วันหยุดเจ็ดวันได้จบลงแล้ว และเจี่ยนอีหลิงก็ต้องกลับไปที่โรงเรียน

วันนี้เป็นวันจันทร์

ในเวลานี้โพสต์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในฟอรัมของโรงเรียนมัธยมปลายเชิ่งหัวก็ยังคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเจี่ยนหยุ่นน่าว และผู้ร้ายก็จะเป็นคนอื่นไปไม่ได้นอกจากเจี่ยนอีหลิง

เพราะว่าเจี่ยนอีหลิงไม่ได้ไปโรงเรียนทั้งสัปดาห์ ทุกคนจึงได้เริ่มคาดเดากันว่าเจี่ยนอีหลิงจะถูกไล่ออกจากโรงเรียหรือไม่

[เป็นเวลาเจ็ดวันแล้วนับตั้งแต่เจี่ยนอีหลิงไม่ได้โชว์ตัว ดูเหมือนว่าความเป็นไปได้ที่เธอจะถูกไล่ออกไปจากโรงเรียนนั้นมีเพิ่มขึ้น]

[ถ้าฉันเป็นเธอนะ ฉันคงไม่มีหน้ามาโรงเรียนอีก]

[ไม่มีเว้นแม้แต่พี่ชายของเธอก็ยังทำได้ คนแบบนี้ไม่มีค่าที่จะมีชีวิตอยู่จริงๆ น่าสงสารที่เจี่ยนหยุ่นน่าวเป็นเด็กอัจฉริยะ ฉันยังต้องการที่จะฟังเขาเล่นเปียนโนที่งานศิลปวรรณกรรมของโรงเรียน]

[พวกพี่น้องตระกูลเจี่ยนล้วนมีความโดดเด่น เพียงแต่ฉันไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงถูกเลี้ยงดูมายังไง]

[เป็นความอับอายของตระกูลเจี่ยน เธอเป็นอึหนูที่ให้ข้าวต้มทั้งหม้อเสีย] (น่าจะประมาณ ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง)

ระหว่างทางไปโรงเรียน เจี่ยนอีหลิงนั่งอยู่ที่เบาะหลัง วางโน๊ตบุ๊คลงบนตัก เธอเลื่อนดูข่าวในฟอรัมของโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ ข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้นบนคอมพิวเตอร์

[Dr. FS. จะมีเวลาได้พบกันเมื่อไหร่ พวกเราสนใจในเนื้อหาที่คุณนำเสนอมาก แต่คุณก็ควรจะรู้เช่นกันว่าพวกเราไม่สามารถที่จะเชื่อคุณได้เต็มที่เพียงจากการสื่อสารกันออนไลน์อย่างเดียว]

เจี่ยนอีหลิงพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว [ยังไม่มีเวลาในช่วงนี้ หากมีปัญหาให้ติดต่อทางออนไลน์ไปก่อน ฉันได้ส่งเอกสารที่เกี่ยวข้องไปยัง CNS แล้ว]

ไม่นานนักอีกฝ่ายก็ได้ส่งข้อความมาอีก [CNS จะต้องใช้เวลาถึงสามเดือนในการดำเนินการตรวจสอบและเผยแพร่ นั่นช้าเกินไป ถ้าคุณสามารถพิสูจน์ให้กับพวกเราในทางอื่น คุณก็จะช่วยเราประหยัดเวลาได้มาก]

จะเห็นได้ว่าอีกฝ่ายนั้นดูเหมือนจะมีความกดดัน

ถ้าหากว่าเจี่ยนอีหลิงเป็นอัจฉริยะที่พวกเขาต้องการจริงๆ เช่นนั้นก็จะเป็นการดีกว่าในการติดต่อกับเจี่ยนอีหลิงได้ในทันทีตอนนี้ และจะเป็นการดีที่สุดหากสามารถรับเธอเข้าร่วมทีมได้โดยตรง

เจี่ยนอีหลิงตอบกลับว่า [ขอโทษ ฉันยังมีเรื่องอย่างอื่นที่ต้องจัดการในตอนนี้]

ฝ่ายตรงข้าเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็ส่งข้อความอีกข้อความมาหาเจี่ยนอีหลิง [หากเป็นเช่นนั้นเราก็ติดต่อกันทางออนไลน์ไปก่อนก็แล้วกัน]

อย่างน้อยที่สุดก็ยังมีการติดต่อกันทางออนไลน์อยู่

[ตกลงตามนั้น]

หลังจากที่ตอบกลับเรียบร้อยแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็ปิดคอมพิวเตอร์ เก็บมันไว้ในกระเป๋าของเธอ

คนขับรถพาเจี่ยนอีหลิงไปส่งที่ประตูหน้าโรงเรียน และเธอก็ออกจากรถ

แสงแดดฤดูใบไม้ผลิที่สาดส่องลงมายังร่างของเธอนั้นอบอุ่น เจี่ยนอีหลิงถือกระเป๋านักเรียนเดินเข้าไปข้างใน

ทันทีที่เจี่ยนอีหลิงปรากฏตัวขึ้นที่โรงเรียน เธอก็ได้รับความสนใจจากนักเรียนรอบตัวเธอ

จากเหตุการณ์ที่เธอผลักคนอื่น เจี่ยนอีหลิงจึงกลายเป็นที่รู้จักในนาม “น้องสาวอันตราย” ในโรงเรียนมัธยมปลายเชิ่งหัว

เมื่อเห็นเธอปรากฏกายอีกครั้ง ทุกคนต่างพากันทำตัวแปลกๆ และเป็นบางครั้งคราวที่พวกเขามองดูเจี่ยนอีหลิงหากไม่ใช่เพราะความอยากรู้อยากเห็นก็ต้องเป็นความเป็นศัตรู

โม่ชืออวิ้นก็ลงจากรถโดยสารประจำทางในเวลาเดียวกันเช่นเดียวกัน และเพื่อนร่วมห้องที่อยู่ข้างตัวเธอก็คว้าตัวโม่ชืออวิ้นทันที 

“ชืออวิ้น ชืออวิ้น เจี่ยนอีหลิงกลับมาที่โรงเรียนแล้ว เธอกับเจี่ยนหยุ่นน่าวมีความสัมพันธ์กันดีไม่ใช่เหรอ เธอรู้ไหมว่าทำไมเจี่ยนอีหลิงจึงสามารถกลับมาที่โรงเรียนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่ผลักพี่ชายเธอเองตกบันได หรือว่าตระกูลเจี่ยนไม่ได้สนใจเรื่องนี้”

โม่ชืออวิ้นยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “ฉันขอโทษนะ ฉันไม่รู้เรื่องนี้ แต่ถ้าฉันเป็นคนในตระกูลเจี่ยน ฉันเองก็ต้องการทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็กเช่นเดียวกัน”

หลังจากที่ฟังคำพูดของโม่ชืออวิ้นแล้ว ทุกคนก็พยักหน้า พวกเขารู้สึกว่าคำพูดของเธอนั้นมีเหตุผล

“เธอพูดถูก ฉันก็ได้ยินมาว่าตระกูลเจี่ยนนั้นชื่นชอบเจี่ยนอีหลิงมากกว่าพี่ชายของเธอ ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นความจริง ถึงแม้ว่าเธอจะจงใจทำร้ายพี่ชาย เธอก็ยังสามารถกลับมาที่โรงเรียนได้โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น”