หลังจากได้รับคำให้สัญญาซ้ำ ๆ จากฉีถง อวี้ฮ่าวหรานจึงออกจากออฟฟิศของอีกฝ่าย

ก่อนที่จะออกจากออฟฟิศ ฉีถงยังให้คำสัญญาอีกว่าเขาจะให้ข้อมูลกับสื่อเพื่อล้างมลทินให้กับบริษัทชิวเฮิง

อวี้ฮ่าวหรานขับรถกลับไปที่บริษัทชิวเฮิงอีกครั้ง แต่ในขณะที่เขาขับไปถึงมันยังคงเป็นช่วงเช้าอยู่

อย่างไรก็ตามเช้าวันนี้กลับมีนักข่าวมายืนออกันเต็มหน้าประตูบริษัทชิวเฮิงมากกว่าเมื่อวานซะอีก จนพวกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถึงกับเหงื่อตกเพราะต้องคอยกันพวกนักข่าวอยู่ตลอดเวลา

เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์วันนี้มันแย่มากกว่าเมื่อวาน

ที่ชั้นบนสุดของตึกสำนักงาน

เมื่ออวี้ฮ่าวหรานเปิดประตูออฟฟิศเข้าไป เขาเห็นเฉิงกัวอันกำลังนั่งทำหน้ากลุ้มใจกับลูกสาวของตัวเอง

บรรยากาศภายในห้องดูมืดหม่นเป็นอย่างมาก

“พ่อ ตอนนี้มูลค่าหุ้นของบริษัทเราในตลาดหลักทรัพย์ดิ่งลงเหวไม่หยุดเลย พวกเราควรทำ…เอ๊ะ?”

ก่อนที่จะทันได้พูดจบ เฉิงชิวอวี้เห็นอวี้ฮ่าวหรานเข้ามาพอดีเธอจึงหยุดพูดด้วยความประหลาดใจ

“ฮ่าวหราน?”

เธอรู้สึกประหลาดใจ

หรือว่าอีกฝ่ายคุยกับฉีถงสำเร็จแล้ว?

เฉิงกัวอันมองไปยังอวี้ฮ่าวหรานเช่นกันด้วยสายตาคาดหวัง อีกฝ่ายบอกว่าจะไปบริษัทฉีถงตั้งแต่เมื่อวานดังนั้นวันนี้มันน่าจะได้เรื่องอะไรบ้างจริงไหม?

เขาค่อนข้างมั่นใจในความสามารถของอวี้ฮ่าวหราน แต่เขาเองก็เผื่อใจให้กับความผิดหวังเอาไว้ด้วยเช่นกัน

ต้องรู้ว่าการที่บริษัทฉีถงบ่อนทำลายบริษัทของเขาแบบนี้มันย่อมไม่ใช่เรื่องธรรมดา เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ที่อยู่ ๆ คู่ค้าที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาเป็นสิบปีจู่ ๆ จะมาหักกันแบบนี้โดยไม่มีเหตุผลที่คอขาดบาดตาย

ปัญหาใหญ่ระดับนี้ เฉิงกัวอันเดาเอาคร่าว ๆ ว่าอย่างน้อยมันก็น่าจะต้องใช้เวลามากกว่าอาทิตย์ในการแก้ไข แต่วันนี้อวี้ฮ่าวหรานกลับมาซะแล้ว ดังนั้นมันจึงเป็นไปได้ที่อาจจะไม่ได้เรื่องอะไรและพวกเขาคงต้องหาแผนการเอาตัวรอดใหม่

“น้องอวี้ ฉันคาดหวังในตัวนายมาก ๆ ตอนนี้ชะตากรรมของบริษัทชิวเฮิงอยู่ในมือของนายแล้ว ช่วยบอกฉันทีว่าตอนนี้นายได้เรื่องอะไรบ้างแล้วจริงไหม?”

เฉิงกัวอันเอ่ยถามด้วยแววตาคาดหวังทั้ง ๆ ที่ในใจของเขาก็รู้ว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้

“พ่อ! ปัญหานี้มันไม่มีทางแก้ได้ภายในวันเดียวหรอกต่อให้เป็นฮ่าวหรานก็ตาม…”

เมื่อเห็นพ่อของเธอถามอวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาคาดหวัง เธอก็กลัวว่าคนที่เธอชอบจะรู้สึกกดดันและรู้สึกผิดหากว่าการไปพูดคุยเมื่อวานมันล้มเหลวดังนั้นเธอจึงเอ่ยปากช่วยอวี้ฮ่าวหราน

“การที่บริษัทฉีถงทำแบบนี้กับเรา พวกเขาย่อมต้องมีเหตุผลที่หนักแน่นเป็นอย่างมากเขาไม่มีทางยอมเราง่าย ๆ แค่เพียงเพราะฮ่าวหรานไปคุยกับกับพวกเขาแค่รอบเดียว ไม่ว่ายังไงต่อให้ฮ่าวหรานเจรจาไม่สำเร็จ เราก็ไม่สามารถโทษเขาได้!”

เธอกลัวว่าพ่อของเธอจะกล่าวโทษอวี้ฮ่าวหรานด้วยเช่นกันหากเรื่องมันไม่เป็นตามที่พ่อของเธอหวังดังนั้นเธอจึงพูดให้เหตุผลดักทางเอาไว้ก่อน

ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหรานเอาแต่ยืนยิ้มมุมปากอยู่เงียบ ๆ อยากจะดูว่าพ่อลูกคู่นี้คิดกันเองไปได้ไกลมากแค่ไหน พ่อลูกคู่นี้คงไม่คิดว่าเขาแก้ปัญหาได้เรียบร้อยแล้วจริงไหม?

อันที่จริง จะโทษพ่อลูกตระกูลเฉิงก็ไม่ได้ที่มองโลกในแง่ร้ายขนาดนี้เพราะถ้าหากเป็นคนธรรมดาก็คงไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ภายในวันเดียวจริงๆ

การที่เขาสามารถแก้ปัญหาได้ในวันเดียวแบบนี้ใครมันจะไปนึกถึง?

อย่างไรก้ตามเมื่อเห็นสีหน้าของ เฉิงกัวอันและเฉิงชิวอวี้ที่หดหู่มากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับจะร้องไห้ อวี้ฮ่าวหรานก็อดไม่ไหวและเอ่ยออกมา

“ทำหน้าแบบนี้กันทำไม? ใครบอกว่าผมแก้ปัญหาไม่สำเร็จ?”

“ฮ่าวหราน ไม่เป็นไร…เอ๊ะ?”

เฉิงชิวอวี้ที่กำลังจะเอ่ยปลอบใจอวี้ฮ่าวหรานถึงกับชะงักทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ถึงความหมายในคำพูดของอีกฝ่าย เธอเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงทันที

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉิงชิวอวี้ อวี้ฮ่าวหรานยิ่งรู้สึกขบขันมากกว่าเดิม

“ผมจัดการแก้ปัญหาให้เรียบร้อยแล้ว อีกเดี๋ยวพวกคุณก็จะได้เห็นเองว่าบริษัทชิวเฮิงพ้นวิกฤตเป็นที่เรียบร้อย”

อวี้ฮ่าวหรานบอกข่าวดีให้กับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม

“นาย…”

เฉิงกัวอันรู้สึกตกตะลึงจนแทบจะหยุดหายใจ! เขาลุกขึ้นทันทีเพราะเก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่ไหว

“นี่ฉันได้ยินถูกใช่ไหม? นายแก้ปัญหาได้แล้วจริง ๆ ใช่ไหม?”

ในตอนนี้เฉิงกัวอันมีอารมณ์ที่หลากหลาย เขาทั้งดีใจ ตกตะลึง และโล่งอกในเวลาเดียวกัน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะสามารถแก้ปัญหาคอขาดบาดตายให้เขาได้ภายในวันเดียว!

เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย เขาหยิกตัวเองเพื่อตรวจสอบว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป!

ปัญหาทุกอย่างถูกแก้แล้วจริงๆ!

เฉิงชิวอี้ที่ยืนตะลึงอยู่เช่นกัน เธอมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาที่ทั้งดีใจและหลงใหล

เธอมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีทางโกหกแน่นอน เธอสามารถเชื่อเขาได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์!

ผู้ชายคนนี้ช่างวิเศษเหลือเกิน เขาสามารถทำเรื่องต่าง ๆ ที่คนอื่นไม่มีวันทำให้สำเร็จได้ลุล่วง

“ฮ่าวหราน…นายทำได้ยังไงกัน? เรื่องทั้งหมดกำลังคลี่คลายไปในทางที่ดีใช่ไหม?”

ด้วยความตื่นเต้น…เธอจึงลืมตัวเดินเข้าไปจับมืออวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาหลงใหล

อวี้ฮ่าวหรานสัมผัสได้ถึงความเนียนนุ่มและอบอุ่นของมือเฉิงชิวอวี้ ซึ่งมันทำให้เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี ทำไมช่วงนี้ผู้หญิงหลายคนถึงชอบถึงเนื้อถึงตัวเขานัก?

อย่างไรก็ตาม…อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้ายืนยันคำตอบ

ทางด้านของเฉิงกัวอันพยักหน้าอย่างพึงพอใจเป็นที่สุด เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปัญหาที่ใหญ่หลวงของเขาจะถูกแก้ภายในวันเดียว!

แต่แล้วในขณะที่เขากำลังพึงพอใจอยู่นั้นจู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

“กริ๊งงง…กริ๊งงงง…!”

เฉิงกัวอัน ผู้ซึ่งกำลังอารมณ์ดีรับสายด้วยสีหน้าที่เปี่ยมสุข

“ฮัลโหล นั่นใช่เฉิงกัวอันหรือเปล่า?”

“ถูกต้อง…คุณเป็นใคร?”

“ฮ่า! นี่เราไม่ได้คุยกันนานจนนายจำเสียงฉันไม่ได้แล้วงั้นเหรอ? ฉันเอง ฉีถง”

“ฉีถง?”

สีหน้าของเฉิงกัวอันเปลี่ยนเป็นประหลาดใจในทันที