บทที่ 73 ราชันย์แห่งอินเตอร์เน็ตอาละวาด

 

เจียงฮ่าวนั้นยังอยากที่จะคงสถานะหมูกินเสือของเขาไว้อยู่อย่างนี้

 

“ลูกพี่ฮ่าว นี่ใช่นายรึเปล่าเนี่ย” “นี่นายรู้วิทยายุทธจริงๆเหรอ”

 

เพื่อนข้างโต๊ะของเขาที่เห็นจียงฮ่าวมองวิดีโอนี้อย่างอึ้งๆ จึงได้รีบถามออกมาอีกครั้ง

 

นี่ทำให้เจียงฮ่าวกลับมาสู่โลกความจริง เขาได้หันไปมองหน้าเพื่อนข้างโต๊ะที่ตอนนี้เต็มไปด้วยสีหน้าที่คาดหวังกับคำตอบ เขาจึงพูดออกไปในทันที

 

“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงกัน ไอ้คนนี้ก็แค่คล้ายฉันเท่านั้นเอง ถ้าฉันรู้จริงจะมานั่งอยู่แบบนี้ทำไมล่ะ”

 

คำตอบของเจียงฮ่าวดูเหมือนจะยังพอเชื่อถือได้อยู่

 

“เฮ้ออออ ก็จริงแหะ แต่คนนี้คล้ายกับนายมากจริงๆ”

 

เมื่อเสร็จสิ้น เจียงฮ่าวได้ฝุบไปบนโต๊ะอีกครั้ง ทำราวกับไม่ใส่ใจ

 

เพื่อนข้างโต๊ะของเขาเองที่เห็นแบบนั้นก็เข้าใจได้ว่าไม่ใช่จริงๆไปโดยปริยาย จึงได้เก็บโทรศัพท์ไปและเริ่มเรียนต่อ

 

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ทำให้เจียงฮ่าวนึกถึงอะไรบางอย่าง

 

“อืมมมมม อินเตอร์เน็ตงั้นเหรอ”

 

“ฉันจะได้ข้อมูลความผิดของฉินหมิงจากอินเตอร์เน็ตบ้างรึเปล่านะ”

 

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวเองรู้สึกได้ว่ามีโอกาสอย่างมากที่เขาจะได้มาจริงๆ

 

เขาจึงได้หยิบโทรศัพท์ตัวเองเข้ามาและเริ่มลองสืบค้นข้อมูลดู

 

แต่ดังคำกล่าวที่ว่าคิดให้สวยหรู ทำได้อย่างยากเย็น

 

สิ่งที่เขาเจอนั้นมีเพียงแค่ข่าวลือเสียๆหายๆของบริษัทฉินหมิงเท่านั้น และข่าวลือพวกนั้นไม่ได้มีหลักฐานที่แน่นหนาพอจะเชื่อได้แต่อย่างใด

 

กับคนที่อยู่ระดับนี้ หากว่าเจอง่ายๆนี่สิแปลก

 

แต่นี่เองก็ทำให้เขานั้นนึกถึงบุคลากรประเภทหนึ่งขึ้นมาได้เหมือนกัน

 

“แฮคเกอร์”

 

ถึงแม้ตัวเขานั้นจะไม่ใช่แฮคเกอร์ แต่ตัวเขานั้นมีระบบอยู่

 

นี่ทำให้เจียงฮาวยืนขึ้นมาและตั้งใจที่จะออกไปในทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก ปล่อยเพื่อนข้างโต๊ะของเขาที่มองตามไปด้วยสายตางุนงงเท่านั้น

 

เขาไปที่ห้องพักอาจารย์และบอกไปว่ารู้สึกไม่สบายต้องการออกไปซื้อยาช่วงบ่าย

 

เมื่ออาจารย์ได้ยินเจียงอ่าวบอกว่าไม่สบายนั้นก็ได้รีบตอบรับคำขอในทันทีโดยไม่สนใจที่จะตรวจสอบอาการเลยแม้แต่น้อย

 

เจียงฮ่าวได้เดินออกไปจากโรงเรียนผ่านประตูและเข้าไปยังร้านหนังสือร้านหนึ่ง เขาเริ่มมองหาหนังสือเกี่ยวกับแฮคเกอร์ในทันใด

 

ไม่นานนัก เขาก็ได้พบหนังสือที่มีชื่อว่า เทคนิคการแฮค

 

เจียงฮ่าวได้ถือหนังสือไว้ในมือด้วยสีหน้าที่คาดหวัง

 

“ระบบ วิเคราะห์หนังสือนี้”

 

“ติ้ง ตรวจพบหนังสือ เทคนิคการแฮค ท่านต่างการย่อยสลายหรือไม่”

 

“ย่อยสลาย”

 

“ติ้ง การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ การย่อยสลายสำเร็จ ท่านได้รับคริสตัลทักษะหนึ่งชิ้น ค่าทักษะ 0.9 ค่าประสบการณ์ 0.9”

 

คริสตัลเทคนิคการแฮค: ท่านสามารถเจาะระบบแทบจะทุกระบบในโลกนี้ ถ้าท่านหลอมรวมแล้วจะเป็นผู้ไร้เทียมทานแห่งโลกอินเตอร์เนต

 

เมื่อเจียงฮ่าวได้เห็นข้อความนี้ทำให้เขาดีใจขึ้นมาอย่างสุดหัวใจ

 

“ท่านต้องการหลอมรวมหรือไม่”

 

ระบบถามเขามาอีกครั้ง

 

“หลอมรวม”

 

แน่นอนว่าเจียงฮ่าวย่อมไม่อิดออดในสิ่งที่เขาต้องการ

 

เพียงสิ้นคำ ข้อมูลมากมายไหลบ่าเขาสู่จิตสำนึกของเจียงฮ่าวจนเขานั้นรู้สึกหัวหมุน

 

ไม่นาน การหลอมรวมก็เสร็จสิ้น และนี่ทำให้ความรู้สึกนั้นหายไปในทันที

 

เจียงฮ่าวรู้สึกมีความสุขอย่างมากและรู้สึกได้ว่าตนเองฉลาดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

 

“ระบบ เปิดดูข้อมูลสถานะส่วนตัว”

 

ชื่อเจ้าของระบบ: เจียงฮ่าว

ระดับ 2: (60.8/100)

อายุ: 18 ปี

ความแข็งแกร่ง: 8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)

ความว่องไว: 2.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)

ค่าวิญญาณ: 2.2 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)

ค่าความทรหด: 0.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)

ทักษะ: เทพเจ้าโรงครัว ระดับ 1 (0/10) ว่ายน้ำ ระดับ 3 (0/100) ไม้เท้าตีสุนัข ระดับ 3 (0/100)

แฮคเกอร์ ระดับ 5 (0/1000)

ทักษะติดตัว: สัมผัสภยันตราย ระดับ 2 (0/10) พลังมหาศาล ระดับ 1 (0/10)

คะแนนทักษะ: 27.8

มิติส่วนตัว: เปิดใช้งาน

 

เมื่อเห็นรายละเอียดของหน้าจอสถานะของเขาแล้วทำให้เจียงฮ่าวเองต้องตกตะลึง

 

เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะโชคดีจนได้ทักษะแฮกเกอร์ระดับห้ามาครอบครองแบบนี้

 

ในตอนนี้เองหลังจากวางหนังสือลง เขารีบตรงไปยังร้านอินเตอร์เน็ตในทันที

 

หลังจากจ่ายเงินไปแล้ว เขาพบเครื่องครงมุมหนึ่งที่ว่างและไม่มีผู้คน เขาได้เปิดเครื่อง หลังจากนั้นก็ได้ใช้คีย์บอร์ดอย่างคุ้นเคยอย่างผู้เชี่ยวชาญ

 

ไม่นานนัก เจียงฮ่าวที่อยู่บนหน้าจอคอมนั้นก็ได้พบบางอย่างบนอินเตอร์เน็ต และนี่เองทำให้ตัวเขานั้นโกรธขึ้นถึงขีดสุด