ตอนที่ 163 : ตบหน้า

มันไม่เหมือนกับลำแสงไฟรึศรน้ำแข็งเมื่อสักครู่ การโจมตีธาตุในครั้งนี้อาวุธที่มันพ่นออกมาคือมีดทอง

มีดเป็นร้อยเล่มราวกับห่าฝนพุ่งเข้าใส่หวังเย่าทันที

มีดทองเหล่านี้ทำขึ้นจากพลังทอง ถึงมันไม่ได้ทรงพลังมากนักแต่ก็มีความคมและรวดเร็ว

“ตายไปกับมีดพวกนี้ซะ”  เย่ฉิวเกายิ้มออกมา

หวังเย่ายอมรับว่าเย่ฉิวเกากะเวลาได้อย่างแม่นยำ ตอนที่เขากระโดดขึ้นมานั้น อีกฝ่ายก็ใช้สกิลนี้ออกมาโจมตีทันที ความสูงของห้องโถงนี้มีจำกัด ดังนั้นมีดทองไม่กี่ร้อยเล่มก็เพียงพอที่จะจัดการกับเขาได้

“หึ ! ”  หวังเย่าได้ใช้ระบบตรวจสอบสถานะของอสูรทั้งสองมาแล้ว และเข้าใจสกิลของมันอย่างชัดเจน เขารู้ถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของมันเป็นอย่างดี เขารู้ว่าอีกฝ่ายมีการโจมตีแบบใดรวมถึงแผนการที่เย่ฉิวเกาอาจจะใช้ด้วย

หวังเย่ายกเลิกการใช้สกิลของการ์ฟิลด์ แล้วเปลี่ยนมาใช้สกิลของหงอคงทันที

“ร่างคิงคอง”

เมื่อเห็นว่าไม่มีที่จะหลบ ร่างกายของหวังเย่าก็เปลี่ยนไปพร้อมกับมีดทองที่พุ่งกระแทกใส่ตัวเขา

หลังจากหลีกเลี่ยงอันตรายมาได้ หวังเย่าก็ลงมาที่พื้น ร่างกายเขาก็แข็งแกร่งอยู่แล้ว เมื่อรวมกับสกิลของหงอคงแล้ว ผิวของเขาก็หนาอย่างมาก

เมื่อตกลงมาที่พื้นก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น หวังเย่าใช้โอกาสนั้นกลิ้งผ่านตัวลิงภูเขาไป ก่อนจะหลบมาด้านข้างอยู่ห่างจากเย่ฉิวเกาแค่เพียง 5 เมตรเท่านั้น

เย่ฉิวเกาไม่คิดว่าหวังเย่าจะรับการโจมตีนี้เอาไว้ได้ มันทำให้เขาแปลกใจพร้อมกับความระวังที่เพิ่มขึ้นมา เพราะเขาไม่อาจจะดูถูกความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดของหวังเย่าได้

“หงอคงเข้าไปจัดการกับลิงภูเขา การ์ฟิลด์รอโจมตีจากด้านหลัง ล้อมเขาเอาไว้”

แค่เพียงคิดเขาก็สั่งการอสูรทั้งสองตัวได้ ทั้งสองได้แยกตัวออกจากกัน หงอคงได้เข้าไปรับมือกับลิงภูเขา ส่วนการ์ฟิลด์ได้พุ่งไปอยู่ด้านหลังของเย่ฉิวเกา

หวังเย่าสั่งการออกมาอย่างรวดเร็ว มันกินเวลาไม่ถึงครึ่งวินาที ก่อนที่หงอคงและการ์ฟิลด์จะทำตามที่เขาสั่ง

เย่ฉิวเกาแปลกใจอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะกลับมาเสียเปรียบในพริบตาแบบนี้ ทั้งสองใช้อสูร 2 ตัวเหมือนกัน แต่ความสามารถในการสั่งการอสูรของอีกฝ่ายกลับเหนือกว่าเขาอย่างมาก

เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาแต่ก็ยังไม่เชื่อว่าเขาจะแพ้ได้ ลิงภูเขาเปรียบเสมือนโล่กำบัง ถึงอีกฝ่ายจะเผชิญหน้ากับหงอคง แต่เย่ฉิวเกาก็ไม่เชื่อว่าลิงภูเขาจะแพ้ง่าย ๆ

“ลิ้นไฟ ! ”  เย่ฉิวเกาสั่งการออกมา พร้อมกับนกสีนิลแผดเสียงได้พ่นไฟใส่หวังเย่าอีกครั้ง

หวังเย่าเผยรอยยิ้มออกมา เขาก้าวออกไปข้าง ๆ ก่อนจะหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย

ในเวลาเดียวกันการ์ฟิลด์ที่อยู่ด้านหลังเย่ฉิวเกา ก็ได้สะบัดกรงเล็บส่งใบมีดลมขั้นสูงออกไป ใบมีดลมนี้มีพลังทำลายล้างที่สูง แค่กรงเล็บธรรมดาก็สามารถจัดการกับเย่ฉิวเกาได้ นี่ไม่ต้องนับสกิลใบมีดลมเลย

เย่ฉิวเกานึกกลัวขึ้นมา ถึงยังไงการ์ฟิลด์ก็อยู่ระดับสวรรค์ ด้วยร่างกายที่เปราะบางของเขาแล้ว เขาคงไม่อาจจะป้องกันตัวเองได้แน่

ดังนั้นเขาจึงสั่งการออกมาอีกครั้ง  “ศรน้ำแข็ง”

นกสีนิลแผดเสียงร้องออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะพ่นศรน้ำแข็ง 5 ดอกออกมาเพื่อสกัดใบมีดลมทั้งสี่

ปัง ปัง ปัง ปัง !

ศรทั้ง 4 ดอกได้พุ่งชนกับใบมีดลมของการ์ฟิลด์ ก่อนจะสลายไป

ส่วนศรดอกที่ห้านั้นได้พุ่งเข้าใส่การ์ฟิลด์ แต่ขนาดหวังเย่าก็ยังโจมตีไม่โดนเลย แล้วนับประสาอะไรจะโจมตีโดนการ์ฟิลด์ได้

มันบิดตัวและหลบศรน้ำแข็งได้อย่างง่ายดาย มันยังคงอยู่ตำแหน่งเดิม ไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่น้อย การ์ฟิลด์ยังคงพุ่งเข้าไปต่อพร้อมกับกรงเล็บที่สะท้อนแสงอันเย็นชาออกมา

เย่ฉิวเการู้สึกแย่ขึ้นมา เขารีบตบหลังนกสีนิลแผดเสียงทันที

นกสีนิลแผดเสียงเห็นแบบนั้นก็ทำการโจมตีชุดที่สี่ออกมา

ปากของมันมีธาตุทั้งสามก่อตัวขึ้นมาเป็นอาวุธ พลังทองก่อตัวเป็นตะขอขนาดใหญ่ พลังไฟก่อตัวเป็นแส้ไฟ พลังน้ำแข็งก่อตัวเป็นเชือก แส้ไฟที่ยาวกว่า 20 เมตรได้ฟาดเข้าใส่การ์ฟิลด์ทันที

ดวงตาของการ์ฟิลด์สะท้อนความเย็นชาออกมา มันกระโดดออกไปด้านข้างเพื่อหลบแส้ไฟ

ตอนนั้นเชือกน้ำแข็งราวกับล็อคเป้าการ์ฟิลด์เอาไว้แล้ว มันได้พุ่งไล่ตามเพื่อเข้ารัดการ์ฟิลด์เอาไว้

การ์ฟิลด์ร้องออกมาด้วยความโกรธ ร่างที่ยาวกว่า 10 เมตร โดนมันรัดตรึงเอาไว้ ด้วยการสัมผัสกับเชือกน้ำแข็งนั่นก็ราวกับทำให้ร่างกายของมันโดนแช่แข็งไปด้วย การเคลื่อนไหวของมันช้าลงกว่าเดิมอย่างมาก

แต่การ์ฟิลด์มีความสามารถในการเปลี่ยนร่าง ตอนที่เชือกน้ำแข็งรัดรอบตัวมันนั้น มันก็ได้หดขนาดลงเหลือแค่ 1 เมตร มันหลุดออกมาจากการรัดของเชือกน้ำแข็งได้อย่างง่ายดาย  เมื่อหลุดออกมาได้พลังของมันก็ฟื้นฟูกลับมา ร่างกายของมันกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ตอนนั้นตะขอสีทองก็พุ่งเข้ามาแต่ด้วยร่างกายที่เล็กลงและความเร็วที่เพิ่มขึ้นมานี้ ก็ทำให้การ์ฟิลด์หลบตะขอได้อย่างง่ายดายและพุ่งเข้าใส่เย่ฉิวเกาต่อ

สีหน้าของเย่ฉิวเกาเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เขาไม่อาจจะถามได้ว่าทำไมการ์ฟิลด์ถึงฝ่าการโจมตีเหล่านี้มาได้ เขาได้แต่ต้องระวังตัวเพราะหวังเย่าเองก็พุ่งมาจากทางด้านหลังเช่นกัน

ในตอนที่สับสนอยู่นั้น เขากลับทำอะไรไม่ถูกและได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่

นกสีนิลแผดเสียงไม่อาจจะโจมตีออกมาได้ทัน มันได้แต่กระพือปีกสร้างลมขึ้นหวังจะพัดการ์ฟิลด์ให้กระเด็นออกไป

แต่การ์ฟิลด์กลับวิ่งอ้อมไปที่ด้านหลังของนกสีนิลแผดเสียง ก่อนจะใช้กรงเล็บของมันจิกเข้าที่คอของนก

จากนั้นร่างของการ์ฟิลด์ก็ขยายขนาดกลับขึ้นมาอีกครั้ง

ในพริบตามันก็กลับมาตัวยาว 10 เมตรดังเดิม ตัวของมันใหญ่จนกดทับตัวนกสีนิลแผดเสียงเอาไว้ ทำให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหวไม่ได้ กรงเล็บที่ขยายขนาดออกมานั้นจิกเข้าไปในเนื้อของนก จนเกือบถึงหลอดอาหารของมัน

เย่ฉิวเกาไม่ได้สนใจนกสีนิลแผดเสียงที่บาดเจ็บเพราะตอนนี้เขากำลังตกที่นั่งลำบากอยู่

หวังเย่าพุ่งมาอยู่ที่ด้านข้างของเย่ฉิวเกา ก่อนจะใช้มือบีบไปที่ไหล่ของอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายไม่อาจจะประคองตัวเองได้ โชคดีที่เขาใช้สกิลของลิงภูเขา จึงทำให้กล้ามเนื้อนั้นแข็งแกร่งขึ้นมา

แต่ต่อหน้าหวังเย่าแล้ว เขาไม่อาจจะตอบโต้อะไรได้เลย เขาได้แต่รอให้โดนอัด

สิ้นหวัง !

หวังเย่ายกมือขวาขึ้นก่อนจะตบหน้าเย่ฉิวเกา แก้มซ้ายของเย่ฉิวเกาแดงและบวมขึ้นมาทันที มันถึงกับมีฟันซี่หนึ่งกระเด็นออกมาจากปากของเขา ก่อนจะตกลงไปที่พื้น