บทที่ 262 ฆ่าพยาน
บทที่ 262 ฆ่าพยาน

“ไป พวกเรากลับกันก่อน ฉันให้สัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง หากเธอส่งพวกกัวหย่งซินเข้าคุกได้สำเร็จ เธอไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร”

จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็พาอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขาออกจากสนามบินและขับรถจากไป

ในระหว่างที่ขับรถ อวี้ฮ่าวหรานได้รับสายโทรศัพท์จากเฉิงกัวอัน

“ฮัลโหล! ฮ่าวหราน ตอนนี้ฉันได้ความคืบหน้ามาบ้างแล้ว!”

“เร็วขนาดนี้เลยงั้นเหรอ? แล้วได้เรื่องยังไงบ้าง?”

อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย

“บังเอิญว่าฉันรู้จักกับหัวหน้าที่ดูแลสำนักงานสรรพากรประจำเมืองของเรา เธอมักจะติดต่อมาหาฉันเพื่อขอซื้อยาอยู่บ่อย ๆ ดังนั้นฉันเลยติดต่อเธอดู และเธอก็บอกว่าตราบใดที่นายหาตัวคนที่ทำรายการบัญชีปลอมขึ้นมาได้ ทุกอย่างก็จะถือว่าจบ”

เฉิงกัวอันอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็เหลือมองไปที่ผู้หญิงที่เป็นอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขาด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ

“ถ้างั้นมันก็ไม่มีปัญหาเลย! ตอนนี้ผมได้ตัวอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของผมที่เป็นคนแต่งบัญชีปลอมมาแล้ว และกำลังจะไปพาตัวหลี่จิงเทียนที่มีส่วนรู้เห็นมาด้วย เดี๋ยวผมจะพาพวกเขาไปหาคุณก่อนก็แล้วกัน”

“นายเจอพวกเขาเร็วขนาดนี้เลย?” น้ำเสียงของเฉิงกัวอันเปลี่ยนเป็นตกตะลึงงั้น

“สำหรับผมแล้วมันก็แค่เรื่องง่าย ๆ”

หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อย อวี้ฮ่าวหรานจึงวางสายไป

อย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่อยู่บนรถ ผู้หญิงที่เป็นอดีตหัวหน้าบัญชีของบริษัทอวี้ฮ่าวหรานก็ตัวสั่นด้วยความกลัวไปตลอดทาง เธอไม่คิดเลยว่าการกระทำของเธอมันจะส่งผลร้ายแรงต่อตัวของเธอเองได้ขนาดนี้

ต่อมาไม่นาน อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถไปถึงคฤหาสน์ของหลี่จิงเทียน ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงอยู่ในคฤหาสน์ไม่ได้หนีไปไหนเพราะความกลัว

“ป…เป็นเขาด้วย! นายน้อยหลี่ เป็นคนติดต่อกับกัวหย่งซิน และเป็นเขาเองที่เอาเงินให้ฉัน…”

ในทันทีที่อดีตหัวหน้าบัญชีเห็นหน้าหลี่จิงเทียน เธอก็เอ่ยรายละเอียดทุกอย่างออกมาเองโดยที่อวี้ฮ่าวหรานไม่จำเป็นต้องถาม

“ค…คือว่า…พี่เขย ทุกอย่างเป็นเพราะกัวหย่งซิน มันล่อลวงผม น…ในตอนนั้นผมแค่…หน้ามืดตามัวไป…”

หลี่จิงเทียนพยายามปกป้องตัวเองพลางมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาหวาดกลัว เขาพยายามอธิบายว่าตัวเองไม่ได้อยากจะเป็นพวกเดียวกับกัวหย่งซิน แต่ด้วยสมองอันน้อยนิดที่มี คำแก้ตัวของเขาจึงฟังดูไม่ขึ้นสักเท่าไหร่เลย…

หลังจากนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็นำโทรศัพท์ขึ้นมาอัดเสียงคำสารภาพทั้งหมดของหลี่จิงเทียนและอดีตหัวหน้าบัญชี จากนั้นจึงส่งไฟล์เสียงไปให้กับตำรวจเพื่อให้ตำรวจไปรวบตัวกัวหย่งซินซึ่งตกเป็นผู้สงสัยก่อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเรื่องนี้รู้ไปถึงหูตำรวจ กัวหย่งซินที่มีเส้นสายมากมายจึงรู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ในคฤหาสน์หรูแห่งหนึ่ง

“แม่งเอ๊ย! ไอ้ขยะสองตัวนั่นกล้าดียังไงถึงอัดเสียงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับตำรวจฟัง! บัดซบ! บัดซบ!”

ในเวลานี้สีหน้าของกัวหย่งซินไม่หลงเหลือความสะใจที่ตัวเองทำให้อวี้ฮ่าวหรานเดือดร้อนได้อีกแล้ว เขามีแต่ความเดือดดาลและร้อนใจ

เขานึกไม่ถึงเลยว่า อวี้ฮ่าวหรานจะสืบเรื่องทั้งหมดได้เร็วขนาดนี้แถมยังไปเอาตัวหลี่จิงเทียนและผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าบัญชีที่ร่วมมือกับเขามาได้อีก

ในขณะเดียวกัน เผิงอิงอิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็แสดงสีหน้าวิตกและเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นี่มัน…คุณกัว พวกเราจะทำยังไงกันดี! EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq และมันทำให้สองคนนั่นสารภาพออกมาได้ยังไง! แบบนี้ไม่ดีแน่ เราจะปล่อยให้พยานสองคนนั่นไปถึงสถานีตำรวจไม่ได้เด็ดขาด!”

“ฉันรู้อยู่แล้วน่า! หุบปากไปซะ!”

กัวหย่งซินตะคอกใส่เมื่อเห็นว่าเผิงอิงอิงเริ่มทำตัวน่ารำคาญ สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงทุกคนคือเครื่องมือหรือไม่ก็เป็นเพียงของเล่น หากพวกเธอทั้งหลายทำตัวน่ารำคาญ เขาก็จะเฆี่ยนตีอย่างไร้ความปราณี

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ในที่สุดกัวหย่งซินก็โทรออกไปหาหัวหน้าแก๊งวาฬยักษ์

“พี่หลิ่ว! ครั้งนี้พี่จะดูอยู่เฉย ๆ ไม่ได้แล้วนะ! แผนของเราทั้งหมดถูกเปิดเผยหมดแล้ว พี่ต้องฆ่าไอ้พยานสองคนนั่นให้ได้ก่อนที่พวกมันจะมีโอกาสไปให้ปากคำต่อศาล! ถ้าพี่ทำสำเร็จผมจะจ่ายให้พี่อย่างงามที่สุด!”

หลิ่วอวี้จิงที่อยู่ปลายสายเงียบไปอยู่ครู่หนึ่งเพื่อครุ่นคิดหลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของกัวหย่งซิน

กัวหย่งซินยิ่งร้อนใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ตอบสักทีเขาจึงพูดต่อ

“ถ้าคราวนี้พี่ไม่ทำอะไรอีกล่ะก็ ผมจบเห่แน่! แล้วจากนั้นพี่จะจัดการกับไอ้อวี้ฮ่าวหรานได้ยังไง พี่ลองคิดดู!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิ่วอวี้จิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตัดสินใจ

“ก็ได้ เอาเป็นว่าคราวนี้ฉันจะช่วยเอง แต่อย่าลืมล่ะว่าค่าจ้างคราวนี้มันจะต้องมากกว่าคราวก่อน ๆ จนฉันยิ้มได้!”

…

อีกด้านหนึ่ง อวี้ฮ่าวหรานที่กำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังบริษัทชิวเฮิง เมื่อขับไปได้ครึ่งทาง จู่ ๆ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ซึ่งทำให้เขาต้องหยุดรถที่กลางถนน!

ในขณะเดียวกับที่อวี้ฮ่าวหรานหยุดรถ นักเลงร่างล่ำบึ้กหลายสิบก็กรูกันลงจากรถด้วยสีหน้าที่เหี้ยมเกรียม และหนึ่งในนั้นคือชายหัวล้านที่อวี้ฮ่าวหรานเพิ่งเจอมาเมื่อไม่กี่วันก่อน

“ฮึ่ม! คราวนี้แกอย่าหวังว่าจะรอดไปโดยไม่เจ็บตัว ฉันรอโอกาสเอาคืนแกมานานแล้ว!”

หวางเว่ยเป็นคนตะโกนขึ้นคนแรก แน่นอนว่าเขาคือคนเดียวกับคนดูแลบ่อนที่อวี้ฮ่าวหรานเพิ่งไปถล่มมาล่าสุด

แต่วันนี้หวางเว่ยไม่ได้มาแค่คนเดียว แต่มาพร้อมกับอู๋เฟิง ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าสาขาของแก๊งวาฬยักษ์เช่นเดียวกันกับเขา และลูกน้องอีกเกือบ 70 คน!

อวี้ฮ่าวหรานกวาดสายตามองอีกฝ่ายทันที ซึ่งชายหนุ่มก็เห็นได้อย่างรวดเร็วว่าอีกฝ่ายมีผู้บ่มเพาะระดับกำลังภายในอยู่สองคน สิ่งนี้ทำให้เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างดูถูก

“ฮ่า ๆ พวกแกนี่ดูถูกฉันจริง ๆ ผู้บ่มเพาะกำลังภายในสองคนคิดว่าจะทำอะไรฉันได้เหรอ?”

“โอ้ สายตาของแกนี่ไม่เลวเลยจริง ๆ!”

หวางเว่ยไม่รู้ตัวว่าอีกฝ่ายกำลังดูถูกพวกของตนเอง กลับกันเขารู้สึกภูมิใจที่วันนี้หัวหน้าแก๊งของเขาส่งหัวหน้าสาขาคนอื่นมาช่วยเพิ่มอีก

เขามั่นใจว่าวันนี้ตัวเองจะสามารถล้างความอับอายที่อวี้ฮ่าวหรานเคยทำกับเขาเอาไว้ได้อย่างแน่นอน…

“วันนี้ฉันกำลังรีบไม่มีเวลาเล่นกับพวกแก ถ้าพวกแกยอมถอยไปดี ๆ พวกแกจะไม่เจ็บตัว”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นราวกับว่าคนพวกนี้เป็นแค่แมลงในสายตาของเขา

“ไอ้ลูกหมา! แกไม่เห็นหรือไงว่าวันนี้พวกฉันมีกันกี่คน! มันไม่เหมือนวันนั้นแล้วโว้ยที่แกมีแก๊งพยัคฆ์เวหาคอยหนุนหลัง กว่าพวกแก๊งพยัคฆ์เวหาจะมาช่วยแกทัน ป่านนั้นแกคงกลายเป็นศพไปแล้ว!”

อู๋เฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หวางเว่ยตะโกนขึ้น เมื่อวันที่อวี้ฮ่าวหรานบุกถล่มบ่อนของหวางเว่ย เขาเองก็พยายามจะเข้าไปช่วยในบ่อนเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่าแก๊งพยัคฆ์เวหาดันมาขวางเขาเอาไว้ซะก่อน ซึ่งมันทำให้เขาแค้นมาก

อีกด้านหนึ่ง หลี่จิงเทียนและอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีที่ยังนั่งอยู่ในรถเมื่อเห็นภาพเช่นนี้ พวกเขาต่างก็กลัวจนตัวสั่น

พวกทั้งคู่ต่างค่อย ๆ เดินลงจากรถและชูแขนทั้งสองข้างขึ้นแสดงท่าทียอมจำนนและตะโกน

“ผ…ผมไม่เกี่ยวอะไรด้วย…เรื่องของพวกพี่ไม่เกี่ยวอะไรกับผม…ย…อย่าทำอะไรผมเลยนะ…”

หลี่จิงเทียนเป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน จากนั้นอดีตหัวหน้าบัญชีเอ่ยขึ้นเสริม

“ช…ใช่! พ…พวกเราไม่เกี่ยวอะไรด้วย…”

อย่างไรก็ตาม เมื่ออู๋เฟิงเห็นหน้าของทั้งสองคนนี้ ดวงตาของเขาลุกวาวทันที

“ฮ่า ๆ นั่นไงเป้าหมายของพวกเรา! พวกแกทั้งคู่จะบอกว่าตัวเองไม่เกี่ยวไม่ได้โว้ย! จริง ๆ แล้วเป้าหมายหลักในวันนี้คือพวกแก ถ้าพวกแกตาย กัวหย่งซินก็จะรอด!”

หลี่จิงเทียนแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ ส่วนอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีเข่าอ่อนล้มตัวลงไปนั่งทันที

“ห…ห๊ะ? ม…ไม่นะ ไม่ได้ อย่าฆ่าฉันเลย…ฮือ…”

ก่อนหน้านี้เธอกลัวอยู่แล้ว ดังนั้นในตอนนี้เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อเอาชีวิตเธอโดยเฉพาะ เธอจึงสติแตกร้องไห้ออกมาทันที