ตอนที่ 288 : เซี่ยงหยาง Vs เจิ้นเหลิ่งเทียน

การที่เซี่ยงหยางได้ท้าสู้กับเจิ้นเหลิ่งเทียนนั้น ลู่หานไม่ได้พูดอะไร เขาแค่พยักหน้าให้กับเซี่ยงหยางแล้วกระโดดลงจากเวทีไป

หลังจากที่ลู่หานลงมาแล้ว บรรยากาศบนเวทีก็ดูหนักอึ้งขึ้นมา เซี่ยงหยางมองไปที่เจิ้นเหลิ่งเทียนแต่ยังไม่กล้าลงมือ

หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็อาจจะตัดสินผลแพ้ชนะได้เลย ดังนั้นเซี่ยงหยางจึงต้องระวังมากกว่าเดิม

คู่ต่อสู้อย่างเจิ้นเหลิ่งเทียนนั้นหลังจากที่พูดคำแรกจบก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก สายตาของเขายังคงมองไปยังคู่ต่อสู้อย่างเฉยชา

“3 เท่า ! ”

“หมัดสายฟ้า ! ”

เซี่ยงหยางได้เพิ่มพลังถึง 3 เท่าทั้งในการโจมตีและป้องกัน เขาได้พุ่งเข้าหาเจิ้นเหลิ่งเทียนพร้อมกับต่อยเข้าใส่อีกฝ่าย

เจิ้นเหลิ่งเทียนไม่ได้ถอย เขาแค่ยกมือขึ้นโดยไม่เกรงกลัวและรับหมัดนั้นเอาไว้

พลังของหมัดสลายไปเพราะพลังน้ำแข็ง หมัดของเซี่ยงหยางถูกเจิ้นเหลิ่งเทียนรับเอาไว้พร้อมกับชั้นน้ำแข็งที่เริ่มก่อตัวขึ้นมา

ในเวลาเดียวกัน เซี่ยงหยางก็ต้องตกใจ เขารีบสลัดมือออกจากอีกฝ่ายแล้วถอยกลับมา

เขาใช้พลังกับมือของตัวเองเพื่อทำลายชั้นน้ำแข็ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่คิดเลยว่าการโจมตีของเขา เจิ้นเหลิ่งเทียนจะรับมือได้ง่ายแบบนี้

อีกฝ่ายถึงกับตอบโต้กลับได้ด้วย

เมื่อสายฟ้าลามไปทั่วตัว มือของเขาก็กลับมามีความรู้สึกดังเดิม เขาจ้องไปที่เจิ้นเหลิ่งเทียนตาเขม็งพร้อมกับเกิดความเคร่งเครียดขึ้นมา

มีแค่ตอนที่เผชิญหน้ากันเท่านั้นถึงจะรู้ว่าพลังของเจิ้นเหลิ่งเทียนนั้นมากมายแค่ไหน

แต่เซี่ยงหยางไม่ได้ตกอยู่ภายใต้ความกลัว มันมีแต่จะทำให้เขาฮึกเหิมขึ้นกว่าเดิม

เขากำหมัดแน่นก่อนจะพุ่งเข้าไปอีกรอบ

แต่เมื่อพุ่งมาได้ครึ่งทางก็มีชั้นน้ำแข็งก่อตัวขึ้นมาที่ร่างกายเขา ราวกับว่าจะแช่แข็งเขาในทันที

เซี่ยงหยางรู้แล้วว่ามีหลายคนต้องแพ้เพราะท่านี้

ดังนั้นเขาจึงใช้พลังผันผวนของตัวเองสร้างชั้นคลื่นห่อหุ้มร่างกายเอาไว้เพื่อสลายพลังนี่

“ฉันไม่ใช่พวกที่จะแพ้ให้กับนายง่าย ๆ อย่างพวกนั้น”

“รับมือ หมัดสายฟ้า ! ”

เซี่ยงหยางยังคงพุ่งเข้าไปหาพร้อมกับหมัดที่ต่อยใส่อกของเจิ้นเหลิ่งเทียน

แต่เซี่ยงหยางกลับไม่พอใจกับผลลัพธ์ เพราะเขารู้สึกได้ว่ามือของเขาไม่ได้สัมผัสตัวของอีกฝ่ายเลย มันเหมือนกับโดนชั้นน้ำแข็งมากกว่า

เขาต้องกระเด็นกลับมาเพราะพลังอันแข็งแกร่งของอีกฝ่าย

เจิ้นเหลิ่งเทียนถอยกลับไปแค่ 2-3 ก้าวเท่านั้น

เซี่ยงหยางสะบัดมือก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและพบว่าเจิ้นเหลิ่งเทียนถอยกลับไม่กี่ก้าวและไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด

“ไม่ได้ผลงั้นหรือ ? ” เซี่ยงหยางต้องคิ้วขมวด “ พลังนี่ยังไม่เพียงพอที่จะทำลายการป้องกันของเขาอีกหรือ ? ”

“ดูเหมือนว่าต้องเพิ่มพลัง 5 เท่า เท่านั้นถึงจะพอทำอะไรได้บ้าง ถ้ามันยังไม่ได้ผลกับเขาอีก งั้นผลของการต่อสู้ก็คงชัดเจนแล้ว…”

เซี่ยงหยางพึมพำกับตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น จากนั้นเขาก็แสดงสีหน้าจริงจังออกมา สายตาของเขาจับจ้องไปที่เจิ้นเหลิ่งเทียนพร้อมกับพลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมที่แผ่ออกมาจากร่างกาย

ลู่หานที่อยู่ด้านล่างเวทีเห็นแบบนั้นก็ต้องคิ้วขมวด เซี่ยงหยางต้องทุ่มสุดตัว การตัดสินผลแพ้ชนะคงจะรู้ได้ในไม่กี่อึดใจ

“5 เท่า ! ”

พลังของเซี่ยงหยางเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก ความสามารถทางร่างกายทุกด้านเพิ่มขึ้นมาถึง 5 เท่า บอกได้ว่าตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากยอดมนุษย์

เขาพึ่งทักษะนี้ในการเอาชนะหยวนจิ่วมาได้

ตอนนี้เขาจะใช้มันอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาของผู้ชมมากมาย เขาได้กำหมัดเข้าหากันพร้อมกับแรงลมที่ปะทุออกมาเพราะการกำหมัดของเขา

ภายใต้พลังที่เพิ่มขึ้นมานี้ เขาได้พุ่งตัดสายลมออกไป จนทำให้อากาศระเบิดออก เห็นได้ว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน

เมื่อเห็นแบบนั้นเจิ้นเหลิ่งเทียนก็หรี่ตาลง ในดวงตาเขากลับมีตราลึกลับปรากฏขึ้นมา

ดวงตาสีฟ้าของเขาเปล่งแสงออกมาพร้อมกับพลังที่เหมือนกับพลังวิญญาณพุ่งออกมาจากนิ้วของเขา

ทันใดนั้นที่พื้นก็มีชั้นน้ำแข็งก่อตัวขึ้น อุณหภูมิบนเวทีลดลงในทันทีจนเกือบจะถึง 0 องศา

แม้แต่เซี่ยงหยางที่เพิ่มพลังขึ้นมา 5 เท่าก็ยังรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นไปถึงขั้วกระดูกจากการโจมตีนี้

ตอนนั้นเองเจิ้นเหลิ่งเทียนก็ได้กางมือขวาออกพร้อมกับบัวหิมะที่ปรากฏขึ้นมา

บัวหิมะนี้ดูพิเศษราวกับถูกสร้างขึ้นมา มันไม่ใช่ของที่โลกนี้จะมีได้ มันทั้งงดงามและสูงส่งราวกับดวงอาทิตย์

ผู้หญิงบางคนเห็นบัวหิมะนั้นต่างก็ตาเป็นประกายขึ้นมา หากไม่ใช่เพราะนี่เป็นการชุมนุมศิลปะการต่อสู้ งั้นพวกเธอคงแห่เข้าไปมุงดูแล้ว

แต่บัวหิมะที่งดงามแบบนี้กลับอันตรายอย่างมาก ตั้งแต่ตอนที่มันปรากฏขึ้นมานั้นก็ทำให้อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว

บัวหิมะที่งดงามเป็นอันตรายต่อผู้คนอย่างมาก

ตอนนั้นบัวหิมะก็ค่อย ๆ ลอยเข้าไปหาเซี่ยงหยาง ทุกที่ที่มันผ่านไปล้วนแต่ถูกแช่แข็งทั้งนั้น

เซี่ยงหยางสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองม่านน้ำแข็งที่มองไม่เห็นตรงหน้าด้วยสีหน้าหนักหน่วง มันทำให้เขารู้สึกได้ถึงความตาย

“นี่คือทักษะของนายงั้นหรือ…”

“มันน่ากลัวก็จริงแต่ฉันไม่คิดที่จะถอย ฉันจะใช้ความสามารถทุกอย่างที่มีรับมือกับนาย”

ตูม !

เซี่ยงหยางยกหมัดขึ้นก่อนจะต่อยออกไป

พลังของทั้งสองได้ปะทะกันก่อนจะระเบิดออกมา

ลมจากหมัดเซี่ยงหยางสามารถพังม่านน้ำแข็งได้ แต่ไม่อาจจะพัดบัวหิมะออกไปได้ หมัดของเซี่ยงหยางก็ปะทะเข้ากับบัวหิมะ

สุดท้ายหมัดสายฟ้ากับบัวหิมะก็ได้ปะทะกัน ในที่สุดก็กลายเป็นพายุน้ำแข็งที่ครอบคลุมไปทั้งเวที

“สุดยอดจริง ๆ ! ”

“ทั้งสองคนต่างก็เป็นอัจฉริยะมากความสามารถ”

“ฉันอยากรู้ว่าใครจะเหนือกว่ากัน”

ตอนที่ผู้คนพูดคุยกันอยู่นั้นจู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากพายุหิมะ