หลังจากจัดการกับคงเหอเรียบร้อยแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็จากไปในทันที

ด้วยความแข็งแกร่งที่ต่างกันมาก แม้จะเพิ่งสู้กับคงเหอเสร็จหมาด ๆ เสื้อผ้าของเขาก็ยังคงสะอาดสะอ้านเหมือนเดิมไม่ต่างกับตอนที่เขาเพิ่งออกจากบ้านโดยไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ อวี้ฮ่าวหรานจึงขับรถมุ่งหน้าต่อไปที่บริษัทของเขา

ในออฟฟิศ ผู้จัดการหวังรายงานสถานการณ์บริษัทให้กับอวี้ฮ่าวหราน ฟังเหมือนอย่างเช่นทุกวัน ซึ่งเมื่อฟังจนจบ อวี้ฮ่าวหรานก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ดีแล้วที่ผลประกอบการของเรายังคงเติบโตอย่างต่อเนื่อง ว่าแต่สถานการณ์ภายในบริษัทของเราตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? ตัวอย่างเช่น หลี่จิงเทียน ช่วงนี้เคลื่อนไหวอะไรบ้างรึเปล่า?”

“เรียนท่านประธาน ช่วงนี้นายน้อยหลี่มาที่บริษัทบ่อยขึ้นมาก แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากเดินไปเดินมาโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจการใด ๆ ภายในบริษัทเลย”

ผู้จัดการหวังตอบกลับอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่าผู้จัดการหวังจับตาดูหลี่จิงเทียนเป็นอย่างดีเพราะอวี้ฮ่าวหรานเคยมอบหมายงานนี้เอาไว้ให้เขาก่อนหน้านี้แล้วเพื่อป้องกันไม่ให้ หลี่จิงเทียนสร้างปัญหาขึ้นอีก

“ดีมาก คุณช่วยผมจับตาดูเขาต่อไป”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นพวกเขาวกกลับไปคุยเรื่องบริษัทกันต่อ

อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขาคุยกันไปได้อีกพักหนึ่งจู่ ๆ ประตูห้องกลับถูกเปิดออกอย่างกระทันหัน

“นี่คุณเป็นใครกัน? ทำไมคุณไม่เคาะประตูและขออนุญาตก่อนจะเข้ามา!”

แน่นอนว่า ผู้จัดการหวังหันไปตำหนิด้วยสีหน้าไม่พอใจทันที

ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหรานกลับตะลึงงันเมื่อเห็นหน้าของคนที่เปิดประตูออฟฟิศของเขาเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต

ผู้ที่เข้ามาเป็นหญิงสาวหน้าตางดงามเป็นอย่างมากคนหนึ่ง หน้าตาของหญิงสาวคนนี้ดูคล้ายกับหลี่หรงเป็นอย่างมาก!

แตกต่างกันก็แค่เธอดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าภาพจำครั้งล่าสุดเมื่อสามปีของเขา

ผู้จัดการหวังแสดงสีหน้างุนงง เมื่อเห็นอาการตกตะลึงของอวี้ฮ่าวหราน เขามองไปที่หญิงสาวที่เพิ่งเข้ามาในห้องอีกครั้งหนึ่งแต่รอบนี้เขามองอย่างตั้งใจและนั่นทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างออก

เขาเคยเห็นรูปของหลี่หรงในช่วงแรก ๆ ที่เข้ามาทำงานกับอวี้ฮ่าวหราน เพราะเขาต้องพยายามรู้จักเจ้านายคนใหม่ให้มากขึ้นเขาจึงพยายามสืบค้นข้อมูลดู

ผู้หญิงคนนี้หน้าตาคล้ายกับหลี่หรงหรือภรรยาของเจ้านายเขาเลยนี่นา!?

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหราน ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด!

หลังจากสามหมื่นปีเขารอเวลานี้มาตลอด เขาคิดถึงใบหน้านี้อยู่ทุกวันทุกคืนเฝ้าฝันอยากจะพบเจอตลอดมา

ในตอนนี้ใบหน้าที่เขาอยากเจอได้มาปรากฏต่อหน้าเขาแล้ว!

หลังจากตกตะลึงอยู่พักใหญ่ความรู้สึกของอวี้ฮ่าวหรานก็เปลี่ยนเป็นตื่นเต้น เขาไม่นึกเลยว่าภรรยาของเขาจะเป็นฝ่ายกลับมาหาเขาเองแบบนี้

ผู้จัดการหวังเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้เขาก็รู้ตัวดีว่าการอยู่ในห้องต่อไปมันคงไม่เหมาะเท่าไหร่ดังนั้นเขาจึงค่อย ๆ เดินออกไปจากห้องในแบบที่เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่ก่อนที่เขาจะเดินพ้นประตูไป ผู้จัดการหวังก็ยังคงเหลือบมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานอีกรอบเพื่อยืนยันความคิดของเขาอีกรอบว่าผู้หญิงคนนี้ใช่คนที่เขาคิดจริง ๆ รึเปล่า

เมื่อเขาเหลือบไปมอง เขาก็ยังคงเห็นสีหน้าที่หลากอารมณ์ของอวี้ฮ่าวหรานเหมือนเดิมและนั่นทำให้เขาแน่ใจมากขึ้นว่าหญิงสาวคนนี้น่าจะเป็นคนที่เขาคิดจริง ๆ

น่าเสียดาย…

ความเป็นจริงมันช่างโหดร้ายเพราะแท้จริงแล้ว หญิงสาวคนนี้เป็นแค่คนหน้าเหมือนหลี่หรงเท่านั้น!

เธอไม่ใช่หลี่หรงตัวจริง!

‘หลี่เม่ย’ คนนี้คือคนที่ถูกส่งมาโดย หวังเจวีย!

ก่อนหน้านี้หวังเจวียได้มาคุยกับหลี่จิงเทียน ดังนั้นเขาจึงล่วงรู้ว่าจุดอ่อนของอวี้ฮ่าวหรานคือหลี่เม่ย

ภาพถ่ายต่าง ๆ ของหลี่เม่ย ต่างถูกส่งไปอยู่ในมือของหวังเจวีย และจากนั้นหวังเจวียก็เริ่มแผนการทำลายอวี้ฮ่าวหรานด้วยแผน ‘ภรรยาปลอม’

หากภรรยาที่หายไปกลับมา อวี้ฮ่าวหรานจะต้องดีใจจนหน้ามืดตามัวเลยจริงไหม?

และเมื่อเป็นแบบนั้นหาก หลี่เม่ยปลอมคนนี้บงการให้อวี้ฮ่าวหรานทำอะไรเขาก็คงจะยอมทำตามอย่างโง่เง่าแน่นอน!

หวังเจวียพยายามตามหาหญิงสาวที่หน้าตาและรูปร่างใกล้เคียงหลี่เม่ย อยู่เป็นเวลาหลายวันและลงทุนเงินจำนวนมหาศาลทำศัลยกรรมให้กับหญิงสาวที่เขาจ้างมาให้หน้าตาและรูปร่างออกมาเหมือนกับหลี่เม่ยในรูปภาพที่เขาได้มาให้มากที่สุด!

ด้วยพลังเงินจำนวนมากกว่าสิบล้านหยวน หมอชื่อดังที่สุดสร้างสรรค์ผลงานออกเป็นหลี่เม่ยที่สมบูรณ์แบบแถมแผลจากการทำศัลยกรรมยังหายได้อย่างรวดเร็วและไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆ ให้เห็นจากภายนอกได้เลย

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าภายนอกจะดูเหมือนหลี่เม่ยอย่างไร้ที่ติแต่กิริยาท่าทางต่าง ๆ รวมไปถึงนิสัยยังคงไม่เหมือนดังนั้นหน้าที่นี้จึงเป็นของ หลี่จิงเทียน ผู้ซึ่งกลายเป็นอาจารย์จำเป็นให้กับหลี่เม่ยปลอมคนนี้

จนท้ายที่สุด ผลงานทุกอย่างก็ออกมาอย่างสมบูรณ์แบบจนแม้แต่หลี่จิงเทียน ในบางครั้งเขาก็เผลอลืมตัวคิดไปว่านี่อาจจะใช่พี่สาวตัวจริงของเขารึเปล่า?

…

ในออฟฟิศเมื่อผู้จัดการหวังออกไปแล้ว

อวี้ฮ่าวหรานไม่อาจทานทนกับอารมณ์ของตัวเองได้อีกเขาลุกขึ้นและเดินไปกอด ‘หลี่เม่ย’ ในทันที

“คุณ…คุณกลับมาแล้ว!”

ถึงแม้ว่าเวลาในโลกมนุษย์จะผ่านไปแค่3ปี แต่เวลาที่เขาใช้อยู่ในดินแดนแห่งเทพนั้นคือ3หมื่นกว่าปี! ช่วงเวลายาวนานขนาดนั้นมันทำให้หัวใจของเขารู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก

“คุณรู้ไหมว่าผมคิดถึงคุณแค่ไหนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะเล่าให้คุณฟังมากมาย”

“อื้ม! ฉันเองก็รู้สึกดีใจมากที่คุณกลับมาแล้ว พวกเราไม่ได้เจอกันตั้ง3ปีแล้วสินะ”

สีหน้าของ ‘หลี่เม่ย’ เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เบิกบาน

“คุณจำได้รึเปล่า? พ่อของคุณต่อต้านงานแต่งงานของเราขนาดไหนในตอนนั้น?”

“แน่นอนฉันต้องจำได้อยู่แล้ว ฉันยังจำได้อีกว่าหลี่หรงพยายามช่วยเราทุกวิถีทางจนถึงกระทั่งยอมทะเลาะกับพ่อของฉันอย่างรุนแรงจนไม่มองหน้ากันไปหลายปี”

‘หลี่เม่ย’ ซุกหน้าที่อกของ อวี้ฮ่าวหราน พร้อมกับตอบกลับท่าทีของเธอพยายามแสดงออกว่าคิดถึงอวี้ฮ่าวหรานมากจนอธิบายออกเป็นคำพูดได้ไม่หมด

เธอกอด อวี้ฮ่าวหราน แน่นด้วยรอยยิ้มที่ตื้นเต้นและเปี่ยมสุข…