ตอนที่ 255 : นกกระจอกเพลิงดำ

“ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าฉันชนกับอะไรเข้า” หวังเย่าหันกลับไปก็พบแต่ความว่างเปล่า

“เนตรอัคคี ! ” หวังเย่าได้ใช้สกิลของหงอคงทันที

สายตาของหวังเย่าสะท้อนแสงสีทองออกมา ด้วยสกิลเนตรอัคคี หวังเย่าก็พบบางสิ่งที่มีขนาดเล็กมาก ๆ กำลังกระพือปีกบินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็แสยะยิ้มออกมา เขานั่งยองลงไป ก่อนจะกวาดมือไปที่พื้นเพื่อจับสิ่งนั้นขึ้นมา

จิ๊บ !

สิ่งนั้นสะดุ้งโหยงราวกับตกใจกลัว

“ฮ่าฮ่า มาให้ฉันจับแกซะดี ๆ ” ในตอนที่พูดนั้น หวังเย่าก็ได้ใช้นิ้วจิ้มไปที่ท้องของมัน

จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ !

สิ่งนั้นร้องออกมา มันไม่รู้ว่าหวังเย่าจะทำอะไรกับมันบ้าง

ตอนนี้เองหวังเย่าก็เริ่มสำรวจสิ่งที่อยู่ในมืออย่างละเอียด มันค่อนข้างอ้วนกลมและตัวสั่นระริก ร่างของมันเล็กมาก สามารถวางไว้บนฝ่ามือได้ มันมีปีกสีดำสนิทดูคล้ายกับนกแต่ก็ไม่เหมือนนก

ดวงตาของมันเป็นประกายราวกับมีความนึกคิดเป็นของตัวเอง มันทำให้หวังเย่าแปลกใจเมื่อได้เห็น

“มาให้ฉันดูสิว่าแกเป็นตัวอะไร”

เมื่อคิดแบบบนั้นหวังเย่าก็ใช้ระบบตรวจสอบมันทันทีก่อนที่ข้อมูลของมันจะปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขา

****

สายพันธุ์ : นกกระจอกเพลิงดำ

เลเวล : 2

ระดับ : ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น

อายุ : 2 วัน

สกิล : ยังไม่มี

ค่าประสบการณ์ : 200/500

บ่อประสบการณ์ : 300

แจ้งเตือน : นกกระจอกเพลิงดำนี้คือหนึ่งในสี่สัตว์อสูรในตำนาน มันมีสายเลือดของหงส์ไฟและมีโอกาสพัฒนาไปถึงระดับบรรพบุรุษของมันได้ เมื่อพัฒนาตัวเองได้สำเร็จ มันจะมีความสามารถที่เกินความคาดหมาย

แจ้งเตือน : นกกระจอกเพลิงดำนี้มีพลังจิตวิญญาณและไม่น่าจะได้รับผลจากการทำสัญญา

****

“นี่มัน….” เมื่อมองไปที่สถานะตรงหน้า หวังเย่าก็ต้องอึ้ง เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งเล็กๆที่ดูโง่เขลานี่จะมีต้นกำเนิดที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้

แค่เกิดมาก็อยู่ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นแล้ว หากเติบโตขึ้นมา อนาคตคงยากจะเดาได้ว่ามันจะอยู่ระดับไหน มันอาจจะเทียบกับกิเลนไฟได้

หวังเย่าเพิ่งเคยพบสัตว์อสูรที่มีพรสวรรค์สูงแบบนี้เป็นครั้งแรก มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะอยากทำสัญญากับมัน

สำหรับคำเตือนสุดท้ายแล้ว การที่มีระบบอยู่ด้วย เขายังต้องกลัวอะไรกับเรื่องการทำสัญญาอีกหรือ ?

แต่จากนั้นเขาก็ต้องส่ายหน้าด้วยความผิดหวังเพราะนกกระจอกเพลิงดำนี่ได้ทำสัญญาไปแล้ว

ดังนั้นแม้หวังเย่าอยากได้มัน แต่เขาก็ต้องกดความต้องการเอาไว้

“น่าเสียดาย เจ้าตัวน้อย ถ้าแกเจอฉันเร็วกว่านี้ แกคงมีสภาพดีกว่าตอนนี้แน่”

“อายุแค่ 2 วันแต่เจ้าของกลับไม่คิดดูแลแกเลย ถ้าแกเป็นของฉันจะดีแค่ไหน แกจะได้กินของดี ๆ ทุกวัน ฉันจะเลี้ยงแกจนอ้วนท้วมไปเลย” หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยความเสียดาย

เจ้าตัวเล็กที่อยู่ในมือเหมือนจะเข้าใจคำพูดของเขา ตาของมันเป็นประกายราวกับครุ่นคิดอยู่

“เอ่อ…” เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็ต้องแปลกใจ หรือว่าเจ้าตัวเล็กนี่อยากจะมาอยู่กับเขา ? แต่มันมีเจ้าของอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ?

“แกพูดไร้สาระอะไร ? ” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนด้วยความโมโหดังขึ้นมาแต่ไกล ตามมาด้วยสายลมกรรโชกที่พัดเข้าใส่จุดที่หวังเย่ายืนอยู่

หวังเย่ารีบหลบการโจมตีและหันกลับไปมองก่อนจะพบกับคนร่างสูงที่แสดงสีหน้าโกรธแค้นออกมา

เธอสวมชุดนอนลายการ์ตูนและมีไฟหน้าค่อนข้างใหญ่บึ้ม แม้ว่าจะใส่ชุดนอนหลวม ๆ แต่ก็พอมองเห็นเรียวขาและเอวที่เพรียวบาง ใบหน้าที่งดงามของเธอนั้นยากจะละสายตาไปได้…

ยิ่งเธอโกรธยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์

สรุปก็คือเธอคือสาวสวย

“เธอเป็นใคร ? ” หวังเย่าขมวดคิ้วและมองไปที่อีกฝ่าย อีกฝ่ายเป็นสาวสวยก็จริง แต่กลับโจมตีเขา ดังนั้นหวังเย่าจึงไม่คิดจะไว้หน้าอีกฝ่าย

“เอาดำน้อยคืนฉันมา” เธอไม่ตอบคำถามหวังเย่า แต่กลับยื่นมือออกมาแทน

ดำน้อย…

ชื่อของมันฟังดูตลกมาก ไม่ต่างจากหมาข้างบ้านในชีวิตที่แล้วของหวังเย่าเลย

“งั้นเธอก็เป็นเจ้าของอสูรนี่สินะ” หวังเย่าประคองนกกระจอกเพลิงดำไว้ในมือและมองไปที่อีกฝ่าย

“ใช่ ฉันเป็นเจ้าของมัน ฉันเรียกมันว่าดำน้อย นายคืนมันมาให้ฉันได้รึยัง ? ” สาวสวยมองดำน้อยในมือของหวังเย่าอย่างไม่ละสายตา

ระหว่างที่ทั้งสองพูดคุยกันนั้น ดำน้อยก็ยังไม่คิดที่จะหนี มันยังนอนอยู่ในมือของหวังเย่า นิ่งราวกับปลาตาย

เมื่อมองไปยังดำน้อย หวังเย่าก็คิดจะแกล้งอีกฝ่ายที่เพิ่งโจมตีเขา

“เธอมีหลักฐานรึเปล่า ? เจ้าดำนี่เป็นของเธอจริง ๆ หรือ ? ” หวังเย่ามองไปที่อีกฝ่ายโดยเฉพาะตรงหน้าอกที่กระเพื่อมไปมา

“นาย..” เธอโกรธขึ้นมาอีกรอบ เธอชี้ไปที่หวังเย่า ถ้าไม่ใช่เพราะชุดนอนที่ทำให้เธอสู้ไม่สะดวกนัก เธอคงอัดอีกฝ่ายไปแล้ว

เธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จและไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน การที่ต้องสู้ในชุดนอนแบบนี้แน่นอนว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่

ไม่งั้นแล้วเธอคงจัดการผู้ชายตรงหน้าที่พูดจาไร้สาระนี่แล้ว

ที่นี่ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย เธอต้องจัดการปัญหาด้วยตัวเอง ดังนั้นเธอจึงกดความโกรธที่มีลงและมองไปที่หวังเย่า ก่อนจะกัดฟันแน่นและพูดขึ้นว่า “ฉันจะพิสูจน์ให้นายได้เห็น”

“ดำน้อย มานี่ กลับมาหาเจ้านายแก” สาวสวยใช้สัญญาสั่งการดำน้อย

แต่ดำน้อยกลับนอนนิ่งอยู่ในมือหวังเย่า โดยไม่สนใจคำสั่งของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

ฉากนี้ดูน่ากระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก

ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นมา ตัวของเธอเริ่มสั่นเพราะความโกรธระคนอับอาย

“ฮ่าฮ่า…” เมื่อเห็นแบบนั้น หวังเย่าก็หัวเราะออกมา