สิบวัน!

 

ลู่หมิงสร้างการ์ดอย่างบ้าคลั่งเป็นเวลาสิบวันติดต่อกัน!

 

ในช่วงสิบวันนี้จางเสี่ยวปังต้องมาทำงานแทบทุกวัน

 

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมลู่หมิงถึงสร้างการ์ดมากมายขนาดนี้ “ พี่ลู่ พี่สามารถสร้างและขายการ์ดในเวลาเดียวกันได้นะ ทำไมถึงต้องสร้างเยอะขนาดนี้ล่ะ?”

 

“นายจะเข้าใจเมื่อเวลามาถึง”

 

ลู่หมิงยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

 

สิบวัน สามร้อยใบ เขาต้องสร้างการ์ดเฉลี่ยสามสิบใบต่อวัน!

 

นี่คือขีดจำกัดของลู่หมิงแล้ว!

 

ถ้าเขาไม่ได้ใช้ทรัพยากรสร้างการ์ดไปจนหมดและแทบจะไม่เหลือหินพลังงานแล้ว เขาก็น่าจะสร้างการ์ดต่อไปได้อีกสักสองสามวัน!

 

เยี่ยม! การอดหลับอดนอนนั้นเป็นทักษะพื้นฐานของโปรแกรมเมอร์ทุกคน!

 

“การ์ดสามร้อยใบนี้ไม่รู้ว่าจะทำกำไรได้เท่าไหร่”

 

ลู่หมิงหายใจเข้าลึก ๆ

 

การ์ด Fruit ninja สามร้อยใบแบบใช้ได้ครั้งเดียว

 

การ์ดเปล่าราคาใบละสามสิบหยวน นอกจากนั้นการ์ดใบหนึ่งใช้พลังงานมูลค่าประมาณยี่สิบหยวน ในกรณีนี้ต้นทุนเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณห้าสิบหยวนต่อใบ

 

แค่ค่าใช้จ่ายจากการ์ดเปล่าสามร้อยใบอย่างเดียวก็หนึ่งแสนห้าพันหยวนแล้ว

 

นี่เป็นเงินเก็บก้อนสุดท้ายของลู่หมิง

 

หากมันล้มเหลว …

 

เป็นไปได้ว่าเขาคงจะต้องไปร้องเพลง “ลานดอกเบญจมาศ” จริงๆ

 

[TL อีกรอบ : Chrysanthemum Terrace เป็นเพลง Mandopop ที่มีชื่อเสียงซึ่งขับร้องโดย Jay Chou และแสดงถึงความเศร้าโศก]

 

“ถ้าเราทำการตลาด มันจะทำให้ Fruit Ninja ฮิตติดเทรนด์อยู่ช่วงนึงเท่านั้น ดังนั้นเราจึงต้องบริหารเวลาให้ดี”

 

ลู่หมิงคำนวณ

 

ส่วนเรื่องจำนวนการใช้งาน … เราควรใช้เครื่องสร้างภาพมายาโดยเฉพาะ เนื่องจากเครื่องสร้างภาพมายาแบบพิเศษได้รับการพัฒนาขึ้นเป็นการเฉพาะสำหรับใช้กับการ์ดภาพมายา

 

โดยปกติจะมีช่องเสียบการ์ดเพียงช่องเดียวสำหรับใส่การ์ดภาพลวงตา โดยส่วนที่เหลือตรงกลางของอุปกรณ์คือจุดที่ใช้เก็บหินพลังงาน

 

อุปกรณ์เครื่องนี้มีเพียงสองปุ่มคือปุ่ม “เริ่ม” และ “หยุด”

 

ลู่หมิงมีเหตุผลที่เลือกใช้เครื่องสร้างภาพมายามากกว่าเครื่องกระตุ้นการ์ดปกติแบบพกพา

 

ประการแรกเพราะปัญหาเรื่องอัตราการใช้พลังงาน เครื่องกระตุ้นการ์ดต้องใช้การ์ดพลังงาน!

 

ซึ่งการสร้างและใช้การ์ดพลังงานนั้นยุ่งยากและมีราคาแพงกว่า หากเขาทำเช่นนั้นมันจะมีข้อเสียมากกว่าข้อดี

 

ดังนั้นแม้ว่าเครื่องสร้างภาพมายาจะไม่สามารถพกพาไปไหนมาไหน แต่มันก็ใช้หินพลังงานแทนได้!

 

ประการที่สองคือเหตุผลด้านความปลอดภัย

 

เครื่องสร้างภาพมายาได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับการ์ดภาพลวงตา โดยทั่วไปแล้วจะปลอดภัยในการใช้ เมื่อตรวจพบอันตรายเครื่องจะปิดระบบเองโดยอัตโนมัติเพื่อเป็นการปกป้องผู้ใช้

 

ประการที่สามคือความถี่ในการใช้งาน

 

โดยปกติการ์ดจะหายไปหลังจากการใช้งานเพียงครั้งเดียว แต่ด้วยเครื่องสร้างภาพมายาจะทำให้ใช้งานการ์ดเดิมได้อย่างต่อเนื่องเท่าที่ยังมีพลังงานและเวลาเหลืออยู่!

 

ตราบใดที่ยังไม่ใช้เวลาภาพลวงตาจนหมดก็สามารถเปิดใช้งานต่อได้!

 

มันเป็นอุปกรณ์ที่ยอดเยี่ยมมาก!

 

ในกรณีนี้มันทำให้สามารถใช้การ์ดใบเดียวได้หลายครั้ง และหากคนเหล่านั้นเล่นและแพ้ในเวลาอันสั้น ๆ ความถี่ในการใช้งานการ์ดเดิมก็จะสูงขึ้นอย่างมาก!

 

ด้วยความสามารถของมัน เลยน่าจะทำให้การ์ด Fruit ninja สามร้อยใบเพียงพอกับวันรุ่งขึ้น

 

ลู่หมิงเริ่มทำตามแผนการอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าจะไม่มีปัญหาใด ๆ ก่อนที่เขาจะหยุดพัก

 

เช้าตรู่วันถัดมา…..

 

ภายใต้พระอาทิตย์ที่สว่างไสว

 

เมื่อฝูงชนบนท้องถนนเริ่มสัญจรกันมากขึ้น ลู่หมิงก็เดินออกจากร้านพร้อมถือโปสเตอร์ขนาดมหึมาแล้วยืนอยู่หน้าประตูร้าน

 

“เอ๊ะ?”

 

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างตกตะลึง ขณะที่พวกเขาจ้องมองลู่หมิงและโปสเตอร์ไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

สาเหตุไม่มีอื่นใด แต่มันเป็นเพราะสโลแกนอันโดดเด่น : “ทนให้ครบหนึ่งร้อยวินาทีหากคุณเป็นลูกผู้ชาย!”

 

นอกจากนี้เนื้อหาของโปสเตอร์ยังมีความน่าสนใจและดึงดูดผู้คน

 

“คุณเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า? ถ้าใช่ เช่นนั้นก็มาท้าทายขีดจำกัดของคุณกัน! นี่คือเคล็ดลับอันทรงพลังของเหล่าปรมาจารย์…พวกเขาใช้วิธีการนี้ฝึกฝน! ด้วยความเร็วในการตอบสนองที่แข็งแกร่งทำให้พวกเขาทนอยู่ได้นานกว่าคนทั่วไป!

 

นี่คือการ์ดเพื่อฝึกฝนใบแรกในประวัติศาสตร์!

 

มันจะช่วยเพิ่มความเร็วในการตอบสนองของคุณในทุกจุด

 

เพื่อประสิทธิภาพที่เหนือกว่า และโฟกัสที่มากขึ้น!

 

ทดลองหนึ่งครั้งมีค่าใช้จ่ายเพียงหนึ่งร้อยหยวน

 

คุณจะไม่ถูกโกงหรือเสียเปรียบ! คุณสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อเพิ่มความสามารถของคุณได้!

 

ปล: คนที่สามารถอยู่ได้นานที่สุดภายในเวลาเจ็ดวันจะได้รับรางวัลหนึ่งหมื่นหยวน!”

 

จากเนื้อหาที่น่าตกใจ และการล้อมข้อความด้วยเครื่องหมายตกใจ ทำให้ผู้คนต่างลังเล

 

และโปสเตอร์ขนาดมหึมานี้ก็ดึงดูดความสนใจของผู้สัญจรไปมาได้ในทันที

 

“นี่คือ… “

 

หลายคนหยุดก้าวเดิน

 

มีเนื้อหามากมายอยู่ในโปสเตอร์ นอกจากอักษรที่เป็นตัวหนาแล้วก็ยังมีกฎ ราคาและข้อมูลที่เขียนด้วยลายมืออันเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ด้านล่าง

 

ท้าทายขีดจำกัด?

 

การ์ดเพื่อการบ่มเพาะใบแรก?

 

ช่วยปรับปรุงความเร็วในการตอบสนองได้?

 

ความลับความแข็งแกร่งของปรมาจารย์?

 

คนที่อดทนได้นานที่สุดจะได้รับรางวัลเป็นเงินหมื่นหยวน?

 

ทดลองหนึ่งครั้งมีค่าใช้จ่ายเพียงแค่หนึ่งร้อยหยวน?

 

…

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนจำนวนมากถูกหลอกล่อ!

 

ประโยคเหล่านี้ล่อลวงพวกเขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย

 

ปกติการพัฒนาความสามารถจำเป็นต้องฝึกฝนอย่างหนัก แม้ว่าจะมีสมบัติมากมายที่ช่วยปรับปรุงร่างกายได้แต่คนธรรมดาส่วนมากก็ไม่อาจเอื้อมถึง ถึงอย่างนั้นในสถานที่แบบนี้ ….

 

เพียงแค่หนึ่งร้อยหยวน? ทำไมถึงจะไม่ลองล่ะ?

 

แถมยังมีรางวัลตั้งหนึ่งหมื่นหยวน!

 

“นี่มันเรื่องจริงหรอ?”

 

“ไม่รู้ ทำไมคุณไม่ลองดูล่ะ”

 

ฝูงชนกระซิบกระซาบกัน

 

จำนวนผู้ชมเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

ลู่หมิงนั่งยิ้ม อยู่หน้าประตูและมองไปที่กลุ่มคนข้างหน้าเขา ในสายตาของคนเหล่านี้เขากลายเป็นถังแจกเงินเคลื่อนที่แล้ว

 

หนึ่งร้อยหยวน…

 

หนึ่งร้อยหยวน…

 

ลู่หมิงรู้สึกสบายใจและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ขณะที่กวาดสายตาไปยังฝูงชน

 

“เจ้าของร้าน ให้ผมลองที” ชายวัยกลางคนพูดอย่างใจเย็น

 

สำหรับชายวัยกลางคนเงินหนึ่งร้อยหยวนไม่ใช่ปัญหาใหญ่นัก แต่เป็นเวลาที่สำคัญกว่า ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสียมันไป

 

ถึงกระนั้นเขาก็อยากจะลองทดสอบมันดู

 

“ได้เลย”

 

ลู่หมิงต้อนรับเขาเข้าไปในร้าน

 

ลู่หมิงกั้นพื้นที่ไว้ตรงกลางร้านและปักจุดสำหรับยืนไว้ตรงกลางร้าน เขาขอให้ชายวัยกลางคนยืนบนจุดแล้วจึงไปเตรียมเครื่องสร้างภาพมายา

 

“เร็วเข้า”

 

ชายวัยกลางคนเร่งอย่างไม่สบอารมณ์

 

“ได้เลย”

 

ลู่หมิงยิ้ม

 

ฝูงชนต่างรอดูอยู่ข้างนอกร้าน

 

คลิ๊ก!

 

ลู่หมิงกดปุ่มสตาร์ท

 

ในทันใดนั้นสายตาของชายวัยกลางคนก็จดจ่อ เห็นได้ชัดว่าเขาเข้าสู่ภาพลวงตา

 

“นี่มันขยะอะไรกัน”

 

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว

 

เขาไม่เคยเห็นภาพลวงตาขยะแบบนี้มาก่อน ไม่! เขาไม่เคยเห็นภาพลวงตาที่น่าเกลียดเช่นนี้มาก่อน!

 

พื้นหลังภาพลวงตา?

 

เขาเหลือบมองไปรอบ ๆ และไม่พบอะไรในระยะสิบเมตร

 

ภาพลวงตานี้ค่อนข้างเล็ก แต่ที่ทำให้เขาตกใจเป็นเนื่องจากมีร้านอาหารอันทรุดโทรมอยู่ด้านหลัง ซึ่งมันทำให้เขาขนลุก!

 

ขณะที่เขามองไปข้างหน้า …

 

มันเหมือนกับผลงานของกราฟฟิตี้มือใหม่หัดเพ้นท์กำแพงที่ในฉากที่เต็มไปด้วยภาพโมเสค!

 

“ขยะแบบนี้…นับเป็นภาพลวงตาได้ด้วยเหรอ?”

 

ชายวัยกลางคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

ภาพลวงตาไม่ใช่สิ่งที่สร้างได้ง่าย ๆ

 

เพื่อที่จะสร้างมันให้สำเร็จอย่างน้อยที่สุดมันก็จำเป็นต้องมีวงจรที่มั่นคง

 

แต่ของพวกนี้ … ถือว่าเสร็จสมบูรณ์จริงหรือ?

 

ในตอนนั้นผู้ชมที่หน้าประตูต่างมองไม่เห็นภาพลวงตา แต่พวกเขารู้สึกผิดหวังหลังจากได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคน

 

เป็นอย่างที่คาด…

 

พวกเขารู้ว่าไม่มีอะไรถูกและดี!

 

เงินหนึ่งร้อยหยวนจะสามารถปรับปรุงพลังบ่มเพาะได้อย่างไร?

 

“มันเป็นเรื่องหลอกลวง”

 

“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น”

 

“เด็กหนุ่มคนนี้หน้าตาดีมาก…ฉันไม่คิดว่าเขาจะเป็นนักต้นตุ๋น!”

 

“ฮึ ฉันจะไปรายงานเรื่องนี้กับผู้จัดการพื้นที่ให้ปิดร้านขยะนี้ซะ!”

 

มีการพูดคุยกันไปมาในฝูงชน

 

“ฮิฮิ”

 

ลู่หมิงยิ้มและมองไปที่พวกเขา เขาไม่มีความกระวนกระวายใด ๆ

 

เขาเชื่อว่าหลังจากนี้ผลลัพธ์จะต้องเป็นบวกแน่นอน

 

ในตอนนั้นเอง…

 

ภายในภาพลวงตาชายวัยกลางคนก็ยกมีดขึ้นหลังจากอ่านกฎของเกม

 

“เพื่อพัฒนาพลังการบ่มเพาะให้ดีขึ้น คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้พลังใด ๆ หรือ? เฮอะ ๆ เห็นได้ชัดว่าภาพลวงตานี้กระจอกเกินไป การใช้พลังงานบ่มเพาะมีแต่จะทำให้ภาพลวงตาพังทลาย เพื่อผลลัพธ์ในการเพาะปลูก?… จุ๊จุ๊ …”

 

ชายวัยกลางคนหัวเราะเยาะเกม

 

“นอกจากนี้ความรู้สึกจากการถือมีดเล่มนี้มัน? ห่*าอะไรฟะ? น่าอึดอัดมาก”

 

ชายวัยกลางคนพูดไม่ออก

 

เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยเห็นภาพลวงตาขยะขนาดนี้มาก่อน!

 

การ์ดใบนี้เป็นเหมือนการดูถูกศาสตร์แห่งการลวงตา!

 

เขากำลังจะเยาะเย้ยเกมอีกครั้ง แต่จู่ ๆ ก็มีลมกระโชกพัดผ่านเขาไป จากนั้นวัตถุกลมสีเหลืองก็ร่วงหล่นใส่เขา และเมื่อเขาเคลื่อนตัวออกไปโดยสัญชาตญาณผลไม้ก็ตกลงบนพื้นพร้อมกับส่งเสียงดัง

 

แผล่ะ!

 

ภาพลวงตาจบลงแล้ว!

 

เมื่อเขาฟื้นคืนสติได้ สายตาของเขาก็กลับมาอยู่ที่ตรงกลางร้านอีกครั้ง

 

ชายวัยกลางคน:“ ??? นี่ …?”

 

เขาสับสน

 

เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนไม่คาดคิดว่าภาพลวงตาจะจบลงเร็วขนาดนี้!

 

“คุณทนได้นานแค่ไหน?”

 

ลู่หมิงเหลือบมองอย่างสงสัย

 

จำนวนพลังงานที่ใช้ไปจะถูกบันทึกไว้ในเครื่องสร้างภาพมายา เมื่อชายวัยกลางคนยกมีดขึ้นพลังงานก็จะเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว และสำหรับระยะเวลาที่เขาทนได้อยู่ที่ …

 

“เอ่อ….คุณทนได้แค่วินาทีเดียวเองหรอ?”

 

ลู่หมิงมองชายวัยกลางคนด้วยความประหลาดปนตกใจ

 

“ผม… “

 

ใบหน้าของชายวัยกลางคนนั้นแดงคล้ำ “ภาพลวงตานี่มันขยะต่างหาก…”

 

“ภาพลวงตานั้นเรียบง่ายและขาดความละเอียดก็จริง อย่างไรก็ตามนี่เป็นภาพลวงตาสำหรับมือใหม่ หากภาพลวงตาซับซ้อนเกินไประดับความยากจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก ยังไงซะคุณก็ไม่แม้แต่จะผ่านระดับความยากนี้ไปด้วยซ้ำ…”

 

ลู่หมิงกล่าวตามความเป็นจริง แต่ในน้ำเสียงของเขาก็ซ่อนความเคลือบแคลงต่อชายวัยกลางคนไว้

 

“ผมทนได้นานกว่านี้! ผมไม่ได้โฟกัสไปกับมันเท่าไหร่ในตอนแรก” ชายวัยกลางคนอธิบายว่า “ผมแค่สนใจกับคุณภาพของภาพลวงตามากจนเกินไป…”

 

ลู่หมิงถอนหายใจยาว “แน่นอนไม่มีอะไรอย่างอื่นในภาพลวงตาเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้คนอย่างคุณฟุ้งซ่านไปมาก ไม่อย่างนั้นระดับความยากก็จะสูงเกินไปด้วย! ในกรณีนั้นคุณต้องมีพลังการบ่มเพาะมากแค่ไหนถึงจะเล่นมันได้กัน?” ลู่หมิงกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง

 

“ให้ผมลองอีกครั้ง!” สีหน้าของชายวัยกลางคนดูน่าเกลียดเล็กน้อย

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาถูกจ้องมองด้วยสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนรอบตัวเขา ประกอบกับท่าทางดูงุนงงของลู่หมิงที่เหมือนจะสื่อว่าว่า ‘คุณทนอยู่ได้เพียงแค่วินาทีเดียวเท่านั้น’ ซึ่งประโยคนี้มันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจยิ่งนัก

 

ปกติแล้วภรรยาก็มักจะพูดประโยคนี้ให้เขาฟังตอนกลางคืน แล้วทำไมต้องมาพูดเรื่องแบบนี้ตอนกลางวันด้วย!

 

“ผมจะลองอีกครั้ง!”

 

ชายวัยกลางคนกัดฟัน

 

“หนึ่งร้อยหยวน”

 

ลู่หมิง กล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

“ได้…”

 

ชายวัยกลางคนขบฟันและเข้าสู่ภาพลวงตาอีกครั้ง

 

ฝูงชนต่างได้แต่มองหน้ากัน พวกเขาไม่คิดว่าจะได้เห็นฉากแบบนี้เกิดขึ้น ถ้าภาพลวงตานั้นขยะจริง ๆ ไม่ใช่ว่าเขาควรเลิกเล่นมันและออกมาด่าเจ้าของร้านทันทีหรอกหรือ?

 

ดูเหมือนว่า …

 

สถานการณ์จะค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว

 

ผู้ชมที่วางแผนกำลังจะจากไป ก็กลับมาให้ความสนใจอีกครั้ง

 

ภายในภาพลวงตา…..

 

ชายวัยกลางคนยกมีดขึ้นเพื่อเตรียมพร้อม

 

วูซซซ!

 

เขาเฉือนผลไม้ลูกแรกที่ร่วงหล่นอย่างง่ายดาย และผลไม้นั้นก็หายไป

 

ซึ่งมันก็คือเป้าหมาย!

 

ในที่สุดเขาก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าการ์ดนี้จะช่วยบ่มเพาะพลังได้

 

เขาทำความคุ้นเคยกับเกมอย่างรวดเร็วและหยิบมีดขึ้นมาด้วยท่าทางอันผ่อนคลาย

จากนั้นเขาจึงเริ่มเฉือนผลไม้

 

เวลาบนกระดานก็เริ่มหมุนตาม

 

ในที่สุด…

 

เมื่อเวลาผ่านไปได้ 93 วินาที ด้วยความประมาทของชายวัยกลางคน จู่ ๆ ก็มีผลไม้ลูกหนึ่งตกลงพื้นทำให้ภาพลวงตาสิ้นสุดลง

 

มันทำให้ชายคนนั้นเดือดดาลไปด้วยความโกรธ โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นหัวข้อบนโปสเตอร์ว่า “ทนให้ได้หนึ่งร้อยวินาทีถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายตัวจริง”

 

“ผมจะลองอีกครั้ง!”

 

หลังออกจากภาพลวงตานั้น เขาไม่ลังเลเลย เขาจ่ายเงินทันที

 

“ได้!”

 

แน่นอนว่าลู่หมิงรู้สึกยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 

ผู้ชมข้างนอกที่ล้อมรอบพวกเขาก็ได้แต่มองหน้ากันไปมา

 

นี่มัน…

 

เกิดอะไรขึ้นกัน?

 

ปฏิกิริยาของชายวัยกลางคนดูเหมือนจะทำให้พวกเขาตระหนักถึงอะไรบางอย่าง

 

หรือการ์ดช่วยบ่มเพาะพลังใบนี้จะเพิ่มความเร็วในการตอบสนองได้จริง?

 

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ล่ะก็…

 

ในเวลาเดียวกัน … ภายในภาพลวงตา ชายวัยกลางคนกำลังจดจ่ออยู่กับการจ้องไปยังเหล่าผลไม้ที่ร่วงลงมา

 

เก้าสิบสองวินาที!

 

เก้าสิบสามวินาที!

 

เก้าสิบสี่วินาที!

 

ด้วยความพยายามเขาสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดก่อนหน้านี้ของตัวเอง!

 

แต่มันก็แค่นั้น …

 

ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวก็มีผลไม้ร่วงลงมาหาเขาด้วยความเร็วดั่งแสง เขาเฉือนมันโดยสัญชาตญาณแต่ว่าไม่สำเร็จ แล้วผลไม้ก็ตกลงบนพื้น

 

ภาพลวงตาจบลงแล้ว!

 

“แม่*ง ทำไมฉันไม่เห็นมันฟะ? เกือบจะทำได้อยู่แล้ว…ถ้าฉันเร็วกว่านี้สักนิดนึงละก็…”

 

ชายวัยกลางคนค่อนข้างแน่ใจว่ามันไม่ใช่เรื่องยากเกินไป และเขาสามารถทำมันได้อย่างแน่นอน เค้าเพียงแค่เพลี่ยงพล้ำจากความประมาทเกินไปก็เท่านั้น

 

“อีกครั้ง!”

 

จากนั้นชายวัยกลางคนก็กลับเข้าสู่ภาพลวงตาอีกครั้งโดยไม่ลังเล

 

คราวนี้เขาทนได้จนถึงเก้าสิบหกวินาที!

 

“อีกครั้ง!”

 

คราวนี้เขาทนได้จนถึงเก้าสิบเจ็ดวินาที!

 

“อีกครั้ง!”

 

คราวนี้เขาทนได้จนถึงเก้าสิบเก้าวินาที!

 

“อีกครั้ง!”

 

มันยังคงเป็นเก้าสิบเก้าวินาที!

 

“อีกครั้ง!”

 

มันยังคงเป็นเก้าสิบเก้าวินาที!

 

“อีกครั้ง!”

 

“อีกครั้ง!”

 

“อีกครั้ง!”

 

“อีกครั้ง!”

 

…

 

“เกือบแล้ว!”

 

“อีกหน่อย!”

 

ตอนนี้ชายวัยกลางคนคล้ายกับคนเมายาที่เสพติดมัน!

 

เขารู้ว่าเขาพลาดไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตราบใดที่เขาตอบสนองได้เร็วขึ้นและว่องไวกว่าเดิมหรือตราบใดที่เขาเตรียมตัวมาดีพอ เขาก็น่าจะยืนหยัดได้จนถึงวินาทีที่หนึ่งร้อย!

 

เขาคิดว่าเขาจะผ่านมันไปได้แน่นอน!

 

“อีกครั้ง!”

 

ชายวัยกลางคนนั้นแตะไปที่กระเป๋าตังค์ของตนและพบว่าเงินของเขาหมดแล้ว!

 

ชายวัยกลางคนเบิกตากว้าง

 

เป็นไปได้ยังไง?!

 

เขาพกเงินมาสามพันหยวนตอนออกจากบ้าน!

 

หลังจากนั้นเขาก็หันไปดูประวัติการแข่งขัน นี่เขาลองมาแล้วสามสิบครั้งจริงหรือ?!

 

มากขนาดนั้น?

 

เขาดื่มด่ำกับภาพลวงตาขยะนี่มานานขนาดนั้นเลยหรือ?