“เกิดอะไรขึ้น?”

 

เหล่านักศึกษาต่างตื่นตระหนก

 

พวกเขาไม่เคยเห็นฉากที่น่าตกใจเช่นนี้มาก่อน แต่ในทางตรงกันข้ามเหล่าอาจารย์กลับสงบลงอย่างรวดเร็ว

 

“เงียบ!”

 

“มันก็แค่แผ่นดินไหว”

 

“ฉันอันมู่เฟิงเป็นอาจารย์ของพวกคุณ เพื่อความปลอดภัยกรุณาทำตามคำสั่งของฉันอย่างเคร่งครัด”

 

“ให้นักศึกษาทั้งหมดจับคู่ 2 คนและดูแลกันเอง ส่วนคนที่มีความสามารถในการป้องกันสูงเตรียมพร้อมรับมือกับอันตรายทุกอย่างเผื่อไว้ตลอดเวลา!”

 

อาจารย์คนหนึ่งตะโกนเสียงดังว่า “ไม่ต้องห่วงทุกคน เหมืองแห่งนี้มีโครงสร้างที่แข็งแกร่งมาก มันจะไม่ถล่มลงมาและเราควรจะได้กลับไปที่วิทยาลัยในคืนนี้”

 

“ตามเวลาที่กำหนดรถบัสควรมาถึงในเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมง และเมื่อพวกเขาติดต่อเราไม่ได้พวกเขาจะส่งคนมาช่วยเราทันที…ในกรณีที่แย่ที่สุด…ก็คงจะมีคนมาช่วยเราภายในคืนวันนี้ ดังนั้นเราต้องสงบสติอารมณ์ เข้าใจไหม? ให้ทุกคนคิดวะว่าเราได้พักผ่อนที่นี่สักสองสามชั่วโมง”

 

อาจารย์อันปลอบทุกคนทำให้ในที่สุดเหล่านักศึกษาที่สติแตกก็กลับมาใจเย็นลง

 

แผ่นดินไหวไม่ใช่ปัญหาใหญ่

 

แต่มันจะวุ่นวายมากหากนักศึกษาเหล่านี้ยังสติแตกกันอยู่

 

“อาจารย์หวังมีใครบาดเจ็บล้มตายบ้างไหม”

 

อาจารย์อันมองอาจารย์อีกคน

 

“ไม่มีใครเป็นอะไรมาก”อาจารย์หวังตอบ

 

“ยอดเขานั้นลอยค้างอยู่เป็นเวลานานก่อนที่จะตกลงมาทำให้ทุกคนหนีจากมันได้ทัน มีคนบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ไม่มีใครตายหรือบาดเจ็บสาหัส”

 

“ฟู่ว โชคดีจริงๆ”

 

อาจารย์อันถอนหายใจอย่างโล่งอก

 

หากชีวิตของนักศึกษาสักคนถูกพรากไป พวกเขาต้องแบกรับความรับผิดชอบในส่วนนี้!

 

“ไม่รู้ว่ายังมีทางออกเหลืออยู่รึเปล่า”

 

อาจารย์อันสำรวจสภาพแวดล้อม ทางเข้าหลักทั้งหมดของเหมืองถล่มลงทำให้ทางออกทั้งหมดถูกปิด

 

นอกจากนี้ภายในเหมืองยังเต็มไปด้วยสัญญาณรบกวนจากแร่พลังงานซึ่งทำให้โทรศัพท์มือถือรับสัญญาณไม่ได้

 

ภายในเหมือง ณ จุดที่พวกเขาอยู่ไม่มีแสงอาทิตย์ลอดเข้ามาให้เห็นเลย มันมีเพียงแสงจากหลอดไฟสลัวๆ

 

จี๊ซซ –

 

จิ๊ซซซ—

 

ทันใดนั้นหลอดไฟก็กะพริบ

 

พรึบบ

 

ทันใดนั้นหลอดไฟก็ดับสนิท…ภายในถ้ำเต็มไปด้วยความมืดมิด

 

“ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย!”นักศึกษาตะโกนด้วยความตกใจอีกครั้ง

 

เกิดความวุ่นวายภายใต้ความมืด ทำให้เหล่านักศึกษาต่างก็ใส่นัวกันมั่วไปหมด

 

“นักเวทย์พลังธาตุอยู่ที่ไหน!”

 

อาจารย์อันตะโกนเสียงดัง “มีนักเวทย์ธาตุแสงไหม”

 

วู้บ!

 

ทันใดนั้นแสงอันงดงามก็ปรากฏขึ้น

 

ในถ้ำกลับสว่างอีกครั้ง

 

ทุกคนมองไปที่แหล่งกำเนิดของแสง

 

พวกเขาต่างรู้สึกทึ่งที่พบว่าแท้จริงแล้วเป็นเด็กวัยรุ่นหัวโล้นคนหนึ่ง

 

เอ่อ…หัวของเขา…

 

สว่างจ้าเหลือเกิน!

 

“เธอคือ?”

 

อาจารย์อันตกใจมาก

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นใครบางคนใช้หัวของตัวเองในการร่ายเวทย์

 

แม้ว่าในทางทฤษฎีเมื่อพลังงานไหลเวียนในร่างกาย ทุกส่วนของมันสามารถใช้ในการร่ายพลังได้ อย่างไรก็ตามโดยทั่วไปแล้วทุกคนมักเลือกใช้มือของพวกเขาเนื่องจากมันมีประสิทธิภาพและควบคุมได้ง่ายกว่า

 

เพราะถ้าใช้มือไม่ว่าจะเป็นการรวบรวมพลังงานหรือสั่งการโจมตีก็ทำได้สะดวกมาก

 

แต่ใช้หัวร่ายเวทย์นี่มัน…

 

พวกเขาไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้มาก่อน!

 

“ผมฉางเหลียง ผมฝึกฝนศาสตร์เวทย์ธาตุแสง”

 

หนุ่มหัวโล้นคนนั้นพูดอย่างอายๆ ว่า “มือทั้งสองข้างของผมได้รับบาดเจ็บทำให้พลังงานไม่สามารถไหลผ่านพวกมันได้ ดังนั้นผมจึงต้องคิดหาวิธีที่จะใช้ส่วนอื่นๆ ของร่างกายเพื่อร่ายเวทย์แทน”

 

“งั้นเธอสร้างแสงนี่ได้นานแค่ไหน?” อาจารย์อันอุทานด้วยความประหลาดใจ

 

“อืม…อัตราการเผาผลาญพลังงานไม่สูงนัก”

 

หลังจากคิดแล้วฉางเหลียงก็พูดขึ้นว่า ”ตราบใดที่ยังมีพลังงานเหลือมันก็จะยังสว่างอยู่เรื่อยๆ”

 

“งั้นต้องรบกวนเธอแล้ว”

 

อาจารย์อันพอใจมาก

 

“ไม่มีปัญหาครับ”

 

ฉางเหลียงรู้สึกยินดีที่เขาได้รับความสนใจ

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เป็นคนสำคัญเหมือนเซเลบบ้าง เพราะปกติแล้วพลังของเขาไม่ค่อยโดดเด่นนัก

 

วูซซ—

 

แสงไฟจางๆ ส่องแสง

 

เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้โลกที่มืดมิดเต็มไปด้วยสว่างไสว

 

…

 

เมื่อมีแสงสว่างควบคู่ไปกับความพยายามของอาจารย์ทั้งสอง ในที่สุดนักศึกษาก็สงบลงอีกครั้ง

 

หลังจากผ่านการทำเหมืองมาก็ทำให้ความสามารถในการทนความลำบากของนักศึกษาสูงขึ้น พวกเขาไม่รู้สึกรังเกียจที่จะต้องนอนรอบนหินแข็งๆ สัก 2-3 ชั่วโมง

 

ในขณะเดียวกันนี้…

 

ลู่หมิงแฝงตัวอยู่ในฝูงชน

 

สายตาของเขาจับจ้องไปที่จุดสำรวจแร่ เขาสงสัยมากว่าการสั่นสะเทือนก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่แผ่นดินไหวจริงนะเหรอ?

 

“พี่ชาย คุณรู้อะไรอีกงั้นหรอ”

 

จู่ๆ เซี่ยหยูก็โผล่ออกมาพร้อมเอามือมาตบไหล่ของลู่หมิงจากด้านหลัง

 

“นายหาฉันเจอในฝูงชนเยอะขนาดนี้ได้ยังไง?”

 

ลู่หมิงเหลือบมองเขา

 

“เพราะคุณเป็นคนที่ดูจะใจเย็นที่สุด”

 

เซี่ยหยูกล่าว ”ในฐานะนักแม่นปืน การมีทักษะการสังเกตที่ยอดเยี่ยมเป็นส่วนหนึ่งของรากฐาน การแสดงออกของคุณบอกผมว่าคุณน่าจะรู้บางสิ่งบางอย่างแน่ๆ”

 

“งั้นนายรู้สึกได้ไหมว่าแผ่นดินไหวมีต้นกำเนิดมาจากไหน” ลู่หมิงก็พูดขึ้น

 

“ให้ฉันลองดู”

 

เซี่ยหยูย่อตัวลงแล้วลูบพื้นเบาๆ เพื่อทดสอบ ”ที่มาของแผ่นดินไหว…ดูเหมือนจะอยู่ลึกลงไปใต้ดิน”

 

เขาชี้ไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง

 

ทิศทางนั้น…เห็นได้ชัดว่าเขากำลังชี้ไปที่จุดสำรวจแร่!

 

“คนงานพวกนั้น…คงจะไม่”

 

ลู่หมิงเล่าเรื่องในคืนนั้นให้เซี่ยหยูฟังอย่างลับๆ

 

“จากที่คุณเล่า ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะกำลังขุดหาอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่แร่พลังงาน”

 

”แต่เนื่องจากเราไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดว่าพวกเขาเป็นต้นเหตุ ต่อให้พูดไปก็คงไม่มีใครเชื่อพวกเรา”

 

“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ” ลู่หมิงยักไหล่

 

เขาอ่อนแอเกินไป เขาเป็นเพียงนักสร้างการ์ดระดับเริ่มต้นขั้นที่ 1

 

มันคงไม่เหมาะที่จะให้เขาเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้นัก

 

แต่ตอนนี้…

 

เหมืองถล่มลงมา และทุกคนก็ถูกขังอยู่ที่นี่

 

ลู่หมิงรู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องทำอะไรสักอย่างกับเรื่องนี้

 

แต่ก็แค่นั้น …

 

ในขณะที่เขาลุกขึ้นก็มีเสียงฝีเท้าที่ดูชุลมุนดังขึ้น ร่างของชายสามคนปรากฎออกจากส่วนลึกของถ้ำ

 

“ข้างใน…มันถล่มลงมา…”

 

ทั้งสามคนพูดด้วยท่าทางหวาดกลัว

 

สามคนนี้…

 

ดวงตาของลู่หมิงหดตัวลงเพราะทั้งสามคนนี้เป็นคนงานที่ทำงานล่วงเวลาในช่วงดึกของคืนนั้น!

 

ต้นเหตุกลับกล้าโผล่หน้าออกมาเอง!

 

เซี่ยหยูมองไปที่ลู่หมิง และเมื่อเห็นการแสดงออกของลู่หมิง เขาก็คว้าธนูจากข้างหลังโดยสัญชาตญาณ เขารวบรวมพลังงานบางส่วนไว้ในมือเพื่อเตรียมรับมือกับเหตุไม่คาดฝัน

 

“พวกคุณเป็นใครกัน?”

 

อาจารย์อันเดินออกมาและพูดว่า ”ผมอันมู่เฟิงเป็นผู้อาจารย์ของนักศึกษาฝึกงานในครั้งนี้”

 

“สวัสดีครับอาจารย์อัน”

 

“ผมฟู่หงหมิง พวกเราคือ…เอ่อ เราเป็นคนงานจากจุดสำรวจสายแร่”

 

จุดสำรวจแร่…

 

อาจารย์อันนึกออกในทันที

 

เขาจำได้แล้ว….ในเวลานั้นเขาได้อธิบายเรื่องนี้ให้กับนักศึกษาคนหนึ่งฟัง เขามองดูคนงานสามคนนี้อย่างใกล้ชิด และปรากฎว่าพวกเขาก็คือคนงานกลุ่มนั้นจริงๆ

 

“ขะ ขอโทษจริงๆ ครับ”

 

ฟู่หงหมิงตื่นตระหนก เขากล่าวต่อว่า ”เราได้รับคำสั่งให้ทำงานล่วงเวลาเพื่อขุดเจาะและสำรวจแร่ แต่เราไม่รู้ว่าทำไมหัวหน้าถึงบังคับให้เราขุดมันจากพื้นที่ตรงนั้นแม้ว่าการทดสอบความปลอดภัยจะไม่ผ่านก็ตาม … หลังจากนั้นเราก็ไม่รู้ว่าไปสัมผัสกับอะไรเข้า…และจู่ๆ ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว”

 

“ถล่ม”

 

“พวกผมทำให้เหมืองทั้งหมดถล่มลงมา…”

 

ฟู่หงหมิงเหมือนอยากจะร้องไห้ แต่กลับไม่มีน้ำตาออกมา

 

“คุณคือคนที่ทำให้เหมืองถล่ม?”

 

อาจารย์อันตะลึง

 

“ผมขอโทษ”

 

ฟู่หงหมิงรู้สึกผิดมากๆ  ”มีเพียงพวกเราสามคนเท่านั้นที่หนีออกมาได้…เพื่อนร่วมงานของผม…คนที่หนีออกมาช้ากว่าพวกเราเล็กน้อย…พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตจากการที่เหมืองถล่ม”

 

ทุกคนนิ่งเงียบ

 

“แม่*ง โรงงานนี้มีแต่ปัญหาและการคอร์รัปชั่นกันหรือยังไง!?”

 

อาจารย์หวังกล่าวอย่างขุ่นเคือง

 

ทุกคนก็รู้สึกแบบนี้เช่นกัน

 

แต่เรื่องแบบนี้…

 

พวกเขาจะตำหนิคนงานได้อย่างไร?

 

พวกเขาเพียงแค่ทำตามคำแนะนำจากหัวหน้าและต้องทำงานล่วงเวลาทุกวัน

 

ปกติคงไม่มีใครอยากให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้น

 

“ไม่เป็นไร”

 

อันมู่เฟิงปลอบใจ ”วิทยาลัยจะส่งคนมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือเราในไม่ช้า คุณสามารถตามเราออกมาได้”

 

“ขอบคุณมากครับ”

 

ฟู่หงหมิงรู้สึกขอบคุณมาก

 

ลู่หมิงเงียบ

 

“คุณคิดอย่างไร?”

 

เซี่ยหยูมองไปที่เขา

 

อืม…เรื่องที่เขาเล่ามาไขข้อสงสัยของลู่หมิงได้ทั้งหมด

 

แม้แต่ลู่หมิงเองก็รู้สึกว่าเขาเข้าใจคนงานเหล่านี้ผิดไป

 

บางทีพวกเขาอาจเป็นเพียงคนงานที่ถูกบังคับให้ทำงานและโดนเอาเปรียบจากเจ้านายที่ขี้โกง

 

แม้มันจะทำให้นิสัยของพวกเขาน่ารังเกียจเพราะดูเป็นพวกอารมณ์ร้าย

 

อย่างไรก็ตาม…

 

ท้ายที่สุดพวกเขาก็ยังเป็นเพียงคนงานธรรมดาๆ

 

“ตอนนี้คุณยังสงสัยพวกเขาอยู่หรือเปล่า” เซี่ยหยูถาม

 

“ใช่”

 

ลู่หมิงไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว

 

“ทำไม?”

 

เซี่ยหยูรู้สึกประหลาดใจ

 

“สัญชาตญาณ!”

 

สายตาของลู่หมิงนั้นดูเฉียบคมและสว่างไสว

 

ภายใต้สถานการณ์ที่เขาไม่สามารถไขกระจ่างความจริงได้ เขาทำได้แค่เพียงเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองเท่านั้น

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำเสียงและท่าทีของคนงานเหล่านี้ในค่ำคืนนั้น …

 

เรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่ทุกคนคิดแน่นอน

 

บางที…

 

พวกเขาอาจจะรู้มานานแล้วว่ามีนักศึกษาเข้าไปในจุดสำรวจแร่โดยบังเอิญ ไม่ก็มีบางคนที่ไม่ปฏิบัติตามกฎและแอบเข้าไปในจุดสำรวจแร่ ดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมเรื่องเล่ามาอย่างดี

 

“ผมจะเชื่อคุณ”

 

เซี่ยหยูยกธนูขึ้น

 

“ทำไม?”

 

ลู่หมิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

 

เขาสงสัยคนเหล่านี้เนื่องจากเขามีโอกาสได้แอบฟังคนงานเหล่านี้ไปแล้ว

 

“สัญชาตญาณ!”

 

เซี่ยหยูยิ้มเบาๆ ”สัญชาตญาณของนักแม่นปืนแม่นยำกว่าที่คุณคิด”

 

ฮิฮิ

 

ทั้งสองมองหน้ากันและยิ้ม

 

ในกรณีนี้พวกเขาต้องคิดหาวิธีจัดการกับสามคนนี้อย่างรวดเร็ว

 

คนพวกนี้ฉลาดมากดังนั้นความสามารถของพวกเขาก็คงจะไม่อ่อนแอเช่นกัน

 

หากพวกเขาถูกเปิดเผยอย่างโจ่งแจ้งอาจเกิดการต่อสู้ขึ้น และนักศึกษาที่อ่อนแอเหล่านี้ก็จะกลายเป็นหมูบนเขียงที่รอการเชือดไปโดยปริยาย

 

จะมีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บนับไม่ถ้วน!

 

“ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะพยายามขุดเจาะอะไรบางอย่าง และได้รับมันมาขณะที่เหมืองถล่ม แต่เรื่องกลับกลายเป็นว่าพวกเขากลับต้องติดอยู่ที่นี่และไม่สามารถออกไปได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม…”

 

“พวกเขาถึงต้องรอหน่วยกู้ภัยกับเรา”

 

“แล้ว…”

 

“ไม่มีแล้ว…”

 

“พวกเขาจะจากไปตั้งแต่ได้ของที่ต้องการแล้ว”

 

“พวกเราจะรอให้หน่วยกู้ภัยของวิทยาลัยช่วยเหลือพวกเรา แล้วออกไปจากที่แห่งนี้อย่างเงียบๆ”

 

“วิธีนี้น่าจะดีกับส่วนรวมที่สุด” เซี่ยหยูวิเคราะห์สถานการณ์อย่างใจเย็น

 

ความคิดของเขาตรงกับที่ลู่หมิงคิดในปัจจุบัน เขาก็คิดว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดเช่นกัน

 

เปิดเผยพวกเขาตอนนี้เลยไหม?

 

ถ้าทำอย่างนั้นสงครามเกิดแน่ๆ!

 

ไอพวกนักศึกษาปี 1 ที่กระจอกราวกับตัวกีกี้นี่ต้องตายเป็นเบือแน่ๆ!

 

“บางที”

 

“เราอาจสามารถเปิดโปงพวกเขาตอนที่วิทยาลัยส่งคนมาช่วยเราได้เช่นกัน” ลู่หมิงตอบ

 

หากเป็นการช่วยเหลือจากวิทยาลัย รองประธานหรือคนที่มีตำแหน่งเทียบเท่าจะมาที่นี่แน่นอนและนั่นคือผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งและทรงพลังอย่างแท้จริง!

 

ในเวลานั้น…

 

คนงานไม่กี่คนเหล่านี้คงเปรียบได้กับไรฝุ่น!

 

การเปิดเผยพวกเขาในเวลานั้นจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

 

“อื้ม” เซี่ยหยูเห็นด้วย

 

ทันใดนั้นฟู่หงหมิงซึ่งอยู่ห่างออกไปก็พูดขึ้นว่า “ดูเหมือนว่าเหมืองถล่มลงมาเพราะมีบางอย่างถูกขุดออกไป ฉันได้ยินเพื่อนร่วมงานของพวกคุณที่หนีไม่พ้นตะโกนว่าอาณาเขตเร้นลับหรืออะไรสักอย่าง…”

 

อะไร?

 

อาจารย์ทั้งสองร้องด้วยความตกใจ

 

นักศึกษาใกล้เคียงที่ได้ยินเขาเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

 

อาณาเขตเร้นลับ?

 

ต้องล้อกันเล่นแน่ๆ!

 

อาณาเขตเร้นลับจะปรากฏตัวขึ้นในสถานที่กากๆ เช่นนี้จริงหรือ!

 

ใช่!

 

มันเป็นไปได้สูงมาก!

 

ไม่งั้นทำไมจู่ๆ เหมืองถึงถล่มลงมากันล่ะ?

 

การปรากฏตัวของอาณาเขตเร้นลับเท่านั้นที่จะทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้!

 

มีแค่อาณาเขตเร้นลับเท่านั้นที่ทำให้ทั้งเหมืองพังทลายลงมาได้!