หวงปินนั่งคุกเข่ากราบแทบเท้าโจวเฟยหู่ด้วยสีหน้าสิ้นหวัง

“หัวหน้า…ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะ ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงของพี่อวี้ ถ้าผมรู้ ผมไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน!”

ตอนนี้หวงปินกลัวจนแทบจะฉี่ราดอยู่รอมร่อ เขาไม่สนใจเลยว่าตอนนี้ใครจะมองเขาน่าสมเพชขนาดไหน

เขาจำได้แล้วว่าก่อนหน้านี้ว่าโจวเฟยหู่เคยสั่งห้ามเอาไว้อย่างหนักแน่นว่าอย่าล่วงเกินอวี้ฮ่าวหรานเป็นอันขาด

หากใครฝ่าฝืนคำสั่งนี้โทษที่ได้รับจะอยู่ในระดับหนักหนาที่สุดซึ่งหากไม่ตายก็พิการไปตลอดชีวิต!

แต่ด้วยความผิดที่เขาทำลงไปซึ่งคือการพยายามข่มขืนผู้หญิงของอวี้ฮ่าวหราน บทลงโทษที่เขาจะต้องเผชิญหลังจากนี้ย่อมไม่ใช่แค่ถูกทำให้พิการแน่นอน!

อย่างไรก็ตามก่อนที่โจวเฟยหู่จะทันได้ทำอะไรต่อ อวี้ฮ่าวหรานก็อุ้ม ถวนถวนขึ้นอกและพาเฉิงชิวอวี้เดินออกไปโดยไม่ได้สนใจอยากจะอยู่ดูบทสรุปชะตากรรมของหวงปิน

หากโจวเฟยหู่ฉลาดพอเขาจะต้องไม่มีทางได้เห็นหน้าของหวงปินอีกแน่นอน!

เสียงร้องโหยหวนขอความเมตตาของ หวงปิน ยังคงดังลั่นอยู่ในโกดัง ในขณะที่เฉิงชิวอวี้เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ กับอวี้ฮ่าวหราน แต่ในใจของเธอกลับว้าวุ่นกับเรื่องอื่นแทน

ผู้หญิงของเขางั้นเหรอ?

คนพวกนั้นคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงของอวี้ฮ่าวหราน?

จู่ ๆ แก้มของเธอก็ร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

ตั้งแต่เกิดมาถึงแม้ว่าจะมีผู้ชายตามจีบเธอนับไม่ถ้วนแต่เธอก็ไม่เคยถูกใจใครเลยสักคนดังนั้น อวี้ฮ่าวหรานคือผู้ชายคนแรกที่เธอพูดได้ว่าเธอตกหลุมรักจริง ๆ ดังนั้นแค่คิดว่ามีคนอื่นเข้าใจว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจเต้นแรง

“น้าชิวอวี้ พ่อของหนูเยี่ยมที่สุดเลยเนอะ!” ถวนถวนพูดขึ้นพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

“ใช่แล้วจ้ะ พ่อของหนูเยี่ยมที่สุดเลย!” เฉิงชิวอวี้พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับเด็กน้อย

“เมื่อไหร่ที่หนูโตขึ้น หนูจะปกป้องคุณน้าเหมือนที่พ่อของหนูทำ!”

เด็กน้อยเอ่ยปากสัญญาอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะซึ่งมันทำให้เธอดูน่ารักน่าเอ็นดูมากขึ้นไปอีก

“ได้เลย น้าชิวอวี้ยินดีให้ถวนถวนปกป้องน้าด้วยความเต็มใจ!”

เฉิงชิวอวี้ตอบกลับด้วยสีหน้าเป็นสุข สิ่งนี้ทำให้เธอค่อย ๆ ปรับอารมณ์มาเป็นปกติได้อย่างรวดเร็วหลังจากเผชิญกับเหตุการณ์ระทึกขวัญเมื่อครู่

…

อีกด้านหนึ่งในออฟฟิศของหลี่จิงเทียน

หลี่จิงเทียนผู้ที่แทบไม่เคยโผล่หน้ามาที่บริษัทเลยวันนี้เขานั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟาในออฟฟิศของเขาเอง

อย่างไรก็ตามตอนนี้ในออฟฟิศของเขาไม่ได้มีเขาเพียงแค่คนเดียว บนตักของเขายังมีหญิงสาวแต่งหน้าหนาเตอะอยู่ด้วยอีกคนหนึ่ง

“นายน้อยจิงเทียน พวกเราจะทำยังไงดี? อีตาฮ่าวหรานนั่นเย็นชาอย่างกับก้อนน้ำแข็ง เขาไม่หวั่นไหวกับเสน่ห์ของฉันเลยแถมดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเกลียดขี้หน้าฉันแล้วอีกต่างหาก”

หญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนตักหลี่จิงเทียนและกำลังพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก…เผิงอิงอิง!

เมื่อได้ยินแบบนี้สีหน้าของหลี่จิงเทียนก็ยิ่งมืดหม่น เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี

“บ้าจริง! นี่ฉันจะล้มเหลวเหมือนไอ้เจ้าแก่เจิ้งเหวยกัวหรือไงกัน? ไอ้อวี้ฮ่าวหรานมันไม่มีจุดอ่อนบ้างเลยหรือไง?”

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแผนสาวงามถึงใช้ไม่ได้ผล?

“หรือว่าไอ้อวี้ฮ่าวหรานจะไม่ชอบผู้หญิงแนวเซ็กซี่? ทั้งก้น ทั้งหน้าอก ทั้งต้นขาที่อวบอิ่มแบบนี้มันอดใจไหวได้ยังไง?”

ใจของหลี่จิงเทียนเต็มไปด้วยความงุนงง ในมุมมองของเขา หากผู้หญิงแบบนี้มายั่วยวนเขา เขาคงรีบกระโดดเข้าใส่อย่างแน่นอน!

“ช่างมันก่อนก็แล้วกัน เอาไว้เดี๋ยวค่อยคิดหาทางใหม่”

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็ถอนหายใจอย่างหดหู่

…

เวลา4โมงเย็น อวี้ฮ่าวหรานขับรถไปถึงบ้านของเฉิงชิวอวี้พอดี แน่นอนว่าหลังจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิด อวี้ฮ่าวหรานจึงอาสามาส่งอีกฝ่ายเอง

แต่แล้วก่อนที่จะลงรถเฉิงชิวอวี้ก็ฉวยโอกาสตอนเผลอจูบสั้น ๆ ที่ริมฝีปากของอวี้ฮ่าวหราน

“หืม!?”

อวี้ฮ่าวหรานแสดงสีหน้าตกตะลึงทันที แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรออกไป เฉิงชิวอวี้กลับพูดขึ้นก่อน

“นี่ถือว่าเป็นการขอบคุณที่นายช่วยฉันเอาไว้อีกแล้ว หากไม่ได้นายฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ฉันจะเป็นยังไงบ้าง”

เธอรู้สึกว่าเธอติดค้างอวี้ฮ่าวหรานมากมายเหลือเกิน

หากไม่ได้ผู้ชายคนนี้เธออาจจะตายไปนานแล้วก็ได้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเสียพรหมจรรย์

เมื่อเห็นแววตาที่ซาบซึ้งและจริงใจของอีกฝ่าย อวี้ฮ่าวหรานจึงไม่ได้คิดอะไรมากกับจูบขอบคุณเมื่อครู่ เขาปรับอารมณ์ให้เป็นปกติและพยักหน้าเพื่อนเป็นการร่ำลาอีกฝ่าย

ถัดมาราว 5 โมงเย็น อวี้ฮ่าวหรานก็กลับมาถึงคอนโด

เมื่อเปิดประตูเข้าไปคู่พ่อลูกก็เห็นว่า หลี่หรงกำลังจัดวางจานอาหารต่าง ๆ ลงบนโต๊ะอย่างตั้งใจ

ขณะที่กำลังทานมื้อเย็น

ถวนถวนเล่าเรื่องเหตุการณ์น่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้กับ หลี่หรงฟังอย่างออกรส

“แม่หรง แม่หรง วันนี้พ่อพาหนูไปที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำด้วยแหละ! หนูได้เจอเพนกวิน โลมา และปลาอีกเยอะแยะไปหมดเลย…”

“เหรอจ๊ะ ถวนถวนได้ไปเจอเพนกวินมาด้วยเหรอวันนี้?” หลี่หรงพูดจาตอบโต้ตามน้ำไปกับการเล่าเรื่องของเด็กน้อย

“ไม่ใช่แค่นั้นนะแม่หรง วันนี้พ่อจ๋าสุดยอดที่สุดอีกแล้ว พ่อจ๋าช่วยน้าชิวอวี้จากพวกคนเลว และคนเลวพวกนั้นร้องไห้ใหญ่เลยด้วยแหละ!”

พอเล่าถึงจุดนี้ ถวนถวนมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาเทิดทูนราวกับพ่อของเธอเป็นพระเจ้ายังไงยังงั้น

“วันหลังถวนถวนจะขอให้พ่อพาแม่หรงไปเที่ยวด้วยกันนะ!”

“ได้เลย! ถวนถวน อย่าลืมบอกให้พ่อของหนูพาแม่หรงไปด้วยรอบหน้าก็แล้วกัน!”