ตอนที่ 35 ลู่หมิงนักล่อลวง

 

ย่านใจกลางเมือง

 

ลู่หมิงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า

 

เหตุการณ์เมื่อวานไม่ได้ส่งผลกระทบใด ๆ กับเขาเลยแม้แต่น้อย

 

ในชีวิตก่อนตอนที่เขาทํางานเป็นโปรแกรมเมอร์ เขาได้เห็นฉากเหล่านี้มานับครั้งไม่ถ้วน

 

มีคนจํานวนมากที่แฮกเกมหรือซื้อเกมเถื่อนมาแล้วก็บ่นว่าเกม “ขยะ” ด้วยความโกรธ… หรือไม่ก็ไปอ่านิยายละเมิดลิขสิทธิ์ฟรีๆ แล้วดันมาวิจารณ์บนเว็บไซต์ของนิยายต้นฉบับ

 

ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยกับปฏิกิริยาแบบนี้ ไม่มีใครรู้ว่าทําไมคนประเภทนี้ถึงแพร่กระจายไปทั่วดั่งไวรัส COVID

 

ล่หมิงคิดถึงเรื่องนี้ก่อนที่จะเปิดประตูออกมา

 

ตอนนั้นเอง

 

แก๊ก!

 

ลู่หมิงผลักประตูนิภัยหน้าบ้านของตนออกไป

 

เขากลับพบสาวน้อยคนหนึ่งนั่งยองๆ อยู่ ดูเหมือนเธอจะอายุประมาณ 11-12 ปี เธอสวมชุดนักเรียน และมัดผมเป็นหางม้าสองข้าง เธอจ้องมองเขาด้วยดวงตากลมโตพร้อมร้องไห้ทั้งน้ําตา

 

ดูเหมือนจะมีป้ายแขวนอยู่ตรงหน้าของเธอด้วย!

 

” เด็กน้อย?”

 

ลู่หมิงมองไปที่เธอและรู้สึกงุนงง ” เธอมาซื้อการ์ดหรอ?”

 

เด็กสาวมองไปที่ลู่หมิง เธอส่ายหน้าและถอนหายใจพร้อมทั้งชี้ไปที่ป้าย

 

“ห้ะ?”

 

ลู่หมิงมองเข้าไปใกล้ ๆ และตกตะลึงไปทันที

 

“เจ้าของร้านที่เคารพสวัสดีครับ ผมคือฮีโร่เจียงที่ก่อปัญหาที่ร้านของคุณเมื่อวานนี้ หลังจากที่ผมกลับบ้านผมก็สํานึกผิดของตนผมต้องขอโทษอย่างสุดซึ้งสําหรับปัญหาเมื่อวานนี้ น่าเสียดายที่ ครอบครัวของผมยากจนและไม่มีอะไรที่จะสามารถชดเชยให้คุณ ได้ ดังนั้นหลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผมจึงตัดสินใจยกลูกสาวให้คุณเป็นการชําระหนี้”

 

– ด้วยความรู้สึกผิดอย่างสูง ฮีโร่เจียง

 

ลู่หมิงถึงกับเหวอไปเลย

 

เชียอะไรวะเนี่ย!

 

ฮีโร่เจียงตูดแกสิ ขายลูกสาวเอาหน้ารอดอย่างงี้เฉยเลย!

 

สํานึกผิด? ผิดกะตื่นะสิ!

 

เมื่อวานนี้เขาก็รู้สึกทะแม่งๆ อยู่แล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ หรือว่าไอฮีโร่เจียงนั่นวางแผนชั่วร้ายแบบนี้แต่แรกแล้ว?

 

ลู่หมิงโกรธเล็กน้อย

 

ตรงหน้าเขา ป้ายที่แขวนอยู่บนตัวเด็กสาวนั้นเขียนคํา 5 พยางค์เอาไว้ ยกให้เป็นอีหนู

 

นี่มันบ้าไปแล้ว!

 

“เอ่ออ…สาวน้อย”

 

ลู่หมิงย่อตัวลงพร้อมทําหน้าจริงจัง “ฉันไม่ต้องการค่าเสียหายอีกต่อไปแล้ว ขอให้คุณพ่อมาพาเธอกลับไปได้เลยนะคะ เธอไม่ควรมาอยู่ในที่แบบนี้รู้มั้ย?”

 

เด็กสาวมองเขาอย่างเย็นชาแล้วพลิกป้ายไปอีกด้าน

 

บนป้าย

 

มีตั๋วเครื่องบินสองใบแปะอยู่

 

เป็นเที่ยวบิน 6 โมงเช้าไปยังเมืองเทียนดู

 

“สวัสดีอีกครั้งคร้าบ พอดีฮีโร่คนนี้จะต้องออกจากเมืองเพื่อไป ทํางานหาเงินมาใช้หนี้คุณ ดังนั้นถ้าคุณอยากเตะกันลูกสาวของฉัน ออกไปจากบ้านเพราะความซุ่มซ่ามก็ทิ้งเธอลงบนถนนได้เลย ฉัน เดาว่าเธอคงจะเอาตัวรอดได้”

 

– ฮีโร่เจียงผู้สํานึกผิด”

 

ลู่หมิงตัวแข็งไปหมด

 

เขา…

 

ไปแล้ว?!

 

ทิ้งไว้กลางถนน!? ต้องล้อกันเล่นแน่ๆ?

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่หมิงต้องมาเจอกับเรื่องที่น่าเศร้าใจอย่างนี้?

 

สิบนาทีต่อมา

 

ภายในร้าน ลู่หมิงและสาวน้อยได้แต่จ้องหน้ากันไปมา

 

ลู่หมิงไม่มีทางเลือกอื่น เขาไม่สามารถทิ้งเธอไว้ข้างถนนได้ จริงๆ เขาทําได้เพียงแค่รับเธอมาก่อนและใช้งานเธอ

 

อ่า….อย่าคิดไปไกล เขาแค่จะฝากเธอทํางานบ้านเท่านั้น

 

“เธอชื่ออะไรหรอ?” ลู่หมิงถาม

 

“เสี่ยวไป”

 

เด็กสาวยกมือขึ้น

 

“แล้วชื่อจริงล่ะ?” ลู่หมิงถาม

 

“เจียงเยวไป” เสี่ยวไปกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง

 

” เป็นชื่อที่ดี”

 

ลู่หมิงอุทาน แม้ว่าสมองของพ่อเด็กคนนี้อาจจะไม่ปกติ แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็ตั้งชื่อลูกสาวได้ดีทีเดียว ไม่แน่ว่าอาจจะแม่ที่ตั้งให้ก ระมัง?

 

“พ่อของเธอพูดอะไรบ้างก่อนเขาจะส่งเธอมาที่นี่” ลู่หมิงถาม

 

“เพื่อใช้หนี้ของเขา” เสี่ยวไปตอบ ”เขาขอให้ฉันเชื่อฟังคุณ”

 

“นั่นคือทั้งหมดที่เขาพูด?”

 

“ใช่ ไม่มีอะไรอีกแล้ว”

 

“เขาขอให้คุณเชื่อฟังทุกคําพูดของฉันไหม”

 

รใช้

 

“ทุกอย่าง?”

 

ลู่หมิงพยายามระงับความปั่นป่วนในใจของเขา

ใจเย็น ๆ !

 

เขาต้องใจเย็น ๆ ก่อน!

 

“ขอฉันถามอะไรหน่อย”

 

ลู่หมิงพูดด้วยเสียงต่ํา “พ่อของเธอ…. เขาเก็บเธอมาจากข้างถนนรึเปล่าเนี่ย?”

 

เด็กสาวคนนี้ค่อนข้างน่ารักและมีเสน่ห์ มองเพียงแวบเดียวก็บอกได้ว่าเธอไม่ใช่เด็กจากครอบครัวธรรมดา ชายปัญญาอ่อนที่ สร้างปัญหาเมื่อวานนี้ให้กําเนิดสาวน้อยที่น่ารักเช่นนี้ได้ยังไงนะ!

 

หลังจากครุ่นคิดอย่างจริงจัง เสี่ยวไปก็ถอนหายใจ ” ฉันก็เคยคิดอยู่เหมือนกัน แต่เขาน่าจะเป็นพ่อแท้ๆ ของฉันนะ”

 

อา – เอาล่ะ

 

ลู่หมิงทําได้แค่ยอมแพ้

 

อย่างไรก็ตาม

 

ชายคนนั้นพยายามทําอะไรกันแน่ เขาถึงกับส่งลูกสาวของตน

 

มาที่นี่?

 

สมองของลู่หมิงไม่สามารถประมวลผลเรื่องนี้ออกมาได้

 

หรือเขากําลังโดนศัตรูคู่อาฆาตไล่ล่า? เห็นได้ชัดว่าสาวน้อยคนนี้ยังเด็กมาก มันคงจะดีมากถ้าเธออายุมากกว่านี้ประมาณ 2-3 ปี

อื่ม…ช่ายยยย

 

TL: FBI open up!

 

ลู่หมิงเผลอละเมอยิ้มน้ําลายยืดไปเล็กน้อย

 

โอ๊ะ ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย?

 

“อ่า ฉันไม่ควรวอกแวกไปเรื่องนั้น” ลู่หมิงพูดกับตัวเอง ขณะที่เด็กสาวมองเขาด้วยสายตาแบบอิหยังวะ

 

อย่างไรก็ตามเขามั่นใจมากในเรื่องหนึ่ง คือคราวนี้เขาถูกหลอกใช้แล้ว! แต่เรื่องที่ว่าอีกฝ่ายมีแรงจูงใจอะไร? หรือว่าเขาพยายามทําอะไรกันแน่? ลู่หมิงไม่รู้เลย

 

โทรแจ้งตํารวจ?

 

จริงๆ นั่นก็เป็นทางเลือกที่ดี แต่ก่อนอื่นลู่หมิงต้องหาคนบงการให้ได้วะก่อน มิฉะนั้นหลังจากไล่เสี่ยวไป ออกไปอาจจะมี เสี่ยวหลี, เสี่ยวขุ่ย, เสี่ยวเยว่ยกมาอีกเป็นขโยงก็ได้ แล้วพอถึงตอนนั้นชื่อเสียงของเขาคงวินาศสันตะโรกันหมดพอดี!

 

เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ฉันอาจจะอดใจไม่ไหวก็ได้?

 

แค่กๆๆ

 

ลู่หมิงแวบไปคิดอีกครั้ง

 

แหะๆ

 

เขามองไปที่เด็กสาวและยิ้ม ”เสี่ยวไป เธอจะเลือกอาชีพผู้บ่มเพาะอันไหน”

 

“ฉันยังไม่แน่ใจ”

 

เสี่ยวไปส่ายหัว

 

การเลือกอาชีพเป็นเรื่องที่สําคัญและจริงจังมาก หากเลือกอย่างไม่ระมัดระวังมันก็จะส่งผลต่อไปตลอดทั้งชีวิตของคนๆ นั้น

 

เธอยังตัดสินใจไม่ถูกหรอ?

 

อะฮ่า!

 

ลู่หมิงยิ้มอย่างมีความสุข

 

“เธอสนใจจะเป็นนักสร้างการ์ดไหม”

 

ลู่หมิงเผยรอยยิ้มราวกับปะป้ากําลังหลอกล่อลูกสาวไปแปรงฟัน

 

“ฉันไม่ต้องการ”

 

เสี่ยวไปกล่าวโดยไม่ใช้เวลาคิดแม้แต่นิดเดียว

 

“ทําไมล่ะ?” รอยยิ้มของเขาเที่ยวลงไปทันที

 

ลู่หมิงช็อค

 

เขาล้มเหลวตั้งแต่ก่อนจะเริ่มล่อลวงเธอด้วยซ้ํา?

 

“ พวกเขาไม่เท่

 

แถมยังอ้วนเกินไป

 

แล้วก็น่าเบื่ออีกด้วย”

 

เสียวไปตอบอย่างจริงจัง

 

“เหอะๆ สาวน้อยเธอคิดผิดแล้ว”

 

ถ้านี่เป็นชาติที่แล้วเธออาจจะพูดถูก!

 

เป็นนักสร้างการ์ดไม่ดีตรงไหนกัน?

 

นักสร้างการ์ดไม่ได้ไปปล้นกับข้าวบ้านเธอซะหน่อย ทําไมถึงเหมารวมว่าพวกเขามักจะไม่เท่ อ้วน และน่าเบื่อกัน?

 

“อะฮ่า”

 

ลู่หมิงยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้ง

 

ไม่เป็นไร!

เธอไม่ชอบก็ไม่เป็นไร มันคงจะเร้าใจกว่ามากถ้าเขาได้บังคับเธอ

 

“มามะ เสี่ยวไป”

 

ลู่หมิงพาเสียวไปไปที่เคาน์เตอร์ ” พ่อของเธอ ขอให้เธอทํางานที่นี่เพื่อชดใช้หนี้ของเขาใช่ไหม”

 

“ใช่!”

 

เสี่ยวไปพยักหน้า

 

“อึมดีมาก งั้นเธอมาวาดเส้นบนการ์ดพลังงานใบนี้”

 

ลู่หมิงยิ้มหวาน “นี่เป็นงานพื้นฐานในร้านการ์ดทั่วไป”

 

“แต่หนูทําไม่เป็น” เธอพูดอย่างห่อเหี่ยว

 

ลู่หมิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “ไม่เป็นไร งั้นเรามาเปลี่ยนงานกันเถอะ มีงานพื้นฐานอย่างอื่นในร้านการ์ดอีกมากมายอาทิ เช่น ประกอบชิ้นส่วนการ์ดเข้าด้วยกัน!”

 

เขาหยิบชิ้นส่วนการ์ดออกมา

 

หลังจากนั้นเขาก็ตัดมันอย่างระมัดระวังและวางชิ้นส่วนการ์ดลงในการ์ดเปล่าอย่างเบามือ

 

แน่นอน

 

หลังจากนี้เขาจะต้องวาดเส้นลงบนการ์ดเปล่าโดยการใส่พลังงานลงไป

 

“เธอเข้าใจรึยัง?” ลู่หมิงกล่าว

 

เสี่ยวไปส่ายหัว

 

ถ้ามองโดยผิวเผินงานนี้อาจจะดูเหมือนง่าย แต่หัวใจหลักคือต้องเข้าใจหลักการของการวาดเส้น!

 

เพราะยังไงคนที่ลงมือก็ต้องวาดมันออกมาอยู่ดี!

 

ซึ่งเป็นงานที่นักสร้างการ์ดทุกคนต้องรับผิดชอบ

“อันนี้เธอก็ทําไม่เป็นหรอ?”

 

ลู่หมิงผิดหวังมาก

 

เขาถอนหายใจพร้อมคิดในใจว่า “งั้นเธอจะมีอะไรโยชน์อะไรล่ะ?”

 

เชี่ย เขาเผลอพูดมันออกมา!

 

“ฉันช่วยขายการ์ดได้!” เสี่ยวไปกล่าวด้วยท่าทางไม่ยินยอม

 

“แค่กๆ”

 

ลู่หมิงพลางก้มหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและดาวน์โหลดรูปภาพจากอินเทอร์เน็ตให้เสี่ยวไปู่ดู ” เธอจําสิ่งนี้ได้ ไหม? มันเรียกว่าเครื่องจําหน่ายการ์ดอัตโนมัติ ตราบใดที่เธอสแกน เพื่อจ่ายเงินการ์ดจะเด้งออกมาอัตโนมัติ ด้วยเหตุนี้ร้านเล็ก ๆ อย่างเราจึงไม่จําเป็นต้องมีพนักงานขายเลยสักคน”

 

“แต่ตอนนี้ร้านของคุณยังไม่มีมันไม่ใช่หรอ?”

 

เสี่ยวไปรู้สึกงุนงง

 

“เรากําลังจะมี” ลู่หมิงกล่าวอย่างจริงจัง ” เมื่อฉันร่ํารวยฉันจะซื้ออย่างแน่นอน”

 

เสี่ยวไปมองเขาแบบอื่นๆ

 

“ก็ใช่ไง”

 

“ประเด็นหลักคือตอนนี้คุณยังไม่มีมันไง”

 

ลู่หมิงไออีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นพนักงานขายหรือตู้หยอดเหรียญฉันก็ไม่ต้องการทั้งนั้น ตอนนี้สิ่งเดียวที่ขาดในร้านของฉันคือนักสร้างการ์ด!”

 

“ดังนั้น

 

เสี่ยวไปเธอจะเรียนวิธีสร้างการ์ดมั้ย?”

 

ลู่หมิงยกยิ้มราวกับนักต้มตุ้นกําลังปล้นเหยื่อ

 

“ไม่”

 

เสี่ยวไปส่ายหัว

“งั้นเธอคิดว่าอาชีพไหนดูเจ๋งที่สุดล่ะ” ลู่หมิงถามอย่างช่วยไม่ได้

 

“นักดาบ!”

 

ดวงตาของนางสาวเสี่ยวไปเต็มไปด้วยความหวัง

 

“นักสร้างการ์ดก็สามารถเป็นนักดาบได้เช่นกัน!”

 

ลู่หมิงพยายามแถอย่างสุดความสามารถ “เธอลองนึกดูดีๆสินักสร้างการ์ดน่ะสามารถผนึกได้ทุกอย่างเลยนะ พวกเราผนึกได้กระทั่งสกิลของนักดาบเลยทีเดียว!”

 

“ดูนี่นะ”

 

ลู่หมิงค้นหาการ์ดจากกอง

 

“อืมม…นักดาบสําหรับสาวน้อยเสี่ยวไป อยู่ไหนนะ”

 

“นี่ไง สกิลนักดาบอันนี้มาจากทางตะวันออกของประเทศ…

 

อันนี้มาจากทางตะวันตก …

 

ส่วนนี่มาจากทางเหนือ …

 

ดูสิพวกเรานักสร้างการ์ดผนึกสกิลได้ทั้งหมดไม่ว่าจะมาจากสารทิศใดก็ตาม!

 

ในเมื่อเธอยังไม่แน่ใจนัก ทําไมไม่มาเป็นนักสร้างการ์ดล่ะ มันเป็นอาชีพที่ยืดหยุ่นและมีความสามารถหลากหลายมากเลยนะ มันทําให้เธอสามารถใช้งานสกิลได้จากทุกอาชีพ!” ลู่หมิงกล่าว

 

“จริงเหรอ?”

 

เสี่ยวไปเริ่มถูกล่อลวง

 

“แน่นอน”

 

ลู่หมิงโบกไม้โบกมือ ” หากเธอต้องการที่จะเป็นนักดาบ ในอนาคตเธอก็แค่ผนึกความสามารถของนักดาบที่ชอบไปใช้งาน! แถม ปกติแล้วมรดกสําหรับนักดาบส่วนใหญ่มักจะถูกผนึกอยู่ในการ์ด งนั้น

 

นอกจากนี้นักสร้างการ์ดยังสามารถปิดผนึกได้แม้กระทั่งนิกายๆ หนึ่งถ้าเขาแข็งแกร่งพอ!

 

ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูในเนตสิ”

 

เธอจะเห็นว่ามรดกสายดาบทั้งหมดอยู่ในรูปแบบ การ์ดทั้งนั้นทําให้ในฐานะนักสร้างการ์ดเธอจะมีตัวเลือกที่กว้างขวางและมีอิสระมากๆ!”

 

“ว้าว”

 

ดวงตาของสาวเสี่ยวไป์สว่างขึ้น

 

“เธออยากจะเป็นนักสร้างการ์ดรียัง?”

 

“อื้อ ฉันอยากเป็นแล้ว!”

 

สมบูรณ์แบบ!

 

ลู่หมิงดีใจและเขาก็ยิ้ม

 

ฉันจะสอนวิธีควบแน่นการ์ดดั้งเดิมให้เธอ

 

ตั้งสมาธิแล้วพยายามควบแน่นการ์ดดั้งเดิมตามขั้นตอนของหนังสือเล่มนี้”

 

ลู่หมิงพาเด็กสาวไปนั่งที่มุมหนึ่ง

 

ทั้งวันลู่หมิงเอาแต่จ้องไปทางหน้าร้าน

 

ชายคนนั้น….

 

ไม่ปรากฏออกมาจริงๆ เดะ?!

 

ตอนแรกเขาคิดว่าถ้าเขาหลอกเสี่ยวไปแบบนี้ไอบ้าเจียงนั่นจะปรากฏตัว! เพราะอย่างไรก็ตามการเลือกอาชีพเป็นจุดสําคัญที่สุดของชีวิตคนๆ นึงเลยนะ?

 

หรือว่าไอบ้าเจียงนั่นจะไว้ใจเขาจริงๆ?

 

เขาจะทิ้งเธอไว้ที่นี่จริงๆ เรอะ?

 

ท้องฟ้าค่อยๆ มีดลง

 

กลางวันได้ผ่านไปและเด็กสาวก็ยังคงศึกษามันอย่างจริงจัง

 

จนถึงบัดนี้

 

ก็ยังไม่มีใครมา

 

ดูเหมือนว่าเขาจะทิ้งลูกสาวของเขาไว้ที่นี่จริงๆ !

 

นั่นหมายความว่า…

 

ใจเย็นๆ!

 

ใจเย็นๆ!

 

ลู่หมิงกําลังสวดมนต์สงบสติอยู่ในใจ… “ฉันเป็นคนดี มีความยุติธรรมความซื่อสัตย์ ทั้งยังเป็นมิตรกับเด็กๆ”

 

และตอนนั้นเองเสี่ยวไปก็เดินเข้ามา

 

“อืมม…”

 

เสี่ยวไปรู้สึกงงงวย “ฉันควบแน่นการ์ดดั้งเดิมแล้ว ต้องทํายังไงต่ออะ?”

 

รูซซซ –

 

การ์ดดั้งเดิมที่ส่องแสงจาง ๆ ปรากฏขึ้นในมือของเธอ

 

เชี่ย!

 

เธอใช้เวลาแค่วันเดียวเนี่ยนะ?!