[อย่าพูดอย่างนั้นสิความเห็นด้านบน พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆสักหน่อย]

[มันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันมากแน่ๆ… ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะสิ่งที่เจี่ยนอีหลิงทำ ทำไมคนนี้ถึงตามตื้อเธอมาจนถึงประตูหน้าโรงเรียนเรา ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ… ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงมากไปกว่านี้ มีเพียงสองคำที่พอจะอธิบายถึงความรู้สึกฉันได้ – ฮ่าฮ่า]

[ผู้บริหารโรงเรียนเราไปอยู่ที่ไหนกัน เห็นความสำคัญกันบ้างไหม สิ่งนี้มีผลกระทบต่อภาพพจน์ของโรงเรียนเรามากเกินไป คนที่ไม่รู้ก็จะคิดว่าพวกเราเป็นโรงเรียนอาชีวะที่ไม่ลงรอยกัน]

จำนวนคนตอบกลับในโพสต์พลันพุ่งพรวดไปเกินร้อย

เมื่อเห็นความร้อนระอุที่เพิ่มสูงขึ้น ชิวหยีเจนก็มองไปยังโทรศัพท์และเลื่อนหน้าจอพร้อมกับยิ้ม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นคนตอบกลับคนแล้วคนเล่าในฟอรัม อารมณ์ของเธอก็ยิ่งดีขึ้นเป็นพิเศษ

เป็นความจริงที่ชิวหยีเจนไม่สามารถสร้างปัญหาให้กับเจี่ยนอีหลิงได้ตรงๆ แต่ก็มีหลายอย่างที่เธอสามารถสร้างความรำคาญให้กับเจี่ยนอีหลิงได้

ถัดจากชิวหยีเจน ลูกสมุนที่อยู่ร่วมกับเธออีกสองคนก็มีความสุขเช่นเดียวกัน

“พี่หญิงชิว คราวนี้เจี่ยนอีหลิงต้องอึดอัดมากแน่ๆ พี่หมิงไปหาพวกโครตเลวพวกนี้มาเป็นพิเศษ ทำให้เหมือนกับว่าเจี่ยนอีหลิงมีความสัมพันธ์กับคนพวกนี้ ชื่อเสียงของเธอก็จะ…”

รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเธอยิ่งกว้างยิ่งขึ้น และความตื่นเต้นก็ระบายออกมาให้เห็นบนใบหน้า

“เฮ้ ดูซิว่าเธอจะจองหองต่อไปได้อีกสักกี่น้ำ” 

ชิวหยีเจนยิ้มเยาะเย้ย เธอขยะแขยงเมื่อคิดถึงท่าทางหยิ่งยะโสของเจี่ยนอีหลิง

“เมื่อเป็นแบบนี้ ผู้อำนวยการโรงเรียนอาจจะต้องไปพูดกับเธอ ยังไงก็ตามโรงเรียนเราให้ความสนใจกับภาพพจน์ของโรงเรียนอยู่แล้ว” สมุนของเธออีกคนหัวเราะคิกคัก

มีรักแรกตั้งแต่วัยเท่านี้ อีกทั้งยังกับพวกฮูลิแกนอีกด้วย แถมยังมาสร้างปัญหาที่ประตูโรงเรียนอีกด้วย ชิชิชิ

ชิวหยีเจนคิดถึงอะไรบางอย่างขึ้นมา “ยังไงก็แล้วแต่ พวกแกสองคน ไปโพสต์รูปขึ้นอินเตอร์เน็ต ไม่ใช่ว่าเจี่ยนอีหลิงได้ส่งวิดีโอของฉันไปบนอินเตอร์เน็ตเพื่อต่อรองเมื่อครั้งที่แล้วเหรอ คราวนี้ฉันจะเอาต้นฉบับมาให้ได้ ถึงเวลาทวงความแค้นด้วยการให้โรงเรียนได้ใส่ใจกับเรื่องนี้บ้าง”

“พี่หญิงชิว พวกเราจะไปโพสต์เดี๋ยวนี้”

โพสต์ในโรงเรียนก็เป็นฝีมือของพวกเธอเช่นเดียวกัน

###

เพราะว่าเจี่ยนอีหลิงมัววุ่นวายอยู่กับการทำข้อสอบทั้งยังไม่มีนิสัยที่จะให้ความสนใจกับฟอรัม หูเจียวเจียวก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกันจนเกือบจะได้เวลาเลิกเรียน

“เจี่ยนอีหลิง เจี่ยนอีหลิง มีบางอย่างไม่ถูกต้อง” หูเจียวเจียวรีบจับตัวเจี่ยนอีหลิงไว้ทันทีที่เห็นเธอ

ทุกคนถูกแยกออกจากกันระหว่างการทดสอบ ดังนั้นหูเจียวเจียวจึงไม่มีโอกาสที่จะได้พบกับเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงมองกลับไปยังหูเจียวเจียวด้วยความสงสัย

“ดูนี่ก่อน” หูเจียวเจียวรีบแสดงโทรศัพท์มือถือของเธอให้กับเจี่ยนอีหลิง

แน่นอน เจี่ยนอีหลิงไม่รู้ว่าชายคนที่ถือดอกกุหลาบพร้อมสารภาพรักอยู่ในภาพถ่ายนั้นเป็นใคร 

แต่เมื่อดูจากสถานการณ์นี้ เจี่ยนอีหลิงก็รู้เช่นกันว่านี่อาจจะเป็นแผนของใครสักคน

พวกนั้นต้องการให้เธออับอายด้วยวิธีนี้

ในวัยเท่านี้การมีรักกับใครสักคนข้างนอกนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมอย่างมาก

“เจี่ยนอีหลิง” หูเจียวเจียวถามเธออย่างระมัดระวัง มีความกังวลอยู่บ้างในน้ำเสียง

“ฉันไม่รู้จักเขา” เจี่ยนอีหลิงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะรู้จักเขาเช่นเดียวกัน แต่…”

หูเจียวเจียวรู้สึกว่าเจี่ยนอีหลิงค่อนข้างจะทระนงตนอยู่บ้าง แต่ก็เพราะว่าการที่เธอเป็นคนหยิ่งทระนง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะคบหากับคนแบบนี้

แต่นักเรียนคนอื่นในโรงเรียนกลับไม่ได้คิดแบบนี้ พวกเขามีความรู้สึกไม่ดีกับเจี่ยนอีหลิงมาตั้งแต่แรกแล้ว

หูเจียวเจียวกังวลมาก หากว่าหลังจากโรงเรียนเลิกแล้วเจี่ยนอีหลิงออกไปจากประตูโรงเรียนไปชนเข้ากับผู้ชายที่มาสารภาพรักน่าสะอิดสะเอียนนั่น สถานการณ์คงจะเลวร้ายมากแน่