ข่าวใหญ่ที่สุดในโลกอสูรเทพ หลงซินเยว่ที่โคมวิญญาณดับไปแล้วกลับมามีชีวิต อีกทั้งกำลังจะเข้าร่วมพิธีมงคลกับจ้านเฟิงหลิงจากสกุลจ้าน ในอีก 10 วันข้างหน้า

“นังหนู ทำไมเจ้าดูไม่มีความสุขเลย” หลงจิ่งหลินออกมาเดินเล่น ก็พบว่าหลานสาวของเขาดูซึมไป

“ใช่ ข้าอุตส่าห์ได้เป็นลูกที่มีโอกาสได้จัดงานแต่งงานของพ่อแม่ แต่กลับไม่ให้ข้าเข้าไปยุ่ง เห้อ” หลิวหลีบ่นออกมาชุดใหญ่

หลงจิ่งหลินนึกถึงท่านเอ๋าเลี่ยที่เข้ามาคุยกับพ่อของเขา แอบมาบอกแผนการของหลิวหลี พวกเขาพ่อลูกตัดสินใจไม่ให้หลิวหลีเข้ามายุ่งเป็นอันขาด นังหนูคนนี้เคยทำให้มาตรฐานของงานแต่งงานสูงขึ้น หากให้นางจัดการอีกรอบ ชายอายุมากที่ยังโสดในโลกบำเพ็ญคงได้รวมตัวกันมาจัดการนางแน่ เขามองไปที่นังหนูหน้าซาลาเปาที่ทำสีหน้าเศร้าสร้อย

“ฮ่าฮ่า นังหนู เจ้าคงไม่อยากแย่งสิทธิ์ของท่านตาเจ้า ในการจัดงานแต่งงานให้กับลูกสาวของตัวเองหรอกใช่หรือไม่ ให้ท่านตาเจ้าเป็นคนจัดการเถอะ เจ้านั่งดูเฉยๆ ก็พอแล้ว” หลงจิ่งหลินอ้างสายสัมพันธ์ พร้อมหาเหตุผลมาหว่านล้อมหลิวหลี

“ท่านตาเป็นผู้ชายหยาบกระด้างขนาดนั้น จะทำเรื่องละเอียดอ่อนอย่างนี้ได้หรือ” หลิวหลีอดบ่นไม่ได้

‘ผู้ชายหยาบกระด้าง’ หลงจิ่งหลินลองจินตนาการสีหน้าของพ่อตัวเองเมื่อได้ยินคำพูดนี้ แต่ว่า เรื่องที่ว่าท่านพ่อเขาไม่ถนัดเรื่องนี้ มันคือเรื่องจริง หรือจะต้องให้นังหนูจัดการจริงๆ ไม่ได้สิ เขาจะต้องไปปรึกษาพี่ชายทั้งสองก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ ต้องก็ให้พี่สะใภ้มาช่วย ก็คงจะดีกว่าให้นังหนูที่ดูแล้วท่าจะไม่ไหวมาจัดการ

ถึงแม้หลิวหลีดูท่าแล้วจะไม่ไหว แต่หลงจิ่งหลินดูพ่อตัวเองที่สั่งการแบบมั่วๆ บิดาเขาน่าจะไม่ไหวจริงๆ ฉะนั้นเรื่องแบบนี้ผู้หญิงอาจจะเข้าใจมากกว่า

“เจ้าสาม เจ้ามาแล้วหรือ รีบมาช่วยพ่อดูเร็ว เอาของชิ้นนี้วางตรงนี้ดีหรือไม่” หลงเหวินเซวียนเห็นหลงจิ่งหลินยืนนิ่ง จึงรีบเรียกเขาให้เข้ามาดู

“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น งานแต่งงานของน้องสาวยังเหลือเวลาอีกตั้ง 10 วัน อีกอย่างท่านพ่อ หลิวหลีก็พูดถูก พวกเราต่างเป็นผู้ชายอาจไม่ค่อยเข้าใจเรื่องงานที่ละเอียดอ่อน ท่านคิดว่าเราให้พวกพี่สะใภ้มาช่วยดีหรือไม่” หลงจิ่งหลินพูดอ้อมๆ

“มันก็จริง ไปบอกพี่ชายทั้งสองคนของเจ้า ให้ฮูหยินของพวกเขามาช่วย ต้องทำให้ซินเยว่แต่งออกไปอย่างสง่าผ่าเผยให้ได้” หลงเหวินเซวียนตัดสินใจอย่างแน่วแน่

หลิวหลีที่ไม่รู้จะทำอะไรก็พยายามครุ่นคิดว่าตนเองพอจะทำอะไรได้บ้าง แล้วก็คิดได้ว่าชุดแต่งงานของที่นี่ดูไม่สวยเลยจริงๆ ไหนจะการแต่งหน้าที่ทำให้ดูออกมาเหมือนผีนั่นอีก ท่านแม่ผู้งดงามของนางไม่ใช่ผีสักหน่อย ต้องทำให้มันดูน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรือ หลิวหลีคิดๆดู ก็นึกออกว่าตัวเองจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

ณ โรงตัดเย็บบ้านสกุลหลง ตาขวาของเป้าเหมิงผู้ดูแลโรงตัดเย็บกระตุกไม่หยุด รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็เห็นหลิวหลีเดินก้าวเท้าเข้ามา

“คุณหนู มาแล้วหรือเจ้าคะ” เป้าเหมิงรีบเดินมาต้อนรับ ท่านนี้เป็นคนสำคัญของบ้านสกุลหลงในตอนนี้ จะปล่อยปะละเลยไม่ได้

“เจ้าคือผู้ดูแลที่นี่หรือ?” หลิวหลีมองดูคนปักลายผ้าที่สวมเสื้อผ้าเนื้อดีแล้วถามขึ้น

“เจ้าค่ะ ข้าน้อยคือเป้าเหมิง”

“เป้าเหมิง ชื่อไม่เลว นี่ให้เจ้า เรียกคนปักลายผ้าของเจ้าออกมา ข้ามีรายการจะให้พวกเจ้าทำ ต้องเร็ว” หลิวหลีโยนขวดขนาดเล็กให้กับเป้าเหมิง

“เจ้าค่ะ” เป้าเหมิงดีใจเป็นอย่างมาก ได้ยินว่าคุณหนูท่านนี้เป็นนักปรุงยาระดับ 7 ของที่ให้คนอื่นมักจะเป็นยาศักดิ์สิทธิ์คุณภาพชั้นเลิศ ครั้งนี้ดูท่าแล้วคุณหนูจะมีงานใหญ่มาให้ทำ

เพียงไม่นาน ก็มีคนปักลายผ้า 10 คนออกมา

“คารวะ คุณหนู” นักปักลายผ้าทั้ง 10 คนตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ได้มาเจอคุณหนูท่านนี้ถือว่าเป็นเกียรติยิ่งนัก

“เอาเถอะ ข้ามาที่นี่ก็ถือเป็นลูกค้า พวกเจ้าก็รู้ว่าแม่ข้าจะแต่งงาน ข้าไม่พอใจกับชุดแต่งงานเท่าไหร่นัก พวกเจ้าสามารถทำออกมาตามแบบที่ข้าให้ได้หรือไม่” หลิวหลีถาม

“ได้เจ้าค่ะ แบบอยู่ที่ไหนล่ะเจ้าคะ?” เป้าเหมิงพยักหน้า ได้ยินมาว่าคุณหนูท่านนี้บุกไปที่บ้านสกุลจ้านเพียงคนเดียว เพื่อท่านแม่ของนาง จัดการผู้อาวุโสบ้านสกุลจ้านไม่เหลือชิ้นดี ตอนนี้เมื่อได้มาเห็นความใจป้ำของคุณหนู น่าจะไม่เลวเลยทีเดียว จนกระทั่งเป้าเหมิงรับแบบมา ก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แบบนี้นางไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน สามารถทำให้ผู้หญิงมีความโดดเด่นออกมา เป้าเหมิงดูแบบทั้งหมดเสร็จ เลือดสูบฉีดไปทั่วทั้งร่างกาย ในฐานะที่เป็นนักปักลายผ้า ก็จะชอบดูงานออกแบบที่ดีเช่นนี้

“คุณหนู ไม่ทราบว่ายอดฝีมือท่านใดเป็นคนออกแบบหรือ” เป้าเหมิงถามด้วยความตื่นเต้น

“ยอดฝีมือ? อันนี้ออกแบบได้ดีเลยหรือ” หลิวหลีมองดูภาพวาดที่ตัวเองวาดตามแบบที่เคยเห็นเมื่อชาติที่แล้ว

“ไม่ใช่แค่ดี แต่มันเยี่ยมยอดมากเลยต่างหาก หากว่าได้ใส่ชุดแต่งงานนี้ จะต้องดูสวยสง่า มีความโดดเด่นมากแน่”

“เอาล่ะ แบบพวกนั้น ข้ามอบให้กับพวกเจ้า ใช้วัตถุดิบที่ดีที่สุด งานต้องทำออกมาให้ประณีต เอาของที่ดีที่สุด” หลิวหลีกำชับ

“ให้? คุณหนูหมายถึง” เป้าเหมิงก็เริ่มมีความคิดขึ้นมา

“ข้าเป็นคนวาดเอง มอบให้พวกเจ้า ชุดแต่งงานที่จะทำให้กับแม่ของข้า จะต้องทำให้เสร็จล่ะ”หลิวหลีกล่าว

“คุณหนูไม่ต้องเป็นห่วง ต้องเสร็จแน่นอน ในเมื่อคุณหนูเอาภาพนี้ให้กับพวกเรา พวกเราก็จะไม่เก็บหินวิญญาณจากท่าน ภาพใบนี้จะสามารถทำกำไรให้เราได้อย่างมากมาย” เป้าเหมิงกล่าว

“อย่างนี้เองหรือ อืม ถือว่าให้รางวัลพวกเจ้า ทำให้ดี เมื่อเสร็จแล้ว สิ่งของของสกุลจ้านก็ส่งไปที่บ้านสกุลจ้าน ส่วนของแม่ข้า หากว่าข้าไม่อยู่ ก็มอบให้กับท่านลุงสาม” หลิวหลีมอบขวดยาให้กับทุกคนคนละหนึ่งขวด

“เจ้าค่ะ คุณหนูไม่ต้องเป็นห่วง” เป้าเหมิงรับประกัน

เมื่อหลิวหลีออกไป เหล่านักปักลายผ้าก็พากันตื่นเต้นยกใหญ่

“ผู้ดูแล นี่ให้พวกเราหรือ” นักปักลายผ้าท่านหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“ใช่ พวกเจ้าก็ได้ยินแล้ว ทำออกมาให้คุณหนูดีๆ คุณหนูจะตอบแทนพวกเจ้าอย่างงามแน่นอน” เป้าเหมิงพูดปลุกกำลังใจ

“เจ้าค่ะท่านผู้ดูแล”

หลังจากนั้น หลิวหลีก็เดินไปที่หออาวุธล้ำค่าของบ้านสกุลหลง

“คุณหนู คุณหนูมาได้อย่างไร” เฉิงปินที่อยู่หออาวุธล้ำค่ารีบออกมาต้อนรับ

“ต้องมาขอความช่วยเหลืออยู่แล้ว” หลิวหลีกลอกตา นางมาไม่ได้อย่างนั้นหรือ

“คุณหนู เชิญขอรับ” เฉิงปินพูดอย่างนอบน้อม จะต้องดูแลคุณหนูท่านนี้ให้ดี

“ทำตามแบบที่ข้าให้ไป ต้องรวดเร็ว 10 วันหลังจากนี้ข้าจะต้องใช้” หลิวหลีเอาแบบออกมา พร้อมกับโยนขวดขนาดเล็กให้กับผู้ดูแล

“ขอบคุณขอรับ คุณหนู”

หลังจากที่หลิวหลีออกมา นางก็มีความรู้สึกว่า ผู้ดูแลบ้านสกุลหลงใช้ได้ทีเดียว พวกเขากระตือรืนร้นเสียจนนางเกือบจะรับไม่ไหว

ชุดแต่งงาน มงกุฏหงส์มีแล้ว อืม จะมอบของขวัญพิเศษให้กับพ่อแม่หน่อยดีหรือไม่ หลิวหลีคิดพลางเอามือลูบคาง อืม ลองไปถามเสี่ยวเทียนดูหน่อยดีกว่า

ณ บ้านสกุลหนานกง หนานกงเวิ่นเทียนเมื่อวานถูกหลิวหลีทำให้ไม่รู้จะต้องหัวเราะหรือร้องไห้ดี วันนี้ได้ยินว่าหลิวหลีจะมาหา

“หลิวหลี มาแล้วหรือ” หนานกงเวิ่นเทียนมองหลิวหลีที่มาหา นางไม่ได้ยุ่งอยู่กับงานแต่งงานของพ่อแม่นางหรอกหรือ

“อืม อยากจะมาถามเจ้าว่ามีที่ไหนที่มียอดฝีมือในการทำอาวุธหรือไม่ ข้าอยากจะทำของอะไรบางอย่าง”หลิวหลีกล่าว

“หายอดฝีมือทำอาวุธหรือ เจ้าต้องการจะทำอะไร” หนานกงเวิ่นเทียนถามขึ้นด้วยความสงสัย

“อืม งานแต่งงานของท่านพ่อท่านแม่ไม่จำเป็นต้องให้ข้าไปวุ่นวาย ข้าก็เลยคิดว่าจะมอบของขวัญวันแต่งงานอะไรให้ดี แล้วก็เลยคิดขึ้นมาได้ แต่จำเป็นต้องให้ยอดฝีมือในการทำอาวุธช่วย”หลิวหลีอธิบาย

“ท่านลุงชางจิ้งของบ้านสกุลหนานกง เป็นนักทำอาวุธระดับ 7 เพียงแต่ว่าเขามีนิสัยค่อนข้างแปลก ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่”

“ไปสิ พาข้าไปหาท่านลุงผู้นี้ แปลกก็ไม่เป็นไร มีใจรักก็เพียงพอ” หลิวหลีกล่าว

“มีใจรักสิ แต่เขาเป็นท่านลุงที่เป็นญาติห่างๆ ข้าไม่แน่ใจนัก”

“ไปดูก่อนละกัน”

ตอนที่ทั้งสองคนเดินทางไป หนานกงชางจิ้งอยู่พอดี

“เวิ่นเทียน ทำไมวันนี้มาหาลุงถึงที่นี่ได้ แล้วคนข้างเจ้าลุงไม่เคยเห็นมาก่อน ใช่หลิวหลีจากสกุลหลงหรือไม่” หนานกงชางจิ้งโปรดปรานหลานชายที่เป็นญาติห่างๆ คนนี้ของเขาอยู่ไม่น้อย

“ข้ามีเรื่องอยากจะขอให้ท่านลุงช่วย” หลิวหลีพูดอย่างตรงไปตรงมา

“หืม มีเรื่องอะไรที่อยากให้ลุงช่วยล่ะ” หนานกงชางจิ้งสงสัยน้อยๆ

“เอ่อ อยากจะขอท่านลุงช่วยทำแหวนเก็บของให้คู่หนึ่ง” หลิวหลีพูดด้วยท่าทีนอบน้อม นี่คือยอดฝีมือต้องเคารพ นางลืมความจริงที่ว่าตนเองก็เป็นยอดฝีมือเช่นกัน

“มีแบบมาหรือไม่”

“มีเจ้าค่ะ ท่านลุงช่วยดูหน่อยว่าได้หรือไม่” หลิวหลีเห็นว่าพอจะมีทาง จึงรีบนำแบบออกมาให้

“ดี ดี ดี” หนานกงชางจิ้งกล่าว การออกแบบของแหวนเก็บของชิ้นนี้ยอดเยี่ยม  มีรูปลักษณ์ดี มีพื้นที่ อีกทั้งยังสามารถรวมเป็นอันเดียวกันได้ด้วย มีความหมายที่ดี

“ท่านลุงช่วยทำออกมาได้หรือไม่ ท่านต้องการยาศักดิ์สิทธิ์อะไร ข้าสามารถปรุงให้ท่านได้” หลิวหลีตบอกรับประกัน จำนวนเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา

“ได้ นิสัยของเจ้าข้าชอบ เวลาคุยกับพวกลูกหลานทีไรก็ต้องอ้อมแล้วอ้อมอีก ข้าไม่ต้องการยาของเจ้า เจ้ายังมีไม้อมตะอีกหรือไม่”

“ไม้อมตะ ท่านลุงต้องการของชิ้นนี้หรือ” หลิวหลีถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ไม้อมตะเป็นวัตถุดิบที่ไว้ใช้ทำอาวุธได้ดี ของครั้งก่อนที่เจ้าให้เวิ่นเทียนมาก็ถูกข้ารื้อเอาออกมาใช้หมดแล้ว” พูดถึงเรื่องนี้ หนานกงชางจิ้งก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย

หนานกงเวิ่นเทียนก็เช่นกัน ของหมั้นที่หลิวหลีมอบให้กับเขา ถูกท่านลุงเก็บเข้าคลังหมด แม้แต่ตระกร้ายังถูกแยกออกมาอย่างดิบดี ของปรุงยาก็อยู่ส่วนของปรุงยา ของทำอาวุธก็อยู่ส่วนของทำอาวุธ ตัวเองดูเหมือนจะไม่ได้ให้อะไรกับหลิวหลีเลย

“แค่นี้พอไหม” หลิวหลีนำไม้อมตะออกมาจำนวนหนึ่ง

“พอแล้ว พอแล้ว นังหนู เจ้ารอหน่อยแล้วกัน” หนานกงชางจิ้งรับไม้อมตะมา จากนั้นก็ไปทำอาวุธต่อ โดยไม่สนใจลูกหลานทั้งสองคน

“ท่านลุงผู้นี้นิสัยใช้ได้จริงๆ “ หลิวหลีชอบท่านลุงผู้นี้มาก

“หลิวหลี ท่านลุงคงไม่ได้ตั้งใจ” หนานกงเวิ่นเทียนเริ่มอธิบาย

“ไม่มีอะไรเลย เสี่ยวเทียน ข้าชอบนิสัยของท่านลุงคนนี้จริงๆ” หลิวหลีพูดพลางส่ายหัว

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วง ท่านพ่อของข้าก็เป็นแบบนี้เช่นกัน” หนานกงเวิ่นเทียนกล่าวพลางหัวเราะ

……………………………..