บทที่ 89 เงินเปลี่ยนคน

อวี้ฮ่าวหราน เข้าใจแล้วว่าทำไมคน ๆ นี้ถึงเป็นเจ้าของบริษัทได้ทั้ง ๆ ที่มีบุคลิกแย่เหลือทน ที่แท้เวลาคนผู้นี้รู้ว่าฝั่งตรงข้ามเป็นคนมีเงิน เขาจะกลายเป็นคนที่ดูเชื่องอย่างกับลูกแมว!

อย่างไรก็ตาม อวี้ฮ่าวหราน ไม่ได้อยากจะต่อความยาวสาวความยืดอะไรกับคนผู้นี้มากนัก ในเมื่อฝั่งตรงข้ามเปลี่ยนท่าทีมาเป็นสุภาพกับเขาแล้ว เขาก็จะทำการค้าด้วยแล้วรีบไปจากที่นี่

“ผมต้องการหุ่นแบบที่สามารถนำมาแทนแรงงานคนในสายการผลิตได้คุณพอจะมีแบบนั้นใช่ไหม?” อวี้ฮ่าวหราน เอ่ยถามขึ้น

“แน่นอนผมมีหลายแบบเลยสำหรับหุ่นประเภทนั้น เอาเป็นว่าคุณลูกค้าตามผมมาเลย ผมจะพาไปดูหุ่นทุกแบบที่ผมมีเพื่อให้เปรียบเทียบกันว่าแบบไหนตรงกับความต้องการของคุณลูกค้ามากที่สุด!”

ท่าทีของ เฟิงซีหนานเปลี่ยนเป็นสุภาพอย่างน่าเหลือไม่หลงเหลืออาการดูถูกแบบในตอนแรกเอาไว้เลย

หลังจากนั้นไม่เกิน5นาที เฟิงซีหนาน ก็พา อวี้ฮ่าวหราน ไปถึงโกดังที่จัดแสดงหุ่นแบบต่าง ๆ

“นี่คือหุ่นประเภท Articulated Robot หรือถูกเรียกสั้น ๆ ว่า Jointed Arm เป็นหุ่นยนต์ที่ใช้การเลียนแบบการเคลื่อนไหวของแขนมนุษย์มากกว่าหุ่นยนต์ประเภทอื่นๆ หุ่นโมเดลนี้ของบริษัทเรามีข้อต่อที่เป็นรูปแบบหมุนถึง 8 จุด ทำให้สามารถเคลื่อนที่ได้ยืดหยุ่น ลื่นไหล ทำงานได้หลากหลาย ยกตัวอย่างเช่นงานยกของธรรมดาๆ งานเชื่อม งานตัด จนถึงงานพ่นสีเลยทีเดียว ข้อเสียของหุ่นยนต์ประเภทนี้คือการควบคุมที่ค่อนข้างยาก จำเป็นต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญหรือมีการวางระบบพื้นฐานเกี่ยวกับการใช้งานที่เหมาะสมก่อนจะเปิดใช้”

“ส่วนตัวนี้เอาไว้ใช้กับงานที่หยาบลงมาหน่อย มันเป็นที่รู้จักในชื่อSpherical Robot คือหุ่นยนต์ที่มีแนวการเคลื่อนที่เป็นการหมุนสองจุด คือส่วนฐานและส่วนไหล่ของหุ่นยนต์….”

ในโกดัง เฟิงซีหนาน พา อวี้ฮ่าวหรานดูหุ่นทุกแบบไปเรื่อย ๆ

อวี้ฮ่าวหราน ตั้งใจฟังอย่างละเอียดซึ่งหลังจากทำความเข้าไปได้สักพัก เขาก็เลือกหนึ่งในหุ่นอัจฉริยะที่เหมาะกับบริษัทของเขาที่สุด

“ผมเลือกหุ่นรูปแบบนี้ 6 ระบบคุณมีมันอยู่ในคลังตอนนี้รึเปล่า ? อ้อ ผมต้องการซื้อพร้อมแพ็คเกจฝึกอบรมการใช้งานให้กับคนของบริษัทผมด้วย”

“มี! ในคลังของเรามีพวกมันพร้อมอยู่แล้ว พวกมันเป็นของใหม่ที่เพิ่งประกอบเสร็จไม่นานนี้เลย!”

เมื่อได้ยินว่าฝั่งตรงข้ามจะสั่งถึง6ระบบ เฟิงซีหนาน ดีใจจนแทบอยากกระโดด การขายได้ 6 ระบบในช่วงเวลาการคุยกันไม่ถึง3ชั่วโมงนับได้ว่าดีลการค้านี้ไม่ธรรมดาเลย

“ถ้างั้นก็ดี เอาสัญญามาให้ผมเซ็นได้เลยเดี๋ยวผมจะจ่ายเต็มจำนวนตอนนี้แล้วคุณช่วยส่งพวกมันไปที่บริษัทของผมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ผมต้องการใช้มันด่วนที่สุด!”

อวี้ฮ่าวหราน เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าโล่งใจ ในที่สุดเขาก็มีของที่สามารถแทนแรงงานคนได้แล้ว เมื่อไหร่ที่หุ่นพวกนี้ถูกติดตั้งที่บริษัทเสร็จ เขาจะจัดการกับไอ้พวกพนักงานที่กล้าประท้วงเขาทันที

“ฮ่า! การที่ผมได้มีโอกาสทำธุรกิจกับคุณลูกค้านี่ช่างเป็นเกียรติกับผมจริงๆ!”

เมื่อได้ยินว่า อวี้ฮ่าวหราน จะจ่ายเงินเต็มจำนวนทันที เฟิงซีหนาน ก็ยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิม

ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหราน แสดงสีหน้าระอาใจ ตอนแรกไอ้คน ๆ นี้ไล่เขาเหมือนหมูเหมือนหมาแต่ตอนนี้กลับบอกว่าเป็นเกียรติที่ได้ทำธุรกิจกันเนี่ยนะ?

หลังจากทำเอกสารและเซ็นเช็คจ่ายเรียบร้อยมันก็ถึงเวลาเกือบ4โมงเย็น อวี้ฮ่าวหราน แน่ใจว่าเขาคงไปรับ ถวนถวน ไม่ทันแน่ เขาจึงโทรบอก หลี่หรง ให้ไปรับลูกสาวของเขาแทน

จากนั้น อวี้ฮ่าวหราน ขับรถตรงกลับไปที่คอนโดทันที

“พ่อกลับมาแล้ว!”

ในทันทีที่ อวี้ฮ่าวหราน เปิดประตูเข้าไปเสียงอันสดใสก็เอ่ยทักขึ้นทันที

เด็กสาวตัวน้อยวิ่งพรวดเข้ามาหา อวี้ฮ่าวหราน อย่างรวดเร็วพร้อมกับกางแขนแสดงท่าทีอยากให้ อวี้ฮ่าวหราน กอดเธอ

อวี้ฮ่าวหราน หัวเราะอย่างเบิกบานจากนั้นเขาย่อตัวลงไปอุ้ม ถวนถวน ขึ้นมาบนอกและหอมเด็กน้อยไปฟอดใหญ่

“ฮี่ฮี่ พ่อจ๋า ถวนถวนคิดถึงพ่อจังเลยทำไมวันนี้พ่อไม่ไปรับ ถวนถวน ?”

“ที่วันนี้พ่อไม่ได้ไปรับถวนถวนเพราะว่า…พ่อไปซื้อของอร่อย ๆ มาให้ถวนถวน นี่ไง!” อวี้ฮ่าวหราน เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกถุงอาหารขึ้นมาแสดงให้ลูกสาวของเขาเห็น

จากนั้น อวี้ฮ่าวหราน อุ้มถวนถวนไปที่โต๊ะกินข้าวและวางเด็กน้อยลงที่เก้าอี้เด็กและยื่นถุงกับข้าวที่เขาซื้อมาเพิ่มเติมให้ หลี่หรง ไปเทใส่จานมาวางเพิ่ม

ถวนถวน ที่นั่งลงบนเก้าอี้แล้วจู่ ๆ เธอดึงแขนเสื้อ อวี้ฮ่าวหราน และเอ่ยถาม “พ่อจ๋า นี่พ่อลืมไปแล้วใช่ไหมที่บอกว่าจะเซอร์ไพรส์ถวนถวน?”

อวี้ฮ่าวหราน อึ้งไปอึดใจหนึ่งเมื่อได้ยินคำถามนี้

“ใช่ ใช่ พี่เขยลืมไปแล้วเหรอไงเรื่องบอกว่าจะเซอร์ไพรส์ ถวนถวน? เอ…หรือว่าพี่โกหก ถวนถวนกันน้า?”

หลี่หรง เอ่ยขึ้นเสริมเพื่อแกล้ง อวี้ฮ่าวหราน

“โธ่ พ่อจะลืมเรื่องนั้นได้ยังไง? ไม่ต้องห่วง เอาไว้พรุ่งนี้พ่อจะพาถวนถวนไปดูเซอร์ไพรส์นั้นนะ ตกลงไหม?”

อวี้ฮ่าวหราน เอ่ยขึ้นพร้อมกับตบหน้าอกตัวเองด้วยสีหน้าหนักแน่น เรื่องปรับปรุงห้องเด็กเล่นในบริษัทเขาสั่งไปหลายวันแล้ว พรุ่งนี้มันน่าจะเสร็จแล้วจริงไหม?

หลังจากนั้นทุกคนก็ลงมือกินข้าว อาบน้ำและแยกย้ายกันไปนอน

เช้าวันถัดมา

วันนี้เป็นวันหยุดเรียนของ ถวนถวน อวี้ฮ่าวหรานจึงพาลูกสาวของเขาเองไปที่บริษัทได้อย่างสบายใจ

“ว้าว! ตึกใหญ่จังเลย!”

ทันทีที่ไปถึงหน้าบริษัท ถวนถวน เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าประทับใจ

“พ่อจ๋า ที่นี่ใหญ่กว่าโรงเรียนของหนูเยอะเลย!”

เมื่อเข้าไปด้านในแล้วเห็นห้องโถงอันใหญ่โตกว้างขวางแถมยังถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ ถวนถวน ก็ยิ่งรู้สึกตื่นตามากกว่าเดิม

ในเวลาเดียวกัน อวี้ฮ่าวหราน กลับพูดไม่ออกเพราะลูกของเขาเอาบริษัทขนาดใหญ่ไปเปรียบเทียบกับโรงเรียนอนุบาลเนี่ยนะ?

แน่นอนว่าการที่ อวี้ฮ่าวหราน พาลูกมาที่บริษัทแบบนี้ย่อมตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนอยู่แล้ว บรรดาพนักงานต่างซุบซิบกันใหญ่

“ดูสิ เด็กที่ท่านประธานอุ้มมาน่ารักจังเลย”

“เด็กคนนั้นน่าจะเป็นลูกสาวของท่านประธานแน่ ๆ เฮ้อน่าเสียดายจัง ท่านประธานมีลูกซะแล้ว…”

“ต่อให้มีลูกแล้วยังไงกันล่ะ? ประธานอวี้ยังหนุ่มยังแน่นแถมรวยขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังคงมีความต้องการเรื่องอย่างว่าอยู่เหมือนเดิมจริงไหม?”

อันที่จริงเสียงซุบซิบเหล่านี้มันเบาเป็นอย่างมากแต่ด้วยประสาทสัมผัสที่เหนือมนุษย์ อวี้ฮ่าวหราน จึงได้ยินมันอย่างชัดเจนทุกคนซึ่งทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้ากระอักกระอ่วน

ผู้หญิงสมัยนี้นี่นะ…

พนักงานผู้หญิงบางคนถึงกับทนในความน่ารักของ ถวนถวนไม่ไหว พวกเธอวิ่งเข้ามาหาและเล่นกับ ถวนถวนด้วยสีหน้าเอ็นดู

“น่ารักจริง ๆ เลย! ประธานอวี้ พวกเราขออุ้มลูกสาวของประธานหน่อยได้ไหมคะ?”

เมื่อเห็นว่า ถวนถวน ไม่ได้มีสีหน้าอึดอัดอะไรแถมยังหัวเราะชอบใจอีก อวี้ฮ่าวหราน จึงพยักหน้าอนุญาต

เมื่อได้รับการอนุญาติแล้วบรรดาพนักงานหญิงทั้งหลายต่างก็รีบอุ้ม ถวนถวน ออกจากอก อวี้ฮ่าวหรานอย่างรวดเร็ว

“น่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย! ลูกสาวของประธานอวี้น่ารักจนฉันแทบจะใจละลายแล้วเนี่ย!”

“ดูดวงตาสีดำที่เปล่งประกายนี้สิ สวยมาก ๆ เลย!”

“…”

“พ่อจ๋า!”

หลังจากโดนรุมล้อมอยู่ได้ครู่หนึ่ง ถวนถวน ก็เริ่มแสดงสีหน้าเหนื่อยใจแล้ว การโดนรุมเล่นแบบนี้มันเหนื่อยเกินไป

เมื่อเห็นสีหน้าทนทุกข์ของ ถวนถวน อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยความขบขันจากนั้นเขาจึงเดินไปอุ้ม ถวนถวน กลับมาอยู่ในอ้อมอกเขาเหมือนเดิม

หลังจากกลับมาอยู่ในอ้อมอกพ่อของตัวเอง ถวนถวน ถอนหายใจและพูดว่า “พ่อจ๋า พวกพี่สาวพวกนั้นน่ากลัวจริง ๆ”

“ก็ใครใช้ให้ ถวนถวน ของพ่อน่ารักขนาดนี้กันล่ะ? ลูกทำให้พวกพี่สาวพวกนั้นแทบคลั่งเลยรู้ไหม ฮ่าฮ่าฮ่า” อวี้ฮ่าวหราน ลูบหัวปลอบใจลูกสาวของเขาเองด้วยสีหน้าเบิกบาน

หลังจากนั้นเมื่อ อวี้ฮ่าวหรานเดินไปถึงออฟฟิศของเขาเอง เขาก็เรียกให้เลขาจางเข้ามาในห้องของเขาเพื่อคอยดูแล ถวนถวน ให้กับเขาก่อนเพราะเขาจะออกไปจัดการเรื่องในบริษัท

อย่างไรก็ตามในขณะที่ อวี้ฮ่าวหราน กำลังลุกออกไป ถวนถวน ดึงเสื้อของอวี้ฮ่าวหรานเอาไว้ทันที

“พ่อจ๋าไม่เอาอย่าไป พ่อพา ถวนถวนไปด้วย!”

“ถวนถวน ดูสิว่าพี่สาวคนนี้มีอะไรมาให้ นี่อมยิ้มแสนอร่อยยังไงล่ะจ๊ะ!” เมื่อเห็นว่า ถวนถวน เริ่มงอแง เลขาจางจึงใช้อาวุธลับที่เอาไว้สยบเด็กน้อยทั้งหลายที่เธอเตรียมมา

ถวนถวน จ้องไปที่อมยิ้มสีสันสดใสด้วยสายตาเป็นประกายอยู่พักหนึ่ง แต่จากนั้นเด็กน้อยก็หันกลับมาที่พ่อของเธอด้วยสายตาลังเลซึ่งท้ายที่สุดเธอก็ยังคงร้องอยากไปกับ อวี้ฮ่าวหราน