ตอนที่ 223 : การโจมตีทางจิต

อย่างไรก็ตามหากไม่โจมตีจากทางอากาศแล้ว แล้วเขาควรจะเริ่มโจมตีจากตรงไหน ?

ยิ่งไปกว่านั้นหวังเย่าก็ยังไม่รู้ว่าต้นไม้กินเลือดจะดูดซับเลือดจากผลของมันได้รึไม่ ? และหากถ้าดูดซับได้ เขาก็จะถูกมันโจมตีกลับอีกครั้ง

ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยกันนานนัก เมื่อลงมือจากบนท้องฟ้าไม่ได้ งั้นก็ต้องลงไปที่พื้นดิน โชคดีที่พวกปลาในบึงนั้นโดนต้นไม้กินเลือดฆ่าไปแล้ว เทอร์โรซอร์ไฟจึงสามารถบินอยู่เหนือผืนน้ำได้

เทอร์โรซอร์ไฟดิ่งลงไปด้วยความเร็วสูงจนหวังเย่าและจ้าวเมิ่งซีอยู่เหนือน้ำไม่กี่เมตรและออกห่างจากต้นไม้กินเลือดมา 4 กิโลเมตร

เพราะการโจมตีทางจิตของต้นไม้กินเลือดนั้นส่งผลแค่ในระยะ 3 กิโลเมตร แต่ลูกธนูไฟของหวังเย่านั้นสามารถโจมตีได้ถึง 10 กิโลเมตร

“ปลดปล่อย”

ลูกธนูไฟอีกดอกถูกสร้างขึ้นมาก่อนจะพุ่งไปหาต้นไม้กินเลือดที่อยู่ใจกลางเกาะ การยิงลูกธนูไฟออกไปครั้งนี้ไม่มีอะไรมาขัดขวาง มันพุ่งชนลำต้นของต้นไม้โดยตรงจนทำให้เกิดรูขนาดใหญ่ขึ้นมาพร้อมกับไฟที่ลามไปทั่ว

ปัง !

ต้นไม้กินเลือดสร้างลมขึ้นมาแต่ไฟก็ไม่ได้ดับลง ลมนั่นมีแต่จะทำให้ไฟลามขึ้นไปอีก

“อ๊า”

เสียงกรีดร้องแปลก ๆ ดังขึ้นมาจากต้นไม้กินเลือดพร้อมกับหมอกสีเลือดบนต้นไม้ที่เริ่มบิดตัวไปมาและเปลี่ยนเป็นใบหน้าขนาดใหญ่

หวังเย่ามองไปที่ใบหน้านั้นด้วยความแปลกใจ ต้นไม้อสูรนี่กลับมีวิญญาณ มันมีความคิดและฉลาด แต่ไม่อาจจะแยกตัวออกจากต้นไม้ได้

ใบหน้าที่สร้างขึ้นมาจากหมอกเลือดบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดพร้อมตะโกนออกมาไม่เป็นภาษา

มันพูดภาษาแปลก ๆ ออกมา แต่เสียงของมันกลับมีพลังทางวิญญาณซึ่งทำให้หวังเย่าเข้าใจสิ่งที่มันพูดได้

“ไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าไม่ได้มีเรื่องแค้นเคืองกับเจ้า ทำไมเจ้าต้องฆ่าข้าด้วย ? ”

หวังเย่าพยายามสื่อสารทางจิตวิญญาณกับมันแต่ก็ไม่อาจจะทำได้ เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำการสื่อสารกับมันยังไง เขาไม่อยากเข้าไปพูดคุยในระยะ 3 กิโลเมตร หากเขาเข้าไป งั้นเขาอาจจะตกที่นั่งลำบาก แม้ว่าเขาจะพอป้องกันตัวเองได้ แต่จ้าวเมิ่งซีและเทอร์โรซอร์ไฟนั้นไม่อาจจะทำได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะโจมตีต่อ

ต้นไม้กินเลือดเห็นแบบนั้นก็ลนลานและร้องตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้ำเสียงของมันดูแค้นเคืองเป็นอย่างมาก

“ถ้าเจ้าอยากให้ข้าตาย งั้นข้าจะเป็นดั่งหยกหินที่แหลกหลาญ ข้ารู้ว่าเจ้ามาที่นี้ก็เพื่อผลเลือด ก่อนที่ข้าจะตาย ข้าจะทำลายมันไปด้วย เจ้าจะไม่ได้อะไรกลับไปเลย”

หวังเย่าได้ยินแบบนั้นก็ใจสั่น หากมันทำลายผลเลือดไปจริง ๆ งั้นเขาคงกลับไปมือเปล่า แต่ธนูไฟของเขานั้นรวดเร็วอย่างมาก ซึ่งไม่ได้ช้าไปกว่าเสียงเลย ตอนที่ต้นไม้กินเลือดพูดจบ ลูกธนูไฟก็ได้พุ่งเข้าใส่ต้นไม้กินเลือดจนทำให้เกิดรูขึ้นมาแล้ว

ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวไปก่อนที่ผลเลือดจะระเบิดออกทีละลูก ๆ

หวังเย่าเห็นแบบนั้นก็รีบหยุดมือก่อนจะบอกกับจ้าวเมิ่งซี “เราต้องเข้าไป”

เทอร์โรซอร์ไฟได้มุ่งหน้าเข้าไปหาต้นไม้กินเลือด หวังเย่าพยายามทำการโจมตีอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขาเล็งไปที่ใบหน้านั้นแทน

ปัง !

ลูกธนูไฟได้พุ่งตัดอากาศไปด้วยความเร็วสูง

ใบหน้านั้นบิดเบี้ยว มันรู้ชะตาของตัวเองแล้ว ตอนนี้มันเริ่มคลุ้มคลั่งและเอาแต่ระเบิดผลเลือดอย่างต่อเนื่อง

ทุกวินาทีที่ผ่านไปนั้นจะมีผลเลือดที่ระเบิดออก

หวังเย่าเห็นแบบนั้นก็ใจหล่นวูบ ตอนนี้ผลเลือดหายไปกว่าครึ่งแล้ว

แต่เขาไม่มีทางที่จะหยุดมือ ทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่คือการทำลายวิญญาณของต้นไม้กินเลือด

“หวังว่าจะเหลือผลเลือดอยู่บ้าง”

ปัง !

ลูกธนูไฟพุ่งเข้าใส่ใบหน้านั้นอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับต้นไม้กินเลือดที่ทำการระเบิดผลเลือดอย่างต่อเนื่อง หากเป็นไปตามนี้ งั้นมันก็น่าจะตาย

หวังเย่านั่งอยู่บนหลังเทอร์โรซอร์ไฟแต่ใจของเขาก็ยังกังวลอยู่ นี่คือต้นไม้อสูรเลเวล 63 หากมันยังไม่ตายก็ไม่มีอะไรที่น่าวางใจ

แต่เพื่อที่จะรักษาผลเลือดเอาไว้ หวังเย่าจึงได้แต่ต้องทำใจแข็งเดินทางไปที่เกาะ

เขาสังเกตการณ์อยู่สักพัก แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ ลำต้นของมันยังคงโดนเผา นี่คือพลังจากธาตุไฟ หากเป็นไฟทั่วไป แน่นอนว่าคงไม่อาจจะเผาต้นไม้นี่ได้

“มันจะตายจริง ๆ ใช่ไหม ? ” หวังเย่ารู้สึกมึนงง นี่มัน…อ่อนแอกว่าที่คิด

“หวังเย่าเป็นอะไรไป ? ” จ้าวเมิ่งซีถามขึ้นมา

เธอไม่อาจจะเข้าใจได้

“เรายังต้องระวังตัว” หวังเย่าเรียกอสูรทั้งสามออกมา

“ไปเก็บผลไม้มา”

ตอนนี้ยังเหลือผลเลือดกว่าครึ่ง มันมีประมาณ 300-400 ผล การไปเก็บมันทีละผลนั้นก็ยังถือว่าเป็นเรื่องที่ยุ่งยากอยู่ดี

อีกอย่าง หวังเย่าก็รู้สึกว่ามันไม่น่าจะง่ายดายแบบนั้น เขาไม่กล้าเข้าไปใกล้ต้นไม้กินเลือด เขายังคงใช้ใบมีดลมโจมตีเพื่อตัดกิ่งไม้และใบไม้ออก แต่เขาก็ไม่ได้ลงไปที่พื้น เขาใช้ลมในการรับผลไม้เข้ามาเก็บในกระเป๋ามิติแทน

พายุสร้างขึ้นมาจากทักษะพายุสังหารส่วนที่ 3

ส่วนลมนี้คือทักษะส่วนที่ 2

ในตอนที่พวกเขาเก็บผลไม้อยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีบางอย่างทะยานออกมาจากลำต้นและพุ่งเข้าใส่หวังเย่า

หวังเย่าไม่รู้สึกแปลกใจ มันเหมือนกับที่เขาคาดการณ์เอาไว้ ต้นไม้กินเลือดยังไม่ตาย ใบหน้าหมอกเลือดนั่นไม่ใช่วิญญาณทั้งหมดของมัน

เหตุผลที่มันระเบิดผลเลือดของมันก็เพราะตั้งใจจะล่อหวังเย่าเข้ามาในเกาะ จากนั้นมันก็จะอาศัยช่วงที่เขาเผลอโจมตีทางจิต

การโจมตีทางจิตนี้คือการโจมตีที่ล็อคเป้าหมายเอาไว้แล้ว การโจมตีนั้นรวดเร็วมากและไม่อาจจะหนีได้ ดังนั้นหวังเย่าจึงกัดฟันแน่นแล้วใช้ทักษะสมาธิกระบี่บินออกไปทันที

“หวังว่าจะหยุดมันได้” หวังเย่าใจเต้นแรง การโจมตีของต้นไม้กินเลือดนี้กลับทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมาได้