บทที่ 114 ซิ่วไจยี่ตกตะลึง
หลังจากแม้ของเจียงฮ่าวได้แนะนำเจียงฮ่าวไป เธอเองในตอนนี้ก็อยากจะแนะนำเจียงฮาวให้รู้
จักหญิงสาวสวยที่อยู่ข้างเซียฉินรู้จักด้วยเช่นเดียวกัน
เป็นตอนนี้ สาวสวยได้จ้องมองไปยังเจียงฮ่าวอย่างตกตะลึงในขณะกแนะนำตัว
“คนนี้คือซิ่วไจ๋ยี่ที่เป็นเจ้าของภัตตาคารสวรรค์ขั้นฟ้าที่เคยได้ยินมา
ก่อนหน้านี้น่ะ”
ในขณะเดียวกัน ซิ่วไจยี่เมื่อได้ถูกแนะนำแล้วก็ได้ยื่นมือพลางหันไปหาเจียงฮ่าวราวกับ
ต้องการทักทายตามธรรมเนียม
แต่การกระทำของเธอนั้นกับทำให้สถานการณ์นั้นดูน่อึดอัดใจอย่าง
น่าประหลาด
นี่ทำให้เซียฉินลอบมองไปยังซิ่วไจซึ่ไปปราดหนึ่งก่อนจะเขกหัวไปหนึ่งที
ซิ่วไจ๋ยี่เองในตอนนี้ก็ยังคงไม่ไหวติง นี่แม่ของเจียงฮ่าวเองที่เห็นก็รู้สึกอึดอัดแทนเพราะเจียง
ฮ่าวไม่ได้แยแสเลยสักนิด เธอจึงรีบพูดออกไปยังเจียงฮาวเพื่อทำลายความเงียบงัน
“เอ่อ ฮ่าวเอ้ย มาขอบคุณคุณซิ่วซะสิ เมื่อวันก่อนคุณซิ่วก็ช่วยพวกเราไว้ไม่น้อยเลยนะ”
ถึงแม้ว่าคำพูดของแม่เจียงฮ่าวนั้นแค่จะต้องการเปลี่ยนเรื่องพูดก็ตาม แต่นั่นยิ่งกลับทำให้บรรยากาศแย่กว่าเดิมเพราะมันเหมือนกับแม่ของเธอกำลังกล่าวโทษซิ่วไจ๋ยี่ยังไงก็ไม่รู้
อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวนั้นเพียงแค่มองมืองามระหงที่ยื่นออกมาเฉยๆ เขาไม่ได้สนใจและเดิน
เข้าไปพร้อมกับอุ้มชินเอ๋ออยู่ในมือ
ตอนที่เขาเดินผ่านนั้น เขาก็ได้พูดลอยๆออกมาเบาๆประดุจขนนก
“ก็แค่พูดความจริง”
“แล้วทำไมผมต้องขอบุคณล่ะ ต่อให้ไม่มีเธอผมก็ยังแก้ปัญหาได้อยู่ดี”
หลังจากนั้น เจียงฮ่าวก็เดินกลับไปยังห้องของตน
แม่ของเจียงฮ่าวเองก็ได้รู้สึกราวกับอยากเอาหน้าไปซุกแผ่นดินแทน
“เฮ้อออ เจ้าเด็กนี่ ”
“คุณซิ่ว อย่าไปใส่ใจเรื่องนี้เลยนะ เขายังทำตัวเป็นเด็กไปหน่อยน่ะ”
ซิ่วไจ๋ได้ส่ายหัวไปมา เธอเองก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน เธอเพียงจ้องมองไปยังเจียง
ฮ่าวที่เข้าห้องไปด้วยสายตาประหลาดใจเท่านั้นเอง
ความไม่แยแสของเจียงฮ่าวนี้ได้กระตุ้นความสนใจของเธอในตัวเจียงฮ่าวมากยิ่งขึ้นไปอีก กลับ
คนที่เกิดมาแล้วมีแต่คนสรรเสริญเยินยอแบบเธอนั้น การได้รับความเย็นขาแบบนี้เป็นสิ่งแป
ลกใหม่สำหรับเธอ
วะ
ในตอนนี้ เซียฉินเองที่อยู่ข้างๆก็ได้รีบเข้ามาแก้ตัวให้เจียงฮ่าวแทนในทันที
“ไจ๋ยี่ อย่าไปใสใจเลย คุณเจียงเขาก็เป็นแบบนี้แหล่ะ”
ซิ่วไจ๋ยี่พยักหน้ารับและพากันไปนั่งที่เดิม
เจียงฮ่าวได้ถอดเสื้อคลุมของตนออกและเดินออกมาพร้อมชินเอ๋อไปหาเซียฉิน หลังจากนั้น
เขาก็ได้เข้าครัวในทันที
ตอนแรกเขาว่าจะทำอะหารสักสามอย่าง แต่ดูเหมือนต้องทำเพิ่มชะแล้ว
แล้วเขาควรจะทำอะไรดีล่ะ
“ปึ้ก….ปึ้ก….ปึ้ก….ปึ้ก…. ”
หลังจากเขากำลังคิดอยู่นั้นว่าจะทำอะไรดี เขาก็ได้ยินเสียงเคาะของอะไรบางอย่างที่เป็นจังห
เมื่อเขานั้นหันไปดูรอบๆก็เห็นซิ่วไยี่ที่ในตอนนี้กำลังมองเขาอยู่ที่ประตูครัวด้วยความสนใจ
เจียงฮ่าวมองกลับไปอย่างนิ่งๆพักหนึ่งก่อนที่จะไม่แยแสและเริ่มจัดเตรียมส่วนประกอบใน
ทันที
หาร
เมื่อทุกอย่างถูกจัดเตรียมพร้อมแล้ว พร้อมทั้งน้ำมันที่อยู่ในกระทำก็ร้อนได้ที่ เจียงฮ่าวจึงได้
เทส่วนประกอบทั้งหลายลงไป
ในทันทีนั้นเอง เตรื่องปรุงต่างๆก็หลังไหลเข้าไปโดยไม่มีความลังเลใจแม้แต่น้อย
พร้อมกันนั้นมือข้างหนึ่งเองก็ได้คนไปในหม้อที่อยู่ข้างๆ มือทั้งสองข้างของเจียงฮ่าวนั้นต่างก็
ทำงานของตนร่วมกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ที่ประตูเอง ซิ่วไจยี่ในตอนนี้ยิ่งมองก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปทุกขณะ
ในสายตาของเธอนั้น การขยับของเจียงฮ่าวนั้นราวกับว่าตัวเขานั้นกำลังสนุกอยู่กับการทำอา
ไม่นาน กลิ่นหอมหวนก็ได้ลอยออกไป
กลิ่นนี้ทำให้ซิ่วไจ๋ยี่ที่เป็นนักชิมอาหารต้องกับน้ำลายสอในทันที และถึงแม้เธอนั้นจะได้กินอา
หารมากมายเมื่ออยู่ในภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้าไม่อาจที่จะหยุดแจ็บปากที่ราวกับได้กลืนกินกลิ่นขอ
งอาหารเหล่านี้เอาไว้ได้
ไม่นาน อาหารจานแรกก็ได้เสร็จลง
ชิ่วไจ๋ยื่อดใจไม่ไหวจนต้องเดินเข้ามาข้างใน
เธอมองไปยังกระหล่ำปลีที่เปล่งประกายผสมปนเปไปกับชิ้นเนื้อที่ยังคงสีแดงเอาไว้อยู่ในจาน
และบนเชื้อเนื้อนี้เองก็แทบจะมองเห็นได้เลยว่ามีกลิ่นกำลังรอยโชยขึ้นมา
มันต้องอร่อยอย่างไม่ต้องสงสัย
ชิ่วไจยี่ได้มองไปยังเจียงฮาวที่กำลังเริ่มทำอาหารจานอื่นอยู่ นี่ทำให้ในตอนนี้บังเกิดความรู้สึก
ตกตะลึงขึ้นมในจิตใจ
จากสายตาอันเฉียบคมของเธอนั้นเธอบอกได้ในทันทีอาหารของเจียงฮ่าวเพียงจานเดียวก็
เทียบเท่ากับได้กับอาหารของสุดยอดพ่อครัวได้ทำทั้งชุดอาหาร
นี่ยังไม่รวมกลิ่นหอมที่ลอยวนอยู่เหนืออาหารอย่างไม่ขาดสายนี่อีก
ถึงแม้ว่าซิ่วไจยี่จะยังไม่ได้ลองชิมดู แต่ด้วยประสาทรับรสและกลิ่นที่ยอดเยี่ยมก็รู้ในทันทีว่า
อาหารของเจียงฮ่าวจานนี้เหนือล้ำกว่าที่พ่อครัวของภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้าของเธอทำมากมายนัก
เธอมั่นใจได้ว่า ภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้าของเธอนั้นจะคงอยู่ได้ ตราบใดที่เจียงฮ่าวนั้นไม่คิดที่
จะกลายเป็นพ่อครัวให้ใครจริงๆ