ตอนที่ 205 : สิ่งแปลกปลอม

หวังเย่าค่อย ๆ เดินหน้าพร้อมกับเก็บก้อนหินและดินเข้าไปในกระเป๋ามิติอย่างเบามือ ระยะทางที่ใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาทีกลับกินเวลาไปถึง 2 นาที

โชคดีที่ความอดทนนี้คุ้มค่าเพราะมันไม่ทำให้เกิดเสียงดังขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นพวกไทแรนโนซอรัสจึงยังไม่รู้ตัว

หวังเย่ากลั้นหายใจและให้ตือโป๊ยก่ายเปลี่ยนร่างเป็นหมอกดำซึ่งสามารถจับต้องสิ่งของได้

ตือโป๊ยก่ายค่อย ๆ เดินหน้าไปหาไข่ ก่อนจะใช้สกิลหมอกดำนั้นพันรอบไข่เอาไว้

เพราะระยะห่างที่ไม่ไกลนักจึงทำให้ตือโป๊ยก่ายขนไข่มาถึงมือของหวังเย่าได้ด้วยเวลาแค่ 10 วินาที

หวังเย่ารับไข่มาและรู้สึกว่าไข่นี่มันหนัก แต่ในใจเขากลับรู้สึกตื่นเต้นไปกับความสำเร็จนี้ ! 

“ไข่ไทแรนโนซอรัสนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ไข่ใบเดียวอาจจะหนักถึง 200-300 กิโลกรัมเลยก็ว่าได้”  หวังเย่าใช้สกิลของหงอคงจึงทำให้มีแรงมากพอที่จะยกมัน  จากนั้นเขาก็รีบเก็บไข่เข้าไปในกระเป๋ามิติทันที

เพราะไม่อาจจะส่งเสียงได้ หวังเย่าจึงยืนนิ่งแต่ใจเขากลับเต้นรัวเพราะความตื่นเต้น

หลังจากที่ส่งไข่ถึงมือหวังเย่าแล้ว ตือโป๊ยก่ายก็กลับไปทำงานต่อราวกับเป็นผึ้งงาน มันคอยขนไข่ที่ใกล้ที่สุดมาให้หวังเย่าด้วยความระมัดระวัง

ไม่นาน…ไข่ใบที่สองก็มาถึงมือหวังเย่า  จากนั้นก็ใบที่สาม, สี่….

หน้าผากของหวังเย่าชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขากังวลว่าไทแรนโนซอรัสตัวเมียทั้งสามจะรู้ว่าไข่โดนขโมย

“ถ้าฉันใช้สกิลของตือโป๊ยก่ายได้นะ” 

ตอนนี้ตือโป๊ยก่ายมี 3 สกิลซึ่งก็คือกลืนแสง, ขโมยเงาและแทรกแซง แต่เพราะคุณสมบัติของตือโป๊ยก่ายนั้นพิเศษเกินไป หวังเย่าจึงไม่อาจจะใช้สกิลของมันได้

5 นาทีต่อมา หวังเย่าก็ได้ไข่มา 16 ใบ  ตอนนี้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

มันจะดีแค่ไหนหากเขาขโมยไข่ทั้งหมดมาได้ยกเว้นแค่ไข่สามใบที่ไทแรนโนซอรัสกกอยู่  จากนั้นเขาก็จะหนีไปโดยที่พวกมันไม่รู้ตัว

แต่ตอนนั้นโชคของเขาเหมือนจะหมดลง ตอนที่ตือโป๊ยก่ายกำลังจะขนไข่ใบที่ 17  ไทแรนโนซอรัสตัวหนึ่งก็เหมือนรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันหันกลับมามองและพบว่ามีไข่ใบหนึ่งลอยอยู่ โดยมีหมอกดำพันรอบไข่เอาไว้รวมไปถึงรูด้านหลังกำแพงซึ่งมีสิ่งมีชีวิตรูปร่างประหลาดอย่างหวังเย่ายืนอยู่ที่นั่น เมื่อเห็นแบบนั้นมันก็ได้คำรามออกมาทันที

ไทแรนโนซอรัสตัวนั้นได้คำรามออกมาเสียงดัง ทำให้ไทแรนโนซอรัสทั้งหุบเขาต่างก็ตกใจกับเสียงคำรามนี้ พวกมันรีบแห่กันมาที่นี่ทันที

สีหน้าของหวังเย่าเปลี่ยนไปทันที เขาถูกพบตัวแล้ว ! 

งั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่อ ! 

เขาใช้สกิลของการ์ฟิลด์พุ่งไปหาตือโป๊ยก่าย  เขารีบเก็บไข่เข้าไปในกระเป๋ามิติก่อนที่จะพุ่งไปยังไข่อีก 2 ใบแล้วรีบเก็บมันทันที

เมื่อเขาเคลื่อนที่อีกครั้งเขาก็รู้สึกว่าเขาติดอยู่กับที่

หวังเย่าใช้พลังธรรมชาติของหงอคงสลัดแรงที่จำกัดตัวเขาได้แต่ต่อมาเขาก็โดนตรึงอีกครั้ง หวังเย่าได้ใช้พลังธรรมชาติเพื่อสลัดพลังตรึงออกไป

ไทแรนโนซอรัสตัวเมียทั้งสามไม่อาจจะใช้สกิลตรึงได้สำเร็จนั้นต่างก็พากันลุกขึ้นยืนเพื่อจะพุ่งเข้าใส่เขา

แม้ว่าถ้ำนี้จะเล็กแต่ก็เพียงพอที่ไทแรนโนซอรัสจะใช้สกิลพุ่งชนได้

หากโดนโจมตี หวังเย่าก็คงกระเด็นไปฝังกับกำแพงถ้ำ ถึงเขาจะไม่ตายแต่แน่นอนว่าต้องบาดเจ็บสาหัส

หวังเย่าหน้าเสีย เขาไม่คิดเลยว่าไทแรนโนซอรัสจะเด็ดขาดเช่นนี้  เขาสลัดสกิลตรึงออก เมื่อไทแรนโนซอรัสยังไม่ใช้สกิลพุ่ง เขาก็พุ่งไปยังไข่อีก 2 ใบก่อนจะสร้างพายุเพื่อพัดไข่อีก 2 ใบเข้ามาหาตัว และเก็บเข้ากระเป๋ามิติ

หวังเย่าอยากเก็บไข่อีก 3 ใบที่เหลือแต่ไม่มีเวลาแล้ว เพราะตอนนี้ไทแรนโนซอรัสทั้งสามตัวได้พุ่งเข้ามาหาเขาแล้ว

หวังเย่าใจสั่น เขาไม่กล้าจะเสี่ยงอีกต่อไปและพุ่งเข้าไปในโพรงโดยไม่กล้าหันกลับมามอง  พร้อมกับโจมตีไปที่ด้านหลัง 

“กรร ! ”

ไทแรนโนซอรัสทั้งสามคำรามออกมาด้วยความโกรธ ด้วยเสียงคำรามนี้ต่างก็ทำให้ไทแรนโนซอรัสทั้งหุบเขารู้ตัว ไทแรนโนซอรัสที่ลาดตระเวนอยู่ก็วิ่งกลับมาก่อนจะรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น 

ในมุมมองของพวกมันแล้ว ตราบใดที่เฝ้าด้านนอกหุบเขาเอาไว้ ก็คงไม่มีใครเข้าออกและขโมยไข่ของพวกมันได้  นั่นเป็นเหตุผลที่พวกมันมาขุดถ้ำไว้ที่ส่วนลึกของภูเขาแบบนี้

แน่นอนว่าถึงจะป้องกันแน่นหนาแค่ไหน แต่หวังเย่าก็ยังลักลอบเข้ามาได้ 

“โชคร้ายที่ฉันไม่ได้ไข่อีก 3 ใบที่เหลือ”

ในตอนที่หนีออกมานั้นหวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา แต่เดิมแล้วเขาก็คิดจะขโมยไข่มาทั้งหมด 24 ใบ สำหรับไข่ 3 ใบที่ฟักอยู่นั้นไม่ได้ถูกนับรวมด้วย แต่การที่ได้ไข่มา 21 ใบนี้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จอยู่

“ ครั้งนี้ฉันพาคนมามิติดวงจันทร์ 31 คน ตอนนี้ภารกิจเสร็จไป 2 ใน 3 แล้ว ฉันแค่ต้องหาไข่ที่เหมาะสมอีก 10 ใบก่อนจะเดินทางกลับ ”

หวังเย่าพอใจอย่างมากกับผลลัพธ์นี้

ไม่นานเขาก็หนีออกมาจากภูเขานั้นได้แต่ว่าพื้นที่โดยรอบรายล้อมไปด้วยอาณาเขตของสัตว์อสูร เป็นธรรมดาที่เขาไม่อาจจะเดินทางบนพื้นดินได้

“ งั้นก็ต้องลงไปใต้ดิน !”

นี่มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหวังเย่าเลย 

เขาขุดอุโมงค์ใต้ดินยาวกว่า 10,000 เมตรก่อนจะกลับขึ้นมาที่พื้นผิวดิน ตอนนั้นเขาพบว่าเขาอยู่ห่างจากหุบเขาออกมา 20 ไมล์แล้ว แม้ว่าการตรวจตราของไทแรนโนซอรัสจะแน่นหนาแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจจะดูแลถึงระยะที่ไกลขนาดนี้ได้ 

ดังนั้นเขาจึงกลับขึ้นมาที่พื้นดินก่อนจะรีบเดินทางกลับไปยังทางออกของมิติดวงจันทร์ทันที