ตอนที่ 269 : ผู้ชนะ

คนจากตระกูลลู่ในหมู่ผู้ชมได้แต่ยิ้มและพึมพำออกมา “ ทักษะขั้น 8 สิบหอกชะงัก ลู่หานจะใช้ทักษะนี้จริง ๆ หรือ ? ต่อหน้าทักษะขั้น 8 ดาบพายุสายฟ้าแล้ว เขาได้แต่ต้องใช้ทักษะขั้น 8 สิบหอกชะงักในการรับมือ ”

“ไม่รู้ว่าทักษะไหนจะทรงพลังกว่ากัน ” เขาพึมพำออกมา “ อีกเดี๋ยวก็คงรู้ผล”

….

ในตอนที่ชายคนนั้นพึมพำอยู่ หวังเย่าก็มองไปที่ลู่หานด้วยความแปลกใจก่อนจะหันไปมองหอกในมือของลู่หานต่อ

“หอกนั่นดูผิดปกติ ไม่รู้เลยว่ามันทำขึ้นมาจากอะไร”

“พูดไปแล้ว หอกนี่มันนำไฟฟ้ารึเปล่า ? ถ้ามันนำไฟฟ้า เกรงว่าลู่หานคงแย่แน่” หวังเย่ามองไปที่เหล่ยอู่ฉวนและลู่หานพร้อมกับสนใจอาวุธในมือของทั้งคู่

บนเวทีนั้นบรรยากาศพลันหนักอึ้ง ชายแก่มองดูทั้งสองคนที่เตรียมจะโจมตีต่อด้วยท่าทีเฉยเมยราวกับรูปปั้น

สีหน้าของเขาให้คำตอบทุกอย่างแล้ว เขาอยากรู้ว่าใครที่จะชนะในการต่อสู้ครั้งนี้ ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยเพราะการต่อสู้นี้ทำให้เขานึกถึงอดีต

แต่ตอนนั้นไม่มีใครเห็นท่าทีของเขา ทุกสายตาจับจ้องไปที่เหล่ยอู่ฉวนและลู่หานตาไม่กระพริบ

ท่ามกลางสายตากังวลของทุกคน เหล่ยอู่ฉวนก็ได้กวาดพายุสายฟ้าใส่ลู่หาน

แต่ลู่หานได้รวบรวมพลังทั้งหมดเข้าไปในหอกและใช้หอกแทงออกไป หอกกับดาบได้ปะทะกัน

พริบตาก็เกิดแผ่นดินไหวขึ้น พายุพัดกวาดออกไปทั่วสารทิศ พวกคนดูถึงกับโดนแรงกระแทกไปด้วย แต่ไม่มีใครบ่นอะไรออกมา สายตาของพวกเขายังจับจ้องขึ้นไปบนเวที

สายฟ้าลามไปทั่วทั้งเวทีพร้อมกับพายุ แต่มันกลับไปไม่ถึงตัวลู่หานเลยแม้แต่น้อย

สายฟ้านั้นไม่ได้ลามจากหอกไปถึงตัวลู่หาน เพราะมันถูกพลังอันน่าทึ่งจากหอกทำลายไปเสียก่อน

เสียงของพายุดังขึ้น เมื่อเห็นแบบนั้น ลู่หานก็ได้ใช้หอกในมือแทงใส่เหล่ยอู่ฉวน

เมื่อเห็นการโจมตีที่พุ่งเข้ามา เหล่ยอู่ฉวนก็ไม่คิดจะถอย เขาได้ใช้พายุสายฟ้าเข้าโจมตีเพื่อรับมือ

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง !

เสียงปะทะกันดังขึ้น ในพริบตาพวกเขาก็ปะทะกันหลายร้อยครั้ง เสียงดาบและหอกปะทะกันดังก้องอย่างต่อเนื่องพร้อมสายลมกรรโชกที่กระจายออกไปรอบ ๆ พวกคนดูที่อยู่ใกล้ต้องประคองตัวเองไม่ให้ปลิวไปกับแรงลมนี้

“น่ากลัวจริง ๆ ทั้งสองเป็นอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่” นี่คือความคิดของคนส่วนใหญ่

บนเวทีนั้นด้วยการปะทะกันอย่างต่อเนื่องก็ทำให้เห็นได้ว่าพายุสายฟ้าของเหล่ยอู่ฉวนนั้นอ่อนแอลงอย่างต่อเนื่อง หอกของลู่หานเองก็ช้าลงไปเช่นกัน

ชัดแล้วว่าทั้งสองสู้กันมาสักพักแล้วและในที่สุดก็จะได้รับบทสรุป

หลังจากที่สู้กันอีกครั้ง ทั้งสองก็ถอยกลับไป ทุกคนรู้ทันทีว่าการปะทะครั้งต่อไปนี้จะเป็นการตัดสิน

“เฮ้อ การต่อสู้นี้น่าพอใจจริง ๆ ตราบใดที่นายรับการโจมตีครั้งสุดท้ายของฉันได้ งั้นนายก็ชนะ” เหล่ยอู่ฉวนมองไปที่ลู่หานและพูดขึ้นมา

“ฉันไม่ใช่คนที่จะคิดเอาเปรียบใคร ฉันเองก็จะทำการโจมตีครั้งสุดท้าย ถ้านายรับมันได้ นายก็ชนะ” ลู่หานเองก็พูดขึ้นเช่นกัน

“ฮ่าฮ่า คนแบบนายนี่แหละ ที่เหมาะจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันมากที่สุด แม้ว่าภายนอกจะดูเย็นชาแต่ความจริงกลับไม่ใช่ นายถือว่าเป็นเพื่อนของฉัน” เหล่ยอู่ฉวนพูดและหัวเราะออกมา

เมื่อได้ยินที่เหล่ยอู่ฉวนพูดมา แม้ว่าลู่หานจะไม่ได้ตอบอะไรกลับแต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาจะบอกความรู้สึกผ่านการกระทำ

หอกได้โจมตีออกไปอีกครั้งด้วยพลังที่มากกว่าเดิม มันทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนกระจายไปโดยรอบ

เหล่ยอู่ฉวนได้ใช้ดาบสร้างพายุสายฟ้าขึ้นมาอีกครั้ง สายฟ้าในครั้งนี้ไหลวนในพายุอย่างรวดเร็วราวกับดาบเทพสายฟ้า

ตูมมมมมมม !

เมื่อพลังของทั้งสองเพิ่มจนถึงจุดสูงสุดก็เกิดการระเบิดดังก้องขึ้นมา

ตามมาด้วยทั้งสองที่พุ่งเข้าหากันพร้อมกับอาวุธที่ชี้เข้าหาอีกฝ่าย

ทั้งเวทีสั่นไหวอย่างรุนแรง สายลมและคลื่นพลังแพร่กระจายไปโดยรอบ ต้นกำเนิดของพลังทั้งสองอย่างดาบและหอกเหมือนจะไม่มีใครยอมใคร มันพยายามใช้พลังที่มีให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

สุดท้ายก็เกิดการระเบิดขึ้นในจุดปะทะ พวกเขาดีดตัวลอยออกไปที่ปลายเวที

มีร่างหนึ่งลอยออกไปจนตกลงที่นอกเวที

อีกร่างตกลงในเวทีและเกือบจะตกลงไป เขาห่างจากการตกเวทีแค่เพียงก้าวเดียว

“ใครชนะ ? ”

“ใครกันที่ยังอยู่บนเวที ? ”

“อย่าเพิ่งพูด !”

ทุกคนต่างก็พากันตื่นเต้นและจับจ้องไปบนเวที

“ผู้ชนะคู่ที่สามคือ ลู่หาน” ชายแก่ทำการประกาศผลลัพธ์ออกมา

ในพริบตาทุกคนต่างก็พากันโห่ร้องออกมา สุดท้ายก็เป็นอัจฉริยะของเมืองหัวเซี่ยจากตระกูลลู่ที่เป็นผู้ชนะ แม้ว่าจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกภูมิใจไปด้วย

นี่คืออัจฉริยะของเมืองหัวเซี่ย ศิษย์จากสำนักลับนั้นไม่อาจจะเอาชนะได้

แต่ถ้ามันเป็นการต่อสู้จริง ๆ แล้ว ผลลัพธ์คงไม่ออกมาเป็นแบบนี้

เหล่ยอู่ฉวนเคยฆ่าสัตว์อสูรมาเป็นจำนวนมาก หากเป็นการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิตแล้ว แน่นอนว่าเขาต้องแข็งแกร่งกว่าลู่หาน