Divine Card Creator – ตอนที่ 21 กลิ่นคาวเลือด
“ขอบเขตเร้นลับ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้เจอมันที่นี่”
“ฉันเคยอ่านเรื่องแบบนี้จากชีวประวัติการผจญภัยของผู้ยิ่งใหญ่ในหนังสือเรียนเท่านั้น”
“เรากำลังจะอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์!”
“การทำงานหนักเป็นบ้าเป็นหลังของเราไม่ได้ไร้ประโยชน์!”
เหล่านักศึกษาตื่นเต้น
ขอบเขตเร้นลับ …
ลู่หมิงและเซี่ยหยูมองหน้ากันเลิกลั่ก พวกเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ปัญหากำลังจะเกิดแล้ว!
ลู่หมิงเครียด
อาณาเขตเร้นลับคืออะไรน่ะหรอ?
มันคือสุสานโบราณต่างมิติ!
สมัยก่อนเวลาคนรุ่นเก่าไม่สามารถซื้อบ้านได้พวกเขาจะฝ่าฝืนกฎข้อบังคับในการสร้างบ้านในเขตชานเมืองและแอบเข้ามาอยู่อาศัยในถ้ำเพื่อบ่มเพาะพลัง!
หลังจากผ่านไปหลายปี การหล่อเลี้ยงพลังงานก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง และในที่สุดถ้ำเหล่านี้ก็ได้รับการวิวัฒนาการและก่อตัวเป็นอาณาจักรต่างมิติในนามของ – ขอบเขตเร้นลับ!
อาณาเขตเร้นลับบางแห่งเป็นเหมือนสวรรค์ที่มีสมบัติมากมายมหาศาล
ในขณะที่บางแห่งเป็นสุสานโบราณที่เหล่าบรรพบุรุษบางท่านพักผ่อนอย่างสงบสุข
แต่โดยทั่วไปแล้วสถานที่เหล่านี้มักจะเต็มไปด้วยอันตราย
อาณาเขตเร้นลับเหล่านี้อาจเต็มไปด้วยอันตรายจากกับดักต่าง ๆ มากมาย เพราะท้ายที่แล้วมันก็คือที่อยู่อาศัยของผู้บ่มเพาะพลังอยู่ดี
ถ้าเป็นปัจจุบันผู้คนคงจะติดตั้งประตูนิรภัยที่บ้านเพื่อป้องกันอันตรายและการโจรกรรม
งั้นถ้าเป็นสมัยโบราณล่ะ?
บรรพบุรุษเหล่านั้นไม่ได้โง่ขนาดที่จะปล่อยให้ใครเดินเข้าออกบ้านของตนเป็นว่าเล่น
ดังนั้นอาณาเขตเร้นลับจะมีกับดักและค่ายพลังโบราณอยู่ทุกประเภท
อย่างไรก็ตาม…
โดยปกติแล้วอาณาเขตเร้นลับทั้งหมดจะบางอย่างเหมือน ๆ กัน กล่าวคือหลังจากผ่านการสะสมพลังงานมาหลายร้อยปีอาณาเขตเร้นลับจะช่วยให้ผู้ที่เข้าไปมีความเร็วในการบ่มเพาะเร็วกว่าโลกภายนอกถึงหนึ่งร้อยเท่า!
นอกจากนี้สถานที่แห่งนี้ยังอาจจะมีสิ่งสืบทอดของบรรพบุรุษเหล่านั้นด้วย!
บางที…
มรดกเหล่านั้นอาจเปลี่ยนจากวัตถุธรรมดากลายเป็นของวิเศษหลังอยู่ในอาณาเขตเร้นลับมาเป็นเวลานานก็ได้!
ตัวอย่างก็มีให้เห็นในชีวิตที่แล้วของลู่หมิง
แม้แต่ขวดและแจกันธรรมดา ๆ ในสมัยโบราณเมื่อถูกขุดออกมาก็จะถูกนับเป็นสมบัติ!
นอกจากนี้ในเมื่อที่นี่นั้นเต็มไปด้วยพลังงาน สิ่งของที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ก็ควรจะต้องมีค่ามากกว่าเช่นกัน
ดังนั้น…
เมื่อใดก็ตามที่มีคนพบอาณาเขตเร้นลับแห่งใหม่ มันจะสร้างความฮือฮาเป็นอย่างมาก!
เมื่อใดก็ตามที่มีคนพบอาณาเขตเร้นลับใหม่ มันนับเป็นโอกาสทอง!
อาณาเขตเร้นลับ…เป็นสถานที่ที่ผู้ฝึกตนทุกคนใฝ่ฝัน!
อย่างไรก็ตาม…
ลู่หมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เขาเคลือบแคลงถึงเหตุผลที่ฟู่หงหมิงจงใจบอกทุกคนถึงเรื่องอาณาเขตเร้นลับ!
โดยปกติแล้วถ้าฟู่หงหมิงรู้เรื่องสมบัติก็ควรจะเก็บผลประโยชน์ไปแบ่งกันในกลุ่มเล็ก ๆ แต่เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น!
มันหมายความว่ายังไงน่ะเหรอ?
ลู่หมิงและเซี่ยหยูชำเลืองมองกัน พวกเขารู้ว่ามันหมายความว่าฟู่หงหมิงยังไม่ได้รับสิ่งที่เขาต้องการ !!!
พูดง่าย ๆ ก็คือ …
พวกเขายังคงตามหาสมบัติที่พวกเขาต้องการอยู่!
และพวกเขาต้องการจะใช้ประโยชน์จากนักศึกษาเพื่อให้ได้รับมันมา!
นอกจากนี้หลังจากได้รับมันมาแล้ว ก่อนออกจากที่นี่ไปพวกเขาก็อาจจะฆ่านักศึกษาทั้งหมดเพื่อปิดปากอีกด้วย!
ถ้าเป็นอย่างนั้นนี่จะเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
มันมีอาณาเขตเร้นลับจริง ๆ หรือ?
ลู่หมิงยังไม่ปักใจเชื่อ!
“บอกฉันทีว่านี่มันเป็นเพียงภาพลวงตา”
เซี่ยหยูมีสีหน้าเคร่งเครียด
สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่ามีบางอย่างผิดปกติมาก ๆ
“ผมก็หวังว่ามันจะเป็นภาพลวงตาเช่นกัน”
ลู่หมิงถอนหายใจ
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเปลี่ยนแผน
แทนที่จะรอให้คนกลุ่มนี้ฆ่าพวกเขาอย่างลับ ๆ ลู่หมิงควรเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของพวกเขาไปเลยต่างหาก
เมื่อนึกได้เช่นนี้ …
ลู่หมิงจึงถามฟู่หงหมิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล “คุณหนีออกมาได้แค่ 3 คนหรือ?”
“ใช่”
ฟู่หงหมิงมีสีหน้าละอายใจ ”แม้ว่าฉันอยากจะช่วยพวกเขา แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก…เราทำได้เพียงวิ่งต่อไป เราไม่สามารถหยุดได้…”
“ไม่น่าใช่!”
ลู่หมิงส่ายหัว ”สกิลที่ผมฝึกฝนเป็นอย่างแรกคือทักษะที่ช่วยเพิ่มความสามารถด้านประสาทสัมผัส แต่ตอนนี้ผมกลับได้กลิ่นคาวเลือดมาจากตัวพวกคุณ”
“ผมอยากรู้เหลือเกิน…”
ลู่หมิงมองไปที่พวกเขา ”แล้วในเมื่อคุณไม่ได้เข้าไปช่วยคนงานเหล่านั้น ทำไมพวกคุณถึงมีกลิ่นเลือดติดตัวมากมายขนาดนี้?
แม้ว่าคนทั่วไปจะไม่รู้สึกถึงมัน…แต่ผมสัมผัสได้อย่างรุนแรง!”
ฟิ้ววว!
เหมืองเงียบลงในทันที
มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่าน ก่อให้เกิดบรรยากาศเย็นเยือก
อาจารย์ทั้ง 2 คนก็เริ่มตระหนักได้
กลิ่นเลือด…
ความสามารถด้านประสาทสัมผัส …
พวกเขาตื่นตัว และเริ่มคิดว่าหรือมันจะเป็นกับดักของคนพวกนี้?
ทันใดนั้นอาจารย์อันก็มองไปที่คนงานทั้งสามด้วยความสงสัย
แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจออาณาเขตเร้นลับ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คนโง่
พวกเขาจะไม่ถูกหลอกง่ายๆ !
“พวกคุณอธิบายเรื่องนี้ยังไง?”
น้ำเสียงของอาจารย์อันเย็นชา
เขาไม่สามารถบอกได้ว่ามีกลิ่นเลือด แต่เขาเชื่อใจนักศึกษาของเขา!
วิ้วว!
ความเงียบอันน่ากลัวเกิดขึ้นในเหมืองอีกครั้ง
บรรยากาศในเหมืองตึงเครียด และเปรียบเสมือนสงครามที่อาจปะทุได้ทุกเมื่อ
ทุกคนจับจ้องไปที่คนงานและหวังว่าพวกเขาจะให้คำอธิบายในทุก ๆ เรื่องรวมถึงประเด็นเกี่ยวกับอาณาเขตเร้นลับ!
พวกเขาหวังว่ามันจะเป็นอาณาเขตเร้นลับจริง ๆ
และถ้าเป็นเช่นนั้น…
มันจะนับเป็นโอกาสทอง!
มันจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับผู้บ่มเพาะที่อยู่ในระดับต่ำที่อาจได้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขา!
“ผม…”
ฟู่หงหมิงเหมือนจะถูกผลักไปอยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบาก ”ผมต้องพูดจริง ๆ เหรอ”
“พูดมา!”
สีหน้าของอาจารย์อันมืดมน “มิฉะนั้น…”
เขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
“ได้เลย!”
ฟู่หงหมิงกัดฟันและผลักคนงานที่อยู่ข้าง ๆ ไปด้านหน้าซึ่งคนงานคนนี้เป็นคนที่เงียบมาตลอด
”คุณควรบอกพวกเขาด้วยตัวคุณเอง”
“…”
คนงานคนนั้นเดินมาข้างหน้าอย่างเขินอายและโค้งคำนับให้ทุกคน
“ขะ-ขอโทษค่ะ”
เสียง…
???!
ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอเป็นผู้หญิง?
“ฉัน”
คนงานหญิงรู้สึกผิด ”คือว่าฉันมี…ประจำเดือนในช่วงสอง สามวันที่ผ่านมา…ฉันขอโทษด้วยค่ะ”
!!!
ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก
หวืด!
ทันใดนั้นสายตาทุกคนก็จับจ้องไปที่ลู่หมิง
เชี่*ย…ไอหมอนี่คือคนที่มีสกิลด้านประสาทสัมผัส?
กลิ่นเลือดรุนแรง…
แม้ว่ามันจะจริง…แต่แม่*ง!
“เอิ่ม…นี่มัน….”
อาจารย์อันไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
นี่มันอะไรกัน?
จริง ๆ แล้วเขาจะว่าลู่หมิงก็ไม่ได้ เพราะภายใต้สถานการณ์ปกติคงไม่มีใครคิดว่าจะมีผู้หญิงอยู่ท่ามกลางหมู่คนงาน!
เพราะท้ายที่สุดแล้วโรงงานมักจะเลือกผู้ชายมาทำงานเป็นคนงานในเหมืองมากกว่าผู้หญิง
“ผมขอโทษทุกคน ณ ที่นี้อีกครั้ง”
ฟู่หงหมิงอธิบายให้ทุกคนฟัง ”เธอคือน้องสาวของผม ฟู่หงหยวน เราทำงานในเหมืองนี้มาหลายปี ผมสามารถอดทนกับความยากลำบากได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็ตาม แต่ผมไม่อยากให้เกิดอันตรายขึ้นกับน้องสาวของผม ดังนั้นผมจึงมักจะห้ามเธอพูด ผมไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดเช่นนี้…..”
“ไม่เป็นไรครับ เราผิดเอง” อาจารย์อันขอโทษ
”เป็นฝ่ายเราที่คิดมากเกินไปเองครับ”
“ยังมีเรื่องแปลก ๆ อยู่อีก” ลู่หมิงยังคงมีข้อสงสัย
”นอกจากเธอแล้วผมก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดจากคุณสองคนเช่นกัน”
หืม?
ทุกคนตกใจ หรือจะมีอะไรมากกว่านั้นจริง ๆ ?
“โอ้! พี่ชายคุณสองคนมีเลือดออกที่หลังของคุณ
ฟู่หงหยวนเตือน
“มีเลือดหรอ?”
ฟู่หงหมิงหันกลับมา และทุกคนก็สังเกตเห็นว่ามีคราบเลือดออกที่เสื้อของเขา
“อ๊ะ -”
นักศึกษาหญิงบางคนกลัวจนตัวแข็ง
“นี่มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?”
ฟู่หงหมิงเกาหัวของเขา ”ผมอาจถูกก้อนหินที่ตกลงมาขูดตอนที่เราวิ่งเพื่อรักษาชีวิตไว้ เพราะตอนนั้นเราคิดได้แค่ว่าจะหนีออกมาให้ได้ … มันน่ากลัวจริง ๆ”
“เลือดอาจจะไหลออกมาอีกก็ได้”
ฟู่หงหยวนรู้สึกเป็นห่วงพี่ชายของเธอ
ฟู่หงหมิงยิ้มด้วยใบหน้าที่ดูซื่อสัตย์ ”ไม่ต้องกังวล ฉันเป็นพวกหนังหนาน่ะ เดี๋ยวอีกแปปนึงแผลก็คงจะหายไปเอง”
งั้นนี้ก็คงเป็นเหตุผลทั้งหมด
ในที่สุดทุกคนก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
“ผมขอโทษ ผมสร้างปัญหาให้พวกคุณทุกคน”
ฟู่หงหมิงรู้สึกละอาย
“ไม่เป็นไร มันเป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด”
อันมู่เฟิงขอโทษก่อนที่จะกลับมาพูดคุยเกี่ยวกับอาณาเขตเร้นลับอีกครั้ง
“คุณเคยได้ยินอะไรอีกบ้าง”
อาจารย์อันค่อนข้างตื่นเต้น
เขารู้ว่า…
…ด้วยเรื่องของอาณาเขตเร้นลับ…
อาจารย์ทุกคนที่รับผิดชอบภาคสนามครั้งนี้จะได้รับรางวัลใหญ่!
แต่เดิมแม้ว่านักศึกษาจะไม่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเหมืองถล่ม แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาจะต้องรับโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาค้นพบอาณาเขตเร้นลับแล้ว มันจะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขา!
“เอ่อ…”
ฟู่หงหมิงเล่า ”เหมือนว่าในตอนนั้นจะมีคนตะโกนคำ 2 คำขึ้นมาก่อนจะตาย…ฉันคิดว่า…มันน่าจะเป็นรัศมีจันทรากับ เงาจันทรา …”
รัศมีจันทรา?
เงาจันทรา?
อาจารย์อันตื่นเต้น
มันเป็นเรื่องจริง!
มีผู้บ่มเพาะอาวุโสคนหนึ่งที่ใช้ชื่อว่าเงาจันทรา และเมืองชิงหมิงก็เป็นบ้านเกิดของเขา
นอกจากนี้มันยังมีตำนานเล่าว่าเขาเคยมีคฤหาสน์ที่นี่…
เพียงแต่ยังไม่เคยมีใครค้นพบมัน
เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหลังจากผ่านไปหลายปีสถานที่แห่งนั้นจะกลายเป็นเหมืองพลังงาน!
คฤหาสน์ของเงาจันทรา…
…อยู่ในเหมือง!
ไม่น่าแปลกใจเลย…
อาจารย์อันรู้สึกตื่นเต้น
นักศึกษาทุกคนก็ตื่นเต้นเช่นกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ใกล้ชิดกับตำนาน
ลู่หมิงที่เป็นศูนย์กลางของความสนใจในตอนแรก ตอนนี้ถูกละเลยโดยสิ้นเชิง
เขาก้าวกลับไปที่ที่นั่งของเขาท่ามกลางเหล่านักศึกษาอย่างเงียบ ๆ
“นายเห็นมันชัดเจนไหม”
เขามองไปที่เซี่ยหยู
“ใช่”
เซี่ยหยูพยักหน้าเล็กน้อย ”เมื่อทุกคนหันไปสนใจคนงานหญิง คนงานทั้งสองก็ฟันหลังของอีกคนในพริบตา”
โหดเหี้ยมมาก!
ลู่หมิงรู้สึกตึงเครียด
พวกเขาทำร้ายกันเองเพื่อไม่ให้ลู่หมิงสงสัยพวกเขาอีกต่อไป!
ในเมื่อคนงานเหล่านี้ปั้นเรื่องราวของตัวเองขึ้นมาและทุกคนก็ดันเชื่อคำอธิบายของพวกเขา ลู่หมิงจะไปตั้งข้อสงสัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนงานเหล่านี้ได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตามสำหรับลู่หมิง สิ่งนี้ได้ยืนยันความสงสัยของเขาเกี่ยวกับคนงานพวกนี้เรียบร้อยแล้ว!
เขาและเซี่ยหยูมีข้อสงสัยบางอย่างดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า
ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่ไม่กี่คนแล้วที่ยังคงเคลือบแคลงในตัวคนงานเหล่านั้น!
“คุณไปฝึกฝนทักษะด้านประสาทสัมผัสตอนไหนกันรุ่นพี่?”
เซี่ยหยูมีข้อสงสัยบางอย่าง
จากความทรงจำของเขาลู่หมิงเป็นนักสร้างการ์ด และมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการพัฒนาประสาทสัมผัสแม้แต่นิดเดียวเลย
ไม่มี!
“เอ่อ จริง ๆ ฉันก็ไม่เคยฝึกมันหรอกแค่พูดสุ่ม ๆ แล้วนัวไปก่อน”ลู่หมิงตอบ
เซี่ยหยู: “งั้นดูเหมือนว่าเราคงจะไม่มีทางอื่น”
เซี่ยหยูรู้สึกช่วยไม่ได้
ศัตรูนั้นแข็งแกร่งและเจ้าเล่ห์
แม้ว่าพวกเขาจะต้องการที่จะสู้แบบตัวต่อตัว แต่ศัตรูก็คงไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้! แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มสงครามขึ้น แต่พวกเขาก็คงจะถูกอาจารย์หยุด และเมื่อถึงตอนนั้นมันจะยิ่งลำบากในการดำเนินแผนการใด ๆ ก็ตาม
ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงสามารถใช้ได้เพียงวิธีที่โง่ที่สุดเท่านั้น – รอจนกว่าศัตรูจะเปิดเผยตัวก่อนที่พวกเขาจะทำอะไร
“ขอคิดก่อนนะ…”
“บางทีฉันอาจจะมีวิธีที่ดีกว่านี้”
“ขอเวลาแปปนึง”
ลู่หมิงยังมีไม้ตายขั้นเทพของเขาอยู่! ดังนั้นบางทีมันอาจมีทางออกที่ดีกว่านี้
เพราะฉะนั้น…
เขาเดินเข้าไปในทะเลแห่งจิตสำนึกและพบว่าไม้ตายของเขากำลังกัดแทะการ์ดดั้งเดิมของเขาอย่างเอร็ดอร่อย
“พี่แมวค้าบ?”
ลู่หมิงถามอย่างระมัดระวัง
แมวดำเหลือบมองไปที่ลู่หมิง ก่อนที่มันจะก้มหัวลงเพื่อแทะการ์ดต่ออย่างไม่สนใจใยดี
“พี่แมว”
ลู่หมิงกล่าวว่า ”ถึงเวลาที่พี่ต้องจ่ายหนี้ก่อนแรกแล้ว!”
แมวดำ: “???”
“เฮ้เฮ้”
ลู่หมิงไอ ”พี่แมว ตอนนี้พี่ยืมร่างกายผมเป็นบ้านอาศัยอยู่ แล้วเมื่อเจ้าบ้านตกอยู่ในอันตราย พี่ก็ต้องยินดีที่จะช่วยไม่ใช่หรอ?”
แมวดำ: “…”
“ไม่เข้าใจหรือ”
ลู่หมิงเกาหัวพยายามอธิบาย ”ผมกำลังพูดถึงการอยู่ด้วยกันอย่างเกื้อกูลไง! …พี่แมวน่าจะให้ผมยืมพลังงานของพี่สักนิ๊ดนึง…แล้วสักวันผมอาจจะมีพลังพอที่จะปลดผนึกบนตัวพี่ก็ได้นะ?
“…”
แมวดำมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
“ไม่เอาหรือ?”
ลู่หมิงรู้สึกผิดหวังมาก เขาถอนหายใจแล้วบ่น ”งั้นนายจะมีประโยชน์อะไรอีก…”
“ปัง!”
แมวดำตบอุ้งเท้าของมันและลู่หมิงก็ถูกผลักลอยละลิ่วออกจากทะเลแห่งจิตสำนึกของเขา
แม้เขาจะพยายามแต่ก็กลับเข้าไปข้างในไม่ได้อีก….
จิตสำนึกของเขาคลายตัวออก
ลู่หมิงถูกบังคับให้กลับสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง
“แล้วไม้ตายของคุณล่ะ”
เซี่ยหยูกำลังรอคำตอบจากลู่หมิง
“มันจากเราไปตลอดกาลแล้ว….”
ลู่หมิงถอนหายใจ
เซี่ยหยู: ”…”
อ้าว แล้วตอนแรกยังดูมั่นใจอยู่เลยนี่หว่า!
คอมเม้นต์