ตอนที่ 1 ระบบวิวัฒนาการสัตว์เลี้ยง

“นี่ฉันทะลุมิติมาหรือ ! ” หวังเย่าตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำต่าง ๆ ที่ไหลเข้ามาในหัว เขาพบว่าเขาได้ทะลุมิติมายังอีกโลกแล้ว ตอนนี้เขาตกอยู่ในอาการตะลึงและสับสน

ดาวเคราะห์แห่งนี้เรียกว่า ‘ดาวโลก’ มันเหมือนกับโลกที่เขาจากมากว่า 9 ใน 10 แต่ในโลกนี้เมื่อหลายสิบปีก่อน จู่ ๆ พลังปราณก็เริ่มฟื้นฟูขึ้นมา มิติต่างโลกได้เชื่อมต่อกับดาวโลก ส่งผลให้พืชและสัตว์ในโลกนี้เกิดวิวัฒนาการจนกลายมาเป็นสัตว์อสูรในตำนาน

และสิ่งเดียวที่ยังไม่พัฒนาก็คือมนุษย์ในโลกนี้

สุดท้ายจุดจบก็มาถึง ! มนุษย์บนโลกได้กลายเป็นอาหารของเหล่าสัตว์อสูร

ตอนที่มนุษย์กำลังจะสูญพันธ์นั้น นักสำรวจคนหนึ่งที่มีชื่อว่า “คานท์” ก็ได้ค้นพบว่ามนุษย์สามารถทำสัญญากับสัตว์อสูรและควบคุมพวกมันได้ แถมพวกเขายังสามารถใช้พลังชีวิตอันโดดเด่นและพลังจากสัตว์อสูรได้อีกด้วย

การค้นพบอันน่าทึ่งนี้ทำให้พวกเขาเข้าสู่ยุครุ่งโรจน์ ทุกคนสามารถทำสัญญากับสัตว์อสูรมาเป็นสัตว์เลี้ยงได้

พลังที่พวกเขาได้มานี้ทำให้เผ่าพันธุ์มนุษย์หลุดพ้นออกจากยุคสิ้นหวัง

ด้วยความพยายามของผู้ใช้อสูร พวกเขาก็กอบกู้เมืองกลับคืนมาได้และสร้างเมืองป้อมปราการขนาดใหญ่ขึ้นมา เพื่อเป็นบ้านของพวกเขา สำหรับการอยู่รอดและฟื้นฟูในโลกที่ถูกปกครองด้วยสัตว์อสูร

ผู้คนที่ได้รับพลังนี้คือแนวหน้าที่ต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของมนุษย์

……

หวังเย่าทะลุมิติมายังร่างที่มีชื่อเดียวกัน เขาเพิ่งจะขึ้นม.ปลายและเริ่มเรียนรู้วิธีป้องกันสัตว์อสูร

“นายโดนอัดจนสภาพดูไม่ได้ ! หากฉันมีโอกาส ฉันจะแก้แค้นให้กับนายเอง ! ”  หลังจากที่ได้รับความทรงจำของร่างเก่ามา หวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารเจ้าของร่างนี้ขึ้นมา

เจ้าของร่างนี้เป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ของเขาเป็นผู้ใช้อสูรขั้นต้น ขณะสำรวจป่าทั้งสองได้เสียสละตัวเองเพื่อทีม ทิ้งหวังเย่าไว้เพียงลำพัง

ดังนั้นหวังเย่าจึงกลายเป็นเด็กเก็บตัว ไม่มีความมั่นใจในตัวเองและอารมณ์อ่อนไหว เขาแอบชอบดาวโรงเรียนของตัวเอง และแอบเขียนจดหมายรักให้กับเธอ

แต่ยังไม่ทันได้ส่งจดหมายรักก็โดนพวกอันธพาลที่ชอบรังแกเขาพบเข้าเสียก่อน พวกนั้นหัวเราะเยาะเขาและยังนำจดหมายไปเผยแพร่ต่อสาธารณชน ทำให้เขากลายเป็นตัวตลกของโรงเรียน

เจ้าของร่างนี้ไม่มีอะไรจะเสีย เขาได้ท้าสู้กับอันธพาล ผลก็คือหวังเย่าถูกพลังอสูรของอันธพาลอัดเข้าอย่างแรง จนทำให้หวังเย่าในอีกโลกทะลุมิติมาอยู่โลกนี้ได้สำเร็จ

 “เมี๊ยว เมี๊ยว เมี๊ยว! ” ตอนที่หวังเย่าอ่านความทรงจำของร่างเดิมนั้น อยู่ ๆ แมวสีส้มเดินมาคลอเคลียที่ขาของเขา มันถูไถขาของเขาราวกับเร่งเร้าอะไรเขาอยู่

“นี่คือสัตว์อสูรของฉันงั้นหรือ ? ” หวังเย่ามองไปที่แมวสีส้มด้วยรอยยิ้ม จากความทรงจำของร่างเดิมแล้ว เขารู้ว่าแมวตัวนี้คือสัตว์อสูรของหวังเย่าคนเดิม

แมวอ้วนสีส้มตัวนี้มีชื่อว่าต้าฮวง ตอนแรกมันเป็นแมวตัวเล็ก ๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นแมวอสูร เมื่อทำสัญญากับมันแล้วมันจึงกลายเป็นสัตว์อสูรของเขา

ปัจจุบัน เจ้าแมวอ้วนอยู่แค่เลเวล 6 นอกจากกินกับนอนแล้ว หวังเย่าก็ไม่เคยเห็นว่าเจ้าแมวนี่จะมีความสามารถอะไร

“คนอื่นมีมังกรไฟ แต่ฉันกลับมีแค่แมวเนี่ยนะ ? ” หวังเย่าแสดงสีหน้าจนปัญญาออกมา ไม่แปลกเลยที่หวังเย่าคนเดิมถึงโดนคนอื่นรังแก

ในความทรงจำนั้นเพื่อนร่วมชั้นของเขาจะมีสัตว์อสูรเฉลี่ยอยู่ที่เลเวล 10  คนที่แข็งแกร่งที่สุดมีสัตว์อสูรเลเวล 10  สัตว์อสูรพวกนั้นคงฆ่าเจ้าต้าฮวงได้เป็นร้อย ๆ ตัวในเวลาไม่กี่วินาที

หวังเย่าเห็นต้าฮวงแสดงท่าทีหิวโซมาอ้อนเขา ดังนั้นเขาจึงเทอาหารลงไปที่ถาดและดูต้าฮวงกินอาหาร จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขารู้สึกอนาถในโชคชะตาของตัวเอง

ติ้งง !

“ตรวจจับได้ว่าอารมณ์ของโฮสต์ขึ้นไปถึงขีดสุดและได้เปิดการทำงานของระบบวิวัฒนาการสัตว์เลี้ยง ทำการผูกมัดสำเร็จ”

ตอนนั้นเองกลับมีเสียงไร้อารมณ์ดังขึ้นมาในหัวของหวังเย่า ตรงหน้าเขามีหน้าจอสีเงินพร้อมกับข้อมูลจำนวนมากโผล่ขึ้นมา

“นี่มันอะไร ?  ระบบงั้นหรือ ? ” หวังเย่าอึ้ง เขาตรวจสอบข้อมูลที่เปลี่ยนแปลงตรงหน้า

ข้อมูลในหน้าจอสีเงินนั้นส่วนใหญ่มีแต่ข้อมูลของต้าฮวง

***

ต้าฮวง

เจ้าของ : หวังเย่า

ชื่อเรียก : แมวสีเหลือง

เลเวล : 6

ระดับ : ทองแดง

อายุ : 2 ปี

ความสามารถ : สุดยอดนักกิน, ก้อนเนื้อกดทับ, หลบหนีพริบตา

***

“ไม่แปลกเลยที่มันจะห่วยแบบนี้ ! ” หลังจากที่เห็นความสามารถของต้าฮวงแล้ว หวังเย่าก็โกรธขึ้นมา

เจ้าต้าฮวงนี่นอกจากกินกับนอนก็แทบไม่มีความสามารถอื่นเลย

ตอนนั้นหวังเย่าก็เห็นว่ามีข้อมูลสองแถวในส่วนล่างของข้อมูล

ค่าประสบการณ์ : 800/1,000

บ่อประสบการณ์ : 800

“ค่าประสบการณ์คืออะไร ? ” หวังเย่าสับสน ในหน้าจอสีเงินที่เหมือนจะไม่มีจริงนี้ ค่าประสบการณ์กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง ไม่นานมันก็เปลี่ยนจาก 800 เป็น 900 ในเวลาเดียวกันบ่อประสบการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนเป็น 900

ตอนที่หวังเย่าสับสนอยู่นั้นเขาก็พบสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงนี้

ที่ด้านล่างข้อมูลต้าฮวงมีตัวหนังสือเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นมา

—- อสูรของคุณกำลังกินอาหารแมวขั้นต้นอยู่ ค่าประสบการณ์ + 20 —

—- อสูรของคุณกำลังกินอาหารแมวขั้นต้นอยู่ ค่าประสบการณ์ + 25 —

—- อสูรของคุณเบื่ออาหารแมวขั้นต้นแล้ว มันเริ่มบ่นเจ้าของ ค่าประสบการณ์ +15 —

“ค่าประสบการณ์ของต้าฮวงเพิ่มขึ้นไม่หยุดเพราะการกินเนี่ยนะ แค่กินก็ทำให้ค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นได้งั้นหรือ ? ” หวังเย่าทั้งอึ้งทั้งโมโห บ่นเจ้านายก็ยังได้ค่าประสบการณ์เพิ่มด้วยงั้นหรือ ?

ไม่นานต้าฮวงก็กินอาหารแมวจนหมดพร้อมกับค่าประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นกว่า 1,200 แต่ต้าฮวงกลับไม่ได้เปลี่ยนแปลงหรือพัฒนาขึ้นมา

ตอนนั้นหวังเย่าเห็นว่ามีปุ่ม ‘พัฒนา’ อยู่ด้านล่างข้อมูลของต้าฮวง

“นี่มัน… ” เขาพอเดาได้และเพ่งสมาธิเพื่อเลือกกดมัน

ค่าประสบการณ์หายไปในทันทีราวกับน้ำไหล !

ค่าประสบการณ์ 1,200 หน่วยได้กลายเป็น 200 ในพริบตาพร้อมกับเลเวลของต้าฮวงที่เพิ่มจาก 6 เป็น 7

ร่างกายของมันสูงขึ้นหลายสิบเซนติเมตร ตอนนี้มันสูงกว่า 20 ซม.แล้ว มันดูพัฒนาขึ้นมาจากเดิมนิดหน่อย

“มันได้ผล ! ฮ่าฮ่า ฉันคงเป็นผู้ใช้อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ได้แน่ ! ” หวังเย่าอึ้งไปสักพักก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

“ไอ้บ้าที่ไหนแหกปากตอนกลางดึกเนี่ย ไม่มีมารยาทเลยจริง ๆ ! ”

“ ไอ้บ้าเอ้ย ! ”

เสียงตะโกนของหวังเย่าได้ปลุกคนอื่น ๆ ขึ้นมา หลายบ้านพากันเปิดไฟและมุ่งหน้ามาที่บ้านของเขา