“ไสหัวไปซะไม่งั้นแกเจ็บตัวแน่!”

หนึ่งในบอดี้การ์ดของหวังเจวียตะโกนลั่นด้วยสีหน้าเดือดดาล

อย่างไรก็ตามชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถกลับเปิดประตูรถลงมาด้วยสีหน้าเย็นชา

“ไอ้หวังเจวียมันอยู่ที่ไหน?”

เมื่อเผชิญกับกลิ่นอายกดดันที่แสนรุนแรง บอดี้การ์ดทั้งสองคนต่างอดไม่ได้ที่จะขนลุก

อย่างไรก็ตาม ด้วยประสบการณ์และหน้าที่ของพวกเขาเอง พวกเขาจึงสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อตั้งสติก่อนที่จะตะโกนขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

“บัดซบเอ๊ย! ถ้าแกยังไม่ไสหัวไปฉันจะเรียกคนออกมาจัดการกับแกจนแกจะต้องพิการไปตลอด…อั่ก!”

“โครม!!”

ก่อนที่จะทันได้พูดจบ บอดี้การ์ดคนที่กำลังพูดกลับโดนอวี้ฮ่าวหราน ต่อยจนกระเด็นไปกระแทกกับประตูกำแพงคฤหาสน์บานใหญ่จนประตูทั้งบานล้มลงเสียงดังก้อง ส่วนบอดี้การ์ดผู้โชคร้ายนั้นนอนนิ่งไม่ไหวติงพร้อมกับมีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดอย่างน่าอนาถ

“อ…อะไรวะเนี่ย!!” บอดี้การ์ดอีกคนอุทานลั่นด้วยสีหน้าทั้งตกตะลึงและสยดสยอง อีกฝ่ายน่ากลัวเหมือนไม่ใช่มนุษย์!

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรต่อ อวี้ฮ่าวหรานก็เตะเข้าไปที่คอของเขาอย่างจังจนภาพที่เขาเห็นมืดดับลงอย่างฉับพลันพร้อมกับเสียงลั่นของกระดูกคอของเขาที่แตกละเอียด…

อวี้ฮ่าวหรานโกรธแค้นมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้วดังนั้นเมื่อเขาเจอคำพูดไร้สาระของมดแมลงพวกนี้เขาก็ยิ่งหมดความอดทน เขามาที่นี่เพื่อฆ่าล้างแค้นไม่ได้มาเพื่อฟังมดแมลงส่งเสียงร้อง!

ในเวลาเดียวกัน เสียงอึกทึกครึกโครมที่ดังมาจากประตูหน้าทำให้พวกบอดี้การ์ดด้านในต่างตื่นตัวและรีบวิ่งมาดูเหตุการณ์ทันที

“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น! เอ๊ะ นี่แกเป็นใคร…อั่ก!!”

อวี้ฮ่าวหรานไม่เสียเวลาตอบกลับแม้แต่น้อย เขาพุ่งตัวไปที่เหล่าบอดี้การ์ดที่วิ่งออกมาดูเหตุการณ์และโจมตีทันที

“ผัวะ! พลั่ก!! โครม!!”

“ไอ้พวกมดแมลงที่น่ารำคาญ! ในเมื่อพวกแกกล้าขวางทางข้า ข้าผู้นี้จะส่งพวกแกไปลงนรกให้หมด!”

บอดี้การ์ดนับสิบคนที่ยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นึกเลยว่าจู่ ๆ พวกเขาจะโดดนจู่โจมก่อนแบบนี้ แถมการจู่โจมยังรุนแรงถึงขนาดคร่าชีวิตพวกเขาได้ในการโจมตีเดียว!

แค่เพียงเวลาไม่ถึง 10 วินาที บอดี้การ์ดสิบกว่าคนที่วิ่งออกมาดูเหตุการณ์ชุดแรกนอนตายระเกะระกะอยู่เต็มสวนหย่อมหน้าคฤหาสน์สุดหรู

ไม่กี่อึดใจต่อมา บอดี้การ์ดอีกชุดหนึ่งซึ่งคราวนี้มีมากกว่ายี่สิบคนได้โผล่มาอีกระลอกจากด้านในตัวคฤหาสน์ รอบนี้หัวหน้าหน่วยบอดี้การ์ดได้ตามออกมาด้วย

เมื่อคนเป็นหัวหน้าออกมาเห็นลูกน้องของตัวเองนับสิบนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ด้านนอก เขาตะโกนดังลั่นด้วยสีหน้าเดือดดาลทันที

“ไอ้สารเลว!! แกเป็นใครกันวะถึงได้กล้ามาทำเรื่องแบบนี้ที่นี่! ทุกคน! เข้าไปจับตัวมันมาให้ฉันซะ”

เนื่องจากเขาไม่ทันออกมาเห็นว่า อวี้ฮ่าวหรานแข็งแกร่งขนาดไหน เขาจึงสั่งลูกน้องให้เข้าไปจับตัวอวี้ฮ่าวหราน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังส่งลูกน้องของตัวเองไปตาย!

อวี้ฮ่าวหรานพ่นลมหายใจอย่างดูถูกก่อนที่จะพุ่งตัวโถมเข้าใส่กลุ่มบอดี้การ์ดที่มีจำนวนมากกว่า20คนอย่างรุนแรงและเฉียบขาด

“อ๊ากก!!!”

“กร๊อบ!!”

“โครม!!”

แต่ละครั้งที่หมัด หรือแข้ง หรือศอก ของอวี้ฮ่าวหรานปล่อยออกไป หนึ่งครั้งนั้นจะต้องมีคนตายเพราะเขาเลือกที่จะเล็งแค่เฉพาะจุดตายของฝั่งตรงข้ามเท่านั้น!

ในเมื่อมดแมลงเหล่านี้กล้าขวางทางเขาพวกมันก็สมควรที่จะตาย!

แค่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา บอดี้การ์ดชุดที่สองอีก 20 กว่าคนก็ถูกสังหารจนเรียบ สภาพศพของแต่ละคนนั้นดูน่าเวทนาเป็นอย่างมาก บางคนกระโหลกยุบไปครึ่งหนึ่ง บางคนหน้าอกยุบจากแรงเตะจนดูคล้ายกับร่างของเขาโดนรถบรรทุกเหยียบผ่าน

คนสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ก็คือหัวหน้าหน่วยบอดี้การ์ดซึ่งกำลังยืนขาสั่นไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อ

ผู้ชายคนที่เขาเผชิญแข็งแกร่งเกินไป!

แข็งแกร่งราวกับไม่ใช่มนุษย์!

ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานเสี่ยงตายมามากมายแต่เขาก็ยังไม่เคยเจอศัตรูคนไหนที่หฤโหดขนาดนี้!

วันนี้เขาตายแน่!

และก็เป็นเช่นที่เขาคิด อวี้ฮ่าวหรานไม่มีแผนที่จะปล่อยใครเอาไว้หากคน ๆ นั้นขวางทางเขาอยู่แล้ว เมื่อจัดการกับบรรดาลิ่วล้อเสร็จ เขาพุ่งตัวไปคว้าคอหัวหน้าหน่วยบอดี้การ์ดอย่างรุนแรง และเขวี้ยงร่างของชายที่หนักมากกว่า 100 กก. ตรงไปที่ประตูคฤหาสน์ทันที

“โครม!!!”

ทั้งคนทั้งประตูกระเด็นกระดอนเข้าไปในตัวคฤหาสน์อย่างรุนแรง ซึ่งเสียงอึกทึกนี้ทำให้หวังเจวียที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องนิรภัยถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความขวัญผวา

อันที่จริงหวังเจวียเห็นอวี้ฮ่าวหรานตั้งแต่อยู่หน้าประตูใหญ่ด้านนอกผ่านกล้องวงจรปิด แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงเลยก็คือภาพที่เขาเห็นต่อมาคือภาพที่บอดี้การ์ดหลายสิบคนของเขาจะถูกสังหารโหดด้วยคนเพียงคนเดียวอย่างรวดเร็วแบบนี้!

เมื่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีซะแล้วเขาจึงรีบวิ่งไปซ่อนตัวอยู่ในห้องนิรภัยที่กำแพงทุกด้านทำขึ้นจากเหล็กกล้าหนามากกว่า 10 นิ้วและในห้องนั้นยังมีหน้าจอเอาไว้คอยดูภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัวในคฤหาสน์

“หวังเจวีย!!!”

เมื่อเข้ามาด้านในตัวคฤหาสน์ อวี้ฮ่าวหรานตะโกนเสียงดังลั่นด้วยสีหน้าเดือดดาล

เขาใช้เนตรเทวะมองหาอีกฝ่ายทันทีซึ่งในเวลาแค่เพียงอึดใจเดียวเขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายหลบอยู่ในห้องนิรภัยที่มุมลึกสุดของคฤหาสน์…

อวี้ฮ่าวหรานเดินตรงไปที่ห้องนั้นทันทีซึ่งในระหว่างทางที่เดินไปก็มีบอดีการ์ดอีก4-5คนออกมาขวางซึ่งเขาจัดการคนพวกนั้นได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อไปถึงหน้าประตูห้องนิรภัย อวี้ฮ่าวหรานโคจรพลังวิญญาณไปทั่วทั้งร่างและชกหมัดอย่างแรงไปที่ประตูทันที

ด้วยความรุนแรงของหมัด ประตูนิรภัยเหล็กกล้าที่หนาถึง10นิ้วถูกทะลวงเป็นรูโบ๋ตามหมัดของอวี้ฮ่าวหราน

เมื่อต่อยประตูทะลุแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจับช่องที่เป็นรูโหว่ของประตูแล้วกระชากประตูหลุดออกมาทั้งยวงอย่างรุนแรง!

ที่ด้านในอวี้ฮ่าวหรานเห็นว่าในขณะนี้ หวังเจวียกำลังนั่งขดตัวอยู่ที่มุมห้องด้วยอาการสั่นกลัวไม่หยุด

ไอ้น่าสมเพชตัวนี้น่ะเหรอที่มันกล้าล้อเล่นกับความรักของเทพอย่างข้า!

“ก…แกเข้ามาได้ยังไง!?”

หวังเจวียเหลือบตาขึ้นมามองอวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาตกตะลึงและหวาดกลัวสุดขีด เขาไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะทะลวงประตูเข้ามาได้แบบนี้

“แกไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันเข้ามาได้ยังไง! สิ่งที่แกต้องรู้มีเพียงอย่างเดียวก็คือวันนี้แกตายแน่!”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนที่จะเดินเข้าไปหาหวังเจวีย อย่างช้า ๆ

“ย…อย่าเข้ามานะ!! ก…แกรู้รึเปล่าว่าการฆ่าคนมันผิดกฎหมาย! แกอยากเข้าไปนอนในคุกหรือไง!”

หวังเจวียหวาดกลัวจนตะโกนลั่นราวกับคนไร้สติ ตอนนี้เขาไม่มีสติมากพอที่จะคิดว่าคำขู่ของเขามันฟังดูน่าหัวเราะเป็นอย่างมาก

ฆ่าคน? เข้าคุก?

หากเขามีสติพอเขาคงไม่ขู่อีกฝ่ายแบบนี้แน่เพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็เพิ่งเห็นไปว่าอวี้ฮ่าวหรานเพิ่งฆ่าบอดี้การ์ของเขาไปหลายสิบคนแล้วซึ่งต่อให้ฆ่าเขาเพิ่มอีกคนมันคงไม่ต่างมากนัก!

“ฮ่า ๆ! เข้าคุกงั้นเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะเย้ยก่อนที่จะเดินไปยังกล่องฮาร์ดดิสก์ซึ่งเก็บข้อมูลภาพจากกล้องวงจรปิดในคฤหาสน์ทั้งหมดและบดขยี้มันด้วยมือเปล่า ๆ ของเขาจนแหลกเละไม่เหลือชิ้นดี!

“ก…แกคิดจะทำอะไร? ถ้าแกกล้าทำอะไรฉัน พ่อของฉันไม่เอาแกไว้แน่! พ่อของฉันจะฆ่าแกแน่…!”

“พลั่ก!!”

ก่อนที่จะทันได้พูดจบ อวี้ฮ่าวหรานชกไปที่ปากของหวังเจวีย แต่ครั้งนี้เขาออมแรงไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตายเร็วเกินไป

“ฆ่าฉันงั้นเหรอ? เฮอะ! ถ้าพ่อของแกตามล่าฉัน ฉันจะเป็นคนส่งพ่อของแกลงไปอยู่กับแกในนรกด้วย!” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นก่อนที่จะชกไปที่หน้าของหวังเจวียอีกรอบ

“พลั่ก พลั่ก พลั่ก พลั่ก!!”

“%#^&ขอ$&#$#โทษ(*&*ปล่อย&*$#ฉ%$%เถอะ…”

หวังเจวียพยายามที่จะอ้อนวอนขอโทษแต่ยิ่งเขาโดนต่อย เขาก็ยิ่งพูดไม่รู้เรื่องมากขึ้นเนื่องจากสติเขายิ่งเริ่มเลือนลางรวมไปถึงกระดูกบนใบหน้าของเขาเองก็เริ่มที่จะแตกร้าวมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในตอนนี้เขารู้สึกเข้าใกล้ความตายมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าวันนี้เขาคงไม่น่าจะรอดแน่นอน…

อีกฝ่ายแสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่ต้องการที่จะคุยกับเขาเลย อีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อหวังชีวิตเขาอย่างเดียว!

เขาไม่นึกเลยว่าแผนการที่เขาต้องการจะทำให้ชีวิตของอีกฝ่ายพังพินาศมันจะส่งผลให้เขาต้องมาตายอย่างน่าอนาถแบบนี้

“ไ…ว้…ชี…วิต…ฉั….นเถ…อะ”

“กร๊อบ!!!”

หลังจากพูดประโยคนี้จบ ด้วยความรำคาญและรังเกียจ อวี้ฮ่าวหราน เพิ่มแรงและชกไปที่หัวของหวังเจวียจนกะโหลกและสมองข้างในแหลกละเอียดทันที

ตั้งแต่เขากลับมาที่โลกมนุษย์เขาก็พยายามมาโดยตลอดที่จะไม่ฆ่าคนเพราะมันจะสร้างปัญหามากมายตามมาซึ่งเขายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะเผชิญหน้าได้ทั้งหมด…

แต่หวังเจวียกลับล้ำเส้นของเขาอย่างรุนแรงจนเขาไม่สนใจอะไรอีกแล้วและใช้วิธีการเดิมเหมือนตอนที่เขาอยู่ในดินแดนเทพเพื่อแก้ปัญหา

วิธีการนั้นไม่ใช่อะไรอื่นมันมีเพียงอย่างเดียวคือการฆ่า!