หลายวันผ่านไป…

วันนี้คือวันเสาร์ อวี้ฮ่าวหรานเสร็จจากงานบริษัทเร็วกว่าปกติ แค่บ่ายสองโมงเขาก็กลับถึงคอนโด เห็นถวนถวนกำลังนั่งดูทีวีอยู่โดยอุ้มเจ้าลูกกวาดอยู่บนตัก

“พ่อจ๋า ดูสิ เจ้าลูกกวาดมันฉลาดมาก ๆ เลย มันดูทีวีรู้เรื่องด้วยแหละ!”

ถวนถวนปล่อยเจ้าลูกกวาดลงกับพื้นจากนั้นเด็กน้อยวิ่งเข้ามาหาอวี้ฮ่าวหรานแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

ก่อนหน้านี้ในระหว่างที่เธอดูทีวีกับเจ้าลูกกวาด ลูกกวาดแสดงท่าทางตอบโต้กับคนที่อยู่ในหน้าจอทีวีเสมอซึ่งมันทำให้เธอตื่นเต้นมาก

“อืม เจ้าลูกกวาดนี่มันฉลาดจริง ๆ”

อวี้ฮ่าวหรานยิ้มตอบพลางพูดจาเออออไปกับลูกสาวของเขาเอง

แน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่ประหลาดใจเลยกับเหตุการณ์นี้เพราะเป็นเขาเองนั่นแหละที่ทำให้ลูกหมาตัวนี้มันฉลาด!

แต่แล้วจู่ ๆ ในทีวีก็ตัดโฆษณาเป็นภาพการปิกนิกที่สุขสันต์ซึ่งมันดึงดูดความสนใจของถวนถวนในทันที

“พ่อจ๋า ในทีวีน่าสนุกจังเลย พ่อพาถวนถวนไปปิกนิกบ้างได้ไหม?”

เด็กน้อยเมื่อเห็นภาพของโฆษณาการปิกนิกที่แสนสนุก เธอก็อยากจะมีความสุขแบบนั้นบ้าง

อวี้ฮ่าวหรานมองไปที่ดวงตากลมโตที่กำลังอ้อนวอนเขาซึ่งมันทำให้เขาใจละลายได้อย่างง่ายดาย เขาพยักหน้าในทันที

“ได้สิ ได้แน่นอน! ในเมื่อลูกอยากไปปิกนิกงั้นพวกเราไปปิกนิกกัน!”

“เย้! ถวนถวนรักพ่อจ๋าที่สุดเล้ย! พ่อจ๋าดีที่สุด!”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ เด็กน้อยกระโดดโลดเต้นยกใหญ่ในทันที

“แต่ว่าอันดับแรกเราต้องไปขอแม่หรงของหนูก่อน”

อวี้ฮ่าวหรานเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ารอบที่แล้วที่เขาไปเจอกับฟ่านซีเหยียนโดยไม่บอกหลี่หรงก่อนมันทำให้น้องภรรยาคนนี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดังนั้นคราวนี้เขาจึงไม่อยากจะทำพลาดอีก

เมื่อถึงเวลาราว 5 โมงเย็น ในทันทีที่หลี่หรงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ถวนถวนรีบวิ่งโผเข้าไปหาทันที

“แม่หรงจ๋า แม่งหรงจ๋า! พรุ่งนี้ถวนถวนขอไปปิกนิกได้ไหม?”

“หืม?”

หลี่หรงงุนงงที่จู่ ๆ หลานสาวของเธอก็มาขอไปปิกนิก

“แม่หรง ถวนถวนเห็นในทีวี ปิกนิกดูน่าสนุกมากเลย ถวนถวนเลยอยากไป!”

เด็กน้อยกอดขาไปพลางออดอ้อนไป

อวี้ฮ่าวหรานเมื่อเห็นเช่นนี้จึงเดินเข้ามาอธิบายให้ลูกสาวของเขาเอง

“ไปปิกนิกงั้นเหรอ? ได้สิ จังหวะเหมาะพอดีเลย ฉันก็เคลียร์งานที่บริษัทหมดแล้วพอดี พรุ่งนี้เลยว่างหนึ่งวัน”

หลังจากเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างหมดแล้ว หลี่หรงก็ตอบตกลงด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“แต่ถ้าเราจะไปปิกนิกพรุ่งนี้กัน เราต้องเตรียมข้าวของให้พร้อมก่อน พี่กับถวนถวนลงไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างล่างแล้วซื้อพวกของจำเป็นในการไปปิกนิกวันพรุ่งนี้ขึ้นมา ส่วนฉันจะอยู่ข้างบนทำอาหารเย็นสำหรับวันนี้ก่อน”

“ได้เลย เธออยู่ข้างบนทำอาหารรอไป เดี๋ยวพี่จะลงไปกับถวนถวนเอง”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าก่อนจะอุ้มถวนถวนออกไปจากห้อง

ไม่กี่นาทีต่อมา อวี้ฮ่าวหรานและถวนถวนก็เข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ที่อยู่ชั้นล่างของตึก

เป็นช่วงจังหวะพอดิบพอดีที่ตอนนี้กำลังมีสินค้าหลายรายการลดราคา

“เชิญค่ะคุณลูกค้าวันนี้ทางร้านของเราฉลองครบรอบ 5 ปีที่เปิดสาขาแห่งนี้ ทางเราจึงจัดแคมเปญคืนกำไรให้กับลูกค้า สินค้าหลายรายการลดราคา…”

พนักงานของซุปเปอร์มาร์เก็ตหลายคนยืนอยู่ที่หน้าประตูกล่าวทักทายต้อนรับด้วยสีหน้าเป็นมิตร

“พ่อจ๋าดีจังเลย ลดราคา! แบบนี้หมายความว่าถวนถวนจะซื้อขนมได้มากขึ้นใช่ไหม?” เด็กน้อยพูดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้นหลังจากอวี้ฮ่าวหรานอุ้มผ่านประตูหน้าเข้ามาแล้ว

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าด้วยสีหน้าอ่อนโยนและตอบกลับ “ตราบใดที่ ถวนถวนต้องการพ่อจะซื้อให้ลูกทุกอย่างเลย!”

ตอนนี้เงินไม่ใช่ปัญหาของเขาเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นต่อให้ของที่นี่จะลดราคาหรือไม่มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเขา

หลังจากนั้นคู่พ่อลูกต่างเดินเลือกของใส่รถเข็นอย่างบ้าคลั่ง หรือจะพูดให้ถูกก็คือถวนถวน เป็นคนเลือกซะส่วนใหญ่มากกว่าดังนั้นในรถเข็นจึงเต็มไปด้วยขนมและของกินมากมาย ส่วนอวี้ฮ่าวหรานนั้นเลือกแต่ของที่เอาไว้ใช้สำหรับปิกนิก

ถวนถวนเลือกของราวกับทุกอย่างเป็นของฟรีด้วยความไร้เดียงสา ส่งผลให้ท้ายที่สุดพวกพนักงานก็ต้องมาช่วยสองพ่อลูกเข็นรถเข็นสี่คันตามขึ้นไปบนห้องเพื่อไปส่งของ

ในทันทีที่เปิดประตู หลี่หรงถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้างกับภาพที่เห็น

“พี่เขย…”

“นี่พวกเราแค่จะไปปิกนิกกันเท่านั้นเอง พวกเราไม่ได้จะย้ายบ้านกันสักหน่อย! พี่ซื้อมาเยอะแยะขนาดนี้ทำไม ของทั้งหมดนี่มันน่าจะพอกินได้หลายเดือนเลยนะ!”

เธอรู้สึกเหนื่อยใจจริง ๆ เธอไม่คิดเลยว่าพี่เขยของเธอจะตามใจลูกสาวขนาดนี้ จากที่ดูของในรถเข็น คนที่เลือกส่วนใหญ่จะต้องเป็นถวนถวน แน่นอน!

ว่าแต่ไอ้ข้าวสองกระสอบนั่นมันคืออะไร?

แค่จะไปปิกนิกทำไมต้องใช้ข้าวถึงสองกระสอบ!

“แม่หรง! ของพวกนี้ถวนถวนเป็นคนซื้อมาหมดเลย!”

ถวนถวนตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน เด็กน้อยไม่รู้เลยว่าเธอซื้อของมามากเกินพอดี

“ซุปเปอร์มาร์เก็ตกำลังลดราคา ถวนถวนเห็นของราคาถู้กถูก ถวนถวน ก็เลยซื้อมันมาเยอะมากกว่าเดิม!”

ถวนถวนพูดพร้อมกับตบหน้าอกตัวเองราวกับว่าเพิ่งทำเรื่องที่น่าภาคภูมิใจลงไป

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลี่หรงก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยใจจนท้ายที่สุดหญิงสาวก็พยักหน้าให้พวกพนักงานจากซุปเปอร์มาร์เก็ตเอาของทั้งหมดเข้าไปเก็บไว้ในห้องเก็บของและห้องครัว ยังโชคดีที่ห้องนี้เป็นห้องชุดขนาดใหญ่ไม่งั้นไม่มีทางที่ของจำนวนมากขนาดนี้จะถูกเก็บได้หมด

…

เช้าวันถัดมา

อวี้ฮ่าวหรานขับรถไปถึงสวนสาธารณะที่เมื่อคืนเขา หลี่หรง และถวนถวนต่างเลือกกันในอินเตอร์เน็ตว่าจะมาปิกนิกกันที่นี่

“เย้ ปิกนิก ๆๆๆ ถวนถวนรักพ่อ รักแม่หรงที่สุดเล้ย!”

เด็กน้อยรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้มาปิกนิกเหมือนกับในทีวีแบบนี้

สวนสาธารณะนี้อยู่ติดกับแม่น้ำหลานเอ๋อซึ่งเป็นแม่น้ำสายใหญ่ของเมืองฮ่วยอัน ด้วยความอุดมสมบูรณ์ในสถานที่แห่งนี้ จึงทำให้สภาพแวดล้อมโดยรอบงดงามเป็นอย่างมาก

หลังจากกวาดสายตามองสำรวจอยู่ครู่หนึ่ง อวี้ฮ่าวหรานก็เลือกจุดนั่งที่เหมาะที่สุดซึ่งยังไม่มีใครจับจองอยู่ได้ เขาหิ้วของแล้วพาหลี่หรงและ ถวนถวนเดินมุ่งหน้าไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เขาหมายตาทันที

บริเวณที่เขาเลือกเป็นจุดที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่และอยู่ใกล้กับชายฝั่งแม่น้ำซึ่งไม่ลึกมาก