บทที่ 43 ปาฏิหารย์จนน่าสังสัย

ในตอนนี้นักเรียนโดยรอบต่างก็ไปออกันรอบซ่งหว่านเอ๋อในทันที หลังจากได้เห็นผลคะแนนแล้วทำให้ทุกคนต้องตื่นตะลึง

“ว้าว 681 คะแนนแน่ะ”

“โอ้ มาย ก็อดดด เทียบคะแนนกับฉันแล้วนี่ฉันเป็นตัวล้มเหลวของห้องเลยจริงๆ”

“ฮืม อันดับสองเหรอ คะแนนขนาดนี้ยังไม่ได้อันดับหนึ่งอีกเหรอ”

“ไอ้ฉิบหาย 681 คะแนนแต่ยังไม่ได้อันดับหนึ่ง โรงเรียนของพวกเรานั้นมีอัจฉริยะบุคคลที่ก้าวผ่านเทพธิดาหว่านเอ๋อของพวกเราได้ด้วยเหรอเนี่ย”

ทุกคนตกใจเล็กน้อยเมื่อสังเกตถึงข้อนี้ ในใจของทุกคนตอนนี้อดที่จะนึกสงสัยไม่ได้ว่าใครกันที่ช่วงชิงอันดับหนึ่งจากซ่งหว่านเอ๋อ

ในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวที่ได้ยินผลคะแนนของซ่งหว่านเอ๋อก็ได้พูดออกมาอย่างอ่อนโยน

“681 คะแนนเหรอ ดีมากเลยนะนั่น”

คำพูดของเจียงฮ่าวได้กระตุ้นโทสะของนักเรียนคนอื่นที่ได้ยินในทันที ถึงแม้ว่าหน้าตาของพวกเขาในตอนนี้จะดูโง่งมก็ตาม

“ห้ะ 681 คะแนนเนี่ยนะ ดีมาก”

“ไอ้ฉิบหาย ดูเหมือนว่าเพื่อนนักเรียนเจียงฮ่าวคนนี้นี่จะแสร้งแสดงสีหน้าได้เก่งจริงๆเลยแหะ ขนาดยังไม่รู้ว่าตัวเองได้เท่าไหร่ยังมีหน้ามาบอกว่า 681 คะแนน ถือว่าดีมากอีก”

“ฉันละอยากจะเป็นเทพเซียนกลับมาเกิดจริงๆจะได้ฆ่าไอ้เวรนี่ให้พ้นสายตาไปซะ”

เมื่อทุกคนได้ยินน้ำเสียงของเจียงฮ่าวแล้วก็นึกอยากจะจับร่างของเจียงฮ่าวฉีกทิ้งเป็นชิ้นๆในทันที

แม้แต่ซ่งหว่านเอ๋อเองก็ยังต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางนึกสงสัยว่าเจียงฮ่าวทำไมถึงได้มั่นหน้ามากนัก

เป็นช่วงจังหวะนี้เองที่ฉินโชวถือโอกาสเล่นงานโดยมันได้รีบพูดออกมาด้วยน้ำเสียงถากถาง

“ดูเหมือนว่าเจียงฮ่าวของเธอนี่จะได้คะแนนมากกว่าเธอเลยเนอะ ไหนลองชี้ให้ฉันดูหน่อยสิว่านายได้คะแนนสักเท่าไหร่กัน”

ฉินโชวยิ้มเยาะออกมาในขณะจ้องมองไปยังเจียงฮ่าว

นักเรียนคนอื่นๆเองที่ได้ยินก็ได้เลือดขึ้นหน้าขึ้นมาในทันที

“ใช่ใช่ ชี้ให้ดูหน่อยสิว่าคะแนนของแกอยู่ตรงไหน ขอดูหน่อยเหอะว่าคนอย่างแกจะทำได้สักเท่าไหร่”

“ถ้าแกไม่ได้มากกว่า 681 คะแนน ก็อย่าได้มาทำปากดีแบบนี้”

“ใช่แล้ว คนอย่างแกจะทำได้สักเท่าไหร่กัน ถึงมีหน้ามาเยาะเย้ยความสำเร็จของคนอื่นเขา ไม่กลัวตัวเองจะขายหน้าเลยรึไงกัน”

ท่ามกลางการสาบแช่งมากมาย ใบหน้าของเจียงฮ่าวยังคงเรียบเฉยราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงนกเสียงกาที่ไหนทั้งสิ้น

“ฮืมมม อ้อ อยู่นี่เอง”

เจียงฮ่าวพูดออกมาในขณะที่ชี้ไปยังรายการแรกของรายการทั้งหมด

“ไหนไหน ขอดูหน่อยเถอะ”

ฉินโชว ซ่งหว่านเอ๋อ และคนอื่นๆที่ได้ยินได้รีบตรงเข้าไปดูในทันทีโดยไม่สนใจตำแหน่งของกระดาษที่มีรายชื่อของเจียงฮ่าว

“เฮือกกกกกกกกกกกกก”

ทันทีที่เห็นชื่อและคะแนนรวม ทุกคนที่เห็นถึงกับต้องสะดุ้งเฮือก ใบหน้าด้านชาและนิ่งเฉยราวกับปลาที่นอนตายนิ่งอยู่บนแผงขายปลา

ผ่านไปนานพอดูกว่าจะมีเสียงที่ทำลายความเงียบงันนี้ และนี่เองก็เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความโกลาหล

“นี่…ฉันมองไม่ผิดใช่รึเปล่า 747 คะแนนเลยนะ”

“พระเจ้าช่วย หมอนี่ยังเป็นมนุษย์อีกเหรอ”

“ไอ้ฉิบหาย คะแนนรวม 747 คะแนน อันดับหนึ่งชั้นปี อันดับหนึ่งโรงเรียน อันดับหนึ่งในสี่โรงเรียน”

“มันเป็นชื่อเจียงฮ่าวจริงๆเหรอ ไม่ได้พิมผิดใช่รึเปล่า”

เมื่อเห็นผลคะแนนนี้ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

แม้แต่ซ่งหว่านเอ๋อเอง ก็ยังต้องตกตะลึงตามไปด้วย

และนี่เองทำให้เธอนั้นว่าทำไมเจียงฮ่าวถึงกล้าทำเรื่องมากมายก่อนหน้านี้

เธอในตอนนี้ได้หันไปมองเจียงฮ่าวอีกครั้ง เขายังมีสีหน้าที่ปกติดีทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองได้อันดับหนึ่ง แต่อีกทางหนึ่งนั้น ฉินโชว กลับเป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริงมากที่สุด

ดวงตาของมันนั้นแฝงไว้ด้วยความดุร้าย ใบหน้าน่าเกลียดปรากฎออกมาพลางบ่นพึมพำอย่างน่าสมเพช

“นี่ เป็นไปไม่ได้ แหกตา ต้องเป็นเรื่องแหกตาแน่ๆ”

“ใช่ ใช่แล้ว ต้องเป็นปรินท์ใบประกาศคะแนนนี้ผิดแน่ๆ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน ฉันจะไปหาอาจารย์เดี๋ยวนี้”

เมื่อพูดจบ มันได้หันไปเตรียมตัวที่จะวิ่งไปหาอาจารย์

เจียงฮ่าวที่ตาดีได้เห็นว่าฉินโชวกำลังจะออกวิ่ง เขาได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มกว้างต่อหน้าทุกคน

“โอ้ นกน้อยเจอสัตว์ร้ายถึงกับต้องบินหนีเลยเหรอ”

เมื่อสิ้นเสียงเจียงฮ่าว ทุกคนได้หันกลับไปมองยังฉินโชวที่เตรียมจะวิ่งออกไปในทันที

และด้วยภายใต้สายตามากมายในตอนนี้ทำให้ตัวมันนั้นต้องถึงกับชะงักไปทันใด