บทที่ 355 การพบกัน

บทที่ 355 การพบกัน

“เดี๋ยวก่อน! นี่น่าจะเป็นกฎระเบียบของโลกภายนอก เจ้าอย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นศิษย์น้องอู๋ชิง”

ผู้อาวุโสหลินยกมือขึ้นเพื่อห้ามปราม ศิษย์น้องของเขาคนนี้มักจะหุนหันพลันแล่น ซึ่งเขาคุ้นเคยกับนิสัยนี้ของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี

หลังจากปรามอู๋ชิงเรียบร้อย เขาก็มองไปที่เจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างหน้าเขาอีกครั้งทันที

“ขอโทษที เจ้าช่วยส่งข่าวให้หน่อยได้ไหม พวกข้ามาที่นี่เพื่อตามหาอวี้ฮ่าวหราน”

“เอ๊ะ? พวกคุณมาหาประธานของเราเหรอ?”

เจ้าหน้าที่อึ้งเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เขาไม่คิดเลยว่าคนประหลาดพวกนี้จะมาตามหาประธานของเขา

“ถูกต้องแล้ว”

ผู้อาวุโสหลินพยักหน้าเมื่อได้ยินคำถามของอีกฝ่าย

“เอ่อ…การเข้าไปด้านในบริษัท พวกคุณต้องมีนัด ไม่เช่นนั้นผมคงให้เข้าไปไม่ได้”

เจ้าหน้าที่มองขึ้นมองลงสำรวจทั้งสามคนนี้ก่อนที่จะตัดสินใจไม่ปล่อยพวกเขาผ่านเข้าไป

แม้ว่าทั้งสามคนนี้จะทำให้เขารู้สึกใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ยังต้องปฏิบัติตามกฎ ไม่งั้นเขาเองก็จะถูกลงโทษ

“ฮึ่ม! ศิษย์พี่ ทำไมพวกเราต้องมาพูดไร้สาระกับมนุษย์ธรรมดาพวกนี้ด้วย! ทำไมเราไม่จัดการกับใครก็ตามที่ขวางทางเราและไปลากตัวอวี้ฮ่าวหรานมาสอบสวนให้มันจบ ๆ เรื่องไปโดยเร็วที่สุด!”

เมื่ออู๋ชิงเห็นว่าเจ้าหน้าที่ยังไม่ยอมปล่อยพวกเขาให้เข้าไป ก็ไม่อาจระงับความโกรธของตัวเองได้ในทันที

ในจำนวนสามคน เขาเป็นที่อารมณ์ร้อนที่สุด ส่วนคนที่ดูแก่กว่าเขาอีกคนที่ยืนถัดจากเขาคือ อู๋หยวนฮัว ซึ่งเป็นคนประเภทที่ไม่ค่อยพูด

นอกเหนือจากเรื่องการค้นหาอู๋ลั่นที่หายไปแล้ว พวกเขาทั้งสามคนยังตั้งใจออกมาทำความคุ้นเคยกับโลกภายนอกที่กำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วนี้

“เงียบไปเดี๋ยวนี้อู๋ชิง!”

เมื่อผู้อาวุโสหลินเห็นสิ่งนี้ เขาจึงเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขากำลังไม่พอใจอยู่

อู๋ชิงเงียบลงในทันที

“อ…เอ่อ…ถ้างั้นพวกคุณทั้งสามคน…ถ้าพวกคุณไม่ว่าอะไร กรุณารอสักครู่ ผมขอเข้าไปรายงานถามความเห็นท่านประธานก่อนก็แล้วกัน”

เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนนี้คงไม่ยอมจากไปง่าย ๆ แน่ แถมคนพวกนี้ยังดูแปลกประหลาด หลังจากลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าหน้าที่จึงตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปในบริษัทเพื่อรายงานเรื่องนี้ให้อวี้ฮ่าวหรานตัดสินใจด้วยตัวเอง

“อืม ไปสิ”

ผู้อาวุโสหลินไม่รังเกียจที่จะรอ ตราบใดที่เขาสามารถได้เจออวี้ฮ่าวหรานวันนี้ และถามเรื่องเกี่ยวกับอู๋ลั่น เขาก็ยินดีที่จะอดทน

เขาถือว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของการทำความเข้าใจเกี่ยวกับโลกภายนอกที่มนุษย์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่

ในออฟฟิศ

หลังจากที่อวี้ฮ่าวหรานประชุมเสร็จ เขาก็กลับมาที่ออฟฟิศของตัวเอง แต่หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หัวหน้ากะที่เฝ้าหน้าประตูทางเข้าบริษัทเมื่อครู่ก็มาเคาะประตูและเดินเข้ามา

“ท่านประธาน ตอนนี้มีคนแต่งตัวประหลาดสามคนอยู่หน้าประตูบริษัท พวกเขาต้องการเข้าพบท่าน แต่คือ…พวกเขาดูอันตรายมากแบบที่ผมอธิบายไม่ถูกเลย…”

เจ้าหน้าที่ดูอึดอัดเล็กน้อย เพราะเขารู้สึกไม่สบายใจเลยเมื่อนึกถึงสามคนนั้น เขาไม่เคยเจอใครที่ให้ความรู้สึกแปลกประหลาดแบบนี้มาก่อน

“อันตราย?”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ อวี้ฮ่าวหรานจึงมองเจ้าหน้าที่ด้วยความสงสัย และหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เดินออกไปด้วยกันกับรปภ.

“ไปเถอะ พาฉันไปดู”

ที่ประตู

“ดูสิ ศิษย์น้องอู๋ชิง อาคารเหล่านี้ถูกสร้างจากพื้นดินขึ้นไปสูงอย่างน่าอัศจรรย์ พวกมันงดงามมาก เราไม่ควรประเมินพลังของมนุษย์โลกภายนอกต่ำเกินไป”

ผู้อาวุโสหลินเงยหน้าขึ้นมองอาคารสำนักงานที่สูงตระหง่านด้วยแววตาชื่นชม

“เฮอะ! มนุษย์ธรรมดาพวกนี้ก็แค่อาศัยแต่เครื่องมือทุ่นแรงเท่านั้น ศิษย์พี่อย่าไปชมพวกมันให้มากนักเลย!”

อู๋ชิงมีทัศนคติดูถูกมนุษย์ของโลกภายนอกมาก เขาคิดว่าด้วยความแข็งแกร่งขอบเขตก่อรากฐานขั้นต้นของเขาในตอนนี้ เขาก็สามารถฆ่าคนธรรมดาหลายร้อยคนด้วยมือเปล่าอย่างง่ายดาย

มนุษย์ธรรมดาไม่ต่างอะไรกับมดในสายตาของเขา

“อู๋ชิงหนออู๋ชิง ทำไมเจ้าถึงเป็นแบบนี้เสมอ?”

ผู้อาวุโสหลินส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ เมื่อได้ยินคำพูดของศิษย์น้องตัวเอง แต่แล้วเมื่อเบนสายตากลับเข้าไปในเครือฮ่าวหราน เขาก็พบว่าเจ้าหน้าที่เมื่อครู่ได้นำชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมา

“นั่นไง คนที่เราต้องการพบมานั่นแล้ว”

แค่มองเพียงแวบเดียว เขาก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคือบุคคลที่พวกเขากำลังมองหา

เพราะชายหนุ่มตรงข้ามมีกลิ่นอายที่ดูอันตราย ซึ่งไม่มีทางที่มนุษย์ธรรมดาคนไหนจะมีได้

“กำลังมองหาฉันอยู่งั้นเหรอ?”

ในทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานเดินเข้ามาใกล้ ชายหนุ่มก็ได้เปิดใช้เนตรเทวะสำรวจทั้งสามคนนี้ทันที ซึ่งเขาก็พบว่าทั้งสามคนนี้ล้วนอยู่ในขอบเขตก่อรากฐานกันทั้งหมด!

ในหมู่พวกเขา ชายชุดดำที่ดูแก่สุดอยู่ในขั้นกลางของขอบเขตก่อรากฐานแล้ว!

น่าสนใจ!

อย่างไรก็ตามแม้จะเผชิญกับอีกฝ่ายที่เป็นผู้บ่มเพาะขอบเขตก่อรากฐานถึงสามคน อวี้ฮ่าวหรานก็ไม่ได้เคร่งเครียดเลยแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม เขากลับตื่นเต้นขึ้นมาอีกต่างหาก!

วิธีการพัฒนาความแข็งแกร่งที่ดีที่สุดไม่ใช่การฝึกโดยการนั่งบำเพ็ญเพียร แต่มันต้องเป็นการต่อสู้ดิ้นรนผ่านประสบการณ์เป็นตายนับครั้งไม่ถ้วน ไม่เช่นนั้นผู้บ่มเพาะไม่มีทางที่จะแข็งแกร่งเหนือกว่าคนอื่นทั่วไปได้!

และนี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งมากจนได้เป็นจักรพรรดิเทพภายในเวลาเพียงสามหมื่นปีในดินแดนแห่งเทพ

เขามักจะท้าทายผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเสมอ!

“เจ้าคืออวี้ฮ่าวหรานงั้นเหรอ?”

ผู้อาวุโสหลินสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่เกรงกลัวกลิ่นอายที่แข็งแกร่งของพวกตนเลย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะมองดูชายหนุ่มคนนี้อย่างชื่นชม

“ถูกต้อง!”

เมื่อได้ยินคำถามนี้และดูจากการแต่งกายของอีกฝ่าย อวี้ฮ่าวหรานก็พอจะเข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพราะต้องการอะไร

“ที่มาตามหาฉันในวันนี้มาเพราะตามหาคนที่ชื่ออู๋ลั่นอะไรนั่นใช่ไหม?”

เสื้อผ้าที่ทั้งสามคนนี้สวมใส่นั้นดูคล้ายกับเสื้อผ้าของอู๋ลั่นทุกประการยกเว้นแค่สีสัน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะเดาได้ว่าคนพวกนี้น่าจะมาจากสำนักเดียวกัน

เมื่ออู๋ชิงได้ยินอีกฝ่ายพูดว่าอู๋ลั่น ดวงตาของเขาก็เย็นชาและโกรธเล็กน้อย

“เจ้ารู้ที่อยู่ของอู๋ลั่นพี่ชายข้า! หากไม่รีบพูด เจ้าจะตาย!”

ผู้อาวุโสหลินไม่ได้หยุดเขาในเวลานี้ เขารู้สึกว่าเป็นการดีที่จะให้ออร่าแก่ชายหนุ่มคนนี้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าอวี้ฮ่าวหรานจะไม่สามารถหยุดพูดถึงเรื่องนี้ได้อย่างน่าประหลาดใจ!

“เฮ้ ผู้ชายคนนั้น เขาตายแล้ว!”

เขาเหลือบมองอีกสามคนอีกครั้ง และดวงตาของเขาเย็นชาเล็กน้อย!

“พวกเจ้าสามคนมาที่นี่เพื่อตายด้วยเหรอ?”

ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ทั้งสามคนดูตกใจ!

“คุณ! คุณฆ่าอาจารย์อู๋ลั่นหรือเปล่า?”

ผู้อาวุโสหลินอุทานออกมาอย่างนึกไม่ถึงทันที

“เป็นไปไม่ได้! มนุษย์ธรรมดาจะสามารถเอาชนะอู๋ลั่นได้อย่างไร?!”

อู๋ชิงมีปฏิกิริยาร้อนรน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาไม่เคยเชื่อว่าอู๋ลั่นตายแล้ว!