่ยเหยาจงแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

 

หนอนพวกนี้เป็นพิษชนิดพิเศษของกลุ่มเพทศาสตร์แห่งหุบเขาราชันย์ ซึ่งหนอนแต่ละตัวจำเป็นต้องเลี้ยงดูอย่างดี เพียงแค่หนอนไม่กี่ตัวก็มีมูลค่านับแสนแล้ว

 

 

จุดคืนชีพจากความตาย จำเป็นจะต้องใช้ควบคู่กับหัตถ์สวรรค์ และถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายไคซงพูจะติดพิษ แต่เทคนิคนี้จะทำให้อาการของไคซงพูนั้นไม่ทรุดลงไปอีกโดยการใช้พลังฉีถ่ายเข้าไปในจุดแห่งความตาย

 

 

ใบหน้าของซูเถาดูผ่อนคลายมากขึ้นหลักจากที่เขาสามารถขับไล่พวกหนอนให้ออกมาได้สำเร็จ แต่พิษได้แล่นเข้าไปทั่วร่างของไคซงพูแล้ว เขาจำเป็นต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อขับพิษออก แต่จริงๆแล้วมันมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้

 

 

ซูเถายืนขึ้นก่อนจะยื่นมือไปทาง เนี่ยเหยาจง “ส่งยาแก้พิษมา !”

 

 

เนี่ยเหยาจงหัวเราะ “สุดท้ายแล้ว นายก็ยังต้องพึ่งยาแก้พิษของชั้นอยู่ดี”

 

 

ซูเถาตอบกลับ “ก็ยาแก้พิษมันอยู่ใกล้แค่นี้เอง , ทำไมชั้นต้องออกแรงให้เหนื่อยล่ะ ?”

 

 

ใบหน้าของเนี่ยเหยาจงดูน่ากลัวมากขึ้น “นี่นายคิดว่าชั้นจะมอบยาให้นายตามที่นายต้องการงั้นเหรอ ? ชั้นยังต้อองจัดการกับนายเพราะนายฆ่าหนอนของชั้นไปจนหมด !”

 

 

หนอนพวกนั้นยังคงเอากลับมาใช้ใหม่ได้ เหตุผลที่เขากลับมาที่ร้านของเก่ามรกตนี่ก็เพื่อรอให้ไคซงพูตายและเอาหนอนกลับไปพร้อมกับทำลายหลักฐานไปในเวลาเดียวกัน

 

 

ซูเถาถอนหายใจ ก่อนที่เขาจะขยับเข้าไปใกล้ๆ “แพทศาสตร์แห่งหุบเขาราชันย์น่ะเป็นหนึ่งในสำนักที่มีชื่อเสียง ชั้นไม่คิดเลยว่าจะมีคนเลวๆอย่างแกอยู่ในนั้นด้วย”

เนี่ยเหยาจงได้เห็นแล้วว่าซูเถานั้นมีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่ธรรมดา เขาถอยหลังไปสองก้าวอย่างระมัดระวังก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋าเพื่อเก็บยาเอาไว้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่าซูเถาจะยื่นนิ้วเข้ามาที่หน้าของเนี่ยเหยาจงแบบฉับพลัน !