บทที่ 494 หมดตัว

“ผม…ผมขอหยุดแค่นี้ได้ไหม?”

เมื่อเกมที่สามจบลง ในที่สุดอาจารย์หลัวก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ อวี้ฮ่าวหรานก็หัวเราะเยาะอีกฝ่าย

“คุณเป็นอะไรไป?”

เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ในสถานการณ์นี้ ถ้าอีกฝ่ายยอมแพ้และล้มเลิกกลางคัน คนหนุ่มสาวพวกนั้นไม่ปล่อยเขาไว้แน่

ล้อเล่นหรือเปล่า เงินตั้งสามสิบล้านหยวนเชียวนะ!

หลังจากคืนนี้ผ่านพ้นไป พวกเขาจะกลายเป็นเศรษฐีไปโดยปริยาย!

ใครจะไม่อยากได้เงินบ้างล่ะ?

เกมที่สี่กำลังจะเริ่มในไม่ช้า

“เจ็ด เจ็ด เก้า! ฮ่า ๆ ผมแพ้แล้ว!”

อาจารย์หลัวหัวเราะเสียงดังขณะโยนไพ่ลงบนโต๊ะ

ในที่สุด เขาก็แพ้ตามที่ต้องการแล้ว

อวี้ฮ่าวหรานโยนไพ่ลงบนโต๊ะเช่นกัน

เขามีไพ่หมายเลขเก้าสองใบ เรียกได้ว่าชัยชนะครั้งนี้ตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ…

“ถ้างั้นผมจะไม่ออมมือแล้วนะ”

หลังจากรับเช็คเงินสด เขาก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ย

เมื่อพิจารณาจากสีหน้าของคนหนุ่มสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พวกเขาจดจ่ออยู่แค่เรื่องเงินและไม่สนใจเรื่องอื่น

นี่คือความคิดของผีพนัน

แต่ตอนนี้หลี่จิงเทียนกลับเดินมายืนข้างพี่เขยด้วยร่างกายที่สั่นเทา

“พี่…พี่เขย ผมว่าเรากลับดันดีกว่า เรา…เราเสียเงินไปเยอะแล้ว”

ถ้ายังไม่หยุด พี่เขยของเขาจะต้องเสียเงินหลายหมื่นล้านแน่นอน หลี่จิงเทียนเคยโลภมากเหมือนพี่เขย แต่ตอนนี้เขาเข็ดหลาบแล้ว

เงินเดิมพันมากเกินไป!

“กลับ? ฮ่า ๆ ฉันเพิ่งเริ่มเองนะ”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ ไม่สนใจคำพูดอีกฝ่าย

เกมที่ห้าเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้อาจารย์หลัวต้องการชนะ เขาจึงดึงไพ่คิงและควีนออกมา

เขาคิดว่าอีกฝ่ายไม่มีทางชนะแน่ เพราะไพ่ของฝั่งตรงข้ามมีมากถึงสิบคู่ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ

“ฉันพนันห้าล้าน!”

“ฉันเอาด้วย!”

สิ้นเสียง บัตรเครดิตและเงินสดมากมายก็ถูกโยนลงบนโต๊ะ

มูลค่ารวมแล้วกว่าสามสิบล้าน!

“เปิด”

พูดจบ ทั้งสองก็เปิดไพ่ออกพร้อม ๆ กัน

“เอคู่? เป็นไปได้ยังไง?!”

อาจารย์หลัวตกใจจนแทบตกจากเก้าอี้ เขารู้แล้วว่าตัวเองไม่สามารถคาดเดาไพ่ของฝั่งตรงข้ามได้เลย

เขาเสียเงินสามสิบล้านภายในครั้งเดียว กลุ่มคนภายในห้องถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้

“อาจารย์หลัว อย่าปล่อยให้เขาชนะสิ! เล่นให้สุดฝีมือสิ! คุณก็รู้นี่ว่าถ้าแพ้จะเกิดอะไรขึ้น”

“ใช่ ถ้าคุณแพ้อีก พวกเราจะไม่ทนแล้วนะ!”

“…”

คนพวกนั้นข่มขู่เขา

ใครจะไม่อยากได้เงินหนึ่งหมื่นล้านบ้างล่ะ?

ดูเหมือนว่ารถหรูและเงินสดที่พวกเขาได้รับมาเมื่อครู่กำลังจะหลุดลอยไปแล้ว

เกมที่หกกำลังจะเริ่มในไม่ช้า

ดูเหมือนว่าครั้งนี้อาจารย์หลัวจะเล่นสุดความสามารถ ทำให้อวี้ฮ่าวหรานเสียเงินยี่สิบล้านอีกครั้ง

แต่สถานการณ์ในเกมที่เจ็ดกลับต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“แพ้…แพ้อีกแล้ว!”

อาจารย์หลัวพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ นี่ไม่ใช่คนดวงดีแล้ว ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะซ่อนไพ่ไว้ในชุดสูท!

เขารู้เทคนิคนี้ดี!

จริงด้วย! เมื่อมองย้อนกลับไป พวกทายาทคนรวยจดจ่อกับเกมที่ดำเนินไปเรื่อย ๆ จนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

พวกเขายังเด็กเกินไป

ตอนนี้เขาขึ้นขี่หลังเสือแล้ว ถ้าจะลงตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นจึงทำได้แต่ตามน้ำต่อไป

“แพ้! แพ้อีกแล้วเหรอวะ!”

นายน้อยชุ่ยไม่สนใจว่าคืนนี้จะเสียเงินไปเท่าไหร่ เขาแค่ไม่อยากแพ้ไอ้คนอวดรวยอีกเป็นครั้งที่สอง

ตอนนี้เขาหมดตัวแล้ว เงินค่าขนมทั้งปีหายวับไปกับตา เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่ใช้ทั้งเงินสดและบัตรเครดิตเป็นเดิมพัน!

“ไอ้สารเลว! นี่มันเงินที่ฉันต้องใช้ทั้งเดือนเลยนะเว้ย! ไม่เหลือสักหยวน!”

นายน้อยชุ่ยสบถคำหยาบคายเมื่อเห็นสถานการณ์ที่พลิกผัน อวี้ฮ่าวหรานยิ้มมุมปากขณะมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ยังจะเล่นอยู่ไหม?”

“เออ! รถและของต่าง ๆ ในตัวพวกเรารวมกันแล้วน่าจะมีค่ายี่สิบล้านพอดี!”

พูดจบ คนหนุ่มสาวในห้องก็หยิบกุญแจรถและเครื่องประดับราคาแพงออกมาทีละคน

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าขึ้นก่อนพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

“โอเค เห็นแก่ทุกคนแล้ว ฉันยอมแพ้ก็ได้”

ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกเขาถึงแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า นายน้อยชุ่ยไม่สบอารมณ์อย่างมาก เขาเกือบจะได้รถหรูราคาหลายสิบล้านแล้วเชียว!

ล้มเลิกเหรอ! เขาล้มเลิกไม่ได้หรอก!

เขาลอบคำรามด้วยความโมโหในใจ ขณะกดดูหุ้นในมือถือ

“ฉันถือหุ้นบริษัทเล็ก ๆ สองแห่งรวมกันแล้วมีค่ามากกว่าสามสิบล้าน!”

คนหนุ่มสาวเหล่านั้นโลภมากจนหน้ามืดตามัว

“ฉันก็มีหุ้นมูลค่าหลายสิบล้าน”

“ฉันด้วย…”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าอย่างมีความสุข

“ดี ในเมื่อเราเป็นเพื่อนกัน ฉันไม่อยากเอาชนะพวกนายแล้วหนีไปดื้อ ๆ”

เหล่าทายาทเศรษฐีต่างโทรเรียกทนายของตัวเองนำเอกสารมาให้

นายน้อยเส้ากังวลอย่างมาก เขาคิดอยากเอาชนะอีกฝ่ายตลอดเวลา

เงินหลายร้อยถึงหลายพันหยวนวางอยู่ตรงหน้าพวกเขา ซึ่งมองดูแล้วน่าเวียนศีรษะของอย่างมาก

ไม่นานเอกสารหุ้นก็วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ถึงจะรีบร้อนมากแค่ไหน แต่ทนายยังกำชับว่าพวกเขาต้องอ่านเอกสารทั้งหมดอย่างละเอียด

การพนันครั้งใหม่กำลังจะเริ่มในไม่ช้า

แน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานปล่อยให้อีกฝ่ายชนะไปก่อน เพื่อให้ความหวังอีกฝ่ายก่อนดับฝันหวานนั้นอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งผ่านไปหลายสิบเกม เขาก็ค่อย ๆ เอาชนะและรวบหุ้มเหล่านั้นมาอยู่ในกำมือ

รอบสุดท้ายมาถึงแล้ว อาจารย์หลัวเปิดไพ่ในมือช้า ๆ ก่อนตะลึงงัน

“ไม่! เป็นไปไม่ได้!”

เขาพึมพำกับตัวเอง เมื่อมองย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้น เขาก็รู้ทันทีว่าตัวเองถูกอีกฝ่ายปั่นหัวตั้งแต่แรกแล้ว

“น่าทึ่งมาก…ยอดเยี่ยมจริง ๆ”

เขาเงยหน้ามองชายหนุ่มหน้าละอ่อนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

ไหนล่ะไอ้เศรษฐีโง่ที่เด็กพวกนั้นพูดถึง เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มตรงหน้าเขาเป็นนักธุรกิจจอมวางแผนชัด ๆ!

เขารู้ทันทีว่ากำลังสนุกกับการหลอกลวงทายาทเศรษฐีโง่เขลาพวกนี้!

“ผม…ผมยอมแพ้…”

เขาลุกยืนขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เงินหลายร้อยล้านหลุดมือไปในคืนเดียว ซึ่งเรื่องนั้นทำให้ขาของเขาอ่อนแรงเล็กน้อย

แต่ในเวลานี้คนหนุ่มสาวไม่สนใจเรื่องนั้นอีกต่อไป

พวกเขาหมดตัวแล้ว!

พวกเขาเสียเงิน รถยนต์ และหุ้นทั้งหมดที่มีให้กับผู้ชายตรงหน้า!

“ชุ่ย…นายน้อยชุ่ย เราจะทำยังไงดี? ถ้าพ่อรู้เข้า เขาตีฉันตายแน่เลย!”

“จบเห่แล้ว ตำแหน่งประธานบริษัทของฉันยังไม่มั่นคง ถ้าพวกเขาให้น้องรองมารับตำแหน่งนี้แทนล่ะ ฉันจะทำยังไงดี!”

“เป็นเพราะนาย นายน้อยชุ่ย! นายทำให้พวกเราต้องเสียเงินเดิมพัน!”

คนหนุ่มสาวในห้องต่างมองนายน้อยชุ่ยด้วยสายตาขุ่นเคือง ขณะมีสีหน้าเจ็บปวดอย่างมาก

พวกเขากำลังหาคนผิดหลังจากสูญเงินและหุ้นทั้งหมด ในที่สุดหลี่จิงเทียนที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็รวบรวมสติได้

“ฮ่า ๆ พวกเราชนะแล้วใช่ไหม? พี่เขย เราชนะแล้ว!”

เขาตื่นเต้นมากจนเผลอหัวเราะเสียงดัง ค่ำคืนที่น่ากลัวผ่านพ้นไปแล้ว ในที่สุดเขาได้ยิ้มได้ซะที!

ตรงกันข้ามกับนายน้อยเส้าที่ร่างกายสั่นสะท้าน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองต้องทำยังไง

ตอนแรกเขาแค่อยากปอกลอกคนโง่สองคน แต่ไม่คิดว่าจะไปเหยียบหางผู้ชายเจ้าเล่ห์!

ตอนนี้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ในที่สุดเขาก็ฉุกคิดได้ว่าอีกฝ่ายเล่นไม่ซื่อ!