เนื่องจากฉินชวนไม่จำเป็นต้องให้บทเรียนกับเจี่ยนอีหลิงในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงกลับไปยังมหาวิทยาลัยเหิงเหย่วน
ตอนนี้เขาอยู่ในชั้นปีสอง การบ้านของเขาไม่ได้เคร่งเครียดมากนัก และจากคะแนนของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าเรียน เขาก็สามารถผ่านการสอบได้โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแต้มคะแนน
ทันทีที่เขากลับไปถึงหอพักของเขา เพื่อนร่วมห้องและพี่น้องที่ดีของเขาก็กระโดดเข้ามาหาเขาด้วยความตื่นเต้น
ฉินชวนก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวหลังจากนั้น “ถ้านายมีอะไรจะพูด ก็อย่าอ้อมค้อม”
“พี่ชวน มีข่าวดี ข่าวโครตดี เรามีเงินทุนสำหรับโครงการของเราแล้ว”
ไป่ยู่เชียนรายงานต่อฉินชวนอย่างตื่นเต้นกับข่าวตื่นเต้นที่เขาเพิ่งได้รับ
“มีใครเต็มใจให้ทุนเราเหรอ” ฉินชวนที่ปกติมีหน้าตาเย็นชาก็ยังคงมองหาความตื่นเต้นได้ยาก
ฉินชวนและเพื่อนร่วมห้องของเขาได้ทำการพัฒนาซอฟต์แวร์เกี่ยวกับสังคมซึ่งตอนนี้ได้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วและกำลังมองหานักลงทุนนางฟ้ารอบตัว
ช่วงแรกของซอฟต์แวร์สังคมนี้แพงมาก ถ้าไม่มีการลงทุน ฉินชวนและคนอื่นก็ไม่สามารถแม้แต่จะเช่าเซิร์ฟเวอร์ได้
ฉินชวนและเพื่อนร่วมห้องของเขามีแต่ฝีมือ แต่ไม่มีใครมีเงิน
เพื่อนร่วมห้องทั้งหมดล้วนเป็นเด็กจากครอบครัวธรรมดา และตัวฉินชวนเองก็ไม่ได้เป็นแม้แต่ครอบครัวธรรมดา
“ใช่ สองล้าน ปัญหาของพวกเรากำลังจะได้รับการแก้ไข” ไป่ยู่เชียนกระโดดไปมาด้วยความตื่นเต้นราวกับว่าเป็นเด็กสามขวบ
“นักลงทุนมาจากไหนเหรอ” ฉินชวนถามอย่างเร่งรีบ
แม้ว่ามหาวิทยาลัยเหิงเหย่วนเป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยระดับสูงในเมืองเหินเหย่วน แต่มันก็ไม่ได้ติดอันดับของประเทศ
มันเป็นเรื่องยากมากที่นักเรียนในมหาวิทยาลัยธรรมดาจะเริ่มธุรกิจได้เมื่อจำเป็นต้องลงทุน
“เราไม่รู้ชื่อจริงของเขา เราเดาเอาว่าเราจะรู้ก็ตอนที่พวกเราเซ็นสัญญา”
“เราไม่รู้ชื่อจริงของเขางั้นเหรอ” นี่ทำให้ฉินชวนเกิดความสงสัยว่าจะมีการหลอกลวงหรือไม่ ก่อนที่จะเห็นเงิน ข้อสงสัยทุกอย่างล้วนเป็นไปได้
“ชื่อย่อที่อีกฝ่ายใช้มาโดยตลอดก็คือ FS”
FS เหรอ
นามสกุลฟู่รึ
“อีกฝ่ายต้องการส่วนแบ่งเท่าไหร่” ฉินชวนถามอีกครั้ง
นักลงทุนนางฟ้าจะขอส่วนแบ่งตั้งแต่ 5% ไปจนถึง 30% จากผู้ประกอบการ จะมากน้อยขึ้นอยู่กับผลของการต่อรองระหว่างสองฝ่าย
ตอนนี้ฉินชวนและคนอื่นๆตกอยู่ในสภาวะหยุดนิ่ง และอีกฝ่ายยินดีที่จะจ่ายให้สองล้าน ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะรับประกันว่าอีกฝ่ายจะไม่อ้าปากกว้างกัดคำใหญ่ ขอส่วนแบ่งจำนวนมาก
“20%” ไป่ยู่เชียนตอบ
คำขอนี้สมเหตุผล ไม่ว่าอย่างไรสองล้านก็ถือเป็นเงินจำนวนมากสำหรับฉินชวนกับไป่ยู่เชียนในสภาพตอนนี้ และนี่ก็จะสามารถช่วยแก้ปัญหาความต้องการเร่งด่วนของพวกเขาได้
“ยู่เชียน ให้ข้อมูลการติดต่อของอีกฝ่ายให้กับเราหน่อย เราจะพูดกับเขาเป็นการส่วนตัว” ฉินชวนใส่ใจกับเรื่องนี้ เขาไม่ต้องการที่จะพลาดโอกาสนี้
“ตกลง” ไป่ยู่เชียนให้ข้อมูลติดต่อกับฉินชวนโดยไม่ลืมที่จะเตือนฉินชวนว่า “พี่ชวน นายต้องให้ความสนใจกับสุขภาพของนายด้วย ตอนที่นายดูแลแม่นายยังต้องไปสอนบทเรียนให้กับเด็กหญิงลูกคนรวยนั่นแล้วก็ยังต้องกลับมาวุ่นวายอยู่กับการสร้างธุรกิจร่วมกับพวกเรา ดังนั้นต้องดูแลตัวเองอย่าให้เหนื่อย”
แม้ว่าฉินชวนไม่ไปเรียนเกือบทุกคอร์สของวิทยาลัย แต่เขาก็ยังคงวุ่นวายจนกระทั่งเขาได้นอนเพียงแค่สี่ชั่วโมงต่อวัน
“เรายังไหว”
“เด็กหญิงลูกคนรวยนั้นคงไม่ง่ายที่จะรับมือใช่ไหม”
“ดีกว่าที่คาด” เมื่อพูดถึงเจี่ยนอีหลิง ฉินชวนรู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นดีกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากนัก เธอไม่ได้เอาแต่ใจหรือไร้เหตุผล ไม่ต้องใช้ความพยายามมากในการพูดกับเธอ
แม้กระทั่งในเวลาที่เขาสอนเธอ เขาก็ยังมีเวลาที่จะทำธุระของเขา
ฉินชวนรีบส่งข้อความไปหานักลงทุนที่ชื่อ FS คนนี้ทางอีเมล
ในเวลานั้น เจี่ยนอีหลิงจากห้องแปดของโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัวก็หันไปดูหน้าจอโทรศัพท์อย่างเงียบๆและข้อความก็ปรากฏขึ้นมา [สวัสดี ผมชื่อฉินชวน ผู้ดูแลหลักโครงการช่างสิง]
สองล้านเป็นเงินทั้งหมดที่เจี่ยนอีหลิงมีในขณะนี้ และพวกมันล้วนแต่เป็นเงินโชคดีและอั่งเปาที่สมาชิกในครอบครัวมอบให้ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา แต่อีกไม่นานเจี่ยนอีหลิงก็จะมีเงินเป็นของตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ ในฐานะที่เป็นคนที่อ่านหนังสือต้นฉบับ เจี่ยนอีหลิงรู้ว่าพระเอกจะสามารถทำเงินได้อย่างแน่นอน แม้ว่าเธอจะไม่ชอบตัวพระเอก แต่นั่นก็ไม่ได้ห้ามเธอจากการหาเงินจากตัวพระเอก และให้พระเอกทำงานให้เธอ ….. เฮ้อ