สาวงามไร้เดียงสา ซูเสี่ยวเสี่ยวก็ไล่ตามมาจนถึงที่นี่เช่นกัน เพียงแต่เธอเห็นเพียงเจียงเฉินขับ Lamborghini Poison ออกไปจนฝุ่นตลบ

ซูเสี่ยวเสี่ยวอ้าปากเล็กๆของเธอด้วยความตกใจ

พระเจ้า!ผู้ชายของฉันเขาขับรถสปอร์ตเพื่อส่งด่วน!

เธอก็ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะมีความสามารถระดับนั้น

“ทำไมฉันโง่จัง ฉันลืมขอข้อมูลการติดต่อไว้! ยังไงก็ตาม ถ้าโทรไปที่สถานนีขนส่งก็น่าจะพอหาได้อยู่“

……

บริษัทขนส่ง SF

ผู้จัดการร้าน จางเหยาเว่ย ได้รับโทรศัพท์จากเด็กสาวคนหนึ่ง โดยเธอบอกว่าเธอต้องการช่องทางการติดต่อกับพนักงานส่งของที่หล่อที่สุดในร้านจัดส่งของพวกเขา

เมื่อจางเหยาเว่ยได้ยิน เขาก็รู้ทันทีว่ามันต้องเป็นเจียงเฉินแน่ๆ ด้วยความอิจฉา เขาจึงแกล้งทำเป็นโง่และจัดการกับมันอย่างคลุมเครือ

“ทุกวันนี้ผู้หญิงชอบผูชายจากรูปร่างภายนอกเท่านั้นไม่เคยจะทำความรู้กับนิสัยของผู้ชายเลย เฮ้อออ”

“เจียงเฉิน ฉันไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้ เขาเป็นคนจริงจังและพูดจาดี เขายังได้รับการวิจารณ์อย่างอย่างดี จนถึงตอนนี้ยังไม่มีลูกค้าร้องเรียนเรื่องเขาเลย!”

“จุดที่ดีก็ดี เธอจะไม่ฟังฉันก็ได้ แต่ทุกวันนี้ความหล่อเหลานั้นไร้ประโยชน์ แต่ความสามารถคือกุญแจสำคัญสำหรับชีวิต!”

จางเหยาเว่ยแสดงใบหน้าที่พึงพอใจออกมาและสัมผัสไปที่หน้าท้องของเขา

อะไรคือความหมายแฝง สิ่งที่อยู่ในท้องของเขาไงล่ะก็คือความหมายแฝง!

ณ ขณะนี้……

ฮึ่ม——

เสียงคำรามต่ำดังมาจากระยะไกล เสียงนี้ทำให้เลือดในร่างกายของ จางเหยาเว่ย เดือด!

เสียงเครื่องยนต์นี้ไม่สามารถเทียบได้กับเสียงที่เกิดจากท่อไอเสียดัดแปลงที่โง่เขลาของพวกชอบแว้นได้

รถสปอร์ตะดับสูง!

ซุปเปอร์คาร์ที่ดีที่สุด!

จางเหยาเว่ยรีบวิ่งออกไปหลังจากได้ยินเสียงนั้น และพบว่าพนักงานในบริษัททั้งหมดต่างหยุดทำงานแล้วมองไปทางเดียวกันทั้งหมด

จางเหยาเว่ยเห็นรถสปอร์ตสีเทาเงินเท่ระเบิด ละมีความหรูหราจอดอยู่หน้าร้าน

“บ้าเอ๊ย! รถสปอร์ตอะไรเนี่ย!”

“มันเท่มาก พระเจ้า!”

“Lamborghini คันนี้มีอย่างน้อยสิบล้านใช่ไหม“

“ลูกหลานคนรวยมาส่งของกัน?”

ทุกคนต่างจับจ้องไปที่รถสปอร์ตคันนั้น ไม่สำคัญที่จะมองดูรถสปอร์ตในที่ทำงาน งานทำได้ทุกวัน แต่รถสปอร์ตมองไม่เห็นทุกวันหรอกนะ!

ในเวลานี้ประตูรถก็เปิดออก

เจียงเฉินลงจากรถ

“บ้า!”

“บ้า!”

“บ้า!”

“เขาคือเจียงเฉิน!!!”

พนักงานส่งคนหนึ่งเดินมาหาเจียงเฉินทันที พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเจ้าของรถคันนี้จะกลายเป็นเพื่อนร่วมงานของพวกเขา เจียงเฉิน!

“พี่เฉิน นั่นพี่ใช่ไหม”

“พี่เฉิน รถคันนี้เป็นของพี่หรือเปล่า พูดตามตรง พี่เป็นเศรษฐีที่ซ่อนซ่อนตัวอยู่หรอ”

“พี่มาที่นี่เพื่อสัมผัสชีวิตคนธรรมดางั้นหรอ”

“ผมก็ไม่อยากปิดบังทุกคนเหมือนกัน” เจียงเฉินยิ้มอย่างสงบ

“พี่เฉิน รถของคุณราคาเท่าไหร่?” เพื่อนร่วมงานบางคนถามคำถามที่ทุกคนอยากรู้มากที่สุด

“ที่จริงก็ไม่เยอะหรอก” เจียนเฉินโบกมือของเขาและพยายามรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองไว้

ในเวลานี้ พนักงานส่งของอีกคนถือโทรศัพท์ของเขา และจ้องมองมันด้วยดวงตาเบิกกว้าง “ฉันเพิ่งเอารูปรถไปค้นหาบนอินเทอร์เน็ตและเจอ รถคันนี้คือ Lamborghini Venom Poison รุ่นจำกัดจำนวนและราคาปัจจุบันรวมภาษีแล้วอยู่ที่ประมาณ 80 ล้าน!”

ฮึก~~~

ทุกคนสูดลมหายใจเข้า

แปดสิบล้านนั่นไม่มาก!

ต้องส่งพัสดุกี่ชิ้นกว่าจะได้!

จางเหยาเว่ย เขาค่อนข้างพอใจเพราะเขาเป็นผู้จัดการร้านของเจียงเฉินและตอนนี้เขาเมื่อเทียบกับหลินเฉินแล้วเขานั้นไม่ต่างจากขยะแม้แต่น้อย

ทำไมคนแบบเขาถึงต้องมาที่นี่ ต้องเป็นเพราะเขาเป็นคนรวยรุ่นที่สองที่โดนส่งออกมาหาประสบการณ์แน่ๆ

“พี่เฉิน หลังจากนี้ต่อไปในอนาคตผมจะเรียกพี่ว่าพี่เฉิน คนที่สามารถขับรถยนต์ราคา 80 ล้านเพื่อส่องพัสดุได้ทั้งโลกนี้คงมีเพียงแค่พี่คนเดียวแน่ๆ”

“พี่ พี่ยังขาดลูกน้องอยู่ไหม ช่วยรับผมไปซักคนได้ไหม”

“บอกความจริงมาเร็ว นายมีเงินเท่าไหร่กันแน่”

บนใบหน้าแต่ละคนรอบๆตัวเขาตอนนี้เหมือนกับคนที่มีคำถามที่กำลังรอให้พวกเขาถามอย่างไร้ที่สิ้นสุด จนสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวและพูดออกมา “เฮ้!!!”

“เอาล่ะๆ อย่ากดดันนักสิ ผมจะบอกแล้วอันที่จริง ครอบครัวของผมมีทรัพย์สินนับพันล้านรอให้ผมรับมันไป แต่ผมไม่อยากได้อะไรมาโดยเปล่าประโยชน์ ผมเลยออกมาฝึกและสะสมประสบการณ์ทางสังคมให้มากขึ้น“

เพื่อนร่วมงานต่างปรบมือกัน “พี่เฉิน สิ่งที่พี่พูดนั้นดีมาก มันเป็นแรงบันดาลใจ ให้พวกเรา เมื่อไหร่ผมจะมีความคิดกว้างๆ แบบพี่กันนะ!”

“พี่เฉิน ปิดบังเรื่องนี้ไว้จริงๆด้วย!”

“…”

หลังจากสิ้นเสียง เพื่อนร่วมงานต่างก็เริ่มถ่ายรูปและโพสต์ลงโมเมนต์ของตัวเอง

“พระเจ้า เพื่อนร่วมงานของฉันกลายเป็นเศรษฐี แล้วรถคันนี้เท่ไหม”

“รถหรู 80 ล้านคัน เพื่อนร่วมงานของฉันดันขับไปส่งพัสดุมา!”

” เพื่อนร่วมงานของฉันเป็นซูเปอร์ฮีโร่!”

ทันใดนั้นในกลุ่มเพื่อนร่วมงานที่ไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกับเขาต่างก็เริ่มเข้าพูดคุยด้วยความนิทสนมทันที

สาวสวยที่เคยทำเป็นไม่สนใจเขาก็ต่างวางแผนเข้ามาเพื่อให้เขาคุยกับพวกเธอผ่านแชทแบบลับๆกัน

เพื่อนที่เป็นหนี้เงินและไม่ได้คืนเงินถามเขาว่าเขาสามารถส่งต่อวิดีโอรถได้ไหม!

หลังอาหารกลางวัน.

เจียงเฉินขนพัสดุมาเพียบพร้อมลุยงานต่อ!

ในเวลานี้ ผู้จัดการร้านจางเหยาเว่ย เข้ามาอย่างสุภาพมากและกล่าวว่า “เจียงเฉิน อย่าหักโหมเลย ฉันจะยกเลิกโควตารายเดือนให้คุณ นายจะทำเท่าไหร่ก็แล้วแต่นายเลย“

“ครับ ขอบคุณมากครับผู้จัดการ” เจียงเฉินกล่าว

แน่นอนว่าเงินนั้นยอดเยี่ยม ผู้จัดการร้านมักจะพูดจาไม่ค่อยดีนัก แต่วันนี้เขาได้กลับมาประจบตัวเขา

ถ้ามีเงินซะอย่างแม้แต่ผีก็ไม่กล้ามาหลอกเราด้วยซ้ำ

เจียงเฉินใส่รายการพัสดุสองสามรายการไว้ในรถ และเริ่มจัดส่งพัสดุรอบใหม่

……

……

สิบห้านาทีต่อมา

เจียงเฉินมาที่ชุมชนคนรวยที่เรียกว่า ชิงหลงแมนชั่น ยามรักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าชุมชนนี้มีหน้าตาที่ประหลาดมาก เขามีตาเหมือนนกอินทรีและทรงผมแบบเมดิเตอร์เรเนียน ถ้าคนธรรมดาต้องการแฝงตัวเข้าไปก็จะโดนเขาจับได้ทันที

ไม่น่าแปลกใจแม้ว่าจะเป็นคนส่งพัสดุก็ยังถูกห้ามเข้าไป

ในเวลานี้ ผู้คนส่งพัสดุพยายามเข้าไปแต่เขาก็ถูกหยุดไว้ และบอกกับคนส่งพัสดุว่า

“เรามีกฎห้ามคนส่งพัสดุเข้า!”

ในเวลานี้ ซุปเปอร์คาร์สีเงิน–เทาที่เท่และโดดเด่นก็วิ่งมาหยุดที่ประตู

ทั้งสองหยุดเถียงกันทันทีและไปฟังเสียงของเครื่องยนต์

พวกเขาเห็นคนส่งของในชุดดำแดงและเทาลงจากรถ

เจียงเฉินก็ปฏิบัติตามกฎเช่นกัน เพราะเขาไม่อยากเสี่ยงให้รถของตัวเองโดนยามพวกนี้ทุบแน่นอนเพราะถ้าเกิดเรื่องคนจ่ายก็คงไม่พ้นเขาอยู่แล้ว

“ผมเข้าไปได้ไหม ผมมีพัสดุให้เข้าไปส่ง”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหลือบมองไปที่เจียงเฉิน จากนั้นเหลือบมองไปที่ซุปเปอร์คาร์ Lamborghini ซึ่งอยู่ไม่ไกล!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตกตะลึง ดวงตาเหมือนเหยี่ยวของเขาเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด แล้วพยักหน้า

“ขอบคุณครับ” เจียงเฉินหันกลับมาอีกครั้งและเหยียบคันเร่งเข้าไป

หลังจากนั้นที่กั้นก็ถูกยกขึ้น

และรถก็ขับเข้าไปข้างในช้าๆ

เมื่อรถลับสายตาไป

“ทำไมผมถึงเข้าไม่ได้ในเมื่อเขาก็เป็นคนส่งพัสดุเหมือนกันนะ?”

“ปิดที่กั้นลงมาเลย”

“คนเมื่อกี้นายคิดว่าเขามีอาชีพเป็นคนส่งของจริงๆรึไง คนๆนั้นเป็นคนรวนที่ออกมาหาประสบการณ์ต่างหากเล่า”