บทที่ 258 ไต่เต้าด้วยมารยา

“ท…ท่านประธาน ท่านไปตักก่อนเลยจะดีกว่า…”

“ใช่ครับ ท่านประธาน อย่าทำให้ลูกของท่านหิวนานเลย”

“ท่านทำเพื่อพวกเรามาตั้งเยอะ ท่านอย่าได้เกรงใจพวกเราเลย เข้าไปตักอาหารก่อนเถอะท่านประธาน”

เมื่อเห็นว่าประธานบริษัทของตัวเองอุ้มลูกมาเข้าแถวรอตักอาหาร พวกพนักงานต่างก็เกรงใจและพากันหลีกทางให้

สิ่งนี้ทำให้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาชื่นชอบประธานบริษัทของพวกเขามากขนาดไหน

ตั้งแต่อวี้ฮ่าวหรานดำรงตำแหน่งประธานบริษัท เงินเดือนของพวกเขาก็เพิ่มขึ้น สวัสดิการต่าง ๆ ก็ดีมากขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด และยิ่งไปกว่านั้น บริษัทก็เติบโตขึ้นหลายเท่าตัวซึ่งมันหมายความว่าอนาคตของพวกเขาจะยิ่งมั่นคง

ประธานบริษัทที่เก่งกาจและดีขนาดนี้จะหาได้จากที่ไหนอีกจริงไหม?

ดังนั้นการให้ประธานบริษัทและลูกสาวได้กินข้าวก่อนนับได้ว่าเป็นเรื่องเล็กและสมควร!

อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นภาพนี้

“ไม่จำเป็นหรอก พวกคุณกำลังรีบอยู่ ผมไม่ได้รีบอะไร ผมรอได้เข้าแถวกันต่อเถอะ”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ยอมก้าวไปข้างหน้า เขาปฏิเสธพวกพนักงานอย่างจริงใจ

ต้องรู้ว่าเขามีเวลากินข้าวได้ทั้งวัน แต่พนักงานพวกนี้มีเวลาพักกลางวันแค่ชั่วโมงเดียว ดังนั้นจะเบียดเบียนพนักงานของตัวเองได้ยังไง?

ทางด้านของพวกพนักงานเมื่อเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกชื่นชมอวี้ฮ่าวหรานมากกว่าเดิมและไม่พูดโน้มน้าวอะไรต่อ ทั้งหมดเข้าแถวกันตามเดิมด้วยสีหน้าที่มีความสุข

ในขณะเดียวกัน EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ๆ ที่โต๊ะ ต่างก็กระซิบกระซาบเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย

“ดูสิ ท่านประธานของเราไม่ถือตัวเลย เขายอมต่อแถวแบบเดียวกับพวกเราด้วยแหละ!”

“ใช่ ภาพแบบนี้หาไม่ได้จากหลี่จิงเทียน หรือผู้บริหารคนอื่น ๆ แน่นอน เมื่อในอดีตฉันเคยโดนหลี่จิงเทียนด่าเพราะหลีกทางให้เขาช้าไป แต่ดูตอนนี้สิ ประธานอวี้ดีกว่าคนพวกนั้นราวฟ้ากับเหว!”

“อืม ประธานอวี้ เป็นเจ้านายที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาจริง ๆ และยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ประธานอวี้กลายมาเป็นเจ้านาย บริษัทของเราก็กลายเป็นบริษัทที่มีสวัสดิการที่ดีที่สุดในเมือง!”

“…”

ถึงแม้ว่าเสียงกระซิบกระซาบกันจะเบามาก แต่อวี้ฮ่าวหรานก็ได้ยินอย่างชัดเจน

สิ่งนี้เป็นไปตามที่เขาคาดเอาไว้และตั้งใจอยู่แล้ว การที่พนักงานมีขวัญกำลังใจที่ดีมันหมายถึงบริษัทจะยิ่งก้าวหน้าได้ไวมากขึ้นด้วย

หลังจากต่อคิวได้ไม่นานเท่าไหร่ คู่พ่อลูกก็ได้รับอาหารและเลือกที่จะนั่งโต๊ะตรงมุมห้อง

“พ่อจ๋า! ผัดไข่อันนี้อร่อยจังเลย!”

ถวนถวนเอ่ยขึ้นชมเสียงดังหลังจากที่เคี้ยวผัดไข่ใส่มะเขือหมดปาก

อวี้ฮ่าวหรานยิ้มเมื่อได้ยิน และจากนั้นเขาลองชิมดูบ้างซึ่งเขาก็พบว่ามันอร่อยจริง ๆ!

นี่มันนับได้ว่างบสวัสดิการของโรงอาหารที่เขาเพิ่มให้ไม่ได้เสียเปล่าเลย และไม่น่าแปลกใจเลยที่มีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อรอกินอาหารในโรงอาหารแทนที่จะออกไปซื้อข้างนอกหรือเอาอาหารมากินเองเหมือนเมื่อก่อน

…

อีกด้านหนึ่ง หลังจากถูกไล่ออกจากบริษัท เผิงอิงอิงก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่บริษัทจื่อจินด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

“รอก่อนเถอะ อวี้ฮ่าวหราน! ฉันจะทำให้แกเสียใจ!”

หลังจากผ่านไปราว 1 ชั่วโมง เผิงอิงอิงก็ไปถึงบริษัทจื่อจินและได้เข้าพบกับกัวหย่งซิน

“คุณกัว EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ฉันได้ยินมาว่าคุณกับอวี้ฮ่าวหรานมีความแค้นต่อกัน ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยคุณจัดการกับไอ้สารเลวนั่น!”

“โอ้ คุณต้องการช่วยผมจัดการกับอวี้ฮ่าวหรานงั้นเหรอ?”

กัวหย่งซินแสดงสีหน้าเบิกบานเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายจะมาช่วยเขาจัดการกับอวี้ฮ่าวหรานอีกแรง

เขารู้จักเผิงอิงอิงมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะหลายวันที่แล้วเขาให้คนของเขาไปหาข้อมูลเกี่ยวกับพนักงานระดับสูงทุกคนของเครือฮ่าวหรานมาทั้งหมด

“ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเธอไม่มาหลอกฉัน?”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง กัวหย่งซินก็ถามกลับด้วยแววตาจับผิด

นี่มันบังเอิญเกินไปหรือเปล่า?

“คุณกัว ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ตอนนี้คุณส่งคนของคุณไปถามพนักงานในบริษัทของอวี้ฮ่าวหรานคนไหนก็ได้ว่าวันนี้ไอ้เวรนั่นสั่งให้คนของมันลากฉันออกจากบริษัทยังไง!”

เมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของอีกฝ่าย เผิงอิงอิงก็ท้าให้อีกฝ่ายไปพิสูจน์ทันที

ในเมื่ออวี้ฮ่าวหรานทำลายเส้นทางอาชีพของเธอ ถ้างั้นเธอจะทำลายบริษัทของอวี้ฮ่าวหราน!

และยิ่งไปกว่านั้น เธอสามารถใช้เรื่องนี้ไต่เต้าในบริษัทจื่อจินได้ ดังนั้นทำไมเธอถึงจะไม่ทำ?

กัวหย่งซินเมื่อเห็นสีหน้าเคียดแค้นของอีกฝ่าย เขาก็มั่นใจขึ้นมาได้บ้าง จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นทันที

“ฮ่า ๆ ดี ดี! ฉันกำลังต้องการคนแบบเธอเนี่ยแหละ!”

เขาเพิ่งจะเสียหายอย่างหนักหลังจากโดนอวี้ฮ่าวหรานเล่นงาน จนต้องมานั่งทำงานในตึกสำนักงานอีกตึกที่เล็กและเก่ากว่า ซึ่งเขารู้สึกเคียดแค้นเป็นอย่างมากและอยากจะหาคนวงในของบริษัทอวี้ฮ่าวหรานมาช่วยเขาแก้แค้นอยู่พอดี

การเจอกับเผิงอิงอิงวันนี้มันเหมือนกับว่าสวรรค์ช่วยเขาจริง ๆ!

“มานี่มา มานั่งข้าง ๆ ฉันสิเราจะได้คุยกันได้ละเอียดยิ่งขึ้น!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามส่งสายตาเย้ายวนให้ด้วย กัวหย่งซินก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการแค่แก้แค้นอย่างเดียว ดังนั้นเขาจึงสนองให้สักหน่อย

“แหม คุณกัว ถ้าฉันไปนั่งแล้ว เราต้องคุยกันเฉพาะเรื่องอวี้ฮ่าวหราน นะเข้าใจไหม?”

เผิงอิงอิงยิ้มอย่างยั่วยวนมากกว่าเดิมก่อนที่จะค่อย ๆ เดินบิดก้นไปมาและนั่งลงที่ข้าง ๆ กัวหย่งซิน อย่างแนบชิด

แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่เธอต้องการเช่นกัน!

คนที่ไม่ได้เกิดมาในตระกูลใหญ่ ๆ ที่ร่ำรวยอย่างเธอ หากไม่ใช้วิธีนี้ในการไต่เต้า ป่านนี้เธอคงไม่มีวันมาถึงจุดนี้ได้ ดังนั้นจึงไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจกับการใช้ตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้สิ่งที่เธอต้องการ

ทางด้านของกัวหย่งซินก็ไม่ได้เกรงใจเลย เมื่อเห็นอีกฝ่ายให้ท่า เขาก็ล้วงมือไปจับขาอ่อนใต้กระโปรงของอีกฝ่ายทันที

เขารู้สึกเบิกบานเป็นอย่างมากที่จู่ ๆ ก็มีของเล่นใหม่!

เขาไม่นึกเลยว่าจู่ ๆ วันนี้นอกจากเขาจะได้ตัวช่วยมาถล่มอวี้ฮ่าวหราน เขายังได้หญิงสาวมาเป็นของเล่นแก้เบื่ออีกต่างหาก

“คุณกัว…คุณอย่ารีบร้อนนักสิ…”

เผิงอิงอิงจับมือของกัวหย่งซินเอาไว้ และแกล้งทำเป็นเขินอายเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเร้าใจมากกว่าเดิม

“ฮ่า ๆ คนสวย ไม่ใช่ว่าเธออยากจะ ‘ไต่เต้า’ ฉันด้วยไม่ใช่เหรอ? นี่ไงโอกาสมาถึงแล้ว ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรไม่งั้นเธอคงไม่ใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้มาหาฉันหรอกจริงไหม?”

หลังจากพูดจบ กัวหย่งซินไม่สนใจสีหน้าที่แกล้งเขินอายของเผิงอิงอิง อีกต่อไปแล้ว เขาล้วงมือเข้าไปลึกกว่าเดิม…

…

หลังจากเลิกงาน อวี้ฮ่าวหรานพาถวนถวนกลับคอนโดอย่างที่เคย

ถวนถวนรู้สึกสนุกมากในวันนี้ จนเด็กน้อยออดอ้อนให้พ่อของเธอพามาเล่นที่ทำงานอีกในวันรุ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของหลี่หรงกลับมืดมนในทันที

“ไม่ได้! พรุ่งนี้แม่หรงลงทะเบียนเรียนพิเศษให้ถวนถวนแล้ว! พรุ่งนี้ ถวนถวนจะต้องไปเรียนเปียโน!”

“เรียนเปียโน?”

สีหน้าของเด็กน้อยแข็งค้างทันทีเมื่อได้ยินว่าพรุ่งนี้เธอไม่สามารถไปเล่นที่สวนสนุกได้

“แม่หรง หนูไม่อยากไปเรียน!”

ถวนถวนตะโกนร้องลั่นด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันทำให้อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นเสริม

“ถวนถวน ยังเด็กอยู่เลย เธอปล่อยให้ปิดเทอมนี้ถวนถวนได้มีความสุขแบบเต็ม ๆ ไม่ได้งั้นเหรอ? หรือไม่อย่างน้อย ๆ ก็ให้ถวนถวนได้มีความสุขสักหนึ่งอาทิตย์ก็ยังดี จากนั้นค่อยพาไปเรียนพิเศษก็ได้!”

“ใช่! ให้ถวนถวนได้เล่นอีกหลาย ๆ วันก่อน!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อของตัวเองพูด ถวนถวนก็รีบเสริมทันที

หลี่หรงมองไปที่คู่พ่อลูกด้วยสีหน้าจนใจ อวี้ฮ่าวหรานและถวนถวนในเวลานี้ทำอย่างกับเธอเป็นศัตรูของพวกเขายังไงยังงั้นเลย!