“พี่ลู่?”

 

ฝ่ายตรงข้ามกล่าวด้วยความงุนงง

 

“จางเสี่ยวปัง…”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ

 

ทำไมเขาถึงยังมาเจอไอหมอนี่ในที่เช่นนี้อีก!?

 

แต่หัวเล็กๆ ที่โผล่ออกมาจากภายในเต็นท์นั่นเป็นการการันตีว่าคน ๆ นี้คือจางเสี่ยวปังแน่ๆ

 

หลังจากไอ้ลูกหมานี่พยายามจะโกงเงินเขาครั้งที่แล้ว ลู่หมิงก็ไม่ได้เห็นเขามาสักพัก

 

แต่ลู่หมิงไม่คาดคิดว่าจะมาพบกันที่นี่!

 

และในลักษณะนี้!

 

“นายมาสอบซ่อมหรอ?” ลู่หมิงถามแล้วถอนหายใจ

 

“ใช่”

 

“ตกไปกี่วิชา”

 

“6 วิชา”

 

“โอ้”

 

ลู่หมิงหยุดชั่วคราว เขารู้สึกสงสัยและพูดว่า “เอ่อ…ไม่ใช่ว่าคณะศาสตร์ภาพลวงตามีเรียนแค่ 6 วิชาหรอกหรอ?”

 

“ใช่”

 

จางเสี่ยวปังรู้สึกอายเล็กน้อย

 

อุ๊!

 

ลู่หมิงพูดไม่ออก

 

ไอหมอนี่สอบตกทุกวิชาในหลักสูตรปีแรก!

 

“ทำไมฉันไม่เห็นนายก่อนหน้านี้?”

 

ลู่หมิงรู้สึกสงสัย

 

ตามเหตุตามผลแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่เห็นเต็นท์ของจางเสี่ยวปังโดยสิ้นเชิง ถ้ามันตั้งอยู่ตรงนี้แต่แรก!

 

“เอ่อ”

 

“ผมสร้างภาพลวงตาบดบังวิสัยทัศน์กับเอฟเฟกต์การกันเสียงเล็ดลอดให้กับเต็นท์นี้”

 

จางเสี่ยวปังไอ

 

บดบังวิสัยทัศน์?

 

กันเสียง?

 

ลู่หมิงรู้สึกงงงวยเล็กน้อย มันเป็นเพียงเต็นท์ธรรมดา ทำไมหมอนี่ถึงเพิ่มฟังก์ชันมากมายให้มัน?!

 

ในขณะนั้นเขาเห็นเต็นท์ของจางเสี่ยวปังสั่นเล็กน้อย โดยสัญชาตญาณเขาเหลือบมองไปที่รอยต่อของเต็นท์ ดูเหมือนจะมีร่างผู้หญิงที่ดูบอบบางเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน

 

เดี๋ยวก่อน

 

ปิดวิสัยทัศน์ …

 

กันเสียงเล็ดลอด …

 

“ก่อนหน้านี้อย่าบอกนะว่านาย…”

 

ลู่หมิงช็อค

 

เชี่*ย เอาจริงดิ!?

 

ในขณะที่พวกเด็กปี 1 ยังได้แต่ฝันหวานกันกับสาว 2D ไอหมอนี่แม่*งอยู่ในภาคปฏิบัติกับคนจริง ๆ แล้ว!

 

“ผมเป็นชายชาตรีที่เสร็จกิจได้ถึงวันละ 14 ครั้ง!”

 

จางเสี่ยวปังรู้สึกภูมิใจในตัวเอง

 

14 ครั้ง…

 

ลู่หมิงนับ…14 คูณด้วย 3 เท่ากับ 42

 

จุ๊ๆ

 

เดี๋ยวก่อน

 

จู่ ๆ ลู่หมิงก็นึกถึงเรื่องบางอย่าง

 

“ผีเต็นท์ขย่มนั่นนายเองหรอ?” ลู่หมิงอุทานด้วยความตกใจ

 

“ผมเองพี่ลู่”

 

ส่วนจางเสี่ยวปังก็มองไปยังเต็นท์ของลู่หมิง ซึ่งมันทำให้เขาเข้าใจอะไรบางอย่าง “งั้นผีเต็นท์ที่ขยับเองแบบไร้เสียงคือพี่หรอกหรอ?”

 

“น่ายินดีจริง ๆ ที่เจอพี่ที่นี่”

 

“เหมือนกัน…”

 

การพูดคุยในรอบนี้ดูพิลึกชอบกล…ซึ่งมันทำให้พวกเขาอึดอัดจนต้องหยุดลง

 

“ว่าแต่…”

 

“พี่ลู่ ไว้เราค่อยคุยกันใหม่ได้ไหม”

 

จางเสี่ยวปังรู้สึกหนาวเล็กน้อย

 

ในครานี้จางเสี่ยวปังรู้ดีว่าการฝึกงานจะโหดหินมาก ๆ ดังนั้นเขาจึงเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่เพื่อที่จะมา              ’ปลอบโยน’ รุ่นน้องสาวที่ผิดหวังและได้รับเครดิตให้กับตัวเองในเวลาเดียวกัน

 

เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับลู่หมิงที่นี่

 

“โอเค…”

 

หลังจากคิดสักพักลู่หมิงก็พูดว่า “หลังจากที่กลับไป ฉันวางแผนที่จะสร้างการ์ดใหม่ ฉันกำลังต้องการนักสร้างภาพลวงตา”

 

“ตกลง ๆ”

 

จางเสี่ยวปังตอบรับโดยไม่มีการต่อรองใด ๆ

 

เขาอยากจะกรีดร้อง….พี่ชายคุณรีบออกไปจะได้ไหม!

 

ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ยื่นหัวเข้าและออกจากตะเข็บซิปของเต็นท์

 

มันน่าอายและอึดอัดมาก!

 

“ราคาล่ะ?” ลู่หมิงครุ่นคิด

 

“ฟรี! ด้วยความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของพวกเรา มันฟรีแน่นอน!”

 

จางเสี่ยวปังแทบร้องไห้

 

“ไม่เลว”

 

ลู่หมิงยิ้มและลูบหัวจางเสี่ยวปังราวกับหมาไปทีนึง จากนั้นลู่หมิงก็จากไปอย่างพึงพอใจ

 

เฮอะ เฮอะ

 

คราวที่แล้วทำแสบนักนะ มันต้องโดนซะบ้าง

 

มาดูกันว่าหมอนี่จะกล้ามาลูบคมฉันอีกไหม!

 

***

 

หลังจากจางเสี่ยวปังมา ลู่หมิงก็เปลี่ยนไปที่เหมืองถ้ำอีกแห่งเพื่อเริ่มสร้างการ์ดอีกครั้ง

 

เวลาของเขามีค่ามาก!

 

ตอนนี้ลู่หมิงบรรลุระดับพลังงานที่ 280 แต้มแล้ว มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญที่สุด

 

หวืดดด!

 

หวืดดดด!

 

มีเพียงเสียงลากปากกาเบา ๆ ในเหมืองถ้ำ

 

285…

 

290…

 

…

 

300!

 

ในจังหวะสุดท้ายของการวาดลู่หมิงรู้สึกได้ถึงความสบายใจ

 

สำเร็จ!

 

ในที่สุดระดับพลังงานของเขาก็ถึง 300 แต้ม!

 

ใน 6 วัน!

 

ในที่สุดระดับพลังงานของลู่หมิงก็เพิ่มขึ้นจาก 85 กลายเป็น 300 แต้ม! เขามีคุณสมบัติตามข้อกำหนดขั้นต่ำในการใช้การ์ดวงล้อมกระทิงคลั่ง!

 

ตอนนี้เขาสามารถร่ายมันได้แล้ว!

 

ความสามารถในการต่อสู้ของเขาพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว!

 

หวืดดด!

 

ลู่หมิงหยิบการ์ดทั้งหมดของเขาออกมา

 

การ์ดพลังงานถูกใช้ไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และจำนวนการ์ดวงล้อมกระทิงคลั่งที่มีก็สูงถึงหนึ่งร้อยใบ!

 

ในตอนแรกเขาสามารถสร้างการ์ดวงล้อมกระทิงคลั่งได้เพียงหนึ่งใบในเวลา 1 ชั่วโมง

 

แต่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาสร้างการ์ดอย่างไม่หยุดหย่อนและมันทำให้ความเร็วในการสร้างการ์ดของเขาพัฒนาขึ้นอย่างมาก

 

ใน 6 วันเขาสร้างการ์ดไปทั้งหมด 100 ใบ!

 

ไม่น่าเชื่อ!

 

“ด้วยการ์ดเหล่านี้ ในที่สุดฉันก็มีความสามารถในการต่อสู้ที่พอเอาตัวรอดได้”

 

ลู่หมิงรู้สึกโล่งใจ ในฐานะที่เขาเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องความปลอดภัยเป็นพิเศษ…

ถ้าเขาไม่มีไม้ตายอะไรอยู่ในมือ ลู่หมิงจะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเขาไม่ได้มีอาชีพสายต่อสู้!

 

แต่โชคดีที่นั่นเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว

 

“พลังบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้นแล้ว ซึ่งแปลว่าการ์ดดั้งเดิมก็น่าจะทรงพลังขึ้นเช่นกัน”

 

ลู่หมิงพยายามเรียกการ์ดดั้งเดิมของเขา

 

วูซซซ

 

การ์ดดั้งเดิมลอยอยู่เหนือมือของเขา

 

ในรอบนี้เมื่อเขามองไปที่การ์ดดั้งเดิม เห็นได้ชัดว่ามันให้ความรู้สึกที่ดูแตกต่างไปจากเดิม

 

มีเนื้อสัมผัสมากขึ้น

 

ดูแข็งแรงมากขึ้น

 

นอกจากนี้เขายังสามารถควบคุมมันได้ง่ายขึ้นด้วย!

 

ครึ่งเดือนก่อหน้าเขามีระดับพลังงานเพียง 48 แต้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาถึงขั้นนี้ได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงครึ่งเดือน!

 

แน่นอนว่ามันต้องมีผลกระทบจากการบ่มเพาะอย่างรวดเร็วเช่นนี้

 

ตัวอย่างเช่น…

 

ถ้ำเหมืองด้านหลังลู่หมิง

 

“มันกลายเป็นเหมืองมี่ไร้ประโยชน์ไปแล้ว”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ

 

ถ้ามองจากระยะไกลจะเห็นว่าแร่พลังงานทั้งหมดที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าในถ้ำเหมืองนี้ได้กลายเป็นหินธรรมดาไปหมดแล้ว!

 

ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่ … แต่ทุกอันก็ไม่มีพลังงานเหลืออยู่เลย!

 

“รู้สึกผิดกับพวกรุ่นน้องนิดหน่อยแฮะ”

 

ลู่หมิงเต็มไปด้วยอารมณ์

 

แต่หลังจากนั้นเขาก็ย้ายเต็นท์ไปไว้ในถ้ำเหมืองอีกแห่งและก็ยังดูดซับพลังงานจากแร่ต่อไป

 

………..ไหนว่ารู้สึกผิด!?

 

และเนื่องจากลู่หมิงบรรลุเป้าหมายแล้ว เขาจึงไม่ได้ตั้งใจที่จะฝึกฝนต่อในตอนนี้ ความแตกต่างระหว่างระดับพลังงาน 300 ถึง 400 แต้มนั้นไม่มากนัก ฉะนั้นเขาควรรักษาระดับพลังงานในปัจจุบันไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัย

 

เขาวางแผนที่จะสร้างการ์ดสำรองบางใบเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเหตุฉุกเฉิน

 

เป้าหมายของวันนี้คือการ์ดพลังงาน 100 ใบ!

 

“มา!”

 

ลู่หมิงอยู่ในสภาวะจดจ่อ

 

เขานอนแค่ 4 ถึง 5 ต่อวันแต่เขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

 

จริง ๆ แล้วถ้าไม่ใช่เพราะลู่หมิงกลัวว่าเขาจะตายจากการพักผ่อนไม่เพียงพออีกรอบ เขาอาจจะไม่นอนเลยด้วยซ้ำ! เพราะการนอนหลับในทุก ๆ นาที คือระดับพลังงานที่เขาเสียไป!

 

นั่นทรัพยากรอันเลอค่า!

 

ซึ่ง = เงินจำนวนมาก!

 

หวืดดด!

 

หวืดดดด!

 

ลู่หมิงเข้าสู่โหมดสร้างการ์ดอีกครั้ง

 

…

 

วันถัดไป

 

เหล่านักศึกษาตื่นแต่เช้า

 

พวกเขาดูมีพลังมากขึ้นเนื่องจากวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกงาน หลังจากวันนี้พวกเขาจะได้รับการปลดปล่อย!

 

“ในที่สุดเราก็จะผ่านพ้นการฝึกงานนี่ซะที”

 

“วันสุดท้าย!”

 

“ฉันยอมอดอาหารหนึ่งวันดีกว่ายอมไปขุดแร่บ้า ๆ นั่น”

 

บางคนร่อแร่และมีสภาพราวกับศพ

 

“ฉันน่าจะสามารถแลกอาหารสำหรับบ่มเพาะได้จากคะแนนในตอนนี้”

 

“ฉันด้วย”

 

“อะไรเนี่ย พวกนายเอาจริงหรือ?”

 

นักศึกษาชายบางคนร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ

 

ทุกคนรู้ดีว่าการฝึกงานครั้งนี้มันกะโป*กขนาดไหนและด้วยความทรมาณแบบนี้ การแลกคะแนนไปกับบริการสุดสยิวกิ๊วย่อมเป็นทางเลือกที่น่าดึงดูดมาก!

 

แต่ว่า…

 

“ไม่ล่ะ ฉันขุดแร่ทุกวัน วันละยี่สิบชั่วโมงเพื่ออาหารสำหรับบ่มเพาะและนี่คือสิ่งที่ฉันรอคอย”

 

“ไม่มีใครแลกคะแนนกับบริการเสมือนจริงเลยหรือ?”

 

มีคนถาม

 

“ยังไม่มี”

 

คนเหล่านั้นส่ายหัว

 

แม้พวกเขาจะอยากจนใจแทบขาดแต่ท้ายที่สุดเหตุผลก็ต้องมาก่อน

 

เกมเสมือนจริงนั้นสมจริงหรือไม่?

 

ต้องบอกว่าเหมือนจริงมาก!

 

แต่ทั้งหมดก็ยังเป็นเพียงภาพลวงตา

 

มันแตกต่างจากการ์ดลวงตาเช่น Fruit Ninja ที่สามารถใช้ปรับปรุงความสามารถของตัวเองได้

 

ท้ายที่สุดแล้วการเล่นเกมเสมือนจริงจะไม่ช่วยพัฒนาอะไรพวกเขาเลย ได้แค่ความบันเทิงล้วน ๆ

 

ในทางกลับกันอาหารการบ่มเพาะหนึ่งมื้อนั้นเพียงพอที่จะช่วยปรับปรุงความสามารถของพวกเขาได้เล็กน้อย

 

“รากฐานพลังของฉันแย่เกินไป และอาหารการบ่มเพาะสามารถชดเชยในเรื่องนี้ได้เล็กน้อย”

 

“ฉันก็คิดแบบเดียวกัน”

 

แต่จู่ ๆ ก็มีเรื่องที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจเนื่องจากพื้นเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและเกิดเสียงอึกทึกขึ้น!

 

ปังงงงงง!

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

“ระวัง!”

 

นักศึกษาตะโกนด้วยความตกใจ

 

เนินเขาสั่นสะเทือน และหินบางส่วนก็ถล่มลงมาจากด้านบน

 

อุโมงค์ที่ผ่านการพัฒนาแล้วในถ้ำเหมืองจะได้รับการเสริมแกร่งไว้ทั้งหมด นอกจากนี้ข้างในยังมีหินพลังงานที่แข็งและทนทานจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ภายในอุโมงค์ ทำให้มันปลอดภัยมากกว่าถ้าพวกเขาหลบไปข้างใน

 

ดังนั้นเหล่านักศึกษาจึงพากันไปซ่อนตัวในถ้ำเหมือง

 

ในตอนนั้นเองก็มีเงาดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากข้างบน และปกคลุมทางเข้าทั้งหมดของเหมืองถ้ำ

 

มันปกคลุมท้องฟ้าและแสงแดดทั้งหมด!

 

นั่นก็คือ…

 

ครูเงยหน้าขึ้นและสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาเรียกให้นักศึกษาทุกคนถอยหนี “เร็วเข้ามันอันตรายมาก รีบเข้าไปข้างใน เร็ว!”

 

นักศึกษาทุกคนวิ่งเข้าไปในเหมืองถ้ำอย่างบ้าคลั่ง

 

แกร๊ก!

 

แกร๊ก!

 

เสียงแตกของหินดังก้องอยู่ในทุกมุมของเหมือง

 

เงาดำที่ทำให้ท้องฟ้าและดวงอาทิตย์มืดลงกำลังสั่นไปมา และในที่สุดมันก็ร่วงหล่นลงมา

 

ปังงงง!

 

มีเสียงกระแทกราวกับระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง

 

เงาดำนั้นได้ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

 

ด้วยตาเปล่าจะสามารถเห็นโรงงานและหอพักที่ตั้งอยู่ริมเนินเขาถูกทำลายลงในทันที ถนนหน้าถ้ำเหมืองที่เชื่อมไปยังเชิงเขาก็พังลงเช่นกัน

 

โลกสั่นสะเทือน

 

ถ้ำเหมืองทั้งหมดถูกปิดตาย

 

มันคือ…

 

นักศึกษามองจากระยะไกลและสูดอากาศอันเย็นเยียบทันที เงาดำขนาดใหญ่ที่หล่นลงมานั้นแท้จริงแล้วคือยอดเขา!

 

“มันคือยอดเขา!”

 

มีคนตะโกนด้วยความตกใจ ยอดเขาของเหมืองถล่มลงมาจริงๆ

 

“เป็นไปได้ยังไง?!

 

ทุกคนกลัวจนสติแตก

 

เหมืองถล่ม!

 

อาคารทั้งหมดที่ไหล่เขาต่างเสียหาย!

 

โรงงานและหอพักก็ถูกทำลาย พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพนักงานในโรงงานจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ และดูเหมือนจะมีเพียงผู้ที่หลบเข้ามาในถ้ำเหมืองเท่านั้นที่รอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้