บทที่ 26 หนทางในการใช้เงินเก้าล้าน

ด้วยการที่มีเงินมากมายอยู่ในกระเป๋าเงินนั้น ทำให้การเดินทางกลับบ้านของเจียงฮ่าวในตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ยินดี เปี่ยมสุข และกังวล แต่โดยรวมแล้วก็เรียกได้ว่าเป็นความรู้สึกสุดยอดหาใดเปรียบ

ในมุมมองของเจียงฮ่าวนั้น เงินเก้าล้านนี้เป็นเงินจำนวนมากล้น

เขาไม่เคยคิดว่าคนอย่างเขานั้นเพียงวันเดียวจะสามารถทำเงินได้มากมายขนาดนี้

เมื่อเขากลับไปถึงบ้านนั้น เขาได้เก็บความรู้สึกตื่นเต้นยินดีนี้เอาไว้ในใจ

“มันก็เพียงเงินเก้าล้านล่ะนะ ในอนาคต ฉันจะมีมากกว่านี้อีกร้อยเท่า พันเท่า หมื่นเท่า แน่นอนว่าย่อมมากกว่านี้มากนัก”

หลังจากสงบสติอารมณ์ลงแล้ว เขาเองก็เริ่มรู้สึกถึงปัญหาหนึ่งขึ้นมาในทันที

“เรื่องอาจายนี่คงจะทำให้พวกเขาเชื่อไปได้อีกสักพักล่ะนะ”

“แต่ยังไงซะก็ต้องมีอีกหลายๆคนแน่ๆที่คิดว่าคำอ้างของเรานั้นน่าสงสัย คำลวงนี้เองก็คงจะใช้หลอกพวกนั้นได้อีกไม่นาน ไม่มีทางเลยที่จะหลอกไปได้ตลอดชีวิต”

“อืมมมม ดูเหมือนว่าต้องแข็งแกร่งกว่านี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

“มีเพียงทางนี้เท่านั้นที่จะแก้ปัญหาทุกอย่างได้”

“….”

ทันทีที่ถึงห้องนอน เขาได้ทิ้งตัวลงนอนไปบนเตียง

“ตอนนี้ฉันเองก็มีเงินแล้ว ฉันควรจะใช้มันเพื่อทำให้ครอบครัวของเรามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น”

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นมาในทันทีด้วยความคิดหนึ่งที่บังเกิดขึ้นภายในจิตสำนึก

“แล้ว….ฉันจะบอกพ่อกับแม่ว่ายังไงดีล่ะหว่า….”

เจียงฮ่าวเองก็คิดเรื่องนี้เพียงไม่นานก็เลิกคิดไปแล้ว นั่นก็เพราะเขามีทางออกอยู่แล้ว

“….”

วันถัดมา เจียงฮ่าวเดินออกจากห้อง ก่อนหน้านี้เขาได้ยินเสียงก๊องแก๊งดังขึ้นอยู่ในบ้าน

ด้วยเหตุนี้เขาจึงเดินออกมาจากห้องตัวเองเพื่อไปดู เขาเห็นพ่อแม่ตัวเองกำลังเตรียมของทำนู่นทำนี่อยู่ ดูเหมือนว่าทั้งสองนั้นกำลังเตรียมของก่อนที่จะเปิดร้าน ส่วนเจียงไซหยวนนั้นในตอนนี้กำลังอ่านหนังสือเพื่อทบทวนบทเรียนอยู่

เมื่อนึกถึงพ่อของตนที่ในตอนนี้หายดีจากการดื่มเศษเสี้ยวแก่นแห่งชีวิตเข้าไปก่อนหน้านี้นั้น ในตอนนี้พ่อของเขาได้ปราศจากโรคภัยและการป่วยไข้ไปจนหมด ทั้งโรคเรื้อรังที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน และซี่โครงที่พึ่งจะหักไป แม้แต่ร่างกายของพ่อของเขาเองก็ดูเหมือนว่าจะกลับคืนสู่ความเยาวัยอีกด้วย

สิ่งที่ทำให้เจียงฮ่าวคิดว่าเป็นแบบนั้นก็เพราะว่าผมที่เคยหงอกเท่ากลับกลายเป็นดกดำและส่องประกาย

“ดูเหมือนว่าคงต้องหาเศษเสี้ยวแก่นชีวิตให้มากกว่านี้แหะ จะได้ให้แม่กินด้วยสักขวด”

ในขณะที่เจียงฮ่าวกำลังใช้ควาคิดของตนนั้น แม่ของเจียงฮ่าวเองก็ได้เห็นเขาและได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าว พ่อกับแม่ทำลูกตื่นเหรอ”

“เปล่าหรอกครับ ว่าแต่ ไม่ใช่ว่าพึ่งจะหายป่วยหรอกเหรอ แล้วทำไมไม่พักผ่อน แถมยังมาเตรียมของเปิดร้านแบบนี้อีก”

“ก็ตอนนี้ถึงเวลาที่ลูกจะต้องเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนี่นา เรื่องนี้สำคัญมากเลยนะ แล้วจะให้พ่อกับแม่นอนพักผ่อนอยู่เฉยๆได้ยังไงกัน เอ้อ เดี๋ยวพ่อจะทำของกินดีๆที่ทำงานแล้วจะเอากลับมาให้กินตอนเย็นนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ความรู้สึกซาบซึ้งได้แทรกเข้ามาในห้วงความคิดของเขาจนทำให้เกือบจะร้องไห้จนน้ำหูน้ำตาไหลออกมา

“พ่อ แม่ ไม่ต้องทำงานหนักก็ได้ ผมเองก็มีเงินเยอะอยู่นะ”

เจียงฮ่าวพูดออกมาตรงๆ

เมื่อแม่ของเจียงฮ่าวได้ยิน เธอนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มและพูดแหย่ลูกของตนอย่างอารมณ์ดี

“เด็กโง่ ไอ้เงินเยอะของลูกนี่มันจะสักเท่าไหร่กันเชียว หนึ่งร้อย หรือว่าสองพัน”

เจียงฮ่าวในตอนนี้กลับกลายเป็นรู้สึกแย่ลงในทันทีที่ได้ยินคำพูดของแม่ของตน

“แม่ ผมมีเงินเยอะกว่านั้น ตอนนี้ผมมี 9 ล้านหยวน”

เมื่อได้ยินคำพูดไร้สาระของลูกชายคน ใบหน้าของแม่เจียงฮ่าวเปลี่ยนเป็นจริงจัง ก่อนที่จะใช้หลังมือแตะไปที่หน้าผากของเจียงฮ่าวและพูดออกมาอย่างเหนื่อยๆ

“ก็ไม่ได้มีไข้นะ แล้วทำไมลูกถึงได้เริ่มพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ขึ้นมาล่ะ”

“ห้ะ คำพูดของผมไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ”

ถึงแม้เจียงฮ่าวจะพูดแบบนั้นออกมาแต่เขาก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองแต่อย่างใด นั่นก็เพราะเขารู้ดีว่าทั้งหมดล้วนแล้วแต่เกินจากความผิดพลาดของตน เป็นตัวเขาเองที่ทำตัวไม่น่าเชื่อถือ การที่พูดแบบนี้ออกมาแล้วจะเชื่อในทันที นี่สิถึงจะเรียกว่าผิดปกติ

ในตอนนี้เอง พ่อของเจียงฮ่าวก็ได้นำของใส่รถเข็นและพูดติดตลกออกมา

“อย่างลูกเนี่ยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า เอาจริงๆต่อให้ลูกมีเงินเก้าล้าน พ่อกับแม่ก็ไม่คิดจะใช้หลอกนะ พ่อกับแม่จะเก็บไว้ให้ลูกใช้แต่งงานในอนาคต”

“ใช่แล้ว ต่อให้ตัวลูกในตอนนี้ใช่ว่าจะแต่งงานได้ตอนนี้เลยก็ตาม แต่เพื่อที่จะได้ภรรยามาครองครู่สักคนนั้น ลูกจะต้องมีบ้านสักหลัง ซึ่งนั่นจะต้องมีค่าใช้จ่ายไม่น้อยกว่าล้านหยวน ถ้าจะให้ดีก็ต้องหลายล้าน”

“หลังจากนั้นลูกก็ต้องหารถดีๆให้ได้สักคัน ราคาขั้นต่ำก็ต้องไม่น้อยกว่าสักแสนหยวน ไหนจะต้องมีเงินจัดพิธีอีก ค่าใช้จ่ายในพิธีเดี๋ยวน้อยก็ไม่น้อยกว่าแสนหยวนแล้ว และเมื่อลูกได้ทั้งหมดแล้ว นั่นแหล่ะ พ่อกับแม่ถึงจะยอมใช้เงินนั่น”

“ในอนาคต ถ้าลูกต้องการมีชีวิตที่ดีก็ต้องหาเงินเตรียมเอาไว้ให้มาก แล้วถ้าลูกมีลูก ลูกก็ต้องการเงินมากขึ้นไปอีก”

“ดังนั้น ลูกควรจะเก็บเงินเก้าล้านนี้เอาไว้กับตัว”

คำพูดของพ่อเจียงฮ่าวนั้นทำให้เจียงฮ่าวถึงกับต้องนิ่งอึ้งไป